Lucas Bravo doet mee aan de grap

Gehurkt op een studiovloer, filmcamera in de hand, instrueert Lucas Bravo zijn onderwerp om "in de afgrond van [zijn] zinloos bestaan ​​te staren" voordat hij een foto maakt. Er komen twee dingen in me op terwijl ik dit voor me zie gebeuren: een, ondanks zijn vaardigheid - "Ik ben een fotograaf", vertelt hij In stijl - dit hoort te zijn zijn fotoshoot en twee, Lucas Bravo is... grappig?

Voor het eerst aan de massa voorgesteld als een charismatische, soms shirtloze chef-buurman van Emily Cooper (gespeeld door lily Collins) in die van Netflix Emily in Parijs, Bravo's ster steeg bijna van de ene op de andere dag eind 2020. Miljoenen van ons zat op onze banken, met een fles wijn in zijn hand, kijkend naar zijn karakter, Gabriël, nonchalant zinnen uitte als "la douche' en 'geen probleem, je kunt altijd knallen' waardoor Emily, en in feite wij allemaal, in brij veranderen. Deze heropleving van de waardering voor de Franse cultuur - en met name Franse mannen - deed de groepschats oplaaien. Amerikaanse mannen konden niet vergelijken.

Niet om een ​​totale buzzkill te zijn voor diegenen die zichzelf willen meenemen naar een appartement in Parijs en verliefd willen worden met de aantrekkelijke Franse man beneden, maar Bravo schrijft veel van de aantrekkingskracht van het leven in Parijs toe perceptie.

“Als je 's ochtends wakker wordt, een paar pagina's van een mooi boek leest, naar een paar mooie liedjes luistert, de straat op gaat en begint Als je over het trottoir loopt en je gewoon genoeg aanwezig voelt om alle kleine mooie details van het leven te observeren, kun je overal romantiek vinden, 'zei hij legt uit.

Wat betreft de flirtende mannen? Het is gewoon hoe Franse mannen werken - soms tot teleurstelling van een geïnteresseerde partij. "Het maakt deel uit van de cultuur om in deze constante verleidelijke communicatie te zijn, wat niet impliceert dat er een interesse achter zit maar het is gewoon leuker en dat maakt Parijs zo romantisch, filosofisch en poëtisch”, zegt Bravo over deze Franse verleiden. “Ik heb het in mijn verleden meegemaakt, met deze [liefde] taal … en geconfronteerd worden met [door] iemand die mijn bedoelingen verkeerd begreep. Ik denk dat het een van de culturele verschillen is tussen de Verenigde Staten en Parijs.”

Ondanks dat hij is opgegroeid in een cultuur die zo in de ban is van romantiek, bevindt Bravo zich vaak buiten zijn comfortzone als hij Gabriël speelt. Opgegroeid met een sterke, feministische figuur als moeder, heeft Bravo altijd moeite gehad om eerst vrouwen te benaderen.

"Het is altijd moeilijk voor mij om de zelfverzekerde buurjongen te spelen", deelt Bravo. "Eerlijk gezegd, de moeilijkste scènes die ik ooit heb moeten filmen, waren de scènes waarin ik dacht '[Emily], wil je in mijn appartement wonen?' zoals: 'Hé, probeer mijn vlees.' Al deze scènes zijn een worsteling, omdat alles wat een ophaalzin impliceert, voor mij het tegenovergestelde is van elegantie."

In plaats daarvan crediteert hij zijn rol als André - een verlegen, existentiële accountant die dit jaar voor Dior werkt Mevr. Harris gaat naar Parijs — als een therapeutische uitlaatklep om zijn tienerjaren door te komen, toen hij zich het meest ongemakkelijk voelde in zijn mannelijkheid. "Ik was zo bang om zwaar te zijn, om irritant te zijn, en ik heb nooit de moed verzameld om met iemand te gaan praten die ik leuk vond", zegt Bravo. "Ik zou altijd wachten tot iemand anders met me zou komen praten en ik heb deze mentaliteit een beetje in André doordrenkt, want dit is precies wat hij doormaakte."

Deze strijd met vrouwelijkheid is niet de enige connectie tussen Bravo en André. Vaak alleen in zijn appartement, neusdiep in Jean-Paul Sartre, en - om woorden van Bravo zelf te lenen - starend in de afgrond van zijn een zinloos bestaan, André vertegenwoordigt de meeste dertigers die te maken hebben met dat knagende gevoel van “doe ik wel het goede met mijn leven?"

