Naast de drievoudige axels en slalomsprongen zullen de Olympische Winterspelen van volgende week in PyeongChang, Zuid-Korea, trakteer kijkers op nog een bovenmenselijke prestatie: een betoverende wereld van technicolor-acts uitgevoerd in onmogelijk perfecte unisono. K-pop is momenteel Korea's meest invloedrijke culturele product; de fanbases zijn zo verbijsterend dat het moeilijk te begrijpen is hoe de grootste sterren relatieve onbekenden in de Verenigde Staten zijn. K-pop boyband BTS stond in 2017 bovenaan de lijst van meest getweet over beroemdheden, niet Taylor Swift of Justin Bieber. Het meest getweet nummer? De Zuid-Koreaanse groep Exo's hit "Ko Ko Bop."
Maar als je geen K-pop-luisteraar bent, denk je waarschijnlijk als eerste aan Psy's "Gangnam Style". Uitgebracht in 2012, verving de import - met zijn kenmerkende ponyrijdende beweging - "I Gotta Feeling" van Black Eyed Peas als het favoriete nummer voor dansvloeren op bruiloften. Een wereldwijd succes (het was de eerste muziekvideo die zowel 1 als 2 miljard views bereikte), het lied was eigenlijk bedoeld om de consumptiecultuur in het nouveau-riche Gangnam-district te bespotten Seoel.
De banden van de buurt met K-pop gaan echter al verder terug: Gangnam staat bekend om zijn landelijke velden die uitgroeiden tot een schitterend raster van glazen torens, mede gestimuleerd door de Olympische Spelen van 1988 in Seoel. In de jaren '90, rond dezelfde tijd dat de Spice Girls en Backstreet Boys de Amerikaanse Billboard opbliezen hitlijsten werd Gangnam de bakermat van K-pop, en het is ooit de ambitieuze wijk van de Koreaanse hoofdstad geweest sinds.
Maar terwijl tienerpop in Amerika begon te vervagen, groeide het genre alleen maar in populariteit in Zuid-Korea, waarbij meidengroepen en boybands hun status als enkele van de grootste beroemdheden van het land behielden. Tegenwoordig is K-pop een volwaardig alternatief universum. Door nostalgie uit de jaren 90 te combineren met een kauwgom, twee esthetiek, is het escapistisch entertainment op zijn best, een steeds aantrekkelijker tegengif voor de donkere wolk die boven Hollywood en de Amerikaanse politiek hangt.
K-pop is al naar het westen aan het reizen: BTS zong zijn Amerikaanse single "MIC Drop" op Dick Clark's New Year's Rockin' Eve. En nu de Olympische Spelen opnieuw de Koreaanse cultuur onder de aandacht brengen – en een letterlijk podium geven aan de lokale cultuur muzikanten bij de competities – de sterren zijn op één lijn gesteld: 2018 wordt het jaar waarin K-pop de Amerikaanse macht overneemt oren.
DE MACHINES VOOR HET MAKEN VAN STERREN VAN K-POP ZIJN NIETS ZOALS DIE VAN AMERIKATerwijl de westerse popmachine draait om het idee dat ons land bruist van onontdekt natuurtalent met individuele charme, gaat het sterrenmakende mechanisme van K-pop uit van precies het tegenovergestelde. In Korea worden hoopvolle mensen geleid via managementbedrijven die functioneren als academies, waarbij jong talent wordt gerekruteerd en opgebouwd in perfect gepolijste ‘idolen’. Aspirant-artiesten brengen jaren door als ‘stagiairs’ voordat ze het levenslicht zien en de investering van een managementteam erin Het potentiële sterrendom van hun cursisten is astronomisch: degenen die verzorgd worden, leven en eten in gesponsorde huisvesting, en volgen regelmatig lessen om hun vaardigheden aan te scherpen. hun vak. Naast de gebruikelijke cursussen dansen, zingen en rappen, besteden popstudenten ook een aanzienlijke hoeveelheid tijd besteed aan het oppoetsen van hun interviews, acteren en zelfs vreemde taal vaardigheden. Ze leren zelfs de kunst van 'schattigheid', een kenmerk van het genre. Het trainingsgedeelte van de carrière van een idool is zo'n belangrijk onderdeel van hun publieke persoonlijkheid dat zelfs de managementbedrijven zelf – zoals S.M., JYP, En YG– zijn pseudo-beroemd geworden.
