Ondanks dat het een van de belangrijkste drijvende krachten achter de wereldstroom is Barbiecore-rage (en obsessie met alles wat met roze te maken heeft), heeft Greta Gerwig tijdens de persreis van haar langverwachte film bijna geen magenta tinten meer gedragen Barbie (die op 21 juli in de bioscoop te zien is) - tot nu toe.
Op zondagavond arriveerde Gerwig in het met sterren bezaaide Los Angeles Barbie première van top tot teen Valentino-roze dragen (ook wel het roze van alle roze kleuren genoemd). Voor de gelegenheid droeg de regisseur een bubblegum-blouse met een strikhalslijn (minus de strik) die ze slechts één keer maakte om de rest van de stof langs haar buik te laten vallen. De top was weggestopt in een bijpassende vloerlange rok die haar bijpassende puntige teen met studs mogelijk maakte pumps om onder de zoom uit te gluren, en ze voegde een bijpassende blazer toe die bovenop haar rustte schouders.
Getty-afbeeldingen
Gerwig accessorized met een (je raadt het al) roze Valentino stokbrood tas en diamanten kroonluchter oorbellen. Haar blonde lob was gestyled in moeiteloze golven met een middenscheiding, en haar eenvoudige glamour omvatte treffend roze wangen en een subtiele roze lip.
Bij andere haltes tijdens de persreis koos Gerwig voor een veel ingetogener kleurenpalet van grijstinten, beiges en zwarten. Tijdens een fotogesprek vorige maand droeg Gerwig een lichtbruine oversized Prada-trui met een beige geplooide scheenlange rok en zwarte puntschoenslippers. Margot Robbie daarentegen kwam opdagen voor hetzelfde evenement in een andere spot-on recreatie van een van de iconische poppenlooks.
Getty-afbeeldingen
Tijdens een recent interview met De beschermer, begon Gerwig over het schrijven van wat gemakkelijk als de film van het jaar zou kunnen worden beschouwd - en de druk die gepaard gaat met de opdracht om dat te doen.
"Het is niet zoals een superheld die al een verhaal heeft", legde ze uit. "Het voelde heel erg alsof het een aanpassing zou worden. Behalve dat wat we aan het aanpassen waren een pop is - een icoon van de 20e eeuw. Het voelde ingewikkeld genoeg, plakkerig genoeg, vreemd genoeg, dat er misschien iets interessants te ontdekken valt.”
Toen het script eenmaal was geschreven, wist Gerwig dat zij degene moest zijn die het regisseerde. “Ik had eigenlijk twee gedachten: ik vind dit geweldig en ik kan het niet verdragen als iemand anders het haalt. En: dat zullen ze nooit laten we deze film maken', zei ze.
