Wat supermodel Christy Turlington Burns haar kinderen leert over ijdelheid

Zijn Prins, het is Lacroix, het is Elton John, het is Dolce; er gebeurt hier zoveel', zegt Christy Turlington Burns, gebarend naar de over-the-top, op de jaren 80 geïnspireerde jas van Dolce & Gabbana, versierd met met juwelen getooide kruisen die ze draagt ​​op de set in New York City. Toen ze eerder de kledingrekken inspecteerde, maakte ze een gefundeerde gok dat een polkadot-nummer met pofmouwen van het ontwerphuis van Emanuel Ungaro was. Ze had natuurlijk gelijk, niet alleen omdat ze het begrijpt mode maar omdat ze deze stijlen ook eerder heeft gedragen, ten tijde van hun oorspronkelijke incarnatie. "Deze stukken zijn misschien iets korter dan die in mijn hoogtijdagen en hebben nog grotere schoudervullingen, maar het is absoluut een eerbetoon", zegt Turlington Burns lachend. "Veel ervan deed me denken aan ontwerpers uit de jaren 80 die zelfs voor mijn tijd waren, zoals Giorgio Sant'Angelo, Antony Price en Arnold Scaasi."

En toch kunnen we ons zelfs een tijd herinneren waarin zij en haar mede-supermodellen (ja, de originelen -

GERELATEERD: Jennifer Aniston doet het prima

Hoewel ze alle avonturen van haar epische modellencarrière waardeert, is het niet haar focus om het verleden te herhalen. "Het is grappig hoe verwijderd ik me ervan voel", zegt ze, terwijl ze een veel comfortabeler sweatshirt en een zwarte broek heeft aangetrokken. "Het is niet iets waar ik dagelijks over nadenk."

Het lijkt ook geen indruk te maken op Grace, haar 14-jarige dochter met acteur en regisseur Ed Burns (ze hebben ook een 12-jarige zoon, Finn), die niet echt heeft gevraagd naar de legendarische modestatus van haar moeder. "Veel van die dingen komen nu pas in haar bewustzijn", zegt Turlington Burns. 'Ze zal waarschijnlijk nog meer vragen hebben. Zelfs mensen die ze via mij heeft ontmoet, weet ze meestal niet eens wie ze zijn of wat hun betekenis is. Ik herinner me dat mijn nichtje, die 21 is, iets voor me opschreef, en Basquiat kwam opdagen. Ze wist niet hoe ze het moest spellen, wist niet wie hij was, en een jaar later zei ze: 'Oh mijn god.' ”

In zekere zin heeft Turlington Burns altijd een dergelijke dualiteit gehad. Ze is een iconisch schoonheid uit Noord-Californië die liever geen make-up draagt; een high-fashion lieveling die op het hoogtepunt van haar carrière een pauze nam om student te worden aan de New York University; een echt beroemd persoon die graag een rustig bestaan ​​leidt. Ze kan het verdragen om de glinsterende momenten in haar leven te bespreken, de momenten waar ze het vaakst naar wordt gevraagd, zolang het gesprek uiteindelijk kan worden doorgestuurd naar haar grootste passie, de non-profitorganisatie Elke moeder telt, of EMC, dat ze in 2010 oprichtte. Haar interesse in de gezondheid van moeders kwam aanvankelijk voort uit persoonlijke ervaring: na de geboorte van haar dochter, Turlington Burns, kreeg een bloeding die, als ze niet de juiste zorg had gehad, had kunnen bewijzen dodelijk.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie, sterven elk jaar meer dan 300.000 vrouwen als gevolg van zwangerschaps- en bevallingsproblemen, en, zegt EMC, is 98 procent van deze sterfgevallen te voorkomen. Schokkend genoeg hebben de Verenigde Staten het hoogste percentage moedersterfte van alle ontwikkelde landen. Gemeenschappen met een lager inkomen worden het zwaarst getroffen, met name Afro-Amerikaanse vrouwen, die vier keer meer kans dan blanke vrouwen om te overlijden door bevalling en zwangerschapsgerelateerd complicaties.

"Ik zou zeggen dat systemisch racisme er de kern van is", zegt Turlington Burns. "Waarom zijn er verschillende uitkomsten voor vrouwen [op basis van] of ze geschoold zijn of niet, of ze toegang hebben tot gezondheidszorg of niet?" Ze zucht. "We proberen gewoon de kwaliteit van leven voor zoveel mogelijk mensen te verbeteren." (Tot nu toe is dat aantal 600.000 en dat telt nog mee dankzij de meer dan $ 4 miljoen aan subsidies die EMC heeft) geleverd over de hele wereld.) Haar laatste reizen namens de organisatie hadden betrekking op het openen van een verloskundigenkliniek in Guatemala en het leveren van zonnekits aan een energiearm ziekenhuis in Tanzania. Ze is ook de uitvoerend producent van een doorlopende documentaire filmserie, Geboorte in Amerika, die de benarde situatie van zwangere vrouwen en gezinnen in het hele land in de schijnwerpers zet.

