meestal wanneer? Tarana Burke belt haar vriend Brené Brown, het gesprek gaat over zaken als behang en landschapsarchitectuur. "Het zijn niet deze plechtige gesprekken over schaamte en kwetsbaarheid", zegt Burke over de bekende expertisegebieden van Brown. Maar afgelopen zomer, in de nasleep van de moorden op George Floyd en Breonna Taylor en de... eindeloze pijn die volgde, wilde Burke uitzoeken hoe Browns inzichten het beste konden worden toegepast op de zwarte gemeenschap. Ze wilde het perspectief van Brown als kwetsbaarheidsexpert aanboren om een veilige, niet-oordelende ruimte waar zwarte auteurs en kunstenaars openlijk over hun leven kunnen schrijven en hun leven volledig kunnen laten zien de mensheid.
Dat maakte een ander soort discussie tussen Burke en Brown noodzakelijk, een die inging op zorgen waarvan ze niet eens wisten dat ze die met elkaar hadden. (Voor Burke was het moeilijk om een relatie te hebben met sommige werken van Brown omdat ze door de witte lens werden gepresenteerd; voor Brown ging het over de beste manier om te dienen als co-editor van een boek over de zwarte ervaring als blanke vrouw.)
GERELATEERD: Tarana Burke zegt dat onze natie is getraumatiseerd en dat overlevenden ons vooruit zullen leiden
Gelukkig leverde hun samenwerking als vrienden en co-editors een uitzonderlijk en onthullend boek met essays op: Jij bent je beste ding: kwetsbaarheid, schaamteveerkracht en de zwarte ervaring, op 27 april. De compilatie bevat 13 originele stukken van een breed scala aan auteurs, waaronder Burke en haar kind, niet-binaire activist Kaia Naadira, evenals Laverne Cox, dichter Sonya Renee Taylor, activist Austin Channing Brown, en meer.
In de volgende Q&A bespreken Burke en Channing Brown het ontstaan van het project, hoe iedereen zijn steentje kan bijdragen om zwarte mensen te verheffen, en waarom antiracisme zoveel meer is dan alleen een trend.
Tarana Burke: Austin, leuk je gesproken te hebben. Ik kan niet geloven dat dit onze eerste ontmoeting is. Brené [Brown] en ik kregen dit idee [voor Jij bent je beste ding], en het was als, "OK, wie willen we?" En je naam viel meteen op.
Austin Channing Brown: Ik ben zo verheugd. Als Brené zegt: "Wil je???" het antwoord is ja. De rest hoef je niet eens te horen. En toen ik ontdekte dat je erbij betrokken was, dacht ik: "Ik weet niet hoe ik op deze lijst ben gekomen, maar je kunt maar beter geloven dat ik mijn naam niet doorstreep." [lacht]
TB: Ik hou al heel lang van Brené. Toen we elkaar ontmoetten, werden we meteen vrienden. Ze vertelt hoe ze me kuste en zich er rot over voelde. Daarna zei ze tegen haar zus: "Ik heb net de dame gekust wiens leven draait om toestemming. Ik heb geen toestemming gevraagd."
ACB: OKE! [lacht]
TB: Een van de dingen die ze aanhaalt in haar werk, waarnaar je verwijst in je essay, is het idee van 'onheilspellende vreugde' - die vreugde zal niet blijven duren, en hoe racisme dit allemaal beïnvloedt. Je schrijft erover in de context van een lief momentje met je peuterzoontje, maar dan moet je wel aan Trayvon Martin denken.
ACB: Ik wilde geen essay schrijven dat in een boek zou komen over kwetsbaarheid zonder echt kwetsbaar te zijn. Die kleine jongen put me uit. Hij is zo fysiek en hij houdt van worstelen. Zelfs als hij kusjes geeft, zijn ze moeilijk. Mijn baby is best ruw, maar ik zie ook wanneer hij verlegen, bang of verdrietig is. Ik zie al die andere kanten van hem en ik ben me er zo van bewust dat er een dag zal komen dat mijn zoon niet een hele persoonlijkheid voor mensen zal hebben. Hij zal gewoon die zwarte man zijn die over straat loopt, en dat kan hem om 10 uur gebeuren. Hoe graag ik ook wil zeggen dat hem nooit iets zal overkomen, ik kan het niet. Als mijn ergste angst komt uit, zal vreugde blijven? En betekent die angst dat ik niet kan genieten van kussen die pijn doen? Weet je, het moeilijkste aan Trayvon Martin voor mij was dat het niet een politieagent was [die hem vermoordde]. Het was gewoon een willekeurige man op straat. Ik weet nog steeds niet waar ik dat moet plaatsen.
TB: Ja.
