Het is weer die tijd van het jaar. Elke winter komen we allemaal samen om te zien hoe The Academy haar onthult jaarlijkse Oscar-nominaties en daarbij enkele van de beste films en uitvoeringen van het jaar afkeuren. De lijst van 2023 was geen uitzondering, waarbij de organisatie enkele notabelen vergat (Viola Davis in De vrouwenkoning, voor de ene, maar daarover later meer) en anderen nomineren waar we - in ieder geval dit jaar - nog nooit van hebben gehoord.
Getty-afbeeldingen
Het is niet alle slecht voor de Academie. Shoo-ins voor Beste Acteur — Colin Farrell voor De Banshees van Inisherin en Austin Butler voor Elvis (er is al veel over gezegd Butlers behoud van het kenmerkende Elvis-accent), evenals deelnemers voor Beste Film (Thij Banshees van Inisherin, Teer, Topkanon: Maverick, En Elvis), leek een consensus te zijn onder de kijkers. Brian Tyree Henry is voor het eerst genomineerd voor zijn rol in verhoogde weg, evenals comeback-kind Ke Huy Quan voor zijn rol in Alles overal tegelijk,
Zowel kijkers als critici hebben hun bewondering en opwinding uitgesproken voor Michelle Yeoh, die de hoofdrol speelt in meer dan 50 films en heeft haar eerste Oscar-nominatie ontvangen voor haar betoverende optreden in Alles overal tegelijk, de eerste zichzelf identificerende Aziatische actrice worden die dit deed. Veteraan Oscar-genomineerde Cate Blanchett ontving haar achtste nominatie voor haar veelbesproken rol in Teer. Na die twee begint het echter lastig te worden.
De getalenteerde Michelle Williams ontving de nominatie voor Beste Actrice voor haar optreden - dat weinig tot geen aandacht kreeg - in het semi-autobiografische project van Steven Spielberg De Fabels, een film die ook genomineerd is voor Beste Film. Dan is er de nominatie van Ana de Armas voor Blond, een film die het publiek heeft gepolariseerd met zijn sensationele en aantoonbaar uitbuitingsverslag van Marilyn Monroe. Na het debuut uitten veel kijkers hun ongemak met niet alleen de film zelf, maar ook met Ana de Armas' vertolking van Marilyn en haar onvermogen om haar inheemse Cubaanse accent te laten vallen ten gunste van Monroe's kenmerkende ademende kir (als De Armas maar contact had gehad met Austin Butler).
Misschien wel de meest verbijsterende inzending in de categorie Beste Actrice is Andrea Riseborough voor haar rol in Naar Lesley, een film waar het grootste deel van de bevolking vanwege de beperkte release nog nooit van had gehoord tot vorige week toen a slurry van beroemdheden begon plotseling haar optreden te prijzen. Er werd veel gespeculeerd dat wat leek op een berekend, kopieer-en-plakbericht op zowel sociale media als in persoon (zie: de identieke uitdrukking "een kleine film met een groot hart" die keer op keer opduikt) was in feite een gecoördineerde PR duw. Hoewel Riseborough natuurlijk een oogverblindende prestatie geeft, roept het nog steeds de vraag op van authenticiteit en transparantie in het Oscars-proces. Opvallend is dat één waarschijnlijke nominatie helemaal werd weggelaten: de opzwepende beurt van Viola Davis De vrouwenkoning.
Sinds haar doorbraakrol in 2009 Twijfel, die Meryl Streep grondig prees ondanks haar minder dan 10 minuten schermtijd, heeft Viola Davis genomineerd voor in totaal vier Academy Awards, waarbij ze showstopping, scene-stealing optredens gaven in elk. Het is haar gebrek aan nominatie in de categorie Beste Actrice en de volledige uitsluiting van de Oscars De vrouwenkoning, maar dat heeft mensen van streek gemaakt. Na monumentale lof te hebben ontvangen en een 94% nieuwe beoordeling op Rotten Tomatoes te hebben gekregen, is het verrassend dat de film nul nominaties van The Academy vergaarde. De ontroerende vertolking van actrice Lashana Lynch ontbreekt ook met name in de categorie vrouwelijke bijrol.
Davis was niet de enige vrouw die door de Academie werd afgewezen, zoals nogmaals - kijkers herinneren zich misschien een evergreen oneliner van actrice en presentatrice Natalie Portman — er waren geen vrouwen genomineerd in de categorie Beste Regisseur, ondanks die van Gina Prince-Bythewood De vrouwenkoning en die van Sarah Polley Vrouwen praten lovende kritieken oogsten.
De Academie laat een film weg als De vrouwenkoning, een geregisseerd door en met in de hoofdrol zwarte vrouwen, lijkt misschien een toevallige mislukking, maar met de geschiedenis van #OscarsSoWhite, verandert dit toeval helaas in een patroon.
