Melanie Griffith stelt een vraag voor de leeftijden: "Waarom zelfs trouwen?"

Het is moeilijk te geloven, maar het is 30 jaar geleden Melanie Griffith’s Tess McGill nam de Staten Island Ferry naar haar secretariële baan in Wall Street in 1988 Werkend meisje, met Carly Simon's "Let the River Run" die de anthemische soundtrack levert voor haar reis door de haven van New York.

Voorafgaand aan de release van de film had Griffith schijnbaar veel geleefd: haar eerste acteerbaan op 14; seksueel geladen scènes op 17; een huwelijk met en scheiding van Don Johnson (de eerste keer); een tweede huwelijk, met Steven Bauer, wat resulteerde in haar eerste biologische kind, Alexander (nu 33). Na Werkend meisje, terwijl haar carrière groeide (haar prestaties leverden haar een Academy Award-nominatie op), evenals haar persoonlijke ervaringen. Ze scheidde van Bauer, hertrouwde en scheidde opnieuw van Johnson en trouwde toen (en later gescheiden) Antonio Banderas. Er waren uitstapjes naar afkickklinieken. En ze baarde nog twee kinderen (plus beweerde een stiefzoon, Jesse Johnson, als onderdeel van haar uitgebreide familie). De dochters van Griffith zijn degenen die de Hollywood-erfenis voortzetten die haar moeder, Tippi Hedren, nu 88, begon. Stella, haar 21-jarige met Banderas, is een student aan het USC die de zomer acteerlessen volgde bij Stella Adler, waar Griffith zelf had gestudeerd. En

GERELATEERD: Heidi Klum over de keerzijde van het daten van iemand die 17 jaar jonger is

Maar in ons nationale collectieve geheugen blijft Griffith, die in augustus 61 werd, Tess uit Werkend meisje: sexy, moedig en een voorbeeldkind voor het te slim af zijn van vrouwenhatende varkens ver voor het #MeToo-tijdperk. "Dat is klote", zegt een geamuseerde Griffith wanneer ze tijdens de lunch in de buurt van haar appartement in Central Park West eraan wordt herinnerd dat Werkend meisje was een volle drie decennia geleden. “Daar heb ik niet eens over nagedacht. Maar het was een van die verbazingwekkende, verbazingwekkende ervaringen in mijn leven. En mensen vinden het nog steeds zo leuk. Ze vertellen me hoeveel het voor hen betekende en hoe het hun leven veranderde. En veel vrouwen van mijn leeftijd en jonger zeggen: 'Ik heb die film gezien en het moedigde me aan om te doen wat ik wilde doen.'

Voelt dat goed? 'Verdorie, ja,' zegt Griffith met een glimlach, terwijl ze haar twee diamanten ringen en de stevige studs in elk oor overtreft.

Terwijl Griffith onderdompelt in haar tonijntartaar en met Parmezaanse kaas besprenkelde friet, zegt ze dat ze de door Mike Nichols geregisseerde film altijd heeft gekend impact zou hebben, deels omdat het maken ervan 'magie' was. Ook blijft de kwestie van het omverwerpen van het patriarchaat waanzinnig resoneren vandaag. Griffiths moeder ging door een hel in Hollywood, vooral vanwege haar veelbesproken werkrelatie met Alfred Hitchcock.

"Ze werd mentaal mishandeld en gemarteld door hem", legt Griffith uit, "dus ik wist dat ik nooit iemand van me mocht laten profiteren. En ik was niet dom. Ik zeg niet dat een van die meisjes dom is, maar ik wist wat er mogelijk was.”

Hoewel verschillende van haar vroege rollen inhielden dat ze haar huid voor de camera ontblootte, houdt ze vol dat ze nooit een situatie heeft gehad waarin iemand haar probeerde te misbruiken. "Ik weet zeker dat ik de suggestie had van 'ik wil met je slapen, kom langs', maar ik wist beter.

GERELATEERD: Jennifer Aniston doet het prima

"Als ik terugdenk, waren er dingen die werden gevraagd, en ik zou gewoon zeggen: 'Nee, zo doe ik het niet', maar je moest sterk zijn en weten wat je wilde," vervolgt Griffith. “Ik denk dat ik dat altijd al had. Ik was een stoere meid. Ik zou iets niet doen als ik het niet zou willen doen.”

Deze veerkracht kan verklaren waarom, wanneer Griffith toegeeft dat ze erover denkt een memoires te schrijven en ik stel voor de titel Working Girl te lenen, ze voorstelt het Working Bitch te noemen. "Maar ik wil geen oubollig, stom filmsterrenboek maken, snap je wat ik bedoel?"

Griffith, die uit de schijnwerpers stapte om haar kinderen op te voeden en echtgenote te worden, lijkt klaar om weer aan het werk te gaan. Trouwen met Banderas nadat hij voor de tweede keer van Johnson was gescheiden, was 'tumultueus', herinnert Griffith zich.

