Traditioneel worden de Samburu-vrouwen in het noorden van Kenia op jonge leeftijd uitgehuwelijkt zonder een opleiding, laat staan een kans om te werken. Maar als eerste vrouwelijke hoofdbewaarder van de Reteti Olifantenopvang in het afgelegen Mathews-gebergte slaat Sasha Dorothy Lowuekuduk nieuwe wegen in. Hoewel zij en de vrouwen die voor haar werken op weerstand stuiten, is het team van Reteti verenigd in zijn missie om verlaten olifantenkalveren te redden, ze weer gezond te maken en ze opnieuw te introduceren bij de wild. Het vereist waakzaamheid en 24 uur per dag zorg, maar de passie van Lowuekuduk om deze baby's van meer dan 200 pond te redden kent geen grenzen.
Toen ze in september 2016 voor het eerst in Reteti aankwam, zocht Lowuekuduk naar weesolifanten door hun mest te volgen in verlaten bossen. "Er waren geen mensen, alleen jij en de voetstappen van het wild", zegt ze. "Ik was een beetje bang dat mijn leven in gevaar zou kunnen komen." Nu heeft het team van Reteti 30 olifanten gered, en het rimpeleffect dat verband houdt met natuurbehoud, werkgelegenheid en economische stabiliteit verandert de regio.
AMI VITAAL: Wat deed je voordat je naar Reteti kwam?
SASHA DOROTHY LOWUEKUDUK: Ik studeerde af en werkte als klerk in een ziekenhuisfinancieringskantoor. Maar ik wilde met wilde dieren werken. Nu ben ik als een verpleegster en voed ik dieren op alsof het mijn eigen kinderen zijn.
AV: Wat is er nieuw aan uw rol als supervisor?
SDL: Het heeft uitdagingen omdat het nu niet alleen om de olifanten gaat, maar ook om het personeel, hun salarissen en de voorraden. En bovendien hebben we allemaal rust nodig. Dit maakt allemaal deel uit van mijn taak. Ik had nooit gedacht dat ik supervisor zou worden, en niet iedereen was daar blij mee. Sommige van mijn [mannelijke] collega's verwachtten leiding te geven, maar het daagt hen uit om harder te werken, en dat is maar goed ook. Het laat me ook groeien.
AV: Waarom is het zo moeilijk om een vrouw te zijn in deze rol?
SDL: Een vrouw is een icoon in elke gemeenschap. Maar de mannen in de mijne hebben ons nooit zo gezien. Ze zien ons als zwak en denken dat de olifanten ons naar beneden kunnen duwen. Het kan angst veroorzaken, maar niet voor de vrouwen van Reteti. Wij zijn sterk. Onze [grootste] uitdaging is het leiden van de mannen. Sommigen van hen zijn hard als ik zeg dat ze iets moeten doen. Het is een uitdaging, maar we accepteren het, en we gaan verder.
GERELATEERD: 50 Badass-vrouwen die de wereld veranderen
AV: Denk je dat het zal leiden tot een betere toekomst voor Samburu-kinderen als ze vrouwen zien werken?
SDL: Het is niet eens "ik denk" - het is zullen. Vrouwen krijgen nu onderwijs, gaan naar school, zoeken een baan om hun eigen geld te hebben en nemen hun eigen beslissingen in plaats van een man te zoeken om hun beslissingen te nemen. En omdat we bij Reteti werken, krijgen we vervoer, beurzen en werk. Mijn gemeenschap kan zien dat wanneer deze dieren profiteren van ons werk, de gemeenschap dat ook doet.
AV: Verandert Reteti de manier waarop mannen omgaan met vrouwen in uw gemeenschap?
SDL: Ja. De ongeschoolde mannen die traditioneel zagen dat vrouwen thuis bleven, zien nu hun dochters werken bij Reteti, en ze weten dat vrouwen gerespecteerd, opgeleid en niet achtergelaten moeten worden.
AV: Wat houdt je gemotiveerd?
SDL: De verantwoordelijkheid om olifantenbaby's te laten zien dat ze op de juiste plek zijn gekomen, de juiste familie. Een voorbeeld is een olifant genaamd Nadasoit. Ze werd [zo ziek dat] ze niet kon opstaan, en we gaven haar een infuus voor energie. Het is heel moeilijk om een babyolifant bijna dood te zien, maar we hebben hard gewerkt [om haar in leven te houden]. We worden deze olifanten niet beu. Teams waken dag en nacht over hen. Nadasoit heeft een week liggen liggen, maar op het moment dat we haar zagen staan, hadden we meer energie om te werken. Ze is nu 10 maanden oud.
AV: Dat moest je zo goed laten voelen.
SDL: Ik kan zien dat we iets geweldigs hebben gedaan [door] haar te helpen overleven, en dat is ons geluk. Nu kust en omhelst ze ons. Weet je, olifanten hebben herinneringen. Ze zullen ons nooit vergeten, vooral deze jongeren die we uit het wild redden. Ze [zullen] ons voor altijd herinneren.
AV:Mensen reizen heinde en verre om te zien wat je doet. Wat betekent dat voor jou?
SDL: Het is ons geluk dat wij, de vrouwen van Reteti, mijn gemeenschap, mijn land en de hele wereld hebben laten zien dat dit werk niet alleen voor mannen is. Niemand in mijn gemeenschap geloofde dat een vrouw dit kon, en ik ben trots op mezelf.
Lees voor meer van dit soort verhalen het augustusnummer van InStyle, verkrijgbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download 6 juli