We zijn allemaal bekend met wat er gebeurt na een breuk: je huilt, eet, moppert, huilt, eet (steeds opnieuw) totdat je jezelf eindelijk in de spiegel kijkt en de stukjes begint op te rapen. En als je je spiegelbeeld ziet, denk je: "Ik heb verandering nodig." Of dat deed ik tenminste.
Ik heb het onlangs uitgemaakt met mijn eerste serieuze vriendje. Toen ik 22 jaar oud was, had ik het gevoel dat de enige manier om ermee om te gaan zou zijn om iets in mijn leven volledig opnieuw te doen. Ik keek om me heen: moet ik mijn slaapkamer opnieuw schilderen? (Ik heb dat project afgelopen zomer afgerond.) Hoe zit het met het opruimen van mijn boekencollectie? (Nee, dat zou ik nooit kunnen!) Ik koos voor de enige constante in mijn leven: mijn haar.
Ik ben gezegend met een heel dikke, donkere bos Italiaans haar (dank je, papa) en daarbij hoort constant onderhoud. Elke week ging ik naar mijn favoriete kapperszaak en kreeg dezelfde ondersneden retouchering: strakke vervaging aan de zijkanten, een lichte versiering aan de bovenkant en een lichte verdunning door de schaar.
Maar na mijn breuk was het niet hetzelfde. Ik heb er af en toe van gedroomd om blond te worden (wie niet?), Maar ik wist dat ik de So-Cal-look nooit zou kunnen maken met mijn lichte huid. Toen dacht ik aan Lucky Blue Smith en zijn witte bos haar en besloot toen en daar: ik ging platina.
Ik begon wat onderzoek te doen naar wat ik met mijn haar zou moeten doen. Omdat ik ongelooflijk donker haar heb, heb ik ongeveer twee tot drie bleekbeurten en toners nodig om mijn haar op een blond niveau te krijgen. De artikelen suggereerden dat ik naar een salon zou gaan (maar dat zou hebben betekend dat ik tonnen contant geld zou weggooien). Ik besloot de doe-het-zelf-route te gaan, maar ik kon dit niet alleen. Gelukkig heb ik een prettige (en creatief ingestelde) kamergenoot die ermee instemde om te helpen.
Ik kocht alle benodigde kleurstoffen en toners en keerde terug naar huis. Mijn kamergenoot vastgebonden op zwarte latex handschoenen. (Voor iedereen die dit in je eigen leven probeert te doen, een strenge waarschuwing: het is pijnlijk - je scheurt in wezen de eiwitten en kleur uit je haar - en je moet geduld hebben.)
VIDEO: Zie Kylie Jenners veelheid aan haarkleuren
Bijna drie uur nadat we begonnen, en veel peptalk van mijn kamergenoot om optimistisch te blijven, waren we eindelijk klaar. Met het product uit mijn haar gewassen, keek ik in de spiegel en was, tot mijn grote verbazing, getransformeerd.
Het verven van mijn haar was een keuze die ik maakte om mezelf hals over kop in het genezingsproces van het uiteenvallen te storten. Het lijkt misschien alleen oppervlakkig, maar mijn nieuwe look hielp de overgang naar het volgende hoofdstuk van mijn leven te vergemakkelijken. Zoals ze zeggen, groeien we het meest wanneer er verandering in het leven is - en met de hulp van een beetje magie en een aanzienlijke hoeveelheid haaronderzoek is alles mogelijk.