Haar positieve invloed bereikt haar belangrijkste publiek. Turlington Burns licht op als hij onthult dat Grace's recente sociale-rechtvaardigheidsproject van de achtste klas ging over de gezondheid van moeders en baby's. "Als je je kinderen niet vertelt wat ze moeten doen, als je niet zegt: 'Je zou dit moeten doen, en je zou hier dankbaar voor moeten zijn', snappen ze het zelf."

VIDEO: De 5 beste modemomenten van Christy Turlington Burns

Turlington Burns is ook vastbesloten een voorbeeld te stellen op het gebied van zelfbeeld. Mensen vragen haar al sinds ze 15 was of ze van plan was om cosmetische chirurgie te ondergaan, ze zegt: "Ik denk dat het een vroeg teken was over de manier waarop onze cultuur ging, maar ik vind het niet aantrekkelijk. Ik vind het niet gezond. Ik zou nooit willen dat mijn kinderen worden opgevoed door iemand die nerveus is over hoe ze eruitzien of dat ze er zoveel tijd en aandacht in steken.

"Misschien heeft mijn moeder het precedent geschapen dat ze niet zo kieskeurig is", vervolgt ze. “Zelfs vandaag heb ik mijn benen niet geschoren. [Toen ik hier aankwam] had ik zoiets van, 'Oh god.' ”

GERELATEERD: Heidi Klum over de keerzijde van het daten van iemand die 17 jaar jonger is

Ze herinnert zich dat ze ooit tegenover een glinsterende Jennifer Lopez op een show van Marc Jacobs toen Grace 6 maanden oud was. “Haar huid was glanzend, glimmend, geen vlek. Ze had perfecte tenen, alles”, zegt Turlington Burns van Lopez. "Ik herinner me alleen maar dat ik naar beneden keek en dacht: 'Ik zou hier niet moeten zijn.' En ik weet zeker dat ik ook begon te zogen."

Wat haar mede-supers betreft, ze ziet Evangelista van tijd tot tijd. Hun zonen zijn even oud. En ze sprong onlangs op een last-minute verzoek van Campbell om namens haar een levenslange prestatieprijs in ontvangst te nemen tijdens het jaarlijkse Celebration of the Creative Spirit-gala van de Black Alumni of Pratt. Turlington Burns zegt dat ze nooit zo spontaan is, maar trok een jurk aan van Zero + Maria Cornejo, haar favoriete ontwerper voor rode loper-optredens, en stapte uit. (“Als een zuster belt en je vraagt ​​om in haar schoenen te staan, zeg je ja, en dus ben ik hier”, zei Turlington Burns op het podium.)

"Het is een beetje zoals jeugdvrienden, toch?" zij voegt toe. "Dus ik zie ze misschien niet altijd, maar wanneer ik bij hen ben, ga ik meteen terug naar een vertrouwdheid en een troost. Ik ben trots op ze allemaal. Het zijn geweldige vrouwen.”

In een droomwereld is er een supermodel-tekstketen die ze allemaal verbonden houdt, maar Turlington Burns houdt vol dat zoiets nog moet bestaan ​​- hoewel ze er niet tegen is om er een te beginnen. Eén ding is zeker: ze kan een stortvloed aan Instagram-eerbetoon en berichten verwachten als ze in januari 50 wordt.

GERELATEERD: Kant, Vintage Tees, Biker Shorts: Zo ziet sexy eruit in 2018

“Er komt geen feest. Ik ben geen feestbeest', zegt ze. “Ik wil gewoon mijn familie om me heen. Het is de dag na nieuwjaar, dus voor mij is het een perfect moment om te resetten. Het enige wat ik niet leuk vind aan deze verjaardag, is dat ik oneven getallen leuker vind. Ik weet niet waarom. Ik beschouw mijn 49e verjaardag als mijn 50e verjaardag. Dus in mijn gedachten is het al een beetje gebeurd."

Gefotografeerd door: Chris Colls. Moderedacteur: Julia von Boehm. Haar: Ben Skervin. Make-up: Romy Soleimani. Manicure: Maki Sakamoto.

Lees voor meer van dit soort verhalen het septembernummer van InStyle, verkrijgbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download aug. 10.