“Ik breng mijn leven door met alles in twijfel te trekken. Het kan me naar donkere oorden brengen, maar tegelijkertijd houdt het me altijd scherp en altijd aanwezig. Altijd op de hoogte”, legt hij uit. “Ik denk dat de beste manier om aanwezig te blijven en verbonden te blijven met je omgeving, is door alles in twijfel te trekken. Wat ben ik aan het doen? Wat is mijn impact op de wereld? Welk gevoel laat ik achter in de kamer of bij deze persoon als ik de kamer verlaat? Ik zal dit altijd in twijfel trekken, want ik heb altijd al goed willen zijn.”

Deze nadruk op zachter zijn en meer afgestemd op de behoeften van anderen komt duidelijk naar voren in hoe Bravo zich om anderen heen beweegt. Tijdens zijn fotoshoot straalt hij een nonchalante maar vriendelijke aard uit en vraagt ​​iedereen op de set voordat hij gaat zitten om zich te verzorgen: "Heeft iedereen ontbeten? Vandaag?" Niet omdat hij zelf iets wil, maar puur om er zeker van te zijn dat er voor iedereen gezorgd is voordat de aandacht er weer naar toe gaat hem. Een eigenschap die Bravo's co-ster, George Clooney, geïllustreerd terwijl hij op de set was voor zijn aankomende film, Ticket naar het paradijs.

"[Het is] iets dat je niet leert op de acteerschool, omdat het iets is om te zien", zegt hij over Clooney's "niemand achtergelaten" -mentaliteit. “Het feit dat hij er in een scène alles aan doet om je in het licht te zetten [...] Zijn belangrijkste focus is niet om te schitteren of om de grappigste of de beste te zijn. Hij wil gewoon dat je slaagt.' Het werken met Clooney op de set hielp Bravo's perceptie te verstevigen van wie hij zou willen zijn als acteur en als persoon. “Het bracht me gewoon zo'n perspectief. Dit onbaatzuchtige: 'Ik ga dit voor je doen omdat ik wil dat je in je licht bent. En door dat mechanisme ga ik in mijn eentje schitteren.'”

Bravo heeft zonder twijfel zijn komische licht gevonden. Waar Gabriël zijn meer kwetsbare kant naar voren bracht en André contemplatie channelde, stelt Bravo Paul gelijk - een liefdeszieke piloot die de wereld door een roze bril ziet - als het onaangeboorde "goofy" deel van zichzelf. En het is een groot genot om hem tot leven te zien komen tussen de gestapelde cast van sterren.

“Paul is gewoon zo naïef en onschuldig. Het is alsof hij de enige persoon ter wereld is die net in de dertig is aangekomen en geen trauma's heeft en dus is hij er helemaal bij', legt Bravo uit. “Voor mij was het net alsof ik een 15-jarige uitbeeldde die vastzat in een lichaam van een dertiger. Wat dat betreft zijn er geen grenzen. Met liefde en hoop kun je alle kanten op. Je bent bedwelmd door de belofte van het leven.”

Bravo schrijft het gemak van het instappen in een komische rol toe aan Julia Robertss ervaring in de ruimte. De koningin van romantische komedies en het object van Pauls verlangens keert terug naar het scherm met haar kenmerkende humor en charme. “Ze heeft zo’n geweldige komische timing en zo’n bijzonder gevoel voor humor. Niet iedereen begrijpt het, want ze is erg niet sarcastisch, maar ze heeft iets bijna serieus, maar altijd met een beetje glinstering in één oog en je weet dat ze iets van plan is,' zegt hij.

Bravo observeren - gekleed in een Strawberry Shortcake T-shirt dat hij kocht in een vintagewinkel aan Melrose Ave in L.A. — dans rond op de set op een afspeellijst die hij zelf heeft samengesteld, grappen makend met onze fotograaf (“Are you a danser?" "Nee, ik ben gewoon een natuurtalent!"), is het moeilijk te geloven dat het zo lang heeft geduurd voordat Bravo in een komische rol.

“'Comedy is een serieuze zaak', zei iemand ooit tegen me. En het is moeilijker om iemand aan het lachen te maken dan om iemand aan het huilen te maken. Er is geen muziek. Het is moeilijker. Het draait allemaal om timing en verbondenheid”, legt hij uit. "Als je George en Julia bij je hebt die gewoon voor alles openstaan ​​en je instincten aanmoedigen en je deel laten uitmaken van het creatieve, wordt het gewoon niet beter."

