Apple-CEO Tim Cook over hoe je afstand kunt nemen van je iPhone, zijn opvoeding en hoe technologie niet "goed wil zijn"

De lucht in Apple Park, in Cupertino, Californië, is zo fris dat je zou denken dat Apple het gemaakt heeft. Hier, in een ringvormig gebouw waar men in een oneindige lus omheen kan lopen, ligt het hart van 's werelds communicatie, de maker van de hulpmiddelen van mensen voor het moderne leven (de iPhone alleen al overtrof een miljard actieve apparaten eerder dit jaar). Voordat de rustige Tim Cook, toen een VP bij Compaq, in 1998 bij het bedrijf kwam, ontmoette hij Apple-CEO Steve Jobs. Jobs zei tegen hem: "Ik wil de wereld veranderen." Cook heeft zich, zoals zovelen van ons sindsdien, aangemeld.

Cook, CEO van Apple sinds 2011 (zijn ambtstermijn begon twee maanden voor de dood van Jobs), houdt van wandelen, oneindig. Om zijn hoofd leeg te maken van zijn immense invloed, om zich kleiner te voelen. De week voordat we elkaar ontmoetten, had Cook het beroemde Steve Jobs Theatre-podium betreden en de iPhone 13-modellen, een negende generatie iPad, een nieuwe iPad mini, een Series 7 Apple Watch en

Dit komt bovenop de initiatieven van Apple op het gebied van milieu, gelijkheid tussen rassen, onderwijs, toegankelijkheid, en, het belangrijkste, privacy, die top of mind is voor zijn klanten en de meest uitgedaagde, perceptie-gewijs. Cook is niet bezig met het porren naar technische rivalen of sociale media-giganten, maar in een toespraak in 2021 bekritiseerde hij schuin onethische praktijken voor het verzamelen van gegevens: "Het eindresultaat van dit alles is dat je niet meer de klant bent. Jij bent het product." Het is een hele opgave om prioriteit te geven aan de mensheid op een gebied dat ons er zo vaak van berooft, maar dit is de missie van Cook.

Laura Bruin: Je hebt gezegd dat als je gaat wandelen, je je daardoor 'inconsequent' voelt. Hoeveel geniet je daarvan, gezien je ongelooflijke... gevolgen?

Tim kookt: [lacht] Ik denk dat het goed is voor ons allemaal om ons onbeduidend te voelen, en er is geen betere manier om dat te doen dan in de natuur en in de nationale parken, waar ik zielsveel van hou. Ik vind het erg aardend, ontspannend en een manier om de geest leeg te maken zoals niets anders dat doet. Het is een gehemelte reiniger.

POND: Hoe breng je je brein tot rust?

TC: Ik sport religieus, dus dat helpt me enorm. Het is een uur dat ik echt alles uitzet. Ik ga niet zitten en mijn e-mail en sms doen als ik aan het sporten ben. Het is een manier om alle afleiding te blokkeren.

POND: Hoe verzoent u uw immense invloed?

TC: Je laat je er niet door afschrikken. En het is belangrijk om er niet over na te denken. Het is een voorrecht om dit bedrijf te leiden, en omdat er een kruispunt is tussen mijn waarden en de waarden van het bedrijf, het is een natuurlijke plek om te zijn, in tegenstelling tot de vierkante pin in een ronde gat.

POND: Waardoor spring je als een kind op?

TC: Oh, glimmende nieuwe dingen zien. De dingen waar we aan werken waarvan sommige mensen denken dat ze onmogelijk zijn, en de dingen in de ontwerpstudio die het daglicht nog niet hebben gezien. En dan ook feedback krijgen van klanten over waar ze onze producten voor gebruiken, zoals het maken van een film, het maken van een foto of het gebruik ervan voor de gezondheidszorg.

POND: Ben je een stappenteller als je aan het wandelen bent?

TC: Ik ben een stappenteller.

POND: Hoeveel stappen doe je?

TC: Nou, een goede dag voor mij op het wandelpad is, weet je, 20-plus duizend. Maar op een normale dag zijn er helaas niet zoveel. Soms heb ik wandelende vergaderingen.

