Natuurlijk, sprookjes hebben hun charmante prinsen, prinsessen en happy-ever-afters, maar "ze zijn ook donkerder dan de meeste mensen beseffen", zegt Nikki Taylor, frontman van de in Brooklyn gevestigde synthpopgroep Little Daglicht. "Graaf langs de zoete, sacharine-buitenkant en je zult een wereld van gekheid ontdekken." De band, die hun naam leende uit een oud Engels verhaal, combineert op passende wijze de lichtheid van vrolijke pop hooks met de duisternis van zwaardere, sobere teksten. We hebben Taylor ingehaald, die ons de primeur heeft gegeven Hallo geheugen, het eerste volledige album van de band (dat deze week uitkwam). Hier is een fragment van ons gesprek:

Gefeliciteerd met de release - het is voor de wereld om te horen!Heel erg bedankt. Het is al een tijdje klaar - we hebben het in februari afgemaakt, dus ik ben gewoon blij dat iedereen eindelijk de kans krijgt om te luisteren.

Hallo geheugen's tien nummers vormen een liefdesverhaal. Wat was je inspiratie?Toen we afgelopen zomer aan het album begonnen te werken, brachten we een heleboel ideeën binnen waar we afzonderlijk aan hadden gewerkt en begonnen we alles te bekijken. Een van ons had een einde aan een relatie, dus dat bleek veel om over te schrijven en terwijl we doorwerkten alles, werden we ons bewust van het creëren van een verhaallijn met personages die je door het album zouden kunnen leiden.

Wie zijn enkele van je muzikale invloeden? Ik had het geluk dat mijn ouders een heel goede muzieksmaak hebben. Ik herinner me dat mijn vader een Neil Young-cd opzette en zei: "Oké, dit is de beste songwriter aller tijden." Ik hou van Neil Young, Tom Petty, Bob Dylan - ik hou van de canon van Amerikaanse songwriters, en dan ook van elektronische muziek. [Bandleden] Matt [Lewkowicz] en Eric [Zeiler] werden begin jaren 2000 beïnvloed door elektronica.

We hebben het nummer "My Life" op kantoor herhaald. Wat is het verhaal erachter?Het gaat erom te doen wat je wilt doen - een soort bevrijdend volkslied. Ik heb een zeer religieuze opvoeding gehad, maar was altijd het vreemde kind in de klas dat niet in dingen wilde geloven en opzettelijk ongehoorzaam was aan de regels van het schooluniform. Ik denk dat dat gewoon waar was voor mijn leven en goed, het leven gaat door.