Courtney Love en Nico Tortorella praten over "Menendez: Blood Brothers"

Deze zondag neemt Lifetime, het netwerk dat bekend staat om zijn eigen zeepachtige draai aan real-life sagen, de zaak op zich van Lyle en Erik Menendez, de rijke broers uit Beverly Hills die in 1989 berucht zijn om hun ouders te vermoorden. Tijdens hun eerste van twee strafrechtelijke processen die daarop volgden, beweerden Lyle en Erik dat ze langdurige psychologische en seksueel misbruik door toedoen van hun controlerende vader, Jose - en waarvan hun moeder had geweten dat ze de andere kant op keken jaar. In Menendez: Bloedbroeders, Lifetime gelooft de broers en zussen op hun woord en toont ze in een sympathieker licht in vergelijking met eerdere portretten van de popcultuur. Het sterren ook Courtney Love als de moeder van de jongens, Mary "Kitty" Menendez, en als dat niet genoeg reden is om af te stemmen, weten we niet wat het is.

Eerder deze week spraken we met Love en haar cast-mate, Jonger ster Nico Tortorella, die Lyle speelt in de tv-film. Naast het onthullen van haar plannen om in de toekomst meer acteerrollen te krijgen, legde Love uit dat het samenstellen van Kitty's garderobe op het scherm een ​​behoorlijk passie (en Pinterest) -project werd. Ondertussen vertelde Tortorella hoe het was om een ​​beruchte moordenaar te portretteren in het midden van een van de meest spraakmakende zaken van de eeuw. Bekijk onze volledige chat met de sterren hieronder en stem af op de première op 11 juni om 20.00 uur. op Levenslang.

Wat trok ieder van jullie in eerste instantie naar dit project?
Courtney Liefde: Ik ontmoette [de regisseurs] Fenton Bailey en Randy Barbato, en ze waren gewoon zo warm. Nadat ik het script had gelezen, besloot ik, weet je, dit is het waard om te doen. Ik wilde het heel graag doen en ik vond de cast erg leuk, dus het was een goed idee. Ik wil meer acteren, en dit is een grotere rol dan ik eerder heb gedaan. Ik heb een boog gemaakt rijk en ik deed Zonen der wetteloosheid, maar die kregen gewoon weer natte voeten omdat ik een pauze had. Dit was dus meer verantwoordelijkheid en een grotere rol. Ik wilde het heel graag doen, en ik hield van het verhaal.
Nico Tortorella: Eerlijk gezegd, toen ik de inzinking voor het eerst zag, zag ik de naam van Courtney Love en ik dacht: Ja, ik denk dat ik deze film zeker ga maken. Toen zag ik Randy en Fenton, die ik al een tijdje ken bij [productiebedrijf] World of Wonder. Ik deed mijn onderzoek naar de zaak en het verhaal dat we vertelden, en werd gewoon echt verliefd op het script. Het is een heel andere uitdaging om iemand te spelen die echt in de wereld bestaat, een echt mens te spelen, vooral met een verhaal als dit.

Nico, hoe was het om Courtney je moeder te laten spelen?
CL: Grappig!
NT: Ik bedoel, ik heb niet het gevoel dat we in leeftijd zo ver uit elkaar liggen dat ze in het echte leven een moederfiguur is. Dus het was eigenlijk raar om haar mijn moeder te laten spelen, alleen in termen van, zoals, op een energetisch niveau buiten de personages die we speelden. Ik was gewoon blij om met haar samen te werken in welke hoedanigheid dan ook.