POND: Pak je het tempo op en zeggen ze: "Oh, jongen, daar gaat Tim"?

TC: [lacht] Hoe meer ik denk, hoe langzamer ik loop.

POND: Ik las de brief die u schreef op de recente 10-jarige verjaardag van het overlijden van Steve Jobs. Als je nu aan hem denkt, wat komt er dan in je op?

TC: Natuurlijk denk ik aan de grote productaankondigingen, enzovoort, maar bovenal denk ik aan de informele discussies. Hij stopte elke dag bij mijn kantoor op weg naar buiten. Zelfs niet echt aan hem denken als een baas; Ik dacht aan hem als een vriend. Dat mis ik heel erg.

POND: De afgelopen twee jaar waren op alle speelvelden meer dan uitdagend. Hoe blijf je standvastig als je dingen ziet die je woedend maken?

TC: Het heeft een Poolster en blijft lasergefocust. Als je dat doet, word je niet zo vaak heen en weer geblazen en kun je het lawaai van alledag dempen. De pandemie en een aantal dingen waren een uitdaging, en dat viel iedereen zwaar. Maar we bleven maar zeggen: "Wat doen we hier?" We zijn hier om de beste producten ter wereld te maken die levens verrijken en op de een of andere manier helpen. Je wordt ook flexibeler. We moesten de afgelopen jaren allemaal Gumby zijn. We moesten leren om op een andere manier te werken, samen met het omgaan met de ontberingen om mensen door de ziekte zelf te zien gaan en mensen te zien verliezen. Het was verschrikkelijk, maar gefocust blijven helpt.

POND: Ben je altijd een goede Gumby geweest?

TC: Ik heb altijd geprobeerd dat te zijn omdat het belangrijk is - de wereld verandert, jij past je aan. We zijn eraan herinnerd dat we ons lot niet in eigen hand hebben. Ik ben er altijd trots op geweest dat ik niet te rigide werd - mezelf uitdaagden dat ik dingen niet op een bepaalde manier zou moeten doen, alleen omdat ik ze altijd op die manier heb gedaan.

POND: Ik wil het hebben over de jonge Tim. Heeft iemand je ooit Timbo genoemd?

TC: O ja, natuurlijk.

POND: Vertel me over je kindertijd. Je bent een rustig persoon - was je een rustig kind?

TC: Ik was waarschijnlijk minder kalm dan nu. Ik kwam uit een bescheiden begin en het was geweldig om in een liefdevol gezin te zijn. Ik woonde in een landelijke omgeving, dus het bereik was niet lang. Er was toen nog geen internet. Avontuur was in zekere zin een soort van terughoudendheid. Maar ik heb altijd al een bredere band met de wereld willen hebben, en dat leidde ertoe dat ik de eerste in mijn familie was die naar de universiteit ging.

POND: Wat zeiden ze toen je wegging? Wat heeft je moeder je in je tas geholpen?

TC: Weet je, omdat je uit het Zuiden komt, drink je veel zoete thee. En ik denk dat ik kannen zoete thee heb om mee te nemen. Mijn ouders waren ondersteunend. Ze vroegen zich waarschijnlijk ook af of het zou lukken.

POND: Toen je voor het eerst op de campus van Auburn University aankwam, had je het gevoel: "Dit is waar ik moet zijn"?

TC: Ik had het gevoel dat ik daar thuishoorde. Ik werd meteen gegrepen door de campus, de kameraadschap van de studenten en de sociale omgeving die draaide om het voetbalteam, de Auburn Tigers, en het zien van de wedstrijden. Dat vond ik geweldig.

POND: Wanneer begon u uw radar op het personeelsbestand te plaatsen?

TC: Mijn radar was niet ingesteld voor decennia daarna. Wat vast stond, was dat ik opgroeide in een gezin waar hard werken werd verwacht, dus begon ik op mijn 13e met kranten [een krantenroute] te gooien.

POND: Hoe goed is je arm?

