Waarom deze families in solidariteit marcheerden met degenen die gescheiden waren aan de grens

Karen Vaughn met haar 3-jarige dochter Keilyn uit Waco, Texas

Karen Vaughn, een kinderarts, reisde vanuit Waco, Texas met haar driejarige dochter Keilyn. "Het raakt mij als moeder", zegt ze over de scheidingen. "Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn als iemand mijn kind van me afrukte, vooral wetende dat deze mensen hier asiel kwamen zoeken en ons om hulp vroegen. Ik ben een christen en voor mij is wat er aan de grens gebeurt het tegenovergestelde van wat Jezus zou doen."

Sarah Stocco, met haar zoon Griffin, 9, en Maggie, 6, uit Saint Paul, MN

Sarah komt met haar kinderen uit St. Paul, Minnesota: "Ik denk dat het belangrijk is dat mijn kinderen hun plaats in ons land begrijpen en kunnen protesteren. We hebben veel gesproken over hoe dit de hoofdstad is, en hoe belangrijk het was dat we vandaag komen en onze stem verheffen. Dat is het minste wat we kunnen doen."

Jaycee en Billy met hun zoon Alden, 3, uit Washington, D.C.

"Kinderen van hun ouders afrukken is misschien wel een van de moreel meest verachtelijke dingen die ik me een land kan voorstellen", zegt Billy.

"Het is hartverscheurend", voegt Jaycee toe over de berichtgeving over gezinsscheiding. "We kunnen er niet naar kijken, we kunnen er niet naar luisteren. Je hart gaat er kapot van." Jaycee zegt dat de beleidswijzigingen die ze graag zou zien voortkomen uit de protesten omvatten, "volledige stopzetting van de scheiding van het gezin, hereniging van alle kinderen en niet-opsluiting van" minderjarigen. Dat zou een begin zijn."

Colleen houdt haar dochter Cassie vast

Colleen kwam met haar dochter, Cassie, naar de rally. "We gaan naar veel marsen. Ik wil dat ze weet dat ze hier bij mij in het park was en dat we het juiste hebben gedaan", zegt ze.

Daisy Rickard met haar 4-jarige dochter Mila

"Onze ouders kwamen hier als immigranten uit Mexico en ik kan me niet voorstellen dat ze gescheiden zijn van mijn moeder", zegt Daisy, die met haar neef Vivian en hun dochters meekwam. "Ik kwam er net twee of drie maanden geleden achter dat mijn moeder hier kwam [voordat ik werd geboren]. Ik voelde me altijd een beetje afgescheiden van de kwestie. Nu ik het hele verhaal ken, komt het zo dicht bij huis."

Esteban Kelly (rechts) en Stephen Holt (links) met hun dochters Anaïs, 3, (bovenste frame) en Saskia, 7, (grond) uit Philadelphia, PA

"Ik denk dat het belangrijk is om als ouder - met mijn kinderen en voor mijn kinderen - te laten zien hoe het eruit ziet om solidair te zijn met mensen over de hele wereld, vooral mensen die de dupe worden van al het beleid van een onderdrukkend regime”, zegt Esteban. "Omdat het zwarte meisjes zijn... worden mijn kinderen dieper getroffen door zaken die voor anderen abstract zijn. Voor hen is het heel echt, en ze zien het in hun leven en hun gemeenschappen."

"Dit is een manier voor [onze dochters] om moed te oefenen en te oefenen met spreken", voegt Stephen toe. "Ze waren bang om het Witte Huis en de politie te zien... maar als we samen zijn, kunnen we onze stem verheffen."

Amanda Beisel (rechts) met dochter, Maxine Wiliams (midden rechts), echtgenoot James Williams (midden links), en zoon Emmet Williams (links)

"Het was belangrijk voor ons om massaal te komen opdagen, om te laten zien dat het niet oké is met ons, en het is niet oké met de overgrote meerderheid van het land", zegt Beisel van het kinderscheidingsbeleid.

Zij en haar familie reisden van buiten New York City, en haar dochter Maxine zegt dat ze het belangrijk vindt om in een gemeenschap te wonen waar families komen van over de hele wereld: "We hebben het voorrecht om in een diverse stad te wonen, waar we verhalen horen die misschien niet zo zijn ons eigen. Het helpt ons ons voorrecht te erkennen."

Huda Ayub (midden) en haar twee zussen, Leila (links) en Roya (rechts), en dochters Dalia (links midden) en Sidra (rechts midden)

"Wij zijn kinderen van immigranten. Mijn ouders komen uit Afghanistan en zijn gevlucht voor een oorlog. We zien de redenen waarom mensen naar de Verenigde Staten zouden willen komen en een nieuw leven willen beginnen, vooral om asiel aan te vragen', zegt Huda, die haar dochters Dalia, 15 maanden, en Sidra, zes, meebracht. "Nu ik kinderen heb, kan ik me niet voorstellen dat ik van hen gescheiden zou zijn, niet wetende waar ze waren en wat er met hen gebeurde."

"Het verhaal wordt niet gecontroleerd door mensen die deze dingen zelf hebben meegemaakt", voegt Huda's zus Leila toe.

Dominee Ciara Simonson met haar 5-jarige dochter Victoria en 2-jarige zoon Immanuel

Ciara Simonson is de pastor van de Springfield Christian Church in Virginia, en veel leden van haar gemeente zijn Spaans. "Het is echt ontmoedigend dat ouders die vanaf het begin een beter leven proberen te creëren voor hun kinderen." kinderen en die het risico willen nemen zich in een situatie bevinden die nog gevaarlijker is en traumatisch. We zijn een gezin en we zijn samen", zegt Simonson over haar en haar kinderen, die met haar naar de mars waren gekomen. "Zo zouden gezinnen eruit moeten zien... Als je geen liefde kent, kun je geen liefde tonen, en als je geen zorg kent, kun je geen zorg tonen."

Jade Merrithew met haar kinderen Madison (7) (midden), Grant (5) (rechts) en Sydney (4) (zittend)

Jade Merrithew zegt dat toen ze probeerde haar kinderen het scheidingsbeleid van kinderen uit te leggen, ze hen vertelde dat "mensen hier kwamen voor hulp, maar ze vulden niet de juiste papieren in. In plaats van te proberen hen als gezin te helpen, besloot de regering om kinderen van hun ouders te scheiden."

"Ik vroeg hen hoe ze zich zouden voelen als ze van ons gescheiden waren", voegt ze eraan toe, "en dat maakte hen echt bang. Ik denk dat het belangrijk voor hen was om naar buiten te komen en te zien dat er goeds in de wereld is. Het was belangrijk voor ons om hen te laten zien dat we niet alleen staan ​​in deze strijd."

Catherine Bernard (links) met haar man, Josh, en dochter Iris

Catherine Bernard, een immigratieadvocaat gevestigd in D.C., kwam met haar dochter Iris en echtgenoot Josh: "Ik ken deze mensen - ik ken mensen die met hun kinderen zijn overgekomen en gescheiden zijn van hun... kinderen. Ze willen gewoon wat we allemaal willen, namelijk hun families veilig houden en hun kinderen beschermen. Als mensen deze verraderlijke reis met hun kinderen maken, is dat omdat het gevaar van de reis beter is dan wat ze thuis tegenkomen."

Catherine zegt dat ze haar dochter probeert te leren dat "iedereen waardigheid verdient. We zijn allemaal verantwoordelijk voor de zorg voor de meest kwetsbaren onder ons."