De Koreaanse benadering van sterrendom komt ook tot uiting in de manier waarop een popgroep verf-op-nummer wordt gevormd. Terwijl Amerikaanse ensembles de neiging hebben zichzelf te selecteren, haalt K-pop grote groepen – met zes, negen en zelfs elf leden – uit zijn academies. Er wordt gedacht dat grotere acts een breder scala aan toewijding inspireren, aangezien 'stans' (een verbranding van 'stalker' en 'fan') hun 'vooroordeel' (favoriete bandlid) volgen. De blauwdruk van elke groep heeft verschillende belangrijke pijlers: een aangewezen 'hoofdzanger', 'hoofdrapper' en 'hoofddanser', plus een enkele K-pop-specifieke rollen zoals de 'visual', het bandlid dat de conventies van het Koreaans het meest objectief belichaamt schoonheid; een 'centrum', het gezicht van de groep, vaak te vinden in het midden van een promotiefoto of de laatste pose van een muziekvideo; en de maknae, het jongste lid, dat meestal degene is die invloed heeft op de kenmerkende schattigheid die in Oost-Aziatische culturen wordt vereerd. In Zuid-Korea heet het aegyo en wordt beschouwd als een totaal andere vorm van expressie dan sexyheid.
Dat wil niet zeggen dat de Koreaanse entertainmentindustrie geen beladen relatie heeft met het zelfbeeld: sterker nog aegyo is een van de vele talenten die aan de popacademies worden geperfectioneerd. Terwijl de Amerikaanse popcultuur beweert individualiteit te vieren, wordt schoonheid in de K-popcultuur beschouwd als iets dat kan worden verworven, net als talent. Het land kent meer procedures voor plastische chirurgie dan enig ander land, met alleen al in Gangnam een schokkend aantal van 470 onafhankelijke klinieken voor plastische chirurgie. In 2015 heeft de New Yorker meldde dat het niet ongebruikelijk is dat schoolkinderen worden beloond voor goede cijfers met een dubbele ooglidcorrectie.
Nog een voordeel voor grotere groepen: de choreografie – uitgevoerd met bijna robotachtige nauwkeurigheid – komt ook tot zijn recht als er een tiental sterren op het podium staan die als een cheerleaders van de varsity op hun beats slaan. En de juich-analogie is treffend; In tegenstelling tot de suggestieve kronkels die je in Amerikaanse muziekvideo's tegenkomt, zijn K-pop-routines gebaseerd op een reeks formaties. Hun bewegingen, ‘wijzend’ genoemd, hebben vaak betrekking op de songtekst en zijn bedoeld om door fans te worden nagebootst (denk aan Psy’s ponydans). Specifieke handgebaren gaan vaak viraal op Koreaanse sociale media; populaire groepen nemen zelfs hun muziek op choreografie repetities zodat hun toegewijden ook kunnen oefenen.
OM TE KIJKEN Van alle sterren in de K-pop-constellatie (en geloof ons, er zijn er honderden) worden de negen leden van Girls' Generation (in Korea bekend als Sonyeo Sidae, of SNSD, in Korea) beschouwd als de koninginnen van het genre, en de postermeisjes voor de ongebreidelde plastische chirurgie van het land (hoewel dit niet bevestigd is, wordt algemeen aangenomen dat de bandleden uitgebreide cosmetische behandelingen hebben ondergaan) transformaties). Nu in hun elfde jaar, en minus één lid, heeft het octet onlangs nog een album uitgebracht, Vakantie nacht, en worden beschouwd als een van de meest invloedrijke beroemdheden in het land, die voor miljoenen dollars aan steunbetuigingen hebben verzameld en alles promoten, van LG tot Domino's Pizza.
"Goh"katapulteerde Girls' Generation naar mainstream succes in Korea, maar voor de meesten is het veel te vrolijk; poging "De jongens", wat een evolutie laat zien naar een meer volwassen en universeel geluid; ze hebben zelfs een Engelse versie opgenomen (wij vinden de Koreaanse versie leuker) en die uitgevoerd tijdens de late night show van Letterman. Hun relatief nieuwe single "Vakantie" is de perfecte aanvulling op je workout-afspeellijst.
De nieuwe it-meidengroep is echter Twice. Geboren uit een emotioneel sadist Het maken van de band-type show in 2015 genoemd Zestien, waarin een coven van JYP-stagiairs streden om plekken in een nieuw opgerichte meidengroep, steeg de negenkoppige band bijna naar een superster. onmiddellijk na de oprichting ervan – de huidige president van Zuid-Korea gebruikte kort daarna zelfs een van hun liedjes als zijn kandidatuurjingle hun debuut. De naam Twice is afgeleid van het idee dat elk lid de twee felbegeerde principes van K-pop-allure bezit: een lust voor het oor en een lust voor het oog.
In de videoclip voor Twice's vroege hit "Kop op", konden fans zich verdiepen in de persoonlijkheid van elk lid terwijl ze verschillende rollen op zich namen uit iconische films zoals Schreeuw En Weg met de wind. Halloween-thema "TT" is een favoriet bij fans, maar geef de nieuw uitgebrachte "Vind ik leuk' een poging - het is een actuele future-pop-lekkernij over het zoeken naar goedkeuring op sociale media die het tempo erin gooit hoge versnelling, zet het refrein helemaal bovenaan het nummer en gooit er voorgoed een gesproken woord in meeteenheid.
Veel luisterplezier, en als je een stan wordt, zeg dan niet dat we je niet hebben gewaarschuwd.
UW INTRO VOOR K-POP-AFSPELIJST