TC: Het is redelijk goed. Ik zou de deuren kunnen raken.

POND: Als ik er een voor je krijg, kun je hem dan gooien en tegen een Apple Park-raam slaan?

TC: Ik zou het gewoon kunnen.

POND: Er is een rechte lijn als je erover nadenkt. [Apple] is nu elke ochtend het eerste in het nieuws. Je hebt de spreekwoordelijke krant naar ons allemaal gegooid, en we haasten ons om hem op te rapen.

TC: [lacht] De cirkel is rond.

POND: Hoe ambitieus was je in de beginjaren?

TC: "Ambitieus" is geen woord dat ik op dat moment zou gebruiken om mezelf te omschrijven. Ik zag het werk van mijn vader. Hij zat in de scheepsbouw en het was erg cyclisch. Je zou een tijdje werken en je zou worden ontslagen. En ik wilde dit niet voor mezelf. Er was een consistentie die hij niet had die ik wilde, en toen je dat combineerde met nieuwsgierigheid en de wens om hard te werken, gebeurde er iets. De ingrediënten waren er.

POND: Ging het er ook om dat je jezelf niet kwetsbaar wilde stellen?

TC: Ja, ik denk dat dat heel waar is. En weet je, het helpt je ook om nederig te blijven.

POND: Ben je blij dat je niet met geld bent opgegroeid?

TC: Ik ben blij dat ik ben opgegroeid zoals ik ben opgegroeid. Veel mensen hebben geen liefdevol gezin, en ik had er een, dus op een manier die je op zich al rijk maakt. Ik zou mijn jeugd niet willen ruilen.

POND: Je liep voor het eerst door de Apple-deuren in 1998. Wat was de tijdstempel toen?

TC: Het was pre-iMac. Steve was net terug bij het bedrijf [van NeXT] in '97. Hij droeg het hele directieteam over en opende een zoektocht naar operaties. Ik kwam uit die zoektocht. Ik had er nooit aan gedacht om me bij Apple aan te sluiten. Apple werd algemeen gezien als failliet gaan. [Dell Technologies CEO] Michael Dell zei dat als hij de CEO was, hij het zou sluiten en het resterende geld aan de aandeelhouders zou geven.

POND: 'Sup, Michaël?

TC: Eerlijk gezegd had hij gewoon de moed om te zeggen wat iedereen dacht. En dus dachten mensen dat ik gek was. Ik was niet van plan om de rol op me te nemen. Maar ik vloog eruit. Ik dacht: "Ik krijg de kans om Steve Jobs te ontmoeten. Dit is best gaaf!" Binnen enkele minuten na de discussie denk ik: "Ik wil dit doen."

POND: Hoe was het gesprek?

TC: Er was duidelijk chemie en ik ontmoette iemand die zo anders naar de wereld keek dan de CEO's die ik had gekend. Hij werd niet gedreven door geld of macht. Hij werd gedreven door geweldig werk te doen dat een verschil maakte in het leven van mensen. Hij wilde de wereld veranderen. Ik dacht: "Dit is ongelooflijk." En plotseling drong het tot me door dat terwijl ik had liefgehad... tot werk voor een lange tijd, ik had nooit liefgehad de werk.

POND: Rechts. Je had het net gedaan.

TC: De dag dat ik het Apple-kantoor binnenkwam, stond er een rij klanten die protesteerden omdat Steve net had besloten het Newton-apparaat te vermoorden. Ze hadden borden voor de deur. Ze waren aan het gillen en schreeuwen. Toen ik de piketlijn overstak om het gebouw binnen te gaan, dacht ik: "Ik ben betrokken geweest bij duizenden productaankondigingen en opnames. We stopten ze in onze lobby's en zeiden: 'Kom eens kijken naar het product', en zelfs de medewerkers kwamen niet." [lacht] Het kon niemand iets schelen!

POND: In je eerste gesprekken met Steve, toen hij zei: "Ik wil de wereld veranderen", kwam het je ooit als hyperbolisch voor?