VIDEO: De top 5 duurste films aller tijden

Courtney, heb je dit verhaal in het nieuws gevolgd toen het voor het eerst de krantenkoppen haalde?
CL: Helaas... Ik was me ervan bewust, maar het was '91, '92. Ik was in Seattle en ik had geen tv. Dus ik wist ervan, maar ik volgde het niet obsessief. Ik weet dat het de eerste grote zaak op Court TV was. Ik heb veel onderzoek gedaan om me voor te bereiden op de rol, zoveel als ik kon. We moesten Kitty een beetje opmaken van hele stof, want er zijn drie foto's en een halve video van haar. Dus ik dacht aan St. John's breisels en Escada voor haar, en toen maakte ik zelfs een Pinterest-bord dat alles was, zoals, Dynastie. Ik dacht, Wil ik hiermee naar Krystle Carrington gaan?? Maar dat was niet erg Kitty, weet je, dat glamour-achtige jaren 80-ding. Ze was een huisvrouw in Beverly Hills. Toch merk ik altijd dat ik bij acteren mijn personage uit mijn kledingkast haal - echt, dat is mijn sleutel. Dus we waren op een ongebreidelde zoektocht naar St. John's breisels en Escada en ontwerpers van die tijd. Toen wilde ik voor 'ghost Kitty' echt een vroeg Armani-palet met schoudervullingen. Man, dagenlang schoudervullingen. Het is een grijsgroene broek en een crèmekleurige zijden top die eruit moet zien als de vroege Armani. Het is de bedoeling dat Kitty eruitziet als de moeder die Erik altijd al wilde hebben, terwijl Living Kitty meer juweeltinten draagt ​​en als rode bugelkralen. De kleding was hilarisch. Nico draagt ​​ook hilarische pastelkleuren.
NT: Zeker, veel babyroze en lichtblauw. Maar wat echt interessant is aan het spelen van Lyle, is dat niet veel mensen weten dat hij de hele proefperiode een haarstukje droeg. Hij begon op heel jonge leeftijd kaal te worden, en god weet dat hij het duurste haarstuk kreeg dat er destijds voor geld te koop was. We hadden een grote discussie over wat we met mijn haar gingen doen, wat erg lang duurde toen ik op mijn werk kwam. Het was alsof, 'Okay, ga ik de hele tijd een kale muts doen en een kleed dragen, of gaan we mijn haar knippen zodat het lijkt alsof ik een haarstuk draag?' We gingen met de laatste - en laat me je vertellen, het was het beste kapsel dat ik ooit in mijn leven heb gehad.

Afgezien van de verzorging, wat heb je nog meer gedaan om in Lyle's denkwijze te komen?
NT: Aan informatie en perspectief over deze twee mannen geen gebrek. Dit was een van de eerste rechtszaken die op televisie werden uitgezonden en ze waren destijds zo, zo overbelicht. Ik deed zoveel onderzoek als ik kon, in plaats van hem in de gevangenis te gaan ontmoeten, wat eigenlijk in mijn gedachten was. Als acteur was dat het eerste waar ik aan dacht en toen moest ik zijn als: Oké, dat is een beetje belachelijk - doe een stap terug, Nico. Maar ik denk dat door iemand te spelen die zo'n verhaal heeft en die zijn ouders heeft vermoord - wat op geen enkele manier vorm of vorm is, onder geen enkele omstandigheid, vergeeflijk - het is mijn taak als acteur om hem te behandelen als een echt mens met gebreken en meerdere lagen, en om echt mee te voelen met zijn menselijke voorwaarde. En dat is wat ik deed. Ik denk dat we een heel specifiek gezichtspunt van dit verhaal vertellen. We gaan met, 'Als alles wat ze zeiden tijdens het proces, als al het misbruik echt bestond - emotioneel, fysiek, seksueel - als dat allemaal echt was, hoe zag het er dan uit? Als ze hun ouders niet voor het geld hebben vermoord, waarom hebben ze dan hun ouders vermoord? Dat is het verhaal dat we vertelden, en dat is het personage dat ik moest spelen.

