Eva Longoria neemt graag elk groot evenement in Hollywood of de mode-industrie en maakt er haar eigen persoonlijke catwalk van. Voorbeeld? Eerder dit jaar woonde de actrice en regisseur de Paris Fashion Week bij om haar vriendin te steunen Victoria Beckham, maar steelde uiteindelijk de show met gefranjerde crop tops En blazer minijurken.
Nu komt Longoria opdagen bij de Filmfestival van Cannes 2023. Maandag arriveerde de ster op de Magnum Beach Cannes Party en zag eruit als een droom in een slinkse crèmekleurige jurk met ingewikkelde strass-kralen en een decolleté. Naast de glinsterende aard van haar jurk, gloeide Longoria praktisch van binnenuit dankzij haar onberispelijke glamour met een bedauwde huid, roze wangen, gevederde wimpers en roze glanzende lippen. Haar donkere haar werd opgetrokken tot een feestpony (d.w.z. een superhoge en volumineuze paardenstaart) met golvende uiteinden, waardoor de hele look een gelift effect kreeg. Ze accessoriseerde met diamanten oorbellen en een paar bijpassende met juwelen getooide ringen. Metalen platformsandalen gluurden onder de zoom van de jurk vandaan.
De volgende ochtend trok Longoria iets zakelijker aan voor haar volgende evenement. Tijdens de Kering Women in Motion-talk koos Longoria voor een bronzen zijden blouse met knopen en een bijpassende rok die tot net onder haar knie viel. Ze droeg het topje gedeeltelijk losgeknoopt en weggestopt in het broekje met riem, dat was gestyled met gouden sandalen met bandjes.
Getty-afbeeldingen
Longoria accessorized met funky metalen oorbellen en een bijpassende ring, beide van Mara Parijs, evenals een dik gouden horloge. Ze droeg haar haar kaarsrecht met een middenscheiding.
Longoria maakt haar speelfilmdebuut met haar aankomende film Vlammend heet (die het ontstaan van de populaire Frito-Lay-snack weergeeft). De film ging voor het eerst in première op het SXSW-festival, waar hij volgens de film een publieksprijs mee naar huis nam Verscheidenheid.
Tijdens het evenement van vandaag sprak ze met professor en onderzoeker dr. Stacy L. Smit en Verscheidenheid's Elizabeth Wagmeister over de dubbele standaarden waarmee Latina-regisseurs worden geconfronteerd in de door mannen gedomineerde industrie.
"We krijgen niet veel aanbeten in de appel," zei ze. “Mijn film was op geen enkele manier low budget - het was geen $ 100 miljoen, maar het was ook geen $ 2 miljoen. Wanneer was de laatste door Latina geregisseerde studiofilm? Het was zoals 20 jaar geleden. We kunnen niet elke 20 jaar een film krijgen.”
"Het probleem is dat als deze film mislukt, mensen zeggen: 'Oh Latino-verhalen werken niet... vrouwelijke regisseurs redden het echt niet.' We krijgen niet veel slagbeurten, "vervolgde ze. "Een blanke man kan een film van 200 miljoen dollar regisseren, falen en een andere krijgen. Dat is het probleem. Ik krijg één slagbeurt, één kans, werk twee keer zo hard, twee keer zo snel, twee keer zo goedkoop.”