TC: Ik geloofde het. Het was duidelijk dat hij er dol op was. Hij zette zich helemaal in om dit te doen, en hij wilde met zulke mensen werken. Ik keek naar de problemen die Apple destijds had en dacht: "Ik kan helpen." Deel uitmaken van de wederopstanding van een groot Amerikaans merk was ongelooflijk.

POND: Denk je met je eigen iPhone constant aan alles wat nodig was om te bestaan ​​of ga je gewoon: "Oh, ik heb een sms van Gary"?

TC: Nee, ik ben nog steeds verbaasd. Neem de telefoon van dit jaar: Cinematic Mode. Ik heb er ontzag voor. Wie had gedacht dat je kunt fotograferen en vervolgens de focus of de scherptediepte kunt wijzigen?

POND: Ik doe het graag met mijn kat. Al die technologie kwam neer op mijn kat op een bed.

TC: [lacht] Maar het is behoorlijk spectaculair dat je dat kunt, nietwaar?

POND: Wat zijn je meest gebruikte apps?

TC: Oh, ik gebruik een ton. Waarschijnlijk degene die ik eigenlijk het meest gebruik, is e-mail - onze Mail-app. Bij Apple zijn we erg e-mailgericht.

POND: Dat lijkt inconsequent, eigenlijk. Ik dacht dat je lasers zou sturen of zoiets. Is het de formaliteit ervan of gewoon als een record?

TC: Nee, ik zou het helemaal niet formeel willen noemen. Het is gewoon hoe we met elkaar corresponderen, en klanten bereiken me ook via e-mail.

POND: Wat is het meest glorieuze briefje dat je van een klant hebt ontvangen?

TC: Aantekeningen krijgen van mensen die erachter kwamen dat ze een hartprobleem hadden en van de cardioloog te horen kregen dat ze dat zouden doen zijn gestorven als de Apple Watch hen niet had gewaarschuwd dat ze A-fib hadden of wat de omstandigheden ook zouden kunnen zijn zijn. Die krijg ik dagelijks. Het vult je tank. Ik krijg ook willekeurige dingen, zoals: "Welk paar schoenen droeg je bij de laatste keynote?" Welke waren dit eigenlijk [wijst naar zwarte suède Nike-sneakers].

POND: Je hebt jazzy, kleurrijke sokken. Je bent meer een neutraal getinte heer, maar zijn sokken waar je gek van wordt?

TC: Oh, ik heb een hele lade vol. Ik hou ervan om gek te worden met sokken.

POND: Wanneer heb je voor het laatst een pak gedragen?

TC: We zijn heel casual. De laatste keer dat ik een pak droeg was voor een regeringsvergadering. Ik was eigenlijk in het Witte Huis. We hadden het over cyberveiligheid. Het is een heel belangrijk onderwerp.

POND: Hoe vloeiend denkt u dat uw werk met deze regering zal zijn, en is er een verschil - ik neem aan dat dat er is - met de vorige?

TC: Bij elke administratie vind je dingen waar ze op gericht zijn die de jouwe kruisen. Dan probeer je elkaar te versterken. De grootste uitdagingen waar we allemaal mee te maken hebben, zijn zaken waarvoor de publieke en de private sector samen moeten komen. Dingen zoals klimaatverandering - we zijn wat dat betreft erg op één lijn met de [Biden]-administratie. Maar het gaat niet alleen door de overheid worden opgelost. Het gaat niet alleen door bedrijven worden opgelost. Cyberbeveiliging is een andere. Dit is niet iets dat door één bedrijf wordt opgelost.

POND: Hoe diplomatiek ben je als je met iemand bent waar je het echt niet mee eens bent?

TC: Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat wanneer je iemand ontmoet of met iemand praat, je hun opvattingen of waarden overneemt door met hen in contact te komen. Ik bedoel, ik ben een homoseksuele man, en je kent de periode waarin ik opgroeide, dus er waren veel momenten waarop je mensen ontmoette die heel verschillende opvattingen over je hadden.

POND: In het zuiden, ja.

