Het maakt niet uit wat ik op tv kijk, mijn reactie is nog steeds hetzelfde: een klein, paniekerig sprongetje, gevolgd door een zucht van verlichting als ik me dat herinner, wacht even - deze show is niet het echte leven. Het is niet iets spookachtigs of eng waardoor ik me angstig voel (hoewel, ja, Bly Manor hield me 's nachts wakker). Het is het feit dat het 2020 is, en wanneer ik iemand zie niet een masker dragen, Ik voel me meteen gealarmeerd en bezorgd.
Als ik met vrienden en collega's praat, weet ik dat ik niet de enige ben als het gaat om angst voor kijkersmaskers, of 'Netflix en paniek' - een zin die we sindsdien in ons vocabulaire hebben opgenomen. Feestscènes, willekeurige aansluitingen, een korte vermelding van "niet lekker voelen" - zelfs als het iets fictie is en zelfs als die show of film tientallen jaren geleden is gefilmd, voelt het niet langer gek en leuk om naar te kijken. We hebben dit jaar zoveel sociale afstand genomen en veiligheidsmaatregelen genomen vanwege een wereldwijde pandemie. Op het eerste gezicht lijkt iemand die zich door een menigte duwt of een luide hoest uitspuugt op het scherm buitengewoon raar en zelfs gevaarlijk.
Zelfs als ik naar realityshows kijk, waarvan ik weet dat de cast talloze keren in quarantaine is geplaatst en getest, ben ik nog steeds geschokt om zulk zorgeloos gedrag te zien. Ik hou net zoveel van een datingwedstrijd als de volgende Liefde Eiland of vrijgezellenfeest fan, maar mensen zo comfortabel zien zoenen met totale vreemden op de eerste avond? Ik word eraan herinnerd hoe snel COVID-19 kan verspreiden. Terwijl ik nog steeds lach en afstem in elke aflevering, maak ik me ook zorgen in mijn achterhoofd. Wat als iemand een vals negatief op hun test? Of wat als ze zo gewend raken aan deze gecontroleerde omgeving, dat ze op hun hoede zijn als ze eenmaal uit dat huis zijn? Het is iets extra's waar ik niet aan wilde denken, en toch, hier ben ik.
Ik weet dat het geen zin heeft. Ik weet dat het springerige deel van binging Buffy de vampiermoordenaar zijn alle scènes met demonen, niet de keer dat ze wegliep en in een bus reed? Ingepakt met mensen die geen PBM dragen. Ik weet dat het populairder is om na te denken over hoeveel het zou zijn om een ?? Vrienden-achtig appartement, en niet dat ze allemaal heen en weer rennen in de gang, deuren aanraken en dan elkaar aanraken. Maar het is nu een gewoonte om je zorgen te maken over ieders gezondheid, en ondanks het feit dat het een extra stressfactor is terwijl ik probeer te ontsnappen aan de kommer en kwel, ben ik er niet van overtuigd dat dat een slechte zaak is.
We hebben keer op keer gehoord dat we in 'ongekende tijden' leven. Netflix en paniek gebeuren gewoon om een van die niet-zo-leuke verrassingen van 2020 te zijn, en ik hoop dat het, net als het coronavirus, verdwijnt spoedig.
