Mooi voor een meisje met een donkere huidskleur

Affiches. Op de middelbare school waren de muren van mijn slaapkamer ermee bedekt. Letterlijk van boven naar beneden. Meestal r&b-sterren. Ik zou op mijn bed naar muziek luisteren en uren naar ze staren. Janet Jackson. TLC. Aaliyah. Allemaal mooi. Allemaal succesvol. Allemaal met een lichte huid. Naast mijn familie waren dit de vrouwen die ik verafgoodde. Ik heb hun albums gekocht. Deed hun dansmoves na. En deed mijn best om hun kleerkasten te dupliceren. Ik wilde net als zij zijn. Maar elke keer dat ik in de spiegel keek, werd ik eraan herinnerd dat ik dat niet was. Mijn neus was breder. Mijn lippen waren voller. En mijn huid was donkerder. Veel donkerder.

FOTO'S: Janet Jackson's looks door de jaren heen

Ik zal nooit de dag vergeten dat ik formeel kennismaakte met colorisme (d.w.z. vooroordelen of discriminatie) tegen personen met een donkere huidskleur, meestal onder mensen van hetzelfde ras of dezelfde etnische groep groep). Ik zat in de zevende klas. Ik dacht dat een upperclassman op wie ik verliefd was, me een compliment gaf. 'Je bent mooi,' zei hij. Voordat ik mijn lippen kon fixeren om je te bedanken, maakte hij zijn zin af: 'voor een meisje met een donkere huidskleur'. Ik had me nog nooit in mijn leven zo vernederd en vernederd gevoeld. Het gekke is dat de man die de opmerking maakte duisterder was dan ik. Ik kon het niet begrijpen. Waarom kon ik niet gewoon mooi zijn? Waarom moest ik knap zijn - voor een meisje met een donkere huidskleur? Ik stond op de erelijst. Aanvoerder van het cheerleaderteam. En dat leek er allemaal niet toe te doen. Hij kon niet verder kijken dan mijn huidskleur. Sterker nog, veel jongens konden dat niet. Keer op keer werd ik over het hoofd gezien ten gunste van mijn lichtere besties. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het mij niets deed. Ik heb er gewoon voor gekozen om het niet te laten

definiëren mij.

Ik wou dat ik kon zeggen dat die dag op de middelbare school de laatste keer was dat ik de uitdrukking "mooi - voor een meisje met een donkere huidskleur" hoorde. Helaas was het dat niet.

Vanaf die dag begon ik bewust mijn onzekerheden te maskeren met mode. Mijn gevoel voor stijl zou een eigen leven gaan leiden. Ik maakte mijn eigen kleding. Droeg mijn nagels lang en dramatisch. Mijn haar was steeds aan het veranderen: de ene dag vlechten en de volgende een bob. Mijn stijl was een groot deel van mijn identiteit geworden. Ik gebruikte mijn uniekheid om mijn schoonheid te versterken. Ik werd populair omdat ik mezelf was. Maar toch vroeg ik me af waarom mijn huidskleur door velen als inferieur werd beschouwd aan die van mijn lichtere vrienden. Waarom stond er niet één beroemdheid in de schijnwerpers die zo donker was als ik en die als mooi werd beschouwd? Aan de buitenkant leek ik net zo zelfverzekerd als iedereen, maar van binnen moest ik serieus mijn ziel zoeken en nadenken over wat schoonheid precies voor mij betekende.

Op de universiteit van Howard University leerde ik tijdens een Afrikaans-Amerikaanse geschiedenisles dat colorisme al lang bestond voordat ik de steek voelde van het achterbakse compliment van die jongen. Tijdens de 18e en 19e eeuw werden slaven met een donkere huidskleur gedwongen op het veld te werken, terwijl hun tegenhangers met een lichte huid het 'voorrecht' hadden om binnenshuis te werken. Zelfs in de 20e eeuw zouden Afro-Amerikaanse broederschappen en studentenverenigingen een zogenaamde "bruine papieren zaktest" gebruiken om te bepalen of een persoon lid kon worden van hun organisatie. Als je donkerder was dan de tas, werd je geweigerd. Het is hartverscheurend om te bedenken dat als ik destijds had geprobeerd een studentenvereniging te beloven, ik zou zijn afgewezen, simpelweg omdat mijn huid te donker was.

Gelukkig ben ik opgegroeid in een gezin waar ik heb geleerd trots te zijn op mijn huidskleur. "Zwart is zwart", zou mijn grootmoeder zeggen. 'En je zwart is prachtig.' Mijn ouders hadden drie dochters. Mijn oudere zus en ik hebben dezelfde huidskleur, maar mijn jongere zus is een paar tinten lichter. Dus telkens als we samen naar buiten gingen, was het slechts een kwestie van tijd voordat het colorisme zijn lelijke kop opstak. "Het meisje is de schattigste van het stel", zouden mensen terloops zeggen. Mijn kleine zusje, dat nooit gezien wilde worden als "beter" of anders dan de twee oudere zussen die ze vereerde, begon zich ongemakkelijk te voelen in haar eigen huid.