TC: Ik ben een groot voorstander van nog meer communicatie als je het er niet mee eens bent. Over het algemeen vind je dingen waar je het wel over eens bent als je er maar lang genoeg bij blijft. Maar het is soms moeilijk.

POND: Je vertelde Kara Swisher op de New York Times podcast Zwaaien dat je over 10 jaar waarschijnlijk niet bij Apple bent. Kun je daar al je hoofd bij halen?

TC: Het is moeilijk voor mij omdat ik mezelf hier 23 jaar lang helemaal in heb gestort. Eerlijk gezegd denk ik dat ik er pas achter zal komen nadat ik het gedaan heb. Omdat je een soort van rennen en rennen bent. Het is alsof, en ik bedoel dit in positieve zin, op een helling van een loopband staan. Je moet doorgaan of je valt aan de andere kant. [lacht] Maar ik denk dat ik altijd iets zal doen. Ik ben niet iemand die achterover op de bank leunt en overdag soaps kijkt.

POND: Tim Cook wordt een Dagen van ons leven verslaafde. Bestaat er zoiets als een typische dag voor jou? Ik hoor dat je bizar vroeg opstaat.

TC: Het is bizar vroeg. Maar heb ik typische dagen? De waarheid is nee. De rode draad is dat ik vroeg opsta; Ik probeer te trainen; Ik besteed ongeveer een uur aan e-mail, meestal e-mail van klanten.

POND: Hoe zijn jouw avonden? Als je uit eten gaat, wat is dan je ding?

TC: O, ik ben dol op sashimi. Ik zou het elke avond kunnen eten.

POND: Rijst?

TC: Geen rijst. Gewoon sashimi.

POND: Zit je daar gewoon met rauwe vis?

TC: Ik dompel het zelfs nergens in. Ik hou van de volle smaak van de vis.

POND: Dus je gaat door, zoals, sashimi-buigers? Heb je er sake bij?

TC: [lacht] Nee, meestal wijn. Ik hou van een chardonnay.

POND: Nou, het is Californië. Anders zou je worden uitgezet. Wat is jouw perfecte nacht?

TC: Een perfecte avond zou ingehouden zijn. Misschien Apple TV+ kijken.

GERELATEERD: Reese Witherspoon is niet bang om te zeggen dat ze de beste is

POND: Dat heeft een geweldige lei. een van je Ochtendshow sterren, Reese Witherspoon, is aan de omslag van dit nummer.

TC: Reese en Jen [Aniston] en de hele cast hebben ongelooflijk werk geleverd. We houden van ze tot de dood. En De ochtendshow heeft een reden van bestaan. Het behandelt delicate onderwerpen op een manier die echt boeiend is. Ik kijk nu seizoen 2 ervan, en Ted Lasso loopt ook af.

POND: Dat is eigenlijk Ted Lasso's succes: "Laten we ervoor zorgen dat mensen zich goed voelen, omdat ze zich rot voelen."

TC: Het is verbazingwekkend, niet? Na een tijdje worden mensen de negativiteit beu. Je wilt iets positiefs zien. Je wilt ergens in geloven. Die show kwam precies op het juiste moment. Het was als een recept.

POND: Recht in de aderen. Hoeveel creatieve inbreng heb je op deze shows?

TC: Soms maak ik vooraf contact, waar we iets kopen, maar ik ben geen regisseur of producent, en dus doen mensen die dat voor de kost doen dat.

POND: Als Oprah hier komt, heb je dan het gevoel dat je ook voor haar werkt?

TC: Natuurlijk! Iedereen werkt voor Oprah. [lacht] Maar ik ben naar de set geweest van De ochtendshow en de set van Zien. ik ging naar de Ted Lasso première voor seizoen 2, dus ik ben actief.

POND: Spreken ze je allemaal aan?

TC: [lacht] Dat zijn de beroemdheden. Ik ben gewoon mezelf.

POND: Zeggen ze: "Hallo Tim, wil je mijn Emmy? Ik heb het voor je!"

TC: We zijn zo trots op de Emmy's. Ik denk dat we hadden 35 nominaties.