Courtney, wat was voor jou het moeilijkste aan het spelen van Kitty?
CL: Welnu, het deel van de film waar ze leeft was moeilijker dan het deel waar ze dood was. Ik heb het gevoel - zoals ik al zei, de kledingkast was echt een beetje komisch voor mij, bijna - maar ik denk dat Nico en Myko [Olivier, die Erik speelt] en Benito Martinez [die Jose speelt] zo goed waren, weet je? Het was net alsof je een ongelukkige vrouw speelt die veel drinkt, wat ze naar verluidt deed. Dat was zwaar. Daarvoor moest ik de diepte in.

Natuurlijk is er een behoorlijk intense moordscène. Nico, hoe was het om dat te filmen?
NT: Weet je, het is zeker zwaar. Het was een snelle opname - we hebben de hele film in zeventien dagen opgenomen, dus we hebben die scène in minder dan een volledige dag opgenomen. Maar we hebben allemaal onze eigen verhalen en demonen uit het verleden als het gaat om moord en dood, dus het is heel gevoelig onderwerp voor iedereen die een film als deze maakt, en vooral voor de mensen die betrokken waren bij het maken van de film tafereel. Je moet het gewoon benaderen alsof het iets anders is. Het is een baan; we zijn acteurs die rollen spelen. Het is mijn taak om er zoveel mogelijk waarheid en kwetsbaarheid in te brengen en me echt in te leven in de persoon die ik speel.

Was het moeilijk om aan het eind van de dag uit de hoofdruimte van je personage te komen, na het filmen van zulk zwaar materiaal?
CL: Nou, er waren een heleboel andere shows die opnamen [tegelijkertijd in British Columbia], ik bedoel van Deadpool naar wat dan ook. Dus de bar in het hotel waar we logeerden, leek een beetje op het Chateau Marmont Pacific Northwest. Het was een beetje grappig op die manier, het was alsof je gewoon mensen tegenkwam - je zou denken dat je bij een bureau was of zoiets. Het was grappig. Dus ik zou gewoon mijn kostuums uittrekken en uitgaan met mensen die ik ken. Nico en ik gingen op avontuur, en we gingen een paar keer naar yoga. Het was niet zo moeilijk, echt niet.

Heeft u iets echt verrast terwijl u meer te weten kwam over de zaak van de gebroeders Menendez?
NT: Deze zaak was een zeer lang en moeizaam proces. Het duurde zeven jaar en het werd opgesplitst in twee verschillende proeven. In de eerste proef was de jury verdeeld. Dus het verplaatste zich naar een tweede proces, en de rechter - rechter Weisberg - had destijds net geoordeeld over de afranseling van Rodney King, wat duidelijk een 'niet schuldig'-oordeel bleek te zijn. Hij was echt aan het bereiken, en hij had vervolgens een schuldigverklaring nodig. Uiteindelijk liet hij alle 'excuses' voor misbruik vallen omdat hij en de jury van mening waren dat seksueel misbruik tussen een man en een vrouw moest zijn - het kon niet tussen twee mannen zijn. Dus de jongens konden in de tweede proef niet eens hun kant van het verhaal vertellen. We weten tegenwoordig zoveel meer over seksueel misbruik dan in het begin van de jaren '90, en alleen de hoeveelheid extreme homofobie die in dit geval bestond, vind ik belachelijk. Ik denk dat dat echt het verhaal is dat we hier vertellen: hoe zou dit zelfs mogelijk zijn in een proces? Hoe kon dat idee überhaupt bestaan? Het is wild. Zelfs als ik er nu over begin, krijg ik het nog steeds warm.

Begrijpelijk zo. Mensen zijn tegenwoordig echt geobsedeerd door echte misdaadshows. Zijn er series in die trant die je graag bingewatcht?
CL: Ja, ik bingewatch Law and Order: SVU altijd.
NT: Eerlijk gezegd is het niet echt mijn genre. Ik vind het leuk om-
CL: Heb je zelfs een tv, Nico?!
NT: Op dit moment ben ik meer geïnteresseerd in buitenaardse echte misdaad, om eerlijk te zijn (lacht).