Zweet druipt, gewichten rammelen, en heel weinig gsm-service. Dat is een vrij nauwkeurige beschrijving van een New York Sports Club-ervaring. Althans, zo zou ik de kelder van mijn sportschool aan de Upper East Side omschrijven. In die benauwde, overvolle plek vol veel te veel testosteron en zware voorwerpen vond ik de liefde. Nee, niet het traditionele soort liefde. In plaats daarvan viel ik hard en snel voor krachttraining en keek ik nooit meer achterom.
Voordat ik begon met tillen, had ik me alleen maar geïdentificeerd als een hardloper. Je goed voelen in de sportschool betekende vroeger het maken van serieuze kilometers op de loopband. "Ik kan vandaag maar beter ten minste vijf mijl raken", hield ik mezelf dagelijks voor. Hardlopen was tenslotte een gemakkelijke en consistente manier om mijn gewicht onder controle te houden tijdens de universiteit, terwijl ik toch een paar keer per week kon drinken.
Dat veranderde allemaal nadat ik naar N.Y.C. na afstuderen. De eerste paar maanden in de stad had ik niet eens een lidmaatschap van een sportschool en ging ik af en toe hardlopen in Central Park met wie ik ook had gedwongen om mee te doen. Maar tegen die tijd was mijn lichaam gewend geraakt aan de hardlooproutine. Ik zag niet langer de resultaten die ik wilde en begon andere manieren te bedenken om in vorm te blijven terwijl ik lange dagen aan een bureau werkte.
Het was toen in de herfst van 2015 dat mijn fitnessroutine een totale opknapbeurt kreeg. In die tijd had ik net een aantal opeenvolgende weken doorgebracht met het ontvangen van mensen van buiten de stad voor eindeloze dagen sightseeing, eten en drinken. Tussen dat en mijn baan als persoonlijke assistent voelde ik de effecten van mijn niet zo gezonde levensstijl en was ik echt toe aan verandering.
In die tijd had ik onlangs opnieuw contact gehad met een voormalige collega van mij. Bethany en ik hadden samen gewerkt bij Fitness Magazine en ontdekten dat we allemaal een passie voor gezondheid en fitness deelden. We besloten om samen te gaan sporten. De eerste dag was beendag - en ja, ik dacht dat ik dood zou gaan - maar het duurde niet lang voordat we absoluut verslaafd waren.
Snel vooruit naar nu, iets meer dan een jaar later, en we hebben talloze dagen op de borst, rug, armen, benen, schouders en buik achter ons gelaten. Op goede en slechte dagen ontmoeten we elkaar in de sportschool, gewapend en klaar om het meeste uit onze training te halen (en natuurlijk een beetje te roddelen). Spieren zijn niet de enige dingen die we hebben versterkt: in een jaar tijd zijn Bethany en ik van trainingsmaatjes veranderd in beste vrienden en, meer recentelijk, kamergenoten. Wanneer een van ons naar de sportschool gaat zonder de ander, wordt ons schattig gevraagd: "Waar is je partner?"
VIDEO: 3 oefeningen die u (gemakkelijk) in uw dagelijkse routine kunt opnemen
Wat hebben we geleerd tijdens al die uren en herhalingen en sets en supersets? We hebben geleerd dat je geen klootzak hoeft te zijn om te genieten van tillen - en het zal je niet omvangrijk maken! We hebben de voordelen gezien van zwaar tillen (en aanhoudend) voor een sterk-is-het-nieuwe-magere look. We zijn sterker geworden, hebben gymvrienden gemaakt en zijn begonnen met studeren om gecertificeerd te worden, zodat we anderen in het weekend kunnen trainen. En hoewel we allebei nog ver verwijderd zijn van het behalen van onze persoonlijke fitnessdoelen, hebben we geleerd om van het proces te genieten en het te waarderen.
Uiteindelijk heeft het met respect behandelen van je lichaam, terwijl het ook zijn grenzen verlegt, voordelen die je niet kunt weten totdat je het hebt ervaren. Onze dagelijkse mantra? "Als je iets wilt dat je nog nooit hebt gehad, moet je bereid zijn iets te doen wat je nog nooit hebt gedaan."