POND: Ben je thuis wel eens rommelig? Of is er gewoon rijstloze sashimi en mooi opgevouwen sokken?

TC: Nee, ik ben niet helemaal georganiseerd. Ik heb hier en daar wat chaos en rommel. Niet genoeg om me in de weg te zitten, maar een beetje.

POND: Dat is een mooie distillatie. Welke waarde werd je als kind bijgebracht die je het meest is bijgebleven?

TC: Ik geloof in het behandelen van iedereen met waardigheid en respect, dus dat is de kern van mijn stichting. Dat is mijn fundament. En mijn waarden zijn fatsoen en eerlijkheid en vriendelijkheid. Dat is waar ik om bekend zou willen staan: naar mensen luisteren, in een positieve intentie geloven en niet cynisch worden.

POND: Aan alle kinderen die verdwalen in hun telefoon, wat zou je tegen ze zeggen?

TC: Je moet begrijpen dat technologie niet goed wil zijn. Het wil ook niet slecht zijn. Het wil niets zijn. Het is in het oog van de gebruiker en de uitvinder, en technologie heeft balans nodig, zoals alles. Je zou het gezondste voedsel kunnen eten, maar eet er te veel van en het heeft een slecht resultaat.

POND: Zoals vis.

TC: Zoals mijn sashimi. [lacht] Maar technologie is ook zo. En je wilt natuurlijk niet zomaar gedachteloos scrollen, dus ik zou mensen willen waarschuwen om de meester van hun technologie te zijn. Technologie moet de mensheid dienen, niet andersom. En ik zou onze tools gebruiken - we hebben hier diep over nagedacht, en dus hebben we dingen als Screen Time en Focus.

POND: Schermtijd maakt me bang.

TC: We hebben allemaal de gewoonte om te onderschatten hoeveel we technologie gebruiken. Ik weet dat ik het deed.

POND: Wat vertelt je schermtijd je op een gemiddelde dag?

TC: Te veel. [lacht] Maar ik heb actie ondernomen op mijn telefoon. Ik heb veel meldingen weggelaten, zodat je het aantal keren dat je wordt afgeleid kunt wijzigen.

POND: Ik zeg dit met alle oprechtheid, en ik ben benieuwd of je het ermee eens bent: ik ben erg blij dat ik ben opgegroeid zonder internet. Wat denk je?

TC: Nou, ik ben opgegroeid in een landelijk gebied en ik denk dat ik graag internet had gehad en het graag had gebruikt om mijn wereldbeeld nog sneller uit te breiden. Ik had graag kinderen zoals ik gevonden. Ik weet dat er veel dingen zijn die anders moeten. Er moeten veel veranderingen worden aangebracht, dus ik begrijp uw standpunt ook. Maar nee, ik had het leuk gevonden, en ik hoop dat ik de middelen had gehad om het gebruik ervan in evenwicht te brengen.

POND: Zakelijk gezien zijn er niet veel 'kinderen zoals jij' die bekend staan ​​als diep menselijke leiders. Waarom steekt dat soort, helaas, uit?

TC: Nou, ik blijf geaard. Ik werk met mensen die veel slimmer zijn dan ik, en we discussiëren over dingen, zodat je nog meer geaard blijft. En als je dan een baan vindt die identiek is aan jouw waarden, is dat als een openbaring. Je hoeft jezelf niet te transformeren om iets anders te zijn. Je bent gewoon gefocust om de beste versie van jezelf te worden.

POND: Wanneer ben je niet de beste versie van jezelf? Omdat we allemaal van die dagen hebben dat we niet uit bed willen komen, of we chagrijnig zijn, of de nieuwscyclus draait.

TC: Gelukkig heb ik er niet zoveel.

POND: Verdomme!

TC: Ze gebeuren waarschijnlijk als ik een stap voorbij uitputting ben. Een herinnering dat het tijd is om een ​​van die wandelingen te maken

Foto's door Ryan Pfluger.

Voor meer van dit soort verhalen, lees het december/januari 2022 nummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download nov. 19e.