ACB: Daarmee omgaan maakt deel uit van de traditie van wie we zijn. We hebben ook besloten als gemeenschap, als cultuur, dat je veel fysieke dingen van ons kunt afnemen, maar wat je niet kunt afnemen is onze vreugde. Ik heb heel hard gewerkt om te proberen dat alles in één essay over te brengen en je trots te maken.
TB: Het was prachtig en ik was erg trots. Dit project kwam tot stand omdat nadat George Floyd was vermoord en we... alle opstanden, was de vraag: hoe voeren we deze discussies? Brené heeft deze tools waarover ze had geschreven en gesproken, die schaamte en kwetsbaarheid aanpakken. Ik dacht dat ze nuttig zouden zijn, maar het is moeilijk om ze in een gesprek met zwarte mensen te introduceren zonder te hoeven praten over wat kwetsbaarheid eigenlijk voor ons betekent. Ook is haar perspectief [als blanke vrouw] er niet een waar ik me meteen mee kan verbinden, maar zodra ik dat uitdrukte, begreep ze het. Het was iets waar ze al mee worstelde.
ACB: Ik voelde hetzelfde met het werk van Brené. Toen ik haar boek las De gaven van imperfectie, ik had zoiets van: "Heeft deze vrouw mij gevolgd?" [lacht] Op dat moment in mijn leven was ik begin twintig en werd ik volwassen. Ze had daar een hoofdstuk over speels zijn en niet altijd serieus hoeven te zijn. Het resoneerde zo diep met mij. Toen was mijn volgende gedachte: "Waar ga ik in godsnaam speels zijn? Op welke werkplek gebeurt dat? In welke openbare ruimte ga ik maf doen en geen gevolgen ondervinden?"
TB: Rechts. Ik herken mezelf er misschien niet in, maar ik zag hoe waardevol deze tools zouden zijn als ze op onze gemeenschap zouden worden toegepast. Daarom vertrouwde ik Brené toe met dit project. Maar een paar weken later stuurde ze me een bericht: "Wil je echt dat ik dit doe? Ik probeer me niet terug te trekken. Ik zal je 100 procent steunen. Ik wil mezelf gewoon niet centreren." En hier is het ding: ik ben een expert in Black.
ACB: Hallo, Ph.D., ja.
TB: Ik heb een Ph.D. in Blackology, en ze heeft een Ph.D. in al de rest. En ik dacht: "Jij en ik laten dit werk aan de wereld zien. We schrijven de essays niet. We zijn curatoren aan het samenstellen om over de Black-ervaring te praten. Ze was absoluut bang voor de reactie van: "Waarom praat deze blanke vrouw over of presenteert de zwarte ervaring?" Maar dat is ze niet. Het is van een autoriteit op dit gebied.
ACB: Het doel is dat iedereen die om zwarte mensen geeft een rol krijgt. Het is belangrijk om te onthouden wat die rol is, om ervoor te zorgen dat het de juiste pasvorm is en om er goed over na te denken. Maar het is niet zo dat blanken nooit iets te maken zouden moeten hebben met het verheffen van de schoonheid van Blackness.
Krediet: hoffelijkheid Random House
TB: Helemaal niet. En, eerlijk gezegd, we zouden dit boek kunnen doen over de Aziatische ervaring, de Latinx-ervaring, de gehandicaptenervaring, de trans-ervaring. Je kunt het op 100 verschillende manieren mixen. Om die reden hebben we geprobeerd om veel identiteiten in het boek te verwerken.
ACB: Wat ik zeker weet is dat je van je gemeenschap houdt, je houdt van zwarte vrouwen, je houdt van jezelf, en je doet niets zonder er helemaal over na te denken. En het maakt voor mij uit waar ik mijn naam zet. Ik wil deel uitmaken van de erfenis. Ik wil deel uitmaken van de groep mensen die het beter maakt. Zwart zijn is al geweldig, maar hoe zwarte mensen worden behandeld is verschrikkelijk. Als ik iets kan doen om het verschrikkelijke te verzachten, dan wil ik daar deel van uitmaken.
TB: Dit boek is een offer aan de zwarte gemeenschap. Het is een momentopname van wie we zijn onder al deze andere dingen. Onze angsten, onze zorgen, zelfs onze vreugde. Ik heb veel geleerd over zwarte mensen door het te lezen. We kennen elkaar niet allemaal; we hebben niet allemaal dezelfde ervaringen. Ik wilde ook dat mensen zich met de zwarte mensheid zouden bezighouden. Ik denk dat het de voorloper is van antiracisme. Kijk het in het gezicht en voel je ongemakkelijk, maar doe mee. Ik hoop dat mensen dat snappen.
Jij bent je beste ding: kwetsbaarheid, schaamteveerkracht en de zwarte ervaring (Random House) komt uit op 27 april.
Lees voor meer van dit soort verhalen het nummer van mei 2021 van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download april 16e.