Eerder deze maand – in wat waarschijnlijk hun enige officiële confrontatie zal zijn vóór de verkiezingsdag – Democratische Senaatskandidaat Amy McGrath en Republikeinse Senaatsleider Mitch McConnell gedebatteerd belangrijke kwesties die van invloed zijn op de kiezers in Kentucky, zoals raciaal onrecht en politiegeweld, het gebrek aan federale coronavirusverlichting en de langdurige ambtsperiode van McConnell. Op een gegeven moment tijdens het debat, McConnell grapte dat de campagne van McGrath in één zin zou kunnen worden samengevat: “Ze was een marinier, een moeder, en hij is zit er te lang in.” Kort na het debat dook de zin op op stickers in de merchandisewinkel van McGrath.
Het debat betekende een soort ontknoping voor Kentuckians: het hoogtepunt van meerdere jaren aan campagneadvertenties van McGrath, en nog meer jaren van een regering van McConnell. (De senator, 78, vertegenwoordigt Kentucky al 35 jaar in het congres – langer dan veel progressieve kiezers in leven zijn.)
Democraten werken onvermoeibaar om te krijgen
Mitch McConnell niet op kantoor, maar voor sommige kiezers in Kentucky voelt zijn democratische tegenstander zich een uitverkorene voor Kentucky (en dat is technisch waar; McGrath was aangeworven geleid door senaatsleider Chuck Schumer) en niet door Kentucky, gezien de fondsenwerving, nationale goedkeuringen en het momentum achter haar campagne nog voordat de staat zeggenschap kreeg over zijn eigen race. En nu, met slechts enkele weken tot de kiezers zullen beslissen welke race met hoge inzetten impact zal hebben op zowel op nationaal als op staatsniveau maken sommigen zich zorgen dat McGrath, hoewel beter dan McConnell, nog steeds niet is de best keuze voor progressieve Kentuckians.
Sommige Kentuckians hebben hun frustratie geuit over McGrath's fondsenwerving buiten de staat, en McGrath werd bekritiseerd overslaan protesten waarin wordt opgeroepen tot gerechtigheid voor Breonna Taylor – die werd vermoord in Louisville, ongeveer een uur ten westen van waar McGrath woont. Ze wordt nu echter gesteund door veel democraten, hoewel haar belangrijkste uitdager, staatsvertegenwoordiger Charles Booker, de eerste keuze van veel progressieven was. Alison Lundergan Grimes, de uitdager van McConnell in 2014, koos ervoor aanbevelen Boeker, net als de Lexington Herald-leider, die sindsdien onderschreven McGrath. "[Ze] zou een uitstekende senator zijn die de behoeften en belangen van Kentuckians boven die van haarzelf zou stellen", schreven ze en legden uit dat ze heeft bewezen te begrijpen dat Kentuckians lijden in termen van economie, onderwijs en gezondheidszorg, die allemaal zijn verergerd door de pandemie.
Andere redenen tot bezorgdheid zijn onder meer het feit dat McGrath vrijwel onmiddellijk na de lancering van haar campagne geflipt over de vraag of ze zou hebben gestemd om Brett Kavanaugh te bevestigen, de rechter van het Hooggerechtshof die op geloofwaardige wijze werd beschuldigd van aanranding - iets wat verschillende van haar prominentere aanhangers, waaronder senatoren, Kirsten Gillibrand En Kamala Harris, stemde tegen; ze leek ook voor de agenda van Trump te zijn toen ze beweerde dat McConnell verantwoordelijk was voor "blokkeren” hem van het verlagen van de medicijnprijzen en “het droogleggen van het moeras”; en pas deze maand zond McGrath een advertentie uit waarin een kiezer aankondigde dat ze op McGrath stemden in plaats van op McConnell, maar dat ze ook op Trump stemden als president. De advertentie uitgezonden in Ohio ook, die voormalig vice-president Joe Biden – die McGrath in januari steunde – vecht om te winnen. Het was een raadselachtige zet voor sommige kiezers, van wie velen al moeite hadden om het platform van McGrath uit te pakken.
"Ik weet niet echt veel over haar campagne en waar ze eigenlijk voor staat, want ik denk niet dat ik dat veel hoor", vertelt Ronni, 22, In stijl. Hoewel Ronni eigenlijk een geregistreerde Republikein is, heeft ze al op McGrath gestemd. "Ik weet wel dat als we geen wisselgeld hebben, Kentucky steeds vergeten zal worden", zegt ze. Ronni legt uit dat ze uit een conservatief gezin komt, een 'middle of nowhere'-situatie, en vindt het belangrijk dat mensen weten dat Kentuckians stemmen niet op McConnell "omdat het domme sukkels zijn en dat we niet weten dat hij ons niet helpt." Ze zien hem op het nieuws met "Kentucky" onder zijn naam, iets wat de senator zelf heeft gebruikt als verkoopargument, een indicatie van zijn begrip van midden Amerika. Maar, zegt Ronni, hij heeft weinig gedaan om de zaken waar zij om geeft, zoals gezondheidszorg, armoede en banen, te beïnvloeden. Ronni wees er ook op dat ze meer heeft gehoord over delen van het platform van McGrath – bijvoorbeeld dat ze zich verzette tegen de muur van Donald Trump – uit de aanvalsadvertenties van McConnell. tegen haar dan van de McGrath-campagne zelf.
