De nep-wekteman van het internet stierf niet met een jammerklacht, maar met Kendall Roy aan opvolging brullend, "Fuck het patriarchaat!"
Het was erg Kendall - een toondove interpretatie van wat het internet heeft besloten dat het cool en goed is, ineenkrimpend ingezet als wapen tegen Waystar Royco en zijn familie in de nasleep van een verkrachtingsschandaal.
Ik zou Kendall Roy (Jeremy Strong) omschrijven als de laatste evolutionaire vorm van de Male Pick-Me Feminist, een soort, geboren uit het internet, die halverwege voor het eerst opdook in het publieke bewustzijn jaren 2010
In hetzelfde opvolging aflevering, tweet Kendall iets even flauws over 'het patriarchaat'. Hij saboteert Shiv's eerste presentatie in haar nieuwe make-up leiderschapsrol door Nirvana's "Rape Me" in het midden van haar toespraak te blazen, klaarblijkelijk niet bewust van hoe deze stap op zichzelf diep was vrouwonvriendelijk. Hij heeft een staf van dunne, niet-blanke vrouwen in powerpakken ingehuurd, waarschijnlijk denkend dat hij er vooruitstrevend uitziet, terwijl hij er eigenlijk alleen maar uitziet alsof hij een harem probeert te creëren. Hij crasht de aandeelhoudersvergadering van het bedrijf om de namen van de slachtoffers voor te lezen. Kendall gelooft dat als hij publiekelijk genoeg "Me Too Era"-boxen aanvinkt, dat genoeg zal zijn om zijn eigen te behouden positie van immens voorrecht en exploiteer een zwakte in zijn vader, Logan Roy, de fictieve Rupert van de show Murdoch.
Krediet: HBO
De zwakte die Kendall ziet, is niet dat Logan deze gruwelijke dingen heeft laten gebeuren en het heeft verdoezeld, maar dat hij het algoritme voor ontwaken van internet niet heeft gekraakt. "Je hebt bijna het gevoel dat mensen in de loop van de tijd een soort machine-leren zijn, 'Dit is hoe ik moet praten om geaccepteerd te worden door de mensen door wie ik wil worden geaccepteerd'", zegt schrijver en podcaster Jamie Loftus, wie cohost Aak Cast! en De Bechdel-cast. "Ik heb het gevoel dat hij een waardeloze AI is die maar een klein beetje heeft geüpgraded, maar behoorlijk nutteloos is." Als je een bot honderd uur aan feministische tweets zou geven, zou Kendall Roy eruit springen.
Als ik denk aan dit soort internetwezens, de griezelige vallei van het feminisme, is de eerste moderne beroemdheid die in me opkomt vaak Andrew Yang - wie prees gelijk loon? en kinderopvang als belangrijke platformproblemen bij het presidentschap, maar koesterde een bro-cultuur onder zijn basis. Ik moet ook denken aan die "Zo ziet een feministe eruit"T-shirts die beroemde mannen als Benedict Cumberbach en Tom Hiddleston soms droegen bij fotoshoots. In de vlaag van de Women's March-energie van na 2016 waren onoprechte mannelijke feministen zo alomtegenwoordig dat ze hun eigen SNL schets.
En natuurlijk moeten we het hebben over Jake Gyllenhaal (Taylor's Version). In Taylor Swift's opnieuw uitgebrachte, tien minuten durende versie van haar nummer "All Too Well", lijken nieuwe teksten te beweren Gyllenhaal droeg een sleutelhanger met de tekst "fuck the patriarchy" terwijl hij verkering had met de toenmalige tiener Snel. Hij wordt, voorspelbaar, nu dood geroosterd op Twitteren. "Het geeft een performatieve bondgenootschap uit het tijdperk van 2010 het geeft hipster runoff feminisme en het geeft snorren en spek", tweette freelance journalist Carina Hsieh.
