Emily Bot zal nooit de leraar vergeten die hielp transformeren hoe ze zichzelf aan de wereld presenteerde. Toen ze 12 jaar oud was, vroeg haar leraar, meneer McHale, Blunt of ze zou overwegen om voor hun klas te spelen. "Ik geloof dat het een toneelstuk was dat we allemaal hadden geschreven", zegt de actrice. Voor Blunt was het verzoek van haar leraar aanvankelijk afschuwelijk.
Ze leefde met een stotter sinds ze 6 was. In feite hadden haar grootvader, oom en neef allemaal een spraakgebrek. "Het komt heel prominent voor in mijn familie, hoewel niemand erover sprak, omdat ik uit een Engelse familie waar je niet over je problemen praat en zeker niet over een handicap', zegt ze aandelen. "En mensen zijn erg nerveus om dat deel van zichzelf te omarmen of erover te praten, althans in mijn familie."
Blunt was gepest vanwege haar stotteren en was doodsbang om voor haar klas te spreken. "Ik vond het moeilijk om mijn naam uit te spreken. Ik schuwde gesprekken omdat het te moeilijk was om de woorden eruit te krijgen. Ik schaamde me en schaamde me. En het heeft me als kind echt gekooid", zegt Blunt, die de hoofdrol speelt als Kitty Oppenheimer
Oppenheimer volgende maand tegenover Cillian Murphy, Matt Damon, Robert Downey Jr., Florence Pug, Rami Malek, Josh Hartnett en Kenneth Branagh."En als ik sprak, deed ik deze grote mentale gymnastiek om woorden te vermijden waarvan ik dacht dat ik ze zou tegenkomen", voegt ze eraan toe. "Ik had zoveel gedachten die ik nooit heb gedeeld, omdat ik me te schaamde en bang was dat ze niet goed zouden uitkomen."
Onverschrokken zag meneer McHale dat Blunt, die als kind graag mensen nabootste en verschillende stemmen deed, niet stotterde als ze dwaze karakters deed. "Hij zei: 'Doe een gek accent en kijk of je vloeiender spreekt'," deelt ze. "Veel acteurs die stotteren, stotteren niet als ze acteren. Het is bijna alsof je toegang hebt tot een ander deel van je hersenen. Het is erg interessant."
De ervaring van het doen van de show was bevrijdend voor Blunt, die in het stuk met een soort Noord-Brits accent optrad. "Het was een surrealistisch gevoel om niet te worstelen", herinnert ze zich. "Meestal dacht ik aan elk woord dat opkwam. Ik was zo bezig geweest met hoe ik iets ging zeggen, het werd allemaal gecompromitteerd.
Een goede leraar kan je leven veranderen.
Blunt crediteert McHale voor het geschenk dat hij haar gaf en zei: "Hij was een zeer intuïtieve en geweldige leraar. En voor iemand die nooit last heeft gehad van stotteren, was het opmerkelijk dat hij dit oppikte... Het veranderde mijn leven en zorgde ervoor dat ik een van de eerste keren vloeiend kon spreken."
Getty Images
Hoewel het nog een paar jaar zou duren voordat ze besefte dat acteren haar roeping was, ontdekte Blunt dat ze niet bepaald werd door het stotteren en dat ze er meer grip op had dan ze dacht.
"Een geweldige leraar kan je leven veranderen", zegt Blunt. "En hij had duidelijk een enorme impact op de mijne."
Blunt betaalt het op grote schaal uit en blijft een enorme impact hebben op het leven van degenen die stotteren en hun families. Al meer dan 15 jaar is ze hartstochtelijk toegewijd aan de Amerikaans Instituut voor Stotteren (AIS). Blunt is een trots bestuurslid van de non-profitorganisatie, die logopedie en ondersteuning biedt aan mensen van alle leeftijden die stotteren. Deze week was ze gastheer van het 17e jaarlijkse gala van het American Institute for Stuttering op 583 Park Avenue in New York.
Het American Institute of Stuttering zet zich in het bijzonder in voor kinderen en volwassenen met financiële problemen en biedt hen gratis of tegen gereduceerde kosten therapie aan.
