Demi Moore werd geëerd als Vrouw van het Jaar tijdens de 29e jaarlijkse prijslunch van het Peggy Albrecht Friendly House. Mensen meldt dat de acteur tijdens haar dankwoord de tijd nam om over haar eigen herstel te spreken en woorden van steun te bieden aan iedereen die hetzelfde doormaakt.

Friendly House biedt vrouwen die door herstel en middelenmisbruik gaan een veilige, huiselijke omgeving waar ze aan zichzelf kunnen werken en de hulp krijgen die ze nodig hebben. Moore, die in het verleden te maken heeft gehad met drugsmisbruik, legde uit waarom de organisatie zoveel voor haar betekent toen ze haar eer mee naar huis nam.

GERELATEERD: Bruce Willis en Demi Moore herenigen voor de 30e verjaardag van dochter Rumer

Demi Moore Peggy Albrecht Friendly House's 29e jaarlijkse Awards Luncheon - Aankomsten

Krediet: Amanda Edwards/Getty Images

"Ik heb het gevoel dat er bepalende momenten in ons leven zijn die bepalen wie we zijn en de richting die we uitgaan, en vroeg in mijn carrière, ik bewandelde een pad van echte zelfvernietiging, en wat voor successen ik ook had, ik voelde me gewoon nooit goed genoeg," Moore zei.

click fraud protection

In de jaren tachtig zocht Moore behandeling voor drugs- en alcoholverslaving. Toen, in 2012, werd Moore opgenomen in het ziekenhuis vanwege verslaving en een eetstoornis. In haar toespraak legde ze uit dat ze hulp nodig had en organisaties zoals Friendly House geven vrouwen de kans om de hulp te krijgen die ze nodig hebben. Ze voegde eraan toe dat 'van dienst zijn' een groot deel van haar eigen herstelproces is en nam even de tijd om alle mensen te bedanken die haar tijdens haar eigen reis hebben geholpen.

GERELATEERD: Mila Kunis verdedigde net de legitimiteit van het huwelijk van Demi Moore en Ashton Kutcher

"Ik had absoluut geen waarde voor mezelf. En dit zelfdestructieve pad, het bracht me heel snel op een echt crisispunt", vervolgde ze. "En het was op dat moment niet duidelijk wat de reden was - misschien was het een goddelijke interventie - maar twee mensen die ik amper kende, stapten op en kwamen op voor mij, en ze boden me een kans. Ze zagen duidelijk meer van mij dan ik van mezelf. En ik ben zo dankbaar, want zonder die kans, zonder hun geloof in mij, zou ik hier vandaag niet staan"