"Het kan me niet schelen of je een vliegtuig kunt besturen, het kan me schelen of je kunt regeren", vertelt een eigenaar van een klein bedrijf in Kentucky, die anoniem wil blijven. In stijl. Ze waren iemand die pleitte voor McGrath, legden ze uit, en waren enthousiast tijdens de eerste week van haar Senaatsloop. Maar tussen de opmerking van Kavanaugh en het gevoel dat ze "gezalfd" was [door Chuck Schumer en de DNC], beschreven ze de senaatswedstrijd als “alles wat vies is aan het Amerikaanse verkiezingsproces, kwam allemaal in één keer samen race."
"Het mag geen geldrace worden", zeiden ze, verwijzend naar hulp van buiten de staat. "Het zou een race moeten zijn die goed is voor Kentucky."
Met een toestroom van ansichtkaarten van buiten de staat die kiezers aanmoedigden om voor McGrath te stemmen, en een voorverkiezing waarin staatsvertegenwoordiger Charles Booker ternauwernood verloor tegen McGrath beschreven sommigen het gevoel alsof, zelfs als McGrath een betere keuze was dan McConnell, haar campagne niet genoeg is om massa's kiezers naar de peilingen. "We zijn gewoon niet echt genoeg betrokken geweest en we hebben niet genoeg mensen die stemmen", legt Cassia Herron, voorzitter van Kentuckiërs voor het Gemenebest, een landelijke organisatie die zich inzet voor een nieuw machtsevenwicht en een rechtvaardige samenleving. “En dus is ons werk, het werk van KFTC, de afgelopen maanden precies dat: we hebben het niet goedgekeurd in de Senaatsrace. Integendeel, we steken onze energie in de kiezersbetrokkenheid."
Herron steunde Charles Booker en besteedde maanden aan outreach naar de nationale media om uit te leggen waarom districten van Kentuckians zich achter Booker schaarden in de voorverkiezingen. "En wat ontbrak aan de berichtgeving over de race waren Kentuckians", zegt Herron, en merkt op dat het verhaal altijd ging over McGrath die geld inzamelde of dat Booker mensen buiten Louisville kon bereiken. Het stond Kentuckians niet toe om betrokken te zijn bij de race. Pas toen er "letterlijk zwarte lichamen op straat lagen, begon Charles de dekking te krijgen die hij nodig had om het soort geld in te zamelen en het profiel te krijgen", legt Herron uit. Onlangs, zegt ze, hielp een vriend die een verhalende strateeg is haar nadenken over de McGrath v. McConnell racet anders in termen van de kans die ze hebben voor de toekomst: "ze beschreef het goed - 'Laten we erover nadenken terwijl we onze volgende tegenstander kiezen.'"
Sommigen geloven dat het simpelweg niet zijn van Mitch McConnell een sterke reden is om McGrath te steunen. Audrey, 23, schonk in de zomer van 2019 de helft van haar zomersalaris aan de campagne van McGrath. Ze legt uit: "Ik geloof dat de McGrath-campagne hun best doet om te laten zien hoe ze zich kan verhouden tot alle Kentuckianen", en merkt op dat sommige mensen met wie ze opgroeide, overwogen eigenlijk om McGrath een kans te geven toen ze verklaringen lazen over haar bereidheid om mee samen te werken Troef. Thuis, zei ze, werd ze 'liberale beledigingen' genoemd vanwege de opvattingen die ze bezat, terwijl toen ze naar Louisville verhuisde, haar werd verteld dat ze 'in wezen een Republikein' was.
"Je moet aan alle delen van Kentucky denken", voegt Audrey toe, terwijl ze uitlegt dat er een delicaat evenwicht is om zo'n enorme groep kiezers te benaderen. Lanae, 24, waardeert het beleid van McGrath op het gebied van gezondheidszorg en openbaar onderwijs, merkt op dat er opwinding is over een nieuw perspectief in Kentucky, en dat het feit dat McGrath een vrouw is een pluspunt is. "Ik wou dat mensen wisten dat ze echt om Kentuckians geeft en verantwoordelijk gehouden wil worden en zal luisteren als senator", voegt Lanae eraan toe.
Zelfs te midden van de controverse over de vraag of McGrath de kandidaat is om McConnell eindelijk te ontslaan, denken sommige leiders al over een groter geheel na over hoe ze kiezers buiten de stembus kunnen betrekken. context van een enkele verkiezing, een deel van het werk dat moet doorgaan lang nadat de stembiljetten zijn verzonden, glinsterende ansichtkaarten zijn gestopt en vluchtige nationale aandacht voor de politiek in Kentucky neemt af. Herron zegt dat dit ook het werken met ambtenaren inhoudt om het proces goed te krijgen en druk uit te oefenen op de staat verkiezingsraad, en praten met lokale griffiers over hoe stemmen er in elke gemeenschap uit zou moeten zien. "Ik denk dat het essentieel is om deze cultuur te creëren waarin we [aan het stemmen] zijn, waar we ervoor zorgen dat het voor iedereen toegankelijk is, en dat er opnieuw dit co-governancemodel is", vertelt Herron. In stijl. “Ik zeg vaak tegen mensen dat wij de leiders zijn die we zoeken. Wij zijn de leiders die we verdienen."
