Op Spotify eet Dove Cameron jongens op als ontbijt en zingt ze er vervolgens over voor 14 miljoen fans. In het echte leven geeft de 26-jarige de voorkeur aan havermout en koffie.
"Zo basaal, ik weet het!" ze lacht door de telefoon en verstopt zich ergens in het geheim in Manhattan.
Het havermout-naar-OMG-contrast is bijna te passend voor een beroemdheid wiens publieke persona high-key goth vixen is - denk aan met juwelen getooide zwarte Balmain-korsetten en Iris van Herpen kooijurken met vleugels - zelfs als haar dagelijks leven zich afspeelt in "sweats, grote dikke tennisschoenen en een gladde rug broodje... Als je me in mijn vrije tijd ziet, zul je me echt niet herkennen."
Die bekentenis is vrij typerend voor iemand die beroemd is - de meeste celebs leiden tenslotte een dubbelleven in het openbaar en privé. Maar dankzij Cameron's enorme aanwezigheid op sociale media (alleen al 50 miljoen op Instagram) en extreme stijlverklaringen - klauwen in plaats van nagels, haar dat blond flitst en dan in een oogwenk zwart - Cameron tilt de dualiteit naar een ander niveau, springend tussen "het natuurlijk houden" IRL en bovennatuurlijk zijn op verschillende schermen. Natuurlijk kan het veranderen van iemands afbeelding in warpsnelheid zijn
veel, zoals Cameron halfhartig toegeeft."Het is bijna alsof ik moe ben", zucht ze. "Maar dan kun je op creatieve wijze een aantal echt goede dingen ontdekken."
Deze maand, dat "goede spul" omvat Wraak, een donkere indie-komedie. De film, geregisseerd door en met in de hoofdrol B.J. Novak, volgt een wannabe podcaster terwijl hij de mysterieuze dood (en even mysterieus leven, zo blijkt...) van een one-night-stand ontrafelt. Cameron speelt de zus van het dode meisje, een tiener uit Texas met veel Brandy Melville-energie die ervan overtuigd is dat ze beroemd zou moeten worden - hoewel ze geen idee heeft waarvoor precies.
"Het grappige is dat ik dat eigenlijk niet deed weten ze was superberoemd in het echte leven toen ik haar cast", zegt Novak. "Onze casting director stuurde me haar auditietape en ze sprong gewoon door mijn laptopscherm. Ze nagelde elke komische beat, soms op manieren die ik me niet eens had voorgesteld. Ze was als een komische savant [...] Ik heb haar eigenlijk laten doen een ander auditie. Ik moest gewoon kijken of het een toevalstreffer was."
Het was geen toevalstreffer - en evenmin is het feit dat Cameron, ondanks haar verreikende bekendheid, een kleinere rol speelt in een onafhankelijke film.
'Het is nooit bij me opgekomen dat ik dat niet zou moeten doen!' dringt ze aan. "Ik denk de [Wraak]-script is briljant. Ik vind B.J. briljant. Dat was het zo'n beetje. Als [B.J.] zou zeggen: 'Wil je assistent worden? Wil je scripts kopiëren voor de schrijverskamer?' Ik zou het doen. Ik geef meer om het project dan om hoe groot mijn rol zal zijn."
Maar laten we eerlijk zijn: historisch gezien waren de onderdelen van Cameron enorm. Voor haar tiende verjaardag speelde ze in regionale theaterproducties van Les Misérables en De geheime Tuin; op 16-jarige leeftijd was ze de headliner van de Disney Channel-komedie Liv en Maddie, en dan de onstuitbare afstammelingen franchise, die zowel streamingkanalen als soundtrack-hitlijsten domineerde. Net als Cameron zelf werden haar Gen Z-fans geboren met sociale media als onderdeel van hun dagelijks leven, en toen ze een steunpilaar op tv werd, werd haar online persona groter geworden dan de hele bevolking van Spanje. Dat is trouwens geen overdrijving - gewoon wiskunde.
"Ik ben heel jong in de industrie gekomen", zegt ze als ze vertelt over haar Disney-dagen. "Ik had veel zelfhaat; Ik had veel trauma's." (Als tiener stierf de vader van de starlet door zelfmoord; enkele jaren later, in 2019, de acteur Cameron Boyce, haar vriend en afstammelingen co-ster, overleden aan een plotselinge medische tragedie.) Om er doorheen te komen, legt ze uit: "Ik gebruikte de entertainmentindustrie eigenlijk als een plaats van controle, validatie en structuur... Ik groeide op in chaos; toen iemand anders de show leidde, voelde ik me veiliger. En dat was wat ik op dat moment nodig had - om me veilig te voelen. Nu, dat is aan het veranderen. Ik heb grote risico's genomen met schrijven en muziek en [film]. Ik heb mijn eigen muziekvideobehandelingen gedaan, meer controle over mijn carrière gekregen en veel geëxperimenteerd met zelfstylen op het gebied van mode."
Cameron kwam in 2020 publiekelijk uit de kast als queer, wat ze noemt als een persoonlijke en creatieve mijlpaal. "Het leidde tot het vinden van meer stukjes van mezelf", zegt ze. "En ook leren dat ik vragen, van mezelf en van anderen, kan beantwoorden met 'ik weet het nog niet'. En dat is echt krachtig. Toen ik jonger was, zou het onbekende zijn waar al mijn angst en bezorgdheid was", legt ze uit. "Nu ben ik begonnen te leren dat onzekerheid een echte plaats van vreugde is."