"Zonder die financiële hulp zouden veel van deze personen nooit toegang hebben tot therapie of hulp", zegt Blunt. "Het is het standpunt van AIS dat niemand de last van het lijden alleen hoeft te dragen. Iedereen moet de kans krijgen om vrijuit te spreken en zijn stem te laten horen."
AIS hoopt ook mensen te leren hoe ze stottertherapie kunnen benaderen. Het idee is om te leunen op stotteren, in plaats van te proberen het te camoufleren.
"Stottertherapie is slecht gedefinieerd en veel mensen krijgen een zeer slechte behandeling", legt Dr. Heather Grossman, PhD, uitvoerend directeur van AIS uit. "Het doet hen denken dat het hun rol als spreker is om te proberen het stotteren te elimineren. Maar het is een stukje van wie je bent. Waarom zou je proberen iets te verbergen dat een deel van jou is?"
De oprechte avond omvatte het delen van verhalen van degenen die stotteren, zoals acteur en pleitbezorger Marc Winski en de 11-jarige Ailyn Wood. "Het evenement is zo ontroerend omdat mensen zich gehoord voelen", zegt Blunt. "Miljoenen en miljoenen en miljoenen mensen over de hele wereld stotteren. Maar niet genoeg mensen praten over stotteren. Er zit niet genoeg glans op.”
Op deze avond werd een licht getoond op Honoree Philip O. Ozuah, MD, PhD, die president en CEO is van het Montefiore Einstein Hospital. Hij sprak over uitgesproken stotteren, emigreren uit Nigeria en te maken krijgen met harde spot en discriminatie. Nu is hij een nationaal erkende arts, leraar en auteur die een topziekenhuis leidt met 10.000 artsen dat miljoenen verschillende patiënten bedient.
Zangeres Amanda Mammana, die het publiek, de juryleden en miljoenen anderen versteld deed staan Amerika heeft talent met haar liedjes over doorzettingsvermogen (en leverde haar een plek op in de halve finale van de show), zong twee van haar originele liedjes.
Een belangrijk onderdeel van AIS is zelfcompassie. En dat is ook een sterke waarde die Blunt bepleit bij haar twee kinderen, met wie ze deelt echtgenoot John Krasinski. (Terwijl hij bezig was met het monteren van een film, legde Blunt uit dat hij niet aanwezig kon zijn.)
"De mantra in mijn huis is moedig en vriendelijk", deelde ze. 'Ik hou niet van gemene strepen bij mensen. Ik leer ze dat ook niet leuk te vinden. Mijn kinderen zijn erg aardig en empathisch. En op dat deel van hen ben ik trots."
Hoe graag Blunt ook van AIS houdt en graag met ouders en kinderen praat, het gevoel is wederzijds. "Emily is een van de weinige beroemdheden die niet in de verleden tijd over stotteren praat. Ze is bereid om te zeggen: 'Alleen omdat je me niet meer ziet stotteren, wil nog niet zeggen dat het geen deel uitmaakt van mijn realiteit', zegt Grossman. "Ze bezit het als onderdeel van wie ze is en voelt dat het iets is om trots op te zijn."
Blunt legt uit dat ze tegenwoordig tools heeft die ze heeft ontwikkeld om over het stotteren heen te komen. "In plaats van te denken aan het woord waarvan ik weet dat het me zal doen struikelen, denk ik aan het woord erna. Dat helpt me er doorheen', zegt ze. En haar naam zeggen is nog steeds een worsteling. "Als ik moet bellen en iemand zegt: 'Wie belt er?', dan zet ik me ervoor schrap, want er is geen vervanging voor je naam en je kunt er niet overheen springen. Je moet het aangeven. Maar je denkt: 'Dit is wie ik ben.'"
Die boodschap van in jezelf stappen heerste de hele nacht. Als Amanda Mamana zong de aangrijpende tekst in haar lied "Broken is Beautiful:" "Kracht wordt geboren uit die littekens / Doelloos is een doel / En schaamte is niet wie je bent / Omdat gebroken mooi is."
