Er was iets met verloofd zijn waardoor ik wilde dat alles in het moment was.
In 2009 ontmoette ik mijn man tijdens een West-Indische Dagparade. Ik woonde op dat moment in Brooklyn en mijn vriendin was geweest bedelen mij om naar dit feest te gaan tijdens Labor Day weekend. Het was niet echt iets waar ik een enorm verlangen naar had - ik bedoel, wat zou ik zelfs naar een parade dragen? Mijn Givenchy-hakken? Maar mijn vriendin accepteerde geen nee als antwoord. 'Je woont in Brooklyn. Je woont in Fort Green - de hart van Brooklyn. We moeten naar deze parade!” Het was gewoon de Brooklyn-cultuur, iets dat ik minstens één keer moest ervaren.
VIDEO: Ga naar de bruiloft van Kahlana Barfield Brown
De parade was zo vol met mensen dat het bijna onmogelijk was om te bewegen, en na een tijdje was genoeg genoeg. We begonnen terug te lopen naar mijn appartement door een zijstraat in te duiken en - noem het liefde op het eerste gezicht - maar ik kwam letterlijk mijn toekomstige echtgenoot tegen. Daar midden op straat begonnen we net te praten. Hij vroeg me mee uit, en nadat we op onze eerste date gingen, wist ik dat hij mijn man zou worden. Het was als instant chemie; Dat
exact gevoel van liefde op het eerste gezicht. We hadden vijf jaar een relatie voordat we ons verloofden.
Toen het gebeurde... ik soort van wist dat het eraan zat te komen. Hij heeft mijn twee zussen overgevlogen vanuit Seattle, die mijn beste vrienden zijn. Ik dacht eerst dat ze me gewoon kwamen opzoeken. Ze komen de hele tijd naar New York en we gaan meestal een dagje winkelen. Dus toen ze in de stad aankwamen, gingen we zoals gewoonlijk winkelen, toen we eenmaal thuis waren, begon ik achterdochtig te worden. Later die avond belden twee van mijn andere vriendinnen me op en zeiden: 'Hé, we weten dat je zussen in de stad zijn. Wij komen ook langs!” Dus diezelfde avond komen ze langs met een taart en ik heb zoiets van: "Wat is er aan de hand?"
Het volgende dat ik wist, werd de stemming super serieus. Mijn vriendinnen waren er, er was eten, een cake, en dan was er mijn man. Hij was de enige man in de kamer. duidelijk iets had naar beneden te gaan. Toen, in het bijzijn van al mijn vriendinnen, begon mijn man te praten over onze relatie, hoeveel het voor hem betekende en hoe ik zijn leven heb beïnvloed.
Mijn man en ik woonden in een hoog gebouw in Fort Green. Het had hoge plafonds, grote ramen en een absoluut prachtig uitzicht over Manhattan. Hij liep met me mee naar de ramen; Ik keek naar buiten en zag dat de voetbalvelden aan de overkant helemaal verlicht waren. (Ondertussen is het 23:00 uur en zie je nooit de lichten aan op dat tijdstip van de nacht.) Ik kijk naar het veld en ik zie dit enorme bord waarop staat: "Wil je trouw met mij?" Onmiddellijk gonsden mijn gedachten van gedachten als: "Wacht, hoe kreeg hij toestemming om het voetbalveld zo te gebruiken?!" Maar hij kreeg de toestemming. Hij had dit allemaal maanden van tevoren gepland en het was gewoon zo lief. Toen ging hij op zijn knie en gaf me de mooiste ring.
Hij werkte samen met onze modeaccessoires directeur die hem voorstelde aan de ontwerper. Ik kon er echt niets van geloven, dat allemaal hiervan was achter mijn rug om gebeurd.
Na onze verloving vond de huwelijksplanning pas veel later plaats. Het enige wat we meteen boekten was de locatie. Voor ons was trouwen in Brooklyn niet onderhandelbaar. Ik bedoel, wij leerde kennen in Brooklyn. We zijn erin gevallen liefde in Brooklyn. Wij hebben betrokken in Brooklyn. We wisten dat we daar moesten trouwen. We keken naar de Brooklyn Botanical Garden en reserveerden deze met nauwelijks een seconde over. Ze hadden nog maar één opening over in het hele jaar en we sprongen er meteen op. En dat was een tijdje de omvang van onze planning.
Eerlijk gezegd vonden we het gewoon leuk om met elkaar verloofd te zijn. Hoe graag ik ook plan en bij dingen betrokken ben, het was zo belangrijk voor ons om in het moment te zijn. Zo hebben we maandenlang genoten van onze verloving. We gingen uit eten. We gingen naar de film. We reisden. Dat was eigenlijk ons leven totdat we op het punt kwamen waarop onze familie en vrienden vragen begonnen te stellen: "Dus... kijken jullie naar jurken? Wanneer gaan de save-the-dates uit?” op dat moment hebben we Echt moest zich concentreren op het plannen van een bruiloft.
Toen we begonnen met plannen, had ik al een goed idee van wat voor soort decor ik wilde: iets schoons en elegants. Ik had een heel chique visioen. We vroegen onze gast om helemaal zwart te dragen. We wilden ze de kans geven om zwarte stropdas te kleden, omdat die kansen tegenwoordig niet zo vaak voorkomen. Mijn grootmoeder en zussen, die mijn bruidsmeisjes waren, droegen ivoor. De zoon van mijn man droeg een ivoren J.Crew-blazer. In eerste instantie had ik uitgezocht jurken voor mijn bruidsmeisjes, maar toen dacht ik dat het cooler zou zijn als iedereen zijn eigen zeer stijlvolle lange, zwarte jurk had. De stijl varieerde afhankelijk van wat vleiend was voor hun lichaam. Iedereen zag er geweldig uit, maar op zijn eigen manier.