Bravo’s vertolking van de opgewekte, enthousiaste Paul zorgt gedurende de hele film voor een flinke dosis komische verlichting. Spoilers vooruit. Als je van plan bent om te zien Ticket naar het paradijs, sla de volgende paragrafen over. Als je iemand bent die niet gelooft dat vloeken echt zijn, lees dan verder.

In een scène die het hele theater deed uitbarsten van het lachen, bevinden de personages van Bravo en Roberts zich samen in een precaire situatie op Bali. Paul gaat een grot binnen waarvan wordt beweerd dat hij elk stel dat binnenkomt vervloekt en - na een mislukt groots gebaar - bijt een slang hem. Natuurlijk redt Georgia (gespeeld door Roberts) zijn leven door het gif uit zijn been te zuigen.

Bravo lacht als hij terugdenkt aan het moment op de set. "Op een gegeven moment lag ik gewoon op mijn rug en dacht ik: 'Julia, wat zijn de keuzes die me tot dit moment hebben gebracht? — Liggend op mijn rug, in een grot in Australië... met Julia Roberts die slangengif uit mijn been probeerde te [zuigen].' En ze had zoiets van: 'Nou, dit is wat we doen, denk ik?'"

Een ander moment, dat plaatsvond op de laatste filmdag, werd vastgelegd in de gag-reel van de aftiteling (weer een andere klassieke rom-com-trope die in deze film weer tot leven is gebracht). Bravo, gekleed in een Batman-onesie die je zou kunnen kopen bij een Spirit Halloween, klopt op de deur van George Clooney en verrast hem voordat hij zelf in lachen uitbarst.

'Kaitlyn Dever had geschoten Dopesziek met Michael Keaton - die Batman was. En aangezien George ook Batman was, kwam hij naar de set en vroeg Kaitlyn: 'Wie is je favoriete Batman?' Ik dacht dat het grappig zou zijn als hij op een dag, in plaats van zijn garderobe, een Batman-kostuum in zijn caravan vindt. En ik had zoiets van: 'Ik vraag me af of hij het zou dragen?' [Ticket naar het paradijs] regisseur, zei Al Parker tegen me: 'Oh nee, je zou het moeten dragen in de laatste scène van de laatste dag voordat we inpakken'", legt Bravo uit. "Toen ik het kostuum aantrok en [Clooney] de deur opendeed, realiseerde ik me niet dat ik mezelf voor de gek hield. Dus er is een heel grappige foto van mij in dit strakke Adam West-kostuum uit de jaren '70 en George is gewoon aan het lachen. Ik denk dat het meer een eerbetoon was dan een grap.”

Terwijl Kaartje in het paradijs is meestal een luchtige, ouderwetse romantische komedie, een terugkerend thema viel op. Het personage van Roberts heeft een heel specifieke mantra waar ze naar wil leven: "Waarom iets goeds bewaren voor later?" Een gevoel dat vreselijk Frans aanvoelt. Bravo is het daarmee eens. "De Franse filosofie is heel, heel, heel erg gericht op het heden", zegt hij. En voor hem is het heden de sleutel om het leven ten volle te leven. Hij verwijst naar het beroemde citaat van Marina Ambramović: “Ik hou ervan om te leven in de tussenruimtes, de plaatsen waar je het comfort van je huis en je gewoonten achter je laat en jezelf volledig openstelt kans."

"Dit is wanneer je het meest opmerkzaam bent en het meest verbonden bent met je omgeving en realiteit", legt Bravo uit. 'En ik denk dat het zo waar is. Ik denk dat het heden de enige manier is om deze wereld op de juiste manier te voelen.”

"Gone Away From Me" van Ray LaMontagne knalt door de speakers in de fotostudio terwijl Bravo blijft lachen het team achter de monitor, dobberend en wevend met de fotograaf die hij zojuist op de grond fotografeerde. Terwijl hij een pauze neemt om naar de foto's op het scherm te kijken, grap ik dat LaMontagne meestal gereserveerd is om naar het plafond te staren en humeurig na te denken over mislukte relaties uit het verleden. In plaats daarvan danst en springt hij en leeft hij zijn beste leven. Hij zegt heel definitief terwijl hij op adem komt: "Er is altijd ruimte voor beide."

Lees hieronder meer om alles te weten te komen over Lucas Bravo's verliefdheid op beroemdheden, een paar van zijn favoriete goedkope ophaalregels die hij in zijn Notes-app bijhoudt en zijn bedtijdroutine.

Wie is jouw 'Celebrity crush?

