Kate Spade was niet alleen een opmerkelijke ontwerper, die een merk bouwde met een cultstatus dankzij haar oog voor eigenzinnige, heldere en licht kitscherige ontwerpen, maar ze was ook een ongelooflijke zakenvrouw.

Nadat ze in 1993 samen met haar man Andy Spade haar naamgenootlabel als handtassenbedrijf had opgericht, was ze in staat om haar merk uit te bouwen tot een van de meest herkenbare modelabels in de Amerikaanse geschiedenis. En ze deed het allemaal zonder een formele modeopleiding (ze behaalde een diploma journalistiek aan de Arizona State University en werkte later als moderedacteur voordat ze zich met design bezighield).

Hoewel ze in 2007 haar aandelen in haar gelijknamige bedrijf verkocht om meer tijd met haar familie door te brengen, heeft het merk dat ze heeft opgebouwd de tand des tijds doorstaan; het werd verkocht aan Tapestry Inc. (toen Coach Inc.) in 2016 voor $ 2,4 miljard.

"Vóór Kate Spade hadden slechts een handvol vrouwen hun eigen tekst, Donna Karan, Susie Tompkins Buell (ESPRIT)", schreef de verslaggever.

Yashar Ali op Twitter. "Als je vandaag kleding draagt ​​die is ontworpen door een vrouw of een handtas draagt ​​die is ontworpen door een vrouw, kun je er zeker van zijn dat ze daar is gekomen door een deur die is geopend door Kate Spade."

VIDEO: Modeontwerpster Kate Spade dood gevonden door schijnbare zelfmoord

Ter nagedachtenis aan Spade, die was Dood aangetroffen van een schijnbare zelfmoord op dinsdagochtend, kijken we terug naar haar meest slimme advies, evenals hoe ze haar merk 25 jaar geleden opbouwde.

GERELATEERD: Beroemdheden reageren op de tragische dood van ontwerper Kate Spade

Over het nemen van risico's:

Ik kom uit het Midwesten, dus ik ben niet zo'n risiconemer. We luisteren echt naar de kopers en de klanten. Wat kopen ze? - De snede, 2016

Over het omarmen van de modewereld:

Een vrouw kwam naar me toe op de school van mijn dochter en zei heel zacht: 'Mijn dochter is geïnteresseerd in mode', alsof het niet iets is waar je op in zou willen gaan. Ik wist wat ze bedoelde, maar tegelijkertijd, je weet toch dat je met iemand in de mode praat, toch?? De school van mijn dochter is dol op academici. Ik denk niet dat mode iets is dat mensen op veel scholen aanmoedigen, maar ik denk dat ze dat wel zouden moeten doen - het draait allemaal om persoonlijke expressie. - De snede, 2016

Over haar bedrijfsfilosofie:

Ik doe dingen die ik echt leuk vind en begrijp. Ik hou van schoonheid - ik heb tassen en tassen met producten, en ik denk dat Andy heel blij is dat ik het doe, zodat ik het niet meer hoef te kopen. - Mijn Palm Beach-bericht, 2002

Over haar persoonlijke stijl:

Als ik het leuk vind, draag ik het... Sommige van de mensen die ik het meest bewonder op het gebied van design, marcheren op het ritme van hun eigen trommel. - Mensen, 2016

Over hoe ze uit de journalistiek in handtassen kwam:

Andy en ik waren op een avond aan het praten. En ik zei gewoon - ik keek vooruit en ik zag de modedirecteuren. Dat zou je volgende sprong zijn als senior moderedacteur. En ik dacht, ik zie mezelf niet echt die baan willen. Dus Andy en ik waren uit, eerlijk gezegd, in een Mexicaans restaurant.

En hij zei net, hoe zit het met handtassen? En ik zei, schat, je begint gewoon geen handtassenbedrijf. En hij zei: waarom niet? Hoe moeilijk kan het zijn? (Gelach) Ik dacht, oké, echt? Hij betreurt die woorden. - NPR, 2018

Op werk-e-mails:

Een groot deel van mijn ochtend wordt besteed aan het verzenden van e-mails omdat ik niet op e-mails reageer of zelfs mijn e-mail na zeven uur 's avonds niet controleer. - De snede, 2016

Over leren hoe je een merk kunt bouwen zonder mode-ervaring:

Ik begon met het kopen van grote vellen wit papier. En ik knipte en plakte, eerlijk gezegd, de vorm die ik wilde. En dan zou ik ernaar kijken en ik zou het korter, kleiner maken, het knippen. En ik ging naar een patroonmaker die ik achterin vond Dagelijkse dameskleding. Ze adverteerde dat ze patronen maakte, dus nam ik contact met haar op. Ze werkte vanuit haar appartement. En ze was zo geduldig als maar kon met mij omdat ik niets wist.

En ik herinner me dat ik me daar echt voor schaamde, dat ik geen student van Parsons of RISD of FIT was, dat ik echt niet wist wat ik deed. En eerlijk gezegd begon ik met papier. Dan zouden we een monster maken van elke soort stof - mousseline. En toen kreeg ik de vorm een ​​beetje naar beneden, en ik moest een fabrikant vinden. Dus ik belde Dagelijkse dameskleding. - NPR, 2018