Een voorproefje van The Glass Castle

Het glazen kasteel is een onderzoek naar de kracht van familiebanden - en de veerkracht van kinderen om zelfs de zwaarste omstandigheden te overwinnen. Ik had een soort gekke jeugd. Like Rex Walls in Het glazen kasteel, mijn vader was briljant en charismatisch, genereus en grappig. Hij was ook een rokkenjager alcoholist, te trots om een ​​negen-tot-vijf baan te nemen en zelden in staat om rond te komen. Maar Woody Harrelson, die Rex speelt in deze film, gebaseerd op de bestverkochte memoires van Jeanette Walls en de opening van aug. 11, waardoor mijn vader eruitziet als Vader van het Jaar.

VIDEO: De top 5 duurste films

Iedereen die het boek leest, kent het verhaal van Walls en het opmerkelijke vermogen van haar broers en zussen om een ​​jeugd van verwaarlozing te overleven, ellende, en soms misbruik - en komen er niet alleen levend uit, maar voor het grootste deel bloeiend en met hun ouderlijke relaties nog onbeschadigd. Kortom, Rex en Rose Mary Walls (gespeeld door een zeer overtuigende

Rex, gespeeld door een perfect gecaste Harrelson (die een nominatie voor een prijs zou kunnen krijgen), is een slimme charmeur met een groot alcoholprobleem, wantrouwen jegens autoriteit en paranoia. Hij kan geen baan behouden, denkt dat de FBI achter hem aan zit, en heeft grootsheidswaanzin, in de veronderstelling dat hij op een dag voor zijn gezin een glazen kasteel zal bouwen. Hij heeft zelfs de blauwdrukken om 'het te bewijzen'. Ondanks zijn tekortkomingen respecteren zijn kinderen, vooral Jeanette, hem - althans voor een tijdje, terwijl hij hun levenslessen leert, benadrukt het belang van bij elkaar blijven als een gezin (wat voor hem de traditie omvat van huilen als een wolvenroedel), en genoeg genegenheid en optimisme uitdeelt om ze te houden gehecht.

GERELATEERD: 11 films die je niet wilt missen in augustus

In één scène, liggend in de sneeuw en starend naar de sterren, overtuigt Rex op zoete wijze een jonge Jeannette (uitstekend gespeeld door Ella Anderson) dat hij haar de planeet Venus heeft gekocht als een kerst cadeau. In een andere vertelt hij haar: "We zijn niet zoals andere mensen. We hebben vuur in onze buik.” En hij noemt haar liefdevol zijn 'berggeit'.

Maar dan slaagt hij er niet in om voor voedsel te zorgen, installeert hij zijn kinderen in door knaagdieren geteisterde huizen zonder sanitair of verwarming, steelt hij geld van Jeanettes spaarpot om drank te kopen, dwingt hij haar zijn gezicht snijden na een vechtpartij, een oogje dichtknijpen als ze worden gemolesteerd, hun moeder uit een raam op de tweede verdieping bengelen na een gevecht, en nooit helemaal toe komt om dat glas te bouwen kasteel.

Toch willen zijn kinderen zo graag geloven dat hij hun held is dat ze zijn overtredingen vergeven en... geloof in zijn bewering dat ze misschien anders zijn dan andere mensen, maar dat is omdat ze dat zijn speciaal. Hij maskeert hun tegenslagen als avonturen. Slapen in tenten is een leuk kamp uit! Douchen bij het openbare zwembad is gaaf! Boter en suiker voor de lunch is exotisch! Dit is zowel een zegen als een vloek. Een tijdje houdt het Jeanette en haar broers en zussen gezond en gelukkig, maar naarmate ze ouder worden, beginnen ze zich verraden te voelen. Ze beseffen dat hun vaders wantrouwen en minachting voor maatschappelijke normen en wat hij bespot als 'alledaags' in feite een dekmantel is voor zijn eigen tekortkomingen en onvermogen om te slagen in de echte wereld.

"Ze zullen nooit voor ons zorgen", zegt een tiener Jeannette op een avond tegen haar broers en zussen. "We moeten naar school en gaan sparen zodat we hier weg kunnen." Ondertussen zegt haar zelfingenomen moeder, Rose Mary, is een onvervulde artiest die van Rex en haar familie houdt, maar het hen kwalijk neemt dat ze haar van haar ware roeping.

In één scène, wanneer een heel jonge Jeanette haar moeder vertelt dat ze honger heeft, antwoordt Rose Mary: "Heb je liever dat ik lunch voor je maak die over een uur op is? Of dit schilderij maken dat een leven lang meegaat?” Jeannette trekt dan een kruk naar het fornuis en kookt een hotdog, maar brandt zichzelf zo erg dat ze met spoed naar het ziekenhuis is gebracht - waar ze hartverscheurend opgewonden is om eindelijk drie maaltijden per dag te krijgen. dag.

De film ontvouwt zich voornamelijk door middel van flashbacks, die opent met Jeannette in 1989 als twintiger (briljant gespeeld door Brie Larson) tijdens een chique diner met haar verloofde David (Max Greenfield), een hot-shot ondernemer, en zijn klanten. We krijgen het gevoel dat er iets aan de hand is als ze de ober vraagt ​​om zowel haar restjes als die van de klanten in te pakken. David legt snel uit dat ze maar een grapje maakt en vertelt hun gasten dat haar "vader een ingenieur is en haar moeder een artiest."

Na de maaltijd vermaant ze hem: "Als het om mijn familie gaat, laat mij dan liegen." Binnenkort zien we Jeanette door een schetsmatige buurt en een dakloze man nadert haar taxi, terwijl een vrouw door een vuilnisbak graaft in de buurt. Later komen we erachter dat het haar ouders waren - die toen als krakers in New York woonden. En dat is wanneer de film begint uit te leggen hoe zij - en zij - hier zijn gekomen.

Het meest opmerkelijke aan dit verhaal zijn niet zozeer de disfunctionele, narcistische ouders of die van Jeanette verarmde jeugd, maar het feit dat zij en haar broers en zussen in staat waren te overleven en te ontsnappen, één voor één in New. belandden York City.

GERELATEERD: Brie Larson zag eruit als een moderne Grace Kelly in Monique Lhuillier

Jeannette slaagde erin om naar Barnard College te gaan en een succesvolle journalist en auteur te worden. In één scène verschijnt Rex, die haar beschuldigt van 'uitverkocht', niettemin op de campus en stort $ 950 in contanten op haar bed, samen met een nertsmantel die hij in een pokerspel heeft gewonnen, om haar te helpen haar collegegeld te betalen. Nogmaals, net als ze klaar is om hem af te schrijven, doet hij iets om haar weer binnen te halen.

Onderdeel van Jeanette's reis is leren haar schaamte te overwinnen, haar tumultueuze verleden te verzoenen met haar heden en er eerlijk over te zijn tegenover zichzelf en anderen. Laat in de film, nadat haar stervende vader haar had verteld: "Je bent niet zoals ik, Mountain Goat. Je bent niet bang,' antwoordt ze, 'ik ben zoals jij, en daar ben ik blij om.”

Het feit dat Jeanette ondanks hun tekortkomingen van haar ouders bleef houden, en in staat was te herkennen hoe zij hielp haar te vormen tot de persoon die ze is, illustreert de blijvende kracht van familie - hoe gerafeld de touwen ook mogen zijn zijn.