In In stijl's septembernummer, redacteur Ariel Foxman ging zitten met Oscar-winnende actrice Julia Roberts voor een praatje in haar favoriete rustige Malibu-café. Drie uur later verscheen Foxman met aantekeningen over de familie van de 46-jarige, stijlvoorkeuren, favoriete films en meer. (Roberts draaide zelfs de rollen om met Foxman voor haar eigen vraagstelling, die ook in het nummer voorkomt.)
Wat volgt is een fragment uit dat gesprek. Om het volledige interview (van zowel actrice als redacteur) te lezen, pak je het septembernummer van In stijl, vandaag beschikbaar in kiosken en voor digitale download.
Ariel Foxman: Ben je ooit starstruck geweest?
Julia Roberts: Ja. Ik weet zeker dat ik andere gênante dingen heb gedaan die ik heb geblokkeerd, maar dit is het meest verbijsterde moment dat ik kan onthoud: ik deed een persreis en ik was erg ziek, moe en kwetsbaar - dat moet wel zijn gevestigd. Ik doe interviews en ineens loopt Gene Hackman mee. Ik deed dit: “Hallo! O mijn God!” Ik omhelsde hem en riep: "Je bent... zo knap!”
En wat was zijn reactie?
Hij was heel lief, maar hij wilde van me weg. Het was zo gênant.
Hoe is Hollywood veranderd sinds je begon?
Ik zeg het zo dat het irritant en bedrieglijk oud klinkt, maar in mijn tijd was de showbizz anders. We hadden geen internet, en de soorten scripts die je hebt en de hoeveelheid van scripts die je hebt gekregen en wat je hebt betaald is logisch. Het voelde ook, voor beter of slechter, volledig binnen mijn controle.
Dat is interessant. Kun je dat toelichten?
Sommige jaren zou ik drie films maken, dan zou ik twee jaar geen film maken. Om de een of andere reden [begon ik de druk te voelen om] het momentum vast te houden, en ik wist dat dat niets voor mij was. Maar het was niet alsof ik ging zitten en er veel intellect in stopte. Ik koos elke film op instinct, en ik had het geluk dat mijn instinct grotendeels overeenkwam met de tijd die ik in beslag nam.
Lees meer van het gesprek in het septembernummer van In stijl, vandaag beschikbaar in kiosken en voor digitale download.
Dus als u een definitieve boxset van uw films voor uw kinderen zou moeten maken, welke zou u dan opnemen?
Ik zou moeten zeggen - in willekeurige volgorde van favoriet of jaar -Erin Brockovich, Dichterbij, De bruiloft van mijn beste vriend, Augustus: Osage County, Ocean's Eleven, en, ik weet het niet, Mystieke Pizza of Mooie vrouw. Oh! En Notting Hill! Waar denk ik aan? Notting Hill is zo'n winnaar. [Later e-mailt Roberts er nog een: De Pelikaan Brief.]
Allemaal geweldige films. Denk je dat het lot een rol heeft gespeeld in de films die je hebt gemaakt?
Absoluut. Cate Blanchett zou mijn rol spelen in Dichterbij, maar ze werd zwanger en kon het niet.
En Meg Ryan was oorspronkelijk gecast als Shelby in Stalen Magnolia's maar stopte om te doen Toen Harry Sally ontmoette…?
Het is een triester verhaal. Ze was eigenlijk in beide films gegoten. Maar ze gingen over toen ze aan het filmen waren Harry, en de Stalen Magnolia's productie kon niet op haar wachten.
Gelukkig landde Meg op haar voeten.
Ja! En grappig genoeg, ik was aangeboden Slapeloos in Seattle maar kon het niet. Zij en Tom Hanks passen daar zo goed bij. Ik denk dat wat ze op dat moment deden, is wat Richard [Gere] en ik aan het doen waren aan de andere kant van de stad, weet je? Ik heb altijd het gevoel dat er plaats is voor iedereen. Ik vind mezelf niet zo ambitieus. Als ik geen rol kreeg - zelfs toen ik jonger was en huur moest betalen - dacht ik: "Oh, iemand anders heeft het. Ze zal zo goed zijn." Ik heb nooit zure druiven gevoeld.
Voor meer van ons interview met Roberts, raadpleeg het septembernummer van: In stijl, op kiosken en beschikbaar voor digitale download vrijdag 15 augustus.
Helpen In stijl vieren ons 20-jarig jubileum! Bezoek onze speciale sectie voor exclusieve foto's, video's en giveaways.
