Als samenleving hebben we geleerd dat falen slecht is en succes goed. Ik smeek om te verschillen, en dit is waarom: Acteur zijn is een Ph.D. in de fijne kunst van het afwijzen. Elk project is op zijn best zwak. Je bent misschien niet gecast, of als je dat wel bent, kunnen verschillende redenen ervoor zorgen dat je versie van het personage het daglicht niet ziet. Maar, in mijn ervaring tenminste, komt er altijd iets beters langs.
Hier zijn een paar snelle voorbeelden.
In 1996 werd ik ingegoten Spin Stad, tegenover Michael J. Vos. Halverwege het eerste seizoen realiseerde de geweldige Gary David Goldberg zich dat ze mijn personage in een hoek hadden gewerkt, dus ze moest worden uitgeschreven. Ik vertrok, teleurgesteld, maar ik kon het niet oneens zijn. De zilveren voering? Op die set ging ik aan de slag met meesters in hun vak en ontmoette ik mijn levenslange zielszuster, Connie Britton.
Weken later kreeg ik de kans om samen te werken met Brian De Palma en Nicolas Cage in Slangenogen. Dit was niet gebeurd als ik nog steeds een tv-show in New York had gedaan. Direct daarna maakten Sebastian Gutierrez en ik onze eerste film samen,
Judas Kus. Dat was het begin van een vruchtbare samenwerking die 20 jaar heeft geduurd (onze nieuwste serie, Jet, première in juni).In 2003 speelde ik de hoofdrol in een langverwachte tv-show genaamd Karen Sisco. De show bleek geweldig, maar door een regimewisseling werd deze abrupt geannuleerd. Ik was er kapot van, maar een paar weken later deed Broadway-regisseur Michael Mayer auditie voor me... Na de val en mijn leven veranderd. Ik merkte al snel dat ik op Broadway optrad in een van de beste rollen die ik ooit heb gekregen. Ik zag het nooit aankomen.
Mijn punt is dat als je denkt dat er een mislukking komt, er altijd een andere deur opengaat. Ik ben een grote film misgelopen op hetzelfde moment dat ik mijn droomhuis vond. Ik speelde in 'zekere' televisiepiloten die niet werden opgepikt en deel uitmaakten van langverwachte blockbusters-to-be die niet uitkwamen - maar ik ontmoette enkele van mijn beste vrienden en toekomstige collega's daarop stelt. Dit is keer op keer gebeurd. Alle mensen die ik bewonder hebben een leven geleid dat gevuld was met zogenaamde mislukkingen. Wat ze in feite succesvol maakt, is hoe goed ze erin navigeren.
Dus, de volgende keer dat "mislukking" je begroet, kijk het in de ogen en zeg: "Waar gaan we heen?"
