Hoe Jonathan Saunders van DVF fans opnieuw verleidt

Toen Jonathan Saunders afgelopen mei zijn spullen inpakte om te verhuizen van Londen, waar hij de afgelopen 16 jaar woonde, naar New York City, waar hij later zou worden Diane von Furstenberg’s aangewezen ontwerpopvolger, was zijn grootste zorg voor zijn hond, een zieke 14-jarige Staffordshire-bulterriër genaamd Amber.

"Ze is gewoon over de oceaan gekomen", zegt Saunders, zes maanden nadat hij zich samen met zijn partner Justin Padgett, een mode publicist. “Maar ze heeft nu een soort vreemde tweede wind en deze levendige stap. Ze is aan het socializen. Ze voelt een nieuw leven ingeblazen.”

Amber blijkt in dit opzicht niet de enige te zijn. Ten eerste is er von Furstenberg en de heldere nieuwe richting die Saunders in haar bedrijf heeft gebracht, dat in de meer dan 45 jaar talrijke oplevingen heeft meegemaakt, maar geen belangrijk als dit: door Saunders te benoemen tot chief creative officer, heeft ze voor het eerst een stap terug gedaan uit de schijnwerpers op de catwalk om zich in plaats daarvan te concentreren op haar filantropische passies. En dan is er wat er met Saunders zelf is gebeurd, die iets meer dan een jaar geleden de mode bijna had opgegeven nadat hij ontslag had genomen bij zijn kenmerkende label in Londen.

"Ik wilde mijn levenstempo veranderen en iets anders doen", zegt Saunders, een zelfverzekerde 38-jarige die in feite plannen had gemaakt om een ​​meubelcollectie te ontwerpen toen von Furstenberg belde. Hij aarzelde om in de voetsporen te treden van zo'n iconische levende ontwerper. En toch maakte de omvang van de baan - en de weerklank van de naam Von Furstenberg in zowel de populaire cultuur als in de mode - het hem onmogelijk weerstand te bieden. "Ik zag een kans om een ​​verhaal te vertellen met kleding, maar ook om meer betekenis te hebben", zegt hij.

In zijn kantoor op het moderne glazen hoofdkantoor van DVF in het Meatpacking District in Manhattan zit Saunders aan een grillig, afgerond metalen bureau met kleurrijke ronde stoelen die naar buiten draaien als een vintage pretpark rijden. Het werd ontworpen door Ringo Starr en Robin Cruikshank in 1970. "Ik wilde dat mensen zich ontspanden en het gevoel hadden dat ze na een vergadering een stoelendans konden spelen", zegt hij. Aan de muur hangt een heerlijk cartoonachtig schilderij van de Griekse kunstenaar Thanasis Lalas. Achter hem staat een penisvormige Shiva-vaas van Ettore Sottsass.

Von Furstenberg zegt dat haar beslissing om Saunders in dienst te nemen enigszins spontaan was, maar ook gebaseerd was op een lange bewondering voor zijn werk, