Ashleigh Cummings bespreekt The Goldfinch, NOS4A2 en Miss Fisher and the Crypt of Tears

Doe mee voor wat Koetjes en kalfjes terwijl we gaan zitten met enkele van Hollywood's grootste breakout-sterren.

Nog maar een paar maanden geleden was actrice Ashleigh Cummings helemaal van de baan en woonde ze in Marokko. Niet voor een film- of tv-project of gesponsorde, influencer-achtige vakantie - alleen voor zichzelf.

"Mijn werk draait om het vertellen van verhalen over de wereld, en daarom is het erg belangrijk voor mij om in mijn downtime terug de wereld in te gaan en mezelf te integreren in andere omgevingen die onbekend zijn, en om mezelf op een zo breed mogelijke schaal te onderwijzen over verschillende mensen, verschillende ervaringen en verschillende levens," zei ze vertelt In stijl terwijl we midden in een wereldwijde perstournee voor de langverwachte bewerking van Donna Tartts roman, De distelvink. (Met andere woorden, het tegenovergestelde van haar leven enkele weken eerder.)

Cummings zegt dat ze bij een plaatselijk gezin woonde, naar de universiteit ging en dienstonderwijs deed, dat is... "in principe hetzelfde als vrijwilligerswerk, maar je doet het met kritische betrokkenheid en elke week essays schrijven," tijdens haar verblijf. Je zou kunnen zeggen dat de 26-jarige Australische actrice gewend is aan een wereldwijde levenservaring - ze werd geboren in Saoedi-Arabië, waar haar ouders woonden en werkten, verhuisden op 12-jarige leeftijd naar Australië en verhuisden naar Los Angeles toen ze 14 was om haar acteercarrière na te streven.

En zelfs als ze niet off-the-grid leeft, doet Cummings haar best om zo milieubewust en duurzaam mogelijk te leven. Ze heeft essays geschreven voor Eco-tijdperk en de frontlash (een tijdschrift opgericht door haar styliste, Laura Jones) over het belang van de bescherming van het milieu, steunt regelmatig natuurbeschermers op haar Instagram, en is gepassioneerd over duurzaamheid in de mode.

"Mijn grootste probleem op dit moment is, zelfs vandaag de dag, om in een make-uptest of kostuumaanpassing te zitten en ze moeten... leer of gebruik producten die niet helemaal milieuvriendelijk zijn, en het is echt moeilijk voor mij om erover te praten, "ze zegt. "Iedereen doet zijn best en er zijn bepaalde beperkingen binnen deze branche. Maar ik probeer echt, vriendelijk, om dingen te vragen."

Ze geeft toe dat ze zich soms als een 'diva' voelt door te pleiten voor duurzaamheid, maar het gaat helemaal niet om mij. Het gaat over onze wereld." En het is een inspanning die de rest van de wereld alleen maar probeert te doen inhalen.

Een week na ons eerste gesprek ontmoeten Cummings en ik elkaar op een cocktailparty georganiseerd door Bergdorf Goodman in N.Y.C. na een vertoning van De distelvink, een van de eerste keren dat ze in de buurt was van toeschouwers die net de film hadden gezien - een ervaring die ze 'surrealistisch' noemde. Hoe spannend het moment ook is, Cummings krijgt niet te lang om te ontspannen en verhalen uit te wisselen over costars Ansel Elgort en Nicole Kidman. Zodra het feest voorbij is, is ze op weg terug naar Rhode Island om haar motorrijvaardigheid te perfectioneren voor het nieuwe seizoen van NOS4A2, de AMC-horrorshow waarin ze samen met Zachary Quinto schittert.

Verderop spraken we met de actrice over haar Amerikaanse accent, hoe ze zich voorbereidde op De distelvink, en haar onsterfelijke verliefdheid op beroemdheden: Elton John.

In stijl: Je bent geboren in Saoedi-Arabië en bent verhuisd naar Australië en vervolgens naar Los Angeles - vertel ons iets meer over je reis en hoe je bent gekomen waar je nu bent.

Het creatieve kunstaspect [in mij] werd in Saudi aangewakkerd door een Australische vrouw die een illegale ondergrondse theatergroep oprichtte voor de kinderen en enkele ouders. Mijn vader speelde Barney en Bob de Bouwer en allerlei soorten mensen. Hij is eigenlijk een zeer getalenteerde stemkunstenaar. Dus ja, daar begon het allemaal.