Jef Bruggen. Omdat hij The Dude is. Ik heb letterlijk een pop. Het is het duurste wat ik ooit in mijn leven heb gekocht. En je kunt alles verplaatsen. Je kunt de handen wisselen. Je hebt verschillende witte Russische drankjes. Je hebt een klein leren tasje waar je de bowlingbal in kunt stoppen en je hebt een andere hand waar je de bowlingbal in de hand kunt stoppen. Hij heeft de kleine doorzichtige schoentjes. Je kunt de bril opzetten. Zijn kleren hebben de juiste textuur. Het is mijn favoriete pop en het is een Jeff Bridges Grote Lebowski POP. En ik vind het gewoon het coolste dat ik ooit heb gehad.

Wat is je favoriete romantische komedie?

(500 zomerdagen [red. opmerking: de film uit 2009 met Zooey Deschanel en Joseph Gordon-Levitt]. Ik vind het een mooie metafoor voor het leven. Tegenwoordig willen we geen fouten maken. We willen niet falen. [We zeggen] nee tegen tweede kansen, omdat we het gevoel hebben dat we pijn proberen te vermijden. En voor mij zijn pijn en fouten en falen de enige manier om te groeien en de betere versie van onszelf te zijn … Dus ik hou van [(500 zomerdagen] daarvoor, omdat het je aanmoedigt om er gewoon voor te gaan en niet bang te zijn voor het resultaat.

Favoriete schurk?

Gustavo Fring van Slecht breken. Elk verhaal heeft een schurk en een goede kerel. En ook al worden we tegenwoordig genuanceerder met het vertellen van verhalen vanuit het standpunt van de slechterik - wat goed is omdat niemand dat was ooit heel slecht of gemeen geboren, en het is belangrijk om te onderzoeken waarom en wat er gebeurde om die persoon tot dat resultaat te brengen - ik denk dat deze man dat is zojuist... hij maakte me bang. Het is erg geloofwaardig en je krijgt tegenwoordig niet veel echt goede, enge slechteriken. Hij is gewoon zo stil en stil en netjes en ik denk dat dat krachtiger is dan 'brullen'. Je weet wel?

Beschrijf een gedenkwaardige droom.

Ik wil in bewuste dromen komen waar je ze opschrijft als je wakker wordt. Maar ik vergeet al mijn dromen zodra ik wakker word. De laatste gedenkwaardige was een maand geleden. Ik was in staat om te vliegen en het voelde zo echt tot op een punt dat ik echt - als ik me niet genoeg concentreerde - ik was een beetje vallen en toen kon ik echt weer [onder controle] komen en het kostte me de hele nacht om echt te krijgen Het. En tegen de tijd dat ik echt, echt kon vliegen, werd ik wakker en ben ik nog nooit zo teleurgesteld geweest in mijn leven. Ik had zoiets van: "Oh, mijn." Ik geloofde het. Ik vloog en dat was onvergetelijk. Ik weet niet wat de metafoor hiervoor is. Ik moet het online opzoeken.

Eerste album dat je ooit hebt gehad?

De donkere kant van de maan door Pink Floyd.

Wat is je favoriete goedkope ophaallijn?

Wacht, ik had een goede die ik volgens mij op mijn telefoon heb opgeschreven. Ik heb een briefje met alle zinnen die ik leuk vind. "Ben je Frans? Omdat Eiffel voor jou is?” en “Kom je uit Tennessee? Omdat jullie de enige 10 zijn die ik zie.” [Lacht] Ik ga ze nooit gebruiken, maar ik denk dat ik een raar gevoel voor humor heb en ik vind het leuk om mensen ongemakkelijk te maken.

Als je € 1.000 zou uitgeven, wat zou je dan kopen?

Tijd.

Hoeveel tijd zou $ 1.000 u opleveren?

Ik neem aan dat je voor $ 1.000 een halve dag kunt kopen? Het zou niet de tijd zijn dat je terugkomt. Het wordt tijd dat je iets toevoegt aan je dag. In plaats van een dag van 24 uur, zou het een dag van 30 uur zijn. Dus je zou je werk kunnen doen, alleen zijn met jezelf, genieten van het comfort van je stille gedachten en zijn met de mensen van wie je houdt en genoeg rusten. En dan een beetje artistieke tijd hebben of wat dan ook... scherm slecht, reality-tv. Ik heb het gevoel dat de dagen soms te kort zijn. We missen een paar uur. Vijf uur zou geweldig zijn... [jij] zou wat meer jezelf voelen.