Het is grappig hoe mensen zeggen dat de eerste trouwjurk die je probeert, degene is waar je naar terugkeert. Een van de allereerste jurken die ik probeerde, was eigenlijk degene die ik uiteindelijk droeg voor de ceremonie. Vera Wang was een van de eerste plaatsen die ik bezocht. Ik wist precies wat ik wilde, iets sexy, maar klassiek. Ik wilde over 20 jaar terug kunnen kijken naar foto's en de jurk nog steeds elegant vinden. Voor mijn receptie kleedde ik me om in een zwarte jurk. Het had stijl en persoonlijkheid... en eerlijk gezegd zou ik elke dag zwart kunnen dragen.
We hebben geprobeerd onze esthetiek elegant, maar ook verrassend te houden. Tijdens de cocktailreceptie hadden we deze grote borden op ezels met namen van bezienswaardigheden in Brooklyn zoals Barclay Center, Eastern Parkway, Brooklyn Bridge, enz. Zo wist je aan welke tafel je zat. Als plaatsaanduidingen voor stoelen gebruikten we aangepaste colaflessen en mensen hield van Dat. Om het extra persoonlijk te maken hebben we bijnamen gebruikt in plaats van volledige namen. Eerlijk gezegd, als er één advies was dat ik aan een andere bruid zou kunnen geven, zou het zijn om je gasten zich speciaal te laten voelen, ze te verrassen met iets unieks. Mensen waren zo blij om een colafles met hun naam erop op Instagram te zetten - je gasten zullen die kleine dingen waarderen.
Afgezien van het uiterlijk van onze bruiloft, wilden we het ook voelen ook op een bepaalde manier. Mijn man en ik hebben onze relatie opgebouwd door plezier te maken, dus we wilden hetzelfde voor onze bruiloft. Ik herinner me dat na mijn vader-dochterdans, we gingen zitten voor onze eerste cursus en ik kijk op en iedereen stond op de dansvloer. Niemand heeft gegeten! Het was een feest vanaf het moment dat de receptie begon.
Het was belangrijk voor ons dat iedereen (niet alleen ik) het gevoel had dat ze ook in het moment leefden. Het is duidelijk dat ik geen Beyoncé ben, dus ik kon mensen niet vragen om hun telefoon in te checken of iets dergelijks, maar ik wilde ervoor zorgen dat foto's van mijn man en ik van ons waren om te delen. In plaats daarvan ontving iedereen een gouden envelop met een kaart erin waarin we onze gasten vroegen om de aangewezen hashtag #BrooklynBrowns te gebruiken, maar om respectvol geen foto's te plaatsen van mijn man en ik. Ik wilde controleren wat er werd uitgestald, dus we moedigden mensen ook aan om foto's te maken in deze geweldige fotocabine genaamd Mirmir (ja, degene die de Kardashian op al hun feesten gebruikt). We vroegen onze gasten om foto's van de sfeer te maken in plaats van te stressen om de perfecte selfie te maken. En daardoor waren de mensen echt in de ceremonie. Het was zo speciaal; iedereen kon de liefde in de kamer voelen en onze pastoor kon heel goed praten over de groei die hij in onze relatie had gezien. Het was zo'n intieme, emotionele ceremonie….en een volledig bruiloft opdagen. Iedereen danste, van jong tot oud. We wilden een hiphopbruiloft, dus we vonden de beste hiphop-dj die er is. Behalve het nummer waar ik naar toe liep en onze eerste dans, was er geen vaste afspeellijst. We lieten de DJ doen waar hij goed in was en besloten hem de artiest te laten zijn die hij is.
Ik denk dat een van de belangrijkste elementen van huwelijksplanning (hoe onmogelijk het ook lijkt) is om het niet te overbelasten. Bruiden beginnen vaak trouwplannen te maken en jurken te passen zodra ze verloofd zijn. Daar gaan ze de fout in. Meteen worden ze verteerd en overweldigd. Dit zou de gelukkigste tijd in je leven moeten zijn. Je kunt niemand die vreugde van je laten afnemen. Ik heb zoveel bruiden zien bezwijken. Ik heb bruiden zien ruziemaken met hun vriendinnen. Voor mij, toen ik mijn bruiloft plantte, ging het erom het zo gemakkelijk mogelijk te maken. Daarvoor was hulp vragen essentieel. Je kunt niet alles proberen en controleren, dus investeer in de hulp die je nodig hebt, anders zal het zo tijdrovend zijn.
Een ander belangrijk element van het plannen van een bruiloft, zou ik zeggen, is erg selectief zijn met je gastenlijst. Je wilt daar mensen die actief in je leven zijn. Je ouders kunnen je misschien vertellen om deze persoon of dat familielid uit te nodigen, maar moet je kleuterjuf er echt zijn? Je zult mensen hebben die zullen proberen je een slecht gevoel te geven omdat je iemand niet hebt uitgenodigd, maar voel je niet slecht. Nodig wie uit jij in die kamer wil zijn.
Als het gaat om huwelijkskosten, is het echt het beste om dingen te proberen te beperken. Maar een videograaf was iets waar ik zo blij mee was dat ik erin investeerde. Een video helpt je echt om de bruiloft in realtime vast te leggen. Je kunt de video's voor altijd bekijken en het gevoel hebben dat je er weer bent. Het is zo dicht bij het herbeleven van de momenten als je maar kunt krijgen.
Onthoud: dit wordt de gelukkigste tijd van je leven. Geniet van betrokkenheid, nodig uit wie je wilt, zorg ervoor dat je gasten zich speciaal voelen, investeer in de hulp die je nodig hebt en wees in het moment.