Als jong meisje is het moeilijk om deze berichten niet te internaliseren. Maar als er geen Barbiepop is die op jou lijkt, is het moeilijk om schoonheid te vinden in je eigen spiegelbeeld. Wat doe je als zelfs sommige leden van je leeftijdsgenoten het gevoel hebben dat je je haar moet stijlen in plaats van het natuurlijk te dragen om het in het Amerikaanse bedrijfsleven te maken? Ik moest een beslissing nemen. Wat uiteindelijk goed voor mij voelde, was mezelf accepteren voor wie ik ben en mijn reputatie vestigen op basis van mijn karakter en de verdienste van mijn prestaties.

Ik heb onze. geïnterviewd huidige covergirl, Lupita Nyong'o, vele malen, en we hebben lange gesprekken gehad over opgroeien met een donkere huidskleur. Hoewel ze publiekelijk als mooi werd erkend vanaf het moment dat ze uitbrak met haar Oscar-winnende rol in 12 jaar slaaf, voelde zij zich, net als velen van ons, donkere vrouwen, ook onzeker over haar huidskleur toen ze opgroeide. "Pas toen ik model Alek Wek in een tijdschrift zag, dacht ik dat ik mooi was", vertelde Nyong'o me eens. "Ik had nog nooit iemand die op ons leek, door de internationale media als mooi geprezen gezien; het raakte me toen ze ter plaatse kwam." Nu heeft Nyong'o diezelfde impact op meisjes vandaag. Op het moment dat ze werd uitgeroepen tot het eerste zwarte gezicht van Lancôme, ging het nieuws viraal op sociale media. "Ik heb het gevoel dat ik me op een bevoorrechte plaats bevind - een belangrijke plaats, als je bedenkt hoe media bewust en onbewust invloed hebben op hoe we over onszelf denken", vertelde ze me. "Ik voel me bijzonder vereerd om een ​​rolmodel te zijn voor meisjes met mijn huidskleur - om ze te helpen zich mooier en bevestigd te voelen."

Ik heb gewerkt als redacteur bij In stijl vele jaren, en ik was tot tranen toe bewogen toen Viola Davis was geboekt voor onze dekking afgelopen januari. Hoewel In stijl is toegewijd aan het promoten van een diversiteit aan afbeeldingen (vijf van de 12 van onze covers in 2015 waren gekleurde vrouwen), viel Davis voor mij in de smaak. Ik zie mezelf in haar schoonheid.

Afgelopen september las ik een artikel in The New York Times over Davis die wordt gecast voor de hoofdrol in Hoe weg te komen met moord?: "De actrice lijkt helemaal niet op de typische ster van een netwerkdrama", merkte de schrijfster op. "De enge schoonheidsnormen negerend waaraan sommige Afro-Amerikaanse vrouwen worden gehouden, [Shonda] Rhimes koos een artiest die ouder, donkerder en minder klassiek mooi is dan Kerry Washington, of wat dat betreft, Halle Berry." Voor mij was dit het ultieme voorbeeld van colorisme.

Wat maakt een persoon "klassiek mooi"? Op de middelbare school kon ik die vraag niet beantwoorden. Maar vanmorgen, toen ik in de spiegel keek, staarde ik naar het antwoord. Mooi is onbeschaamd chocoladehuid. De volle lippen van mijn oma. De hoge jukbeenderen van mijn moeder. De lichtbruine ogen van mijn vader.

FOTO'S: Kerry Washington's 10 beste rode loperlooks ooit

Bovendien overstijgt schoonheid fysieke kenmerken. Als je weet wie je van binnen bent, straalt dat naar buiten uit. Dat is wat jou mooi maakt. Niet alleen mooi voor een meisje met een donkere huidskleur, maar ook mooi als persoon. En ik heb geen poster aan mijn muur nodig om dat te bewijzen.

Volg Kahlana Barfield Brown op Instagram en Twitter.

#BlackGirlMagic: Barfield Brown's 3 beautytips voor een donkere huid.

1. Zonnebrandcrème: La Mer The Broad Spectrum SPF 50 UV-beschermende vloeistof

Volledig spectrum, niet-vettig en vooral volledig transparant zonder de huid er kalkachtig uit te laten zien ($ 90; lamer.com).

2. Foundation: Jay Manuel Beauty Filter Finish Skin Perfector Foundation in Deep 3

Een rijk gepigmenteerde formule die in de huid smelt voor een fluweelzachte, onberispelijke afwerking ($ 38; jaymanuelbeauty.com).

3. Highlighter: Becca Skin Shimmering Perfector Pressed in Topaz

De perfecte mix van goud- en bronstinten om een ​​prachtige glans te creëren zonder het gezicht te overweldigen ($ 38; sephora.com).