Ik was echter voornamelijk een danser, en ik verhuisde naar Australië toen ik 12 was en besteedde veel energie aan dansen, maar viel er snel uit toen ik ongeveer 14 was. Ik was nogal een emotioneel mens en voelde dingen heel diep en had niet het gevoel dat ik de rest van mezelf in de balletwereld had kunnen bedenken... op dat moment voelde ik dat ik op een bepaalde manier uit mezelf moest barsten. Dus boekte ik een reis naar Amerika met geld dat ik had gespaard van schrijf- of danswedstrijden en babysitten. Ik kwam hier en kende een persoon die in de acteerwereld zat, en zo maakte ik kennis met dingen en heel snel veranderde mijn passie.

GERELATEERD: Small Talk: Jillian Bell heeft een pooier, een drugsdealer en een vechtende student gespeeld - maar Bretagne loopt een marathon Duwde haar het verst

Was De distelvink werk je voor het eerst in een Amerikaanse filmproductie? Hoe was dat?

Het is nog steeds buitengewoon voor mij, ik kan het niet helemaal geloven. De omvang van de dingen, de omvang van de productie en de mensen die eraan verbonden zijn [nog steeds] zinken niet echt in, op een grote manier, voor mij. Het was creatief gezien een zeer kostbare en zeldzame, unieke wereld om binnen te gaan. En je krijgt niet veel van die edelstenen in je leven. En ik voel me zo gelukkig dat ik er deel van uit mocht maken. Het voelde een beetje alsof ik een schilderij van Rembrandt binnenstapte of zoiets.

De kleine verschillen zijn natuurlijk net als het enorme budget en de hoeveelheid tijd die je aan één scène kunt besteden. Het vocabulaire is natuurlijk anders dan dat van Australisch en Nieuw-Zeeland, daar moest ik wel even aan wennen. Maar eigenlijk was het gewoon het tempo. Dat was het grootste verschil - en ambachtelijke diensten natuurlijk, die ik nog nooit was tegengekomen. Ik had zoveel suikercrashes tijdens het filmen!

Hoe bekend was je met het boek voordat je het script kreeg?

Ik had het op mijn plank. Ik was van plan het te lezen omdat ik er alles over had gehoord en het uitgangspunt geweldig vond, maar ik las het pas na mijn eerste auditie. Ik las het voor mijn eerste auditie en toen ik het telefoontje kreeg, las ik het volledig. En ik werd er gewoon verliefd op en werd een van de grootste fans.

Ik koester die roman en het is nog steeds heel onwerkelijk voor mij dat ik er deel van uitmaak. Ik doe dit vaak. Ik heb een aantal bewerkingen van boeken of televisieseries gedaan waarbij je zo gehecht raakt aan de personages. En ik heb nooit het gevoel dat ik... waardig is het verkeerde woord. Maar ik heb gewoon nooit het gevoel dat ik die rol zou moeten spelen. Het voelt net zo goed als ik me verhoud tot het personage, net zoveel als ik mijn eigen ervaringen en mezelf daarin zie karakter, als ik een fan ben van het materiaal, heb ik het gevoel dat het aan iemand anders moet worden overgelaten omdat ik dat niet wil verpesten. En ik zie mezelf niet zo verheven als de bestaande personages, als dat logisch is.

GERELATEERD: Small Talk: Maya Hawke wil graag een paar dingen ophelderen

De distelvink behandelt het onderwerp van een trauma als kind - hoe heb je je voorbereid op dat aspect van je rol?

Ik ben sterk afhankelijk van het boek. Je zou mijn exemplaar van moeten zien De distelvink, Het is een soort verwelkende puinhoop van een stapel tape die dingen bij elkaar houdt.

Ik had echt het geluk dat ik een hele tijd in New York mocht rondhangen. Dus ik had een beetje downtime, in tegenstelling tot veel van de andere rollen waaraan ik heb gewerkt. Het was een combinatie van dingen, gewoon door YouTube-video's bladeren, internet afspeuren naar interviews of films over mensen die soortgelijke dingen hebben meegemaakt.

Ik ontmoette een vrouw die tijdens die hele ervaring een echte metgezel voor me werd, die onlangs een soortgelijke hersenoperatie en hersentrauma had [als Pippa], dus we werden echt goede vrienden. Ik liep door de straten van New York terwijl ik luisterde naar [muzikant] Glenn Gould en ik bezocht het Metropolitan Museum of Art en probeerde me voor te stellen dat het de eerste keer was dat ik het opnieuw bezocht na het bombardement [in de roman], bepaalde kamers binnenging en Dat de kamer en ik zag een klein meisje en verbeeldde me dat ik het was.

Maar ik had in mijn jeugd te maken gehad met bomaanslagen en schietpartijen en dat soort bestaan, dus ik wist er iets van - het was niet precies hetzelfde, maar het draagt ​​allemaal bij.