Zij en Johnson, die elkaar leerden kennen toen ze net 14 was en pas een paar jaar later voor het eerst trouwden, 'waren op elkaar ingespeeld', zegt ze. “Het was een soort natuurlijke karmische zaak voor ons om weer bij elkaar te komen en Dakota te hebben. Ze was bedoeld om op de wereld te komen, als je erover nadenkt.”

Het stichten van een ander gezin met Banderas in 1996, voegt Griffith toe, "was spannender dan een rol spelen in een verhaal. Je moet je leven leiden en niet de hele tijd iemand anders spelen. En hoe kun je iemand anders spelen als je niet je eigen leven leidt?”

Griffith zegt dat ze nog steeds bevriend is met Johnson, Bauer en Banderas. "Al mijn echtgenoten, mijn drie echtgenoten - ik hou zoveel van ze, en we zijn allemaal heel dichtbij."

GERELATEERD: De aantrekkingskracht van de Fast-Track-relatie

Toch lijkt opnieuw trouwen voor haar geen realiteit. "Ik denk echt dat het voor niemand meer relevant is", zegt Griffith, terwijl ze wat van haar frietjes aanbiedt. “Maar vooral als je 60 bent en je hebt vier kinderen en je leeft het leven dat je altijd al hebt gewild. Waarom dan trouwen? Het is, zoals, ik zou graag verliefd worden en een romance hebben, een relatie, maar dat heb ik niet. Ik blijf zoeken. Ik heb een paar minnaars gehad, maar geen relatie."

Zou ze dating-apps proberen? 'Nee, Jezus,' zegt Griffith grijnzend. "Tinder of zoiets zou gewoon zo plakkerig zijn, denk ik."

Proberen haar vier kinderen haar op te knappen? “Nee”, zegt ze lachend. 'Ik denk dat ik zelf iemand kan vinden. Maar als je iemand kent, vertel het me dan alsjeblieft.”

Ondertussen is ze klaar voor een nieuwe rol. "Na te zijn gescheiden en, in zekere zin, klaar te zijn met mijn kinderen - mijn Stella is nu 21 - heb ik de tijd en de kans om mijn carrière opnieuw op te starten en nieuw leven in te blazen, zou je zeggen."

Dan is er dat boek dat ze overweegt te schrijven (in haar eentje, zonder de hulp van een ghostwriter, heel erg bedankt). En ze zou graag terugkeren naar Broadway - ze speelde 15 jaar geleden Roxie Hart in Chicago - maar niet in een musical. "Dat is mijn droom. Ik denk dat theater vriendelijker is op een 60-jarig gezicht' dan films of televisie, zegt ze. Ze had bijvoorbeeld net wat huidkanker uit haar neus verwijderd en het liet een zwart-blauwe vlek achter.

"Het is eng als je een actrice bent en voor je werk afhankelijk bent van je gezicht", zegt Griffith nuchter. “Maar ik besef dat ik er een pleister op moet doen, en dat is prima. Ik zie er gewoon uit als een sukkel."

VIDEO: Achter de schermen bij de covershoot van Jennifer Aniston in september

Michelle Pfeiffer Ik heb vrij genomen voor haar gezin, zeg ik tegen Griffith, en nu is ze in elke film op de multiplex te zien. 'Ik bedoel, Michelle Pfeiffer is zo verdomd mooi. Ik ben niet zo mooi', zegt ze nonchalant. Als ze thuis is in Los Angeles, traint Griffith elke dag met een trainer, en ze kwam onlangs terug van een epische Europese reis die inclusief een stop in Duitsland, waar de stamcelwetenschapper Dr. Augustinus Bader haar bloed oxideerde met ontstekingsremmende peptiden drie keer. (Griffith investeert in de huidverzorgingslijn van Dr. Bader; haar zwager is betrokken bij het bedrijf.)

"Het is een andere deal als je ouder bent", zegt ze. 'En we zijn oud. Ik bedoel het niet slecht, en ik bedoel het niet als: 'Oh, arme ik' of iets dergelijks. Het is gewoon een andere deal als je een oudere persoon bent. Het is iets anders dan de hot stuff te zijn tot de oude hot stuff.”

Het enige dat nodig is, is echter een klein duwtje. "Ik ben nu echt klaar om het opnieuw te doen", zegt Griffith, terwijl ze een tweede cappuccino opdrinkt en zin heeft in een wandeling en een sigarettenpauze. “Maar het is spannend. Het is een uitdaging. Ik ben goed in mijn leven."

Fotograaf: Robbie Fimmano. Moderedacteur: Ali Pew. Haar: Maranda. Make-up: Lisa Store. Manicure: Whitney Gibson. Productie: Tyler During.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het septembernummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download nu.