"Huilen is zo goed", vertelt Kathryn Gallagher me terwijl we dicht bij elkaar in een kleedkamer zitten voor ons interview na een energieke fotoshoot. Verrassend genoeg spreekt ze deze woorden uit vlak voordat de pandemie ons allemaal naar binnen dwingt, op een willekeurige dag in februari. We lachen allebei om de gedachte, knikken instemmend, naïef onbewust van wat de toekomst in petto heeft - inclusief veel huilen.
Destijds had de actrice en zangeres, die jawel de dochter van acteur Peter Gallagher is, zich weten te persen In stijl in haar drukke agenda. Ze speelde Bella Fox, een van de hoofdrolspelers in Broadway's Gekartelde kleine pil, een musical die het rimpeleffect van aanranding onderzoekt, geschreven door Diablo Cody met muziek van Alanis Morissette. Terwijl Gallagher belooft dat er gelukkige momenten zijn in de donkere show, haar rol - die haar in 2020 een Tony-nominatie opleverde En een Grammy-nominatie voor 2021 acht maanden nadat we elkaar voor het eerst ontmoetten - is uitputtend, emotioneel en rauw. Nadat ze alles had gegeven op het podium, maakte de 27-jarige er een doel van om de hele dag door balans te vinden; vrienden zien, lange wandelingen maken met haar hond, werken aan haar muziekcarrière en trouw blijven aan zichzelf - activiteiten die op de een of andere manier lezen als voorafschaduwing naarmate het jaar ten einde loopt.
“Ik denk echt dat deze hele tijd zo'n oefening is geweest om echt uit te zoeken wat iedereen gelukkig maakt wanneer de rest van onze verplichtingen of verplichtingen worden weggenomen', zegt Gallagher in november, terwijl hij de achterstand inhaalt telefoon. Om eerlijk te zijn is het de derde keer dat ik haar dit jaar interview, vooral omdat vrijwel direct nadat we afscheid hebben genomen, de wereld weer lijkt te veranderen.
De eerste keer dat we elkaar spraken, begin 2020, lachten we ruim een uur tegenover elkaar, half klagend dat onze schema's te druk waren, maar hoopvol voor de toekomst - alsof onze doelen precies op tijd waren onze vingertoppen. Toen stopte Broadway vanwege COVID-19, en niemand wist wat de toekomst in petto had of wanneer ze terug zouden zijn. (Hoewel er geruchten waren over de heropening in juni of juli.) We hebben besloten de publicatie van ons interview uit te stellen, omdat we het geschikter achtten voor een post-pandemische wereld. We volgden elkaar op in mei tijdens de nog steeds voorzichtige maar toch best leuke fase van de pandemie, waar bakken en tuinieren de grootste levensupdates leken. Waarom werd haar basilicum geel? Had ik bekeken Normale mensen nog? Dit waren echte gespreksonderwerpen.
Maar toen werd het serieus. Het virus ging niet weg, sociale rechtvaardigheidsbewegingen zoals Black Lives Matter werden een focus en ons land maakte zich zorgen over de verkiezingen. Begin november, in een tijd waarin de heropening van Broadway niet zozeer een kwestie was van 'wanneer' maar meer van 'als', het gesprek dat we hadden gehad, voelde heel anders aan dan de smiley, energieke middag waarin we samen doorbrachten Februari. Op dat moment was Gallagher teruggekeerd naar New York vanuit Connecticut, waar ze met familie in quarantaine was geplaatst en de stad te erg miste om weg te blijven. We sloegen de onzin over en bespraken eerder verlies dan Grey's Anatomy citaten, en de mensen noemen die we misten in plaats van onszelf ervan te overtuigen dat we vrienden zouden kunnen zijn met Taylor Swift.
"Er zijn zoveel momenten van ontdekking geweest op de kleinste manieren", vertelt ze me tijdens ons laatste gesprek, waarbij ze de gedachten herhaalt die veel mensen hebben gehad. “Zoals, wat vind ik eigenlijk leuk? Ga ik graag uit met vrienden omdat ik denk dat het de bedoeling is, of vind ik deze vrienden leuk? Mijn jaar beginnen in een constante cyclus van emotioneel jongleren, en daarna in afzondering gaan in het bos met mijn hond, mijn broer, en veel beren, het was als een spoedcursus in extreme prikkels om, oké, nu ben je alleen met je gedachten. Zoek ze uit.”
Gelukkig heeft Gallagher niet besloten om haar leven volledig op de schop te nemen, ze concentreert zich gewoon meer op wat haar echt gelukkig maakt. Met de show op pauze, behalve voor een optreden op het podium, live gestreamd optreden op 21 december 13, is ze erin geslaagd om twee kleine albums met liedjes en een paar pakkende, feelgood-singles, waaronder "Crosslegged in the Kitchen" en "Nostalgic for the Moment", die allemaal beschikbaar op Spotify. Haar muziek bestaat voornamelijk uit pop-rock-achtige liefdesliedjes, het type waar je naar luistert terwijl je op je bed ligt te dagdromen over je laatste verliefdheid of liefdesverdriet. Je zou het spelen tussen hits uit de jaren 90 en Taylor Swift, en zou het waarschijnlijk horen op de achtergrond van je favoriete rom-com-y, guilty-pleasure tv-programma (Gallagher's muziek is al op Jonger, ten slotte).