Jullie spelen de oudere versie van Pippa en Aimee Laurence speelt de jongere, werkten jullie überhaupt met elkaar samen?

We werkten niet met elkaar samen. John [Crowley, de regisseur] was behoorlijk verbazingwekkend, hij vertrouwde ons en voelde dat we energetisch iets soortgelijks aan de hand hadden, denk ik. Als ze op kantoor was, deed ik echt mijn best om met haar om te gaan. Ik vond het erg leuk om tijd met haar door te brengen en ik merkte zeker kleine dingen op, zoals de manier waarop ze haar ogen bewoog en zo. Maar het is lastig omdat ik er niet op de set was toen ze optrad, dus het had anders kunnen zijn. John had gewoon het gevoel dat we van nature iets hadden dat ons met elkaar zou verbinden, en we hoefden ons niet al te veel zorgen te maken. Ze is een geweldige jonge vrouw en actrice, ik vond het erg leuk om haar te leren kennen.

Je speelde een Amerikaans accent in De distelvink en NOS4A2. Hoe ben je te werk gegaan om het vast te leggen?

Ik heb zowel de [Amerikaanse als Australische] accenten gehad, wat voor de helft te wijten is aan mijn opvoeding en de veelzijdigheid van accenten die om me heen zijn geweest. Ik had ongeveer een miljard accenten toen ik een jaar of vijf was en toen een Brits accent tot mijn vijftiende en nu een Aussie-accent, dus mijn mond is eraan gewend om de spieren te omzeilen, en dat was nuttig.

Maar het zijn verschillende accenten, het Pippa-accent en het Vic [van NOS4A2] accent en er was zelfs een dag waarop ik aan het werk was NOS4A2 en ze wilden een nieuwe scène met Pippa toevoegen. Ik had de hele dag als Vic gewerkt en was die avond naar New York gereden en ging meteen naar de set. Ik was zo moe dat er op een punt was dat ik me omdraaide en ik twee van Ansel [Elgort] zag. Ik kreeg wel een briefje om mijn ogen wat verder open te doen omdat ze langzaam dicht gingen.

Ik merkte toen het verschil in accenten en vocale kwaliteit, en het was eigenlijk best moeilijk om te gaan terug naar Pippa's hogere register omdat ik in Vic's lager, Massachusetts-achtig had gewerkt accent. Het was gewoon een behoorlijk schril contrast op dat moment en ging uiteindelijk in [post-productie]. Maar ik had geweldige steun om me heen om me daarbij te helpen.

GERELATEERD: Small Talk: Hunter Schafer zegt dat dit het moeilijkst was Euforie Scène voor haar om te schieten

Wie heb je ontmoet waar je het meest door bent getroffen?

Bindi Irwin. Er zijn mensen die misschien wel de meest bekende zijn die ik heb ontmoet, maar om de een of andere reden ontmoette ik Bindi en kon ik niet praten.

Met welk Instagram-account ben je op dit moment geobsedeerd?

Oh, ik bedoel, er zijn zoveel milieuvriendelijke. Ik ben niet goed in Instagram. Ik heb veel steun en aanmoediging gehad bij het posten ervan, omdat ik op een geweldig platform zit om belangrijke dingen te delen, maar ik ben er echt slecht in om ermee om te gaan. Daar is de Zero Waste Store, wat echt geweldig is, maar het Instagram-account dat duidelijk mijn favoriet is, want hij is mijn favoriet aller tijden, is Elton John.

Als je de rest van je leven nog maar drie films mocht kijken, welke drie zou je dan kiezen?

Rocket Man, dat heb ik zeven keer gezien. Wat zijn de anderen? Oh God. Toen ik jong was, hield ik echt van Boetedoening. We hadden niet echt films in Saoedi-Arabië, dus Boetedoening was een van de eersten die ik zag en realiseerde de creativiteit, het kunstenaarschap en het acteren. En dan misschien als een van Werner Herzog-films. Ik weet niet welke, ik kan niet kiezen.

Wie was je eerste verliefdheid op beroemdheden?

Elton John. Ik zei dat ik met hem wilde trouwen en mijn ouders zeiden: "Ik denk niet dat dat mogelijk zal zijn, hij is homo." Dat was de eerste keer dat ik hoorde wat homo zijn was en ik zei: "Is er een manier om dit te omzeilen?"... Ik was oprecht van streek. Ik dacht dat hij op dat moment misschien de enige persoon ter wereld was die me begreep. Dus ja, Elton John, eerste en laatste verliefdheid op beroemdheden.

Dit interview is voor de duidelijkheid ingekort en bewerkt.