Dat zou kunnen verklaren waarom Dove Cameron in zes maanden tijd niet meer in jukebox-musicals verscheen zoals: Mama Mia! om lange tirades over identiteit en sterfelijkheid op Instagram te delen; poëzie samenstellen voor een mogelijk toekomstig boek; in kaart brengen op Aanplakbord met zwoele pophits als "Ontbijt"en"Vriend;" het filmen van seizoen 2 van Apple TV+'s Broadway-klucht Schmigadoon met Ariana de Bose en Alan Cumming; vocaal protesteren voor abortusrechten; te zien zijn in de experimentele film van Machine Gun Kelly goede rouw, en - pfff! — verschijnen op het Tribeca Film Festival in New York City met haar Wraak castmates, waaronder Novak, Issa Rae en Ashton Kutcher.
Een paar weken geleden legde Cameron haar verwrongen versie van een glow-up uit aan de Los Angeles Timesdoor te zeggen: "Ik ben van het buurmeisje naar het slechte buurmeisje gegaan."
En ja, de moderne drievoudige dreiging (actrice-zangeres-TikTok-dorstval) gaat hard op villainess-vibes, spinnende teksten over verleiden cheerleaders en beschreef haar innerlijke slechterik als "een soort superkracht - ik bedoel, ik heb altijd geweten dat ik vreemd was toen ik opgroeide, alsof ik zou doen alsof wees Lydia in Keversap toen ik 8 was! Ik wist dat ik raar was. Nutsvoorzieningen, Ik weet dat het in mijn voordeel is."
Ondanks haar zelfverklaarde affiniteit met de duistere kant, heeft Cameron echter geen enkele behoefte om duister te doen dingen (zoals de "wraak" van de titel van haar nieuwe film). "Nee, echt niet", zegt ze duidelijk. "Ik kan de impuls tot wraak begrijpen of iemand proberen te laten lijden voor iets dat ze hebben gedaan. Maar als iemand die al eerder mensen heeft verloren, door verschillende vormen van dood en verlies en tragedie, heb ik veel geoefend in het vinden van een afsluiting als er geen afsluiting is. Wraak brengt alleen maar meer verwarring en chaos in je leven. Doe het niet."
Evenzo, terwijl Cameron geniet van het spelen van een monsterlijke versie van een femme fatale in de popcultuur, ziet ze de... feitelijk monsters alsof ze van binnenuit komen - of beter gezegd, de smartphone.
"Soms denk ik dat [sociale media] ons een spiegel van een spiegel heeft gemaakt, gewoon een nabootsing van de realiteit", zegt ze. "Dingen die vroeger zo puur en mooi waren, deze mediums van kunst zoals mode en muziek en entertainment. Nu worden ze in feite opgeslokt door deze megamonsters in de wereld, en dingen die pure bedoelingen hebben, zoals iets heel moois willen creëren? Het is allemaal vercommercialiseerd. We praten over onszelf heen, weet je? Dingen die het meest menselijk zijn - kunst, bedoel ik, en de impuls om contact te maken met anderen - zijn nu de... minst menselijk. Maar als we dat weten, hebben we een enorme kans om het ongedaan te maken."
Een onderliggend thema van Wraak is het concept van legacy, en de rimpelingen die ons digitale leven kan maken lang na het posten. "Ik denk dat [digitale media] deel uitmaakt van een goed verlangen", zegt Novak. "Het is een verlangen om iemand te zijn, om je iemand te voelen, om een stempel te drukken. En ik denk dat we echt afwijzend kunnen staan tegenover beroemdheden en aspirant-beroemdheden die oppervlakkig zijn, terwijl ze er in feite gewoon toe willen doen. Ik dacht dat het karakter van [Dove Cameron] de perfecte persoon zou zijn om dat idee uit te drukken van een persoon die weet dat ze is iemand, maar ze weet het niet wie… [maar] op zoveel manieren weet Dove zelf: precies wie zij is."
Later die avond, bij de première van de film, is Dove Cameron een beroemde Gen Z-actrice, gekleed in een piekerige zwarte Versace-jurk bedekt met kleine strikjes en haar Disney-beroemde glimlach op de rode loper flitsend.. Een paar dagen later op TikTok is Dove Cameron een smeulend homo-icoon in een rode Britney-catsuit, haar klauwachtige nagels gewikkeld in kleine kettingen en haar ogen rollen naar de camera, alsof ze geïrriteerd is over de aandacht. Ik vraag haar hoe ze ruimte houdt voor beide kanten van zichzelf, en alle andere Duiven daartussen - en of haar fans de oogverblindende metamorfose ook kunnen bijhouden.
"B.J. schreef deze regel in de film waar ik van hou", zegt ze bij wijze van antwoord. "Zijn karakter zegt: 'Het probleem is niet dat mensen niet slim zijn. Het probleem is dat ze zijn.'En ik denk dat' is een probleem voor een deel van de entertainmentindustrie", lacht ze.
"Maar voor mij is het geweldig dat mensen zo intelligent zijn. Ze missen niets. Het is alsof we, om volledig mens te zijn, zoveel elementen van onszelf moeten erkennen. Als we ze verbergen, gaan mensen ze zoeken. Ze kunnen zien dat ze vermist zijn. En als we daar maar moedig mee komen opdagen, met allemaal van onszelf, dat is het enige dat echt werkt. Het is best wel inspirerend, toch? Dus dat ga ik doen."
