Carolina Herrera over tijdloze stijl

Eén ding is een interviewer verplicht om een ​​ontwerper te vragen die een belangrijke bedrijfsmijlpaal viert, zoals: Carolina Herrera deed vorig jaar met eerbetonen voor het 35-jarig jubileum in Atlanta, Madrid en New York City en een retrospectief boek van Rizzoli, is of hij of zij op het punt staat met pensioen te gaan. Kan dit net zo goed over zijn. Mevr. Herrera, heb je er ooit aan gedacht om te stoppen?

"Nee, dat heb ik niet, want ik hou van wat ik doe, en het gaat zo goed", zegt ze op een ochtend in januari, kort na haar terugkeer van een vakantie in Punta Cana met al haar dochters, hun echtgenoten, haar achterkleinkinderen en enkele vrienden – allemaal 30 mensen verteld. "Waarom moet ik stoppen?"

GERELATEERD: Alexa Chung geeft haar hoed een tip voor de iconische stijl van Annie Hall

Het is een paar dagen nadat mevr. Herrera's 78ste verjaardag, en hoewel ik haar al 20 jaar ken, zou ik me nooit aanmatigen haar iets anders te noemen dan Mrs. Herrera, want dat is het soort respect dat ze verwacht en verdient. Dit is, voor mijn geld, de chicste vrouw in de mode van New York, een persoon voor wie onfeilbare elegantie evenzeer een ontwerpfilosofie is als haar levensader en nalatenschap.

Niemand bij zijn volle verstand zou ooit haar vastberadenheid in twijfel trekken, en toch is dit gebeurd sinds het begin van haar carrière, toen haar vriend Halston haar vertelde dat ze was gek omdat hij het welvarende vrijetijdsleven van een socialite opgaf voor de voddenhandel (zelfs haar man, Reinaldo, zei dat hij dacht dat haar catwalkdromen slechts een voorbijgaande luxe). En toch gebeurde het een paar maanden geleden nog een keer, in een bijzonder bizarre aflevering toen een rechtszaak tussen de Carolina Herrera- en Oscar de la Renta-bedrijven onthulde een intern plan om Mrs. Herrera, blijkbaar zonder haar medeweten. En toch kijk eens wie er nog is, zo chic als de dag dat ze haar eerste witte blouse aantrok.

“Het kan me niet schelen. Ik echt niet. Ik kan het niet", mevr. Herrera zegt over haar twijfelaars, hoe weinig ze ook zijn. “Je weet hoe de modewereld is. Ze onderschatten je altijd. Ik kijk terug naar 35 jaar geleden, en dit was zo klein. Nu zijn we een bedrijf van 1,5 miljard dollar. Heb ik het dan goed of slecht gedaan? Wat betreft geld, bedoel ik.”

Zelden heeft een Amerikaanse modeontwerper het zo goed gedaan als Mrs. Herrera, die de reuzen heeft overleefd en zelfs beter heeft gepresteerd - Halston, die zijn luxe geloofwaardigheid verloor toen hij in de jaren tachtig een lijn bij J.C. Penney verkocht; Bill Blass, die haar hielp bij het boeken van de modellen voor haar allereerste show in de Metropolitan Club in 1981; en Oscar de la Renta, met wie ze een lange professionele rivaliteit genoot.

Telkens wanneer we spraken tijdens de talrijke stops op haar overwinningstour van het afgelopen jaar, leek ze helemaal veilig met haar positie in de wereld, herinnerend aan vroege twijfels en angsten bijna met een gevoel van nostalgie. Vlak voordat een museumtentoonstelling van haar werk afgelopen mei werd geopend in het Savannah College of Art and Design (op de campussen in Savannah en Atlanta), mevr. Herrera vertelde me dat het geheim van haar lange levensduur dit was: "Ik heb geprobeerd de klanten niet in verwarring te brengen", zegt ze. “Ze weten wat ze krijgen als ze Herrera komen kopen.

"Ik hou van eenvoud en ik hou van ongecompliceerde looks", vervolgt ze. "Want als je 's avonds uitgaat, zie je uiteindelijk veel kostuums?"

GERELATEERD: Actrice Laura Dern over onbevreesdheid en vrouwelijkheid

Tijdens een eerder bezoek aan Atlanta zag ik curator Rafael Gomes japonnen uit verschillende decennia uitpakken en realiseerde ik me dat elk van hen – jurken gedragen door Sandra Bullock, Lady Gaga, Lupita Nyong'o, en Renée Zellweger (inclusief haar Oscars-jurk uit 2004) - zagen er zo tijdloos uit dat ze vandaag ontworpen hadden kunnen zijn. Consistentie en klasse zijn vanaf het begin het visitekaartje van Herrera geweest, tot frustratie van sommige moderecensenten misschien, maar ook tot grote vreugde van haar klanten. En dat komt omdat mevr. Herrera heeft altijd geweten wat er goed uitziet voor een dame als zij, een gevierde Venezolaanse jetset-schoonheid uit a prestigieuze familie die de aandacht trok van Andy Warhol en Robert Mapplethorpe, prinses Margaret en Bianca Jagger. Ze stond bovenaan de International Best Dressed List lang voordat ze, op aanraden van haar vriendin Diana Vreeland, toen ze in de veertig was, besloot een modebedrijf te beginnen. Ze vertelt over die vroege dagen tijdens het werken met haar jongste dochter, Patricia Herrera Lansing, aan het Rizzoli-boek, genaamd Carolina Herrera: 35 jaar mode, ze werd zich meer bewust van hoe gedurfd haar beslissing werkelijk was.

