Van Ralph Lauren, een visie op Amerika gezien vanuit een snel rijdende auto

"Kom op!" Jessica Chastain zei met een zekere mate van ontzag die niet ongewoon was onder de paar honderd mode week gasten die waren gechauffeerd naar Ralph Lauren’s garage in Bedford, NY, op dinsdagavond voor een modeshow en diner. 'Kijk hier eens naar,' zei ze. “Om in deze omgeving te zijn, omringd door al die mooie auto’s, het is prachtig.”

Het is moeilijk voor te stellen dat iemand een garage als mooi beschrijft, maar in de wereld van Ralph Lauren moeten zelfs de porta-potties elegant zijn, wat ze zeker waren. En met 'garage' bedoelt Lauren echt een enorm, modern magazijn met meerdere verdiepingen met hot rod, klassiek en... antieke auto's die allemaal glanzen onder schijnwerpers, zonder ook maar een vlek zichtbaar in de temperatuurregeling attributen.

Op een chique zwarte helling kwamen de gasten aan om te ontdekken dat er een landingsbaan was aangelegd rond een strip van fantastische speedsters, met twee rijen geperforeerde lederen stoelen zo soepel als de binnenkant van een Maserati. Chastain betrapte haar man, Gian Luca Passi de Preposulo, terwijl hij naar een zwarte Bugatti keek die bij de fotoput stond.

Het is eerlijk om te zeggen dat dit een van de meest angstwekkende is geweest modeweken in New York in de recente geschiedenis, wat met redacteuren die uit machtsposities vallen als apen uit een boom. En hoewel de rit vanuit Manhattan bijna twee uur in de file duurde, voelde het als een ontsnapping, en dat is waarschijnlijk hoe Lauren het bedoeld had. Calgon heeft niets op een ontwerper die zijn auto's uitrust met een soundtrack van smooth jazz en Voss-water. Do-be-do-be-dooo-boop-bop-piep-piep-piep.

Dit jaar markeert Lauren's 50e verjaardag in het bedrijfsleven, en hoewel er tijdens de show nooit over cijfers werd gesproken, vooral niet de kosten van zo'n extravagante aangelegenheid (of de aansprakelijkheid voor die auto's!), had het evenement alle attributen van een mijlpaal viering. Diane Keaton en Katie Holmes en Armie Hammer kwamen allemaal opdagen en poseerden perfect in hun Ralph Lauren-kleding. En wat ik het meest fantastische vond aan de hele affaire, zelfs met al die geschiedenis in de kamer, is dat het geen moment nostalgisch aanvoelde.

De nieuwe collectie van Lauren, die vandaag ook in zijn winkels op Madison Avenue wordt gevierd, nam zijn strakke, moderne lijnen en de glanzende zwarten, gele en rode tinten, rechtstreeks uit de auto's Scherm. Leren racejassen en zelfs een smoking met rode racestrepen zagen er superfris uit. Ik had nog een paar ronden naar deze show kunnen kijken, maar gezien het ongewone karakter van een modeshow waarvoor je moest pendelen, haastte Lauren de zaken naar een uitbundig diner op de verdieping eronder, waar gelakte zwarte tafels met rode rozen waren uitgelijnd langs de randen van een showroom ter grootte van een auto dealer. De ruimte was zo groot dat je een verrekijker nodig had om de gast tegenover je te zien zitten, en een ploeg van obers was gekleed in jumpsuits geborduurd met "Ralph's Garage" op de achterkant, met borden vol kreeftensalades en hamburgers die zo luxe waren dat het twijfelachtig leek om ze met de hand op te rapen, hoewel, lezer, ik deed.

Het werd allemaal een behoorlijk onstuimige ervaring, alsof ze bedwelmd waren door motordampen, en niet weinig mensen vroegen Lauren of we niet naar huis konden worden gereden in de klassiekers uit zijn collectie.

"Als ik in een vintage cabrio zou rijden, zou ik me kleden voor de auto", zei Chastain.

Dit is natuurlijk de meesterlijke vaardigheid van Lauren: hij creëerde een visie van Amerikaanse luxe die zo volkomen geloofwaardig en verleidelijk is dat er een imperium uit voortkwam. En het is interessant om te zien hoe het vandaag doorgaat te midden van een nieuwe kijk op Amerikaanse mode die veel verschillende perspectieven omvat van buitenstaanders die de megamerken hebben overgenomen. Er is Raf Simons bij Calvin Klein, natuurlijk, en Stuart Vevers bij Trainer. Vevers, die Brit is, heeft in zijn collecties Amerikaanse archetypen geproefd, die zijn geïnspireerd op zijn eigen reizen door het land. Voor de lente werd hij verleid door de 'glitter and shine' van een kunstscène in de binnenstad, met name die van Manhattan tijdens het Keith Haring-tijdperk van de jaren tachtig. De kronkelende figuren van Haring speelden een prominente rol in deze Coach-collectie, die de glitter vertaalde in weelderig pailletten en het contrasterende gruis in scheidingen zo donker dat ze zich een New York herinnerden waar iedereen vroeger alleen droeg zwart.

VIDEO: Runway Remix: Bekijk onze samenvatting van New York Fashion Week

In een andere zin legde hij de decadentie van het tijdperk vast met een klein aandenken dat hij aan elk van zijn gasten gaf. Omdat de landingsbaan letterlijk bezaaid was met glitter, verlieten de meesten van ons de show met stukjes zilver aan alles.