Het is een van de redenen waarom ik het moeilijk heb om een internetvriendje du jour te vertrouwen. Ja, zelfs Bo Burnham, die wordt behandeld als Gloria Steinem omdat hij een prachtige film heeft gemaakt over puberende meisjesjaren, Achtste klas. Hoezeer ik ook van deze film hou, het irriteert me dat het door een kerel is gemaakt, omdat het jongens waren die mijn leven in de achtste klas tot een hel maakten. In veel opzichten zijn Yang, Gyllenhaal, Kendall en dergelijke afstammelingen van Oranje is het nieuwe zwart acteur Matt McGorry, misschien wel de eerste echte performance-feminist van het internet. McGorry genoot van een paar korte maanden in de girl power sun voor vrouwen begon hem uit te roepen. Hij kreeg kritiek voor zijn oppervlakkig begrip van een echte politieke beweging en voor het in zich opnemen van de buitensporige lof die hij ontving voor het plaatsen van dingen zoals shirtloze IG-selfies op #FreeTheNipple terwijl hij de microfoon net had kunnen doorgeven aan een vrouw.
Sociale media vormen de kern van prestatiefeminisme, omdat het een gemakkelijk medium is om feministische geloofsbrieven te vestigen zonder ongemakkelijke zelfreflectie of je leven op welke manier dan ook te veranderen. Het is het perfecte vijgenblad voor alle doeleinden als iemand je echte vrouwenhaat uit de echte wereld roept.
"Nou, sociale media hebben een instant-bevredigingsfeedbackmachine, toch? Dus als je iets zegt dat in de echokamer van sociale media terechtkomt, word je er meteen voor geapplaudisseerd, geretweet, leuk gevonden, het gaat viraal, het streelt je ego", zegt Evette Dionne, cultuurcriticus en voormalig hoofdredacteur van Bitch Media. Hetzelfde geldt ook omgekeerd: als je iets zegt dat Twitter als geheel aanstootgevend vindt, kun je een hondenstapel verwachten. Dionne vindt dit niet per se een slechte zaak, omdat het een soort ingebouwd verantwoordingsmechanisme is, maar het is ook een relatief eenvoudig spel om onder de knie te krijgen als je gewoon een kerel bent die auditie doet voor People's Sexiest Man Alive of probeert te worden president. Dionne vergelijkt het met een publiciteitsdeck, een manier om een persoonlijk merk te promoten zonder enige verwachting van follow-up, en een online record van gedocumenteerde 'goedheid'.
GERELATEERD: We zouden niet verbaasd moeten zijn dat "conservatieve feministen" de verkiezingen hebben gewonnen
"Ik denk niet dat er op persoonlijk vlak iets mis is met te denken dat Harry Styles een jurk draagt op de cover van Mode is een stap in de goede richting", zegt Dionne. "Maar op een systemisch niveau zorgt de manier waarop wij, als cultuur, beroemdheden vergoddelijken en mensen die beroemd en rijk zijn, ervoor dat al deze ongelijkheden blijven bestaan."
Maar het is niet beperkt tot huidige beroemdheden. Mogelijk wakker geworden baes die TikToks plaatsen die vrouwenhaat met verschillende gradaties van nuance bekritiseren, hebben onlangs mijn For You-pagina overspoeld. Voor een cynisch oog vinden TikTokers leuk Kyle Prue, die video's plaatst over 'Dingen die je kunt zeggen om mannen kwaad te maken', of de jongens voortdurend geschokt door hoe heteromannen vrouwen behandelen, zou kunnen worden gezien als een virale feministische golf naar influencerdom. Ik veronderstel dat TikTok de natuurlijke ontwikkeling is van de mannelijke feministen van Twitter en Instagram van weleer, maar God helpe ons zodra Kendall Roy op die specifieke app komt.
@@kyleprue
Soms verschijnen deze potentiële bondgenoten in het wild, bijvoorbeeld in je dating-apps of in je vriendengroep. "Dat fuckboy-feministische gedoe is heel, heel grappig, maar je kunt er gewoon doorheen kijken", zegt Loftus. "Maar als ze eenmaal de juiste gespreksonderwerpen hebben geleerd, is het bijna onmogelijk om tot hen door te dringen, zo voelt het."
Het lijkt er zeker op dat niemand Kendall heeft bereikt, een personage dat dacht dat hij een (fictieve) Ziwe-interview over het patriarchaat - en die zijn "beste advocaat in de stad" ontsloeg omdat hij "giftig" was zodra ze probeerde iets te zeggen. Ik hoop nu dat het hebben van Kendall als vaandeldrager zal helpen om Woke Men voorgoed van het internet te verdrijven. Tot die tijd zal ik je je internetvriendje niet misgunnen.