"Ik was zoveel dingen vergeten, zelfs wie er bij de eerste show was, dus ik vond het heerlijk om de foto's terug te kijken", zegt ze. (Onder de modellen waren Alva Chinn, Paola Dominguín en Iman.) "Ik herinnerde me dat na de show C.Z. Gast gaf me een diner in Doubles Club, die net naast de deur was, dus we liepen er allemaal in één grote groep. Dit was voordat de recensies verschenen, en ik was zo blij, omdat ik de show goddelijk vond. En de volgende dag waren sommige recensies goed en sommige slecht, maar ik dacht dat ze gek waren omdat het fantastisch was. Het is het enthousiasme dat je hebt aan het begin van iets waarvan je niet weet wanneer of waar je aankomt.”

In november vergezelde ik mevr. Herrera naar Madrid, waar een groot feest werd gepland in het fantastische met kunst gevulde huis van de toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Spanje en Andorra, James Costos, en zijn partner, Michael S. Smith, de binnenhuisarchitect van het Witte Huis van de Obama's. Dit was de week na de Amerikaanse verkiezingen, dus er waren natuurlijk veel grappen over wat de Trumps zouden doen met de ontwerpen van Smith, maar wat me het meest opviel, was hoe nederig Mrs. Herrera, die in 2009 tot Amerikaans staatsburger werd genaturaliseerd, zou worden gevierd op een Amerikaanse ambassade. Twee van haar dochters zijn getrouwd met Spanjaarden, en een van hen, Carolina Herrera de Báez, woont in Madrid als creatief directeur van de geuractiviteiten van het bedrijf via haar partners in Puig.

"Ik ben geboren in Venezuela, maar ik ben er erg trots op een Amerikaanse ontwerper te zijn", zegt mevrouw Van den Berg. zei Herrera. "Ik begon mijn bedrijf in New York, dat zijn deuren voor mij opende, en daarom ben ik hier vandaag."

Toen er een debat ontstond tussen ontwerpers die zich verzetten tegen president Donald Trump en weigerden Melania Trump te kleden als de nieuwe First Lady, werd Mrs. Herrera was een van de weinigen in de mode-industrie die haar kwam verdedigen. Voor het inaugurele bal ontwierp ze een schitterende champagnekleurige jurk met kralen voor zijn dochter Ivanka, terwijl Mrs. Trump was gekleed door Hervé Pierre Braillard, ooit een beschermelinge van Mrs. Herrera's.

'Het is uit respect', zei mevr. zegt Herrera. "Je respecteert het land waar je woont."

Bovendien is ze competitief en wil ze een essentieel onderdeel van het verhaal blijven. Hoe vaak we het ook hebben over haar omarming van traditie en haar plaats in de geschiedenis, Mrs. Herrera blijft toekomstgericht en heeft in haar recente werk moderne stoffen en prints ontwikkeld die zijn geïnspireerd door technologie. "Je moet je ogen open hebben en je moet digitaal gaan", zegt ze (met 1,5 miljoen volgers op Instagram). “Ik ben altijd erg nieuwsgierig geweest en op het moment dat ik klaar ben met nieuwsgierigheid, zou ik moeten stoppen en ergens anders heen gaan. Doorzettingsvermogen, mijn beste vriend, is wat je moet hebben.”

Toen we elkaar in januari weer zagen voor deze fotoshoot, zei mevr. Het bedrijf van Herrera had net zijn rechtszaak beslecht, waarin werd beweerd dat Laura Kim, een ontwerper die daar korte tijd werkte, had een niet-concurrentiebeding geschonden door zich bij Oscar de la Renta aan te sluiten als de nieuwe co-creatieve directeur met Fernando García. Volgens de rechtszaak nam Kim ontslag bij Herrera omdat haar de creatieve controle over het huis was beloofd door de directeur, François Kress, alleen om te ontdekken dat mevr. Herrera was niet op de hoogte van dit plan. Kim vertrok in juli nadat ze besefte dat Mrs. Herrera ging nergens heen.

GERELATEERD: Joan Juliet Buck over het in- en uitschakelen van mode

Mevr. Herrera weigerde commentaar te geven op de zaak, daarbij verwijzend naar de voorwaarden van de schikking, voordat ze haar eigen vraag opwierp.

‘Laat me je iets vragen,’ zei ze. “Als je een modehuis hebt en iedereen heeft het erover wie voor dat huis ontwerpt – het modeteam of wie dan ook – maar de ontwerper leeft nog, de vrouw die de kleding gaat kopen doet dat vanwege een bepaalde ontwerper in huis, of doet ze dat vanwege Carolina Herrera, de naam op de deur?"

Vanwege de naam op de deur.

"Rechts."

De volgende dag belde ze me om te vertellen dat er een verandering in het management had plaatsgevonden. Kress was weg. In zijn plaats had ze Chief Marketing Officer Emilie Rubinfeld, een lange tijd leidinggevende en loyale beschermer van haar imago, gepromoveerd tot president. Ik werd eraan herinnerd dat mevr. Herrera had me meerdere keren in onze gesprekken verteld dat het belangrijk was om van binnenuit te promoveren en met een team te werken en tegelijkertijd een bepaalde toonstandaard te zetten.

Ik heb me vaak afgevraagd of mevr. Herrera is van plan om op een dag haar bedrijf over te dragen aan haar dochters, maar ze zegt dat ze nooit zou durven haar kinderen te vertellen wat ze moeten doen. In ruil daarvoor is het duidelijk dat niemand ooit zou moeten proberen om Mrs. Herrera wat te doen, en dat geldt ook voor wanneer je afscheid moet nemen.

"Het laatste woord", zegt ze, "is van mij."

Ophalen voor meer van dit soort verhalen In stijlaprilnummer, op kiosken en beschikbaar voor digitale download maart 17.