Gallgher heeft deze tijd ook besteed aan het perfectioneren van haar vak, het volgen van acteer- en zanglessen, en laat doorschemeren dat ze rollen volgt in shows als Jij En De flits, keert ze binnenkort terug naar tv.
"Ik heb letterlijk nooit in mijn leven, beginnend op de leeftijd van nul, een ander plan gehad", vertelde Gallagher me tijdens ons eerste gesprek. "Het was net als: 'Nou, duidelijk Ik zal een acteur of een zanger zijn.' Ik trad op in de lobby van mijn flatgebouw en stond letterlijk op de tafels in de kleuterschool en zong Annie uit mijn longen. Ik was gewoon dat kind.”
Je zou natuurlijk kunnen stellen dat het waarschijnlijk geen kwaad kon om succes uit de eerste hand te zien, met een ouder die de iconische rol speelde van Sandy Cohen op De OC. En terwijl Gallagher het 'surrealistisch' vindt dat mensen tegenwoordig willen praten over haar eigen ontluikende carrière en projecten in plaats van zich te concentreren op het kind zijn van Peter, schrikt ze er niet voor terug om verhalen over haar te delen pa.
"Ik denk dat wat grappig is, is wanneer mensen zeggen: 'Hij is een coole vader.' Ik heb zoiets van: 'Dat weet je niet!'", grapt ze. "Nee hij is een coole vader, maar dat wist ik niet toen ik 13 was, toen ze dat de hele tijd zeiden. Ik had zoiets van: 'Papa, in de auto blijven. Het is zo gênant!' Maar ik ben echt trots op alles wat hij heeft gedaan - hij is een briljante acteur en ik heb zoveel van hem geleerd. Mijn beide ouders zijn de beste ouders ter wereld, en ze hadden geen betere voorbeelden kunnen zijn van wat liefde is. Ik heb erg veel geluk. Dus elke keer dat iemand iets aardigs over hen te zeggen heeft, heb ik zoiets van: 'Ja, daar ben ik het mee eens. Geweldige kerel. 10 van de 10.'"
In elk gesprek dat ik in de loop van 2020 met Gallagher heb gehad, heb ik haar – soms wanhopig, zelf naar een greintje hoop grijpend – gevraagd wat haar toekomst precies in petto heeft. En terwijl haar cv alleen maar is gegroeid sinds ons eerste gesprek, inclusief een stint telefoonbankieren voor Joe Biden en andere Democratische kandidaten in de aanloop naar de verkiezingen, is haar antwoord in wezen gebleven ongewijzigd.
"Ik ben geobsedeerd door werken", zegt ze, nadat ze herhaaldelijk heeft verklaard dat ze openstaat voor films, tv - alles. "[Broadway is] zeker de laatste op de lijst om terug te komen, dus het is opwindend dat er meer kansen zijn in verschillende media."
En ja, ze maakt zeker meer muziek. Nadat ze haar vriend, de 41-jarige Broadway-acteur Nick Cordero, aan COVID-19 had verloren, is ze niet zo kostbaar met releases, in het besef dat morgen niet altijd wordt beloofd.
“Het voelt gewoon als een klein beetje … proberen absoluut voorbereid te blijven op kansen die zich voordoen. Ik word wakker en het voelt als een schone lei aan het begin van de dag, en dan aan het einde van de dag, zolang Ik heb één ding gedaan dat voelt als een stap vooruit - in mijn werk of in mijn persoonlijke leven - en dan heb ik een OK gedaan functie."
Ondanks zijn pogingen om een positieve houding aan te houden, is Gallagher nog steeds pro-crying, vooral nu het jaar ten einde loopt.
"Schaam je nooit voor tranen", zegt ze tegen me, terwijl we ons hechten aan de chaos van deze moeilijke tijden. “Tranen zijn zo sterk als de hel. Ze zijn de reactie van je lichaam. Ze helpen je los te laten - dat zijn gewoon emoties en gedachten die door je heen stromen. Schaam je daar nooit voor. Tranen maken je niet zwak. Tranen zijn sterk. Zwak komt niet opdagen, weet je? Tranen zijn zo sterk als de hel, dus voel je nooit, nooit slecht over huilen.
Foto's door Erica Genece, bijgestaan door Alessandro Constantino.
Styling door Samantha Sutton.
Make-up door Juliette Perreux. Haar door Patrick Kyle.
Productie en art direction door Kelly Chiello.
