Het landgoed van de overleden naaister van Jackie Kennedy wordt geveild

Tussen het handjevol prullaria dat mijn niet zo opgeruimde werkruimte siert, opgestapeld op een boekenplank tussen indrukwekkend ogende designermonografieën die ik nog nooit heb gelezen, zit een willekeurig assortiment kristallen ornamenten die ik absoluut dol op. Smakeloos zijn ze misschien, maar elk stuk heeft emotionele waarde. Mijn favoriet is een dikke presse-papier in de vorm van een potlood, een kerstcadeau van ontwerper Oleg Cassini ergens in de late jaren '90 of vroege jaren.

Het is waardeloos, dat weet ik zeker. Maar voor een schrijver die gespecialiseerd is in mode, het betekent alles. Veel herinneringen worden weerspiegeld in de facetten, vooral de halfjaarlijkse lunchdata waar Cassini en ik ooit van hebben genoten? bescheiden Italiaans restaurant aan de Upper East Side, in de buurt van het Elias Asiel Mansion waar zijn verblijfplaats was? jaar. Cassini was een reis, een laatste overblijfsel uit vervlogen tijden. Compact en fit, met een debonaire snor, donkere bril, een laag uitgesneden jaren 50-stijl jas en cowboylaarzen, Cassini, de zoon van een verarmde Russisch-Italiaanse graaf, was de belichaming van een jurk uit het oude Hollywood-tijdperk ontwerper.

Normaal gesproken zouden we veranderingen in zijn bedrijf bespreken - hij was de langst werkende ontwerper in Amerika toen hij stierf in 2006, op 92-jarige leeftijd. Hij praatte graag over politiek en de dames die hij kleedde, maar onvermijdelijk zou het gesprek komen op de bugbeer die hem jarenlang achtervolgde: beschuldigingen dat de ontwerpen die hij maakte voor zijn beroemdste klant, Jacqueline Kennedy, eigenlijk waren besteld als regel-voor-regel kopieën van Franse couture. Hubert de Givenchy dacht van wel, en Karl Lagerfeld beweerde dat Chanel de bonnetjes had. Cassini ontkende dit krachtig en zijn goed gedocumenteerde correspondentie met Kennedy toonde de diepte aan van een buitengewone samenwerking tussen een ontwerper en een first lady.

Een jaar voordat Cassini stierf, vergezelde ik hem naar de nu gesloten Lord & Taylor-winkel op Fifth Avenue, waar hij een prijs ontving voor een menigte van meer dan 7.000 mensen. Ik zal nooit vergeten hoe, terwijl ik hem probeerde te interviewen, hij de jonge modellen die zijn ontwerpen droegen bleef lastigvallen om met hem uit te gaan. "Voor het eerst realiseer ik me dat ik niet langer alleen een ontwerper ben", zei de beruchte jetset-playboy. "Ik ben een goeroe."

Cassini was zelfs een groot vernieuwer, de eerste ontwerper die inzag dat de potentie van decoratieve mode, zoals zoals die eeuwenlang door royalty's werd gedragen om hun rijkdom en positie te illustreren, kan ook worden toegepast op Amerikaanse politiek.

Tegenwoordig is het algemeen bekend dat wereldleiders en hun echtgenoten hun uiterlijk gebruiken als communicatiemiddel, niet zo letterlijk als: Melania "Het kan me echt niet schelen, of wel?" Troef.

GERELATEERD: Donald Trump vergeleek "Melania T." naar Jackie O. — En, oké!

Cassini was zijn carrière begonnen in Hollywood, waar hij actrice Gene Tierney ontmoette en trouwde en later Grace Kelly, Anita Ekberg en Marilyn Monroe achtervolgde. Toen hij in 1960 als Kennedy's naaister werd aangesteld, benaderde hij de rol net zoals een kostuumontwerper een garderobe voor een personage zou maken, schetsen van jurken met sterke lijnen geïnspireerd op Egyptische hiërogliefen en oudheden, samen met een pillendoosje gebaseerd op de buste van koningin Nefertiti. Jassen werden ontworpen op de manier van een Kozakkenuniform, met grote knopen die een Kennedy-handtekening werden.

In het televisietijdperk zorgden de gedurfde vormen en kleuren ervoor dat de first lady opviel op het scherm. Cassini ontwierp een rood wollen pak als aanvulling op de uniformen van de Royal Canadian Mounted Police voor een bezoek aan Canada, en hij koos een schokkende roze radja jas toen Kennedy premier Jawaharlal Nehru zou ontmoeten, wat ontzagwekkende reacties opriep in India, waar ze werd vergeleken met Durga, de godin van stroom.

"Ze was het perfecte model voor heel eenvoudige lijnen - een minimalist bij uitstek", schreef Cassini in zijn boek Duizend dagen magie.

Wat me onlangs echt aan Cassini heeft doen denken, was echter niet het potlood. In mei begon Doyle reclame te maken voor de verkoop van onroerend goed van Cassini's eigendom van zijn twee huizen in Manhattan en zijn herenhuis in Oyster Bay op Long Island, maar niet met de zegen van zijn weduwe, Marianne Nestor Cassini, aan wie Cassini in het geheim was geweest getrouwd. Marianne en haar zus Peggy, die de operaties van Cassini leidde, zijn slaags geraakt met de kinderen en kleinkinderen van Cassini uit zijn huwelijk met Tierney. Marianne bracht zelfs zes maanden door in een gevangenis in Nassau County omdat ze weigerde financiële overzichten in te leveren een van de lopende zaken, waardoor het voor de erfgenamen onmogelijk is om de waarde van zijn landgoed.

En dus, te midden van deze erbarmelijke stand van zaken, word ik verzonken in een gedetailleerd onderzoek van het afval van zijn leven, zoals onthuld in de Doyle veilingcatalogus en zijn 750 kavels. Er zijn lange aantekeningen van Kennedy, waaronder een brief van negen pagina's met een waarde van meer dan $ 10.000; schetsen natuurlijk; en foto's van de ontwerper met voorzitter Jan F. Kennedy. Er zijn Franse schilderijen van gevechtsscènes, leren chesterfield-banken, speelgoedsoldaatjes, borden in de vorm van slabladeren, een paraplubak die eruitziet als een laars, zilveren theeserviezen en stapels Indiaanse sieraden waar Cassini dol op was verzamelen. Er zijn ook meer persoonlijke dingen, waaronder zijn laarzen - 25 paar van hen in drie percelen die elk naar verwachting slechts een paar honderd dollar zullen opleveren.

Het is een triest einde aan een belangrijke erfenis, maar er is één hoogtepunt van de verkoop: het blijkt dat Cassini enorme voorraden glasobjecten had uit zijn collecties, waaronder kandelaars en tal van grillige presse-papiers, vermoedelijk om cadeau te doen aan iedereen waarvan hij dacht dat hij die zou kunnen inspireren.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het augustusnummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download 19 juli.