Ondanks dat het fysieke evenement voor de jaarlijkse Palm Springs International Film Awards is afgelast, heeft Gaga, die de Icon Award ontving voor haar optreden in Huis van Gucci - nog steeds gekleed voor de gelegenheid, gekleed in een Rodarte-jurk, rechtstreeks van de catwalk. Op Instagram nam de popster en Oscar-genomineerde actrice de eer virtueel in ontvangst en deelde ze een selfie van zichzelf terwijl ze het thuis vierde. "Heel erg bedankt aan de #palmspringsfilmawards voor de Icon Award", schreef ze. "Ik draag dit op aan alle mooie gemeenschappen die al jaren samenkomen om een gedeelde visie op vriendelijkheid en moed in de kunst van het leven te ondersteunen." Gaga vervolgde: "We hebben gedeconstrueerde iconografie met een herhaling van gebroken beelden - veel individuen, en niet alleen unieke verhalen, maar veel verhalen over het leven van echte mensen die liefde en liefde verdienen bevrijding. Mijn icoon is een spiegel. Mijn icoon ben jij."
Gaga's dankwoord ging vergezeld van een momentopname van haar in waarschijnlijk wat ze naar het evenement zou hebben gedragen. Gekleed in een mini-jurkje met botercreme cape en een parelhalslijn met kralen, zag de zanger er etherisch uit met haar blonde haar naar achteren getrokken - behalve twee gezichtskaders - en een subtiel rokerig oog en glanzend lippen.
De Icon Award is niet de enige eer die Gaga is genomineerd voor dit awardsseizoen. Ze werd ook toegevoegd aan de Golden Globe-lijst voor Beste Prestaties door een Actrice in een Film - Drama voor haar rol in Huis van Gucci, waarvan ze zegt dat ze nam heel ernstig. Tijdens een sit-down interview met Verscheidenheid vorige maand legde Gaga uit hoe ze zo veel belichaamde dat ze Patrizia Gucci was, dat ze moeite had haar karakter te breken.
"Ik was op dezelfde manier voor Een ster is geboren. Ik was altijd Ally", zei ze. "En hiervoor was ik altijd Patrizia. Ik sprak altijd in mijn accent. En zelfs als ik het had over dingen die niets met de film te maken hadden - ik deed niet alsof Maurizio beneden op me wachtte - leefde ik nog steeds mijn leven. Ik leefde het gewoon als haar. Ik nam de duisternis mee naar huis omdat haar leven donker was." Ze voegde eraan toe: "Ik had een psychiatrisch verpleegster bij me tegen het einde van de opnames. Ik had het gevoel dat ik moest. Ik voelde dat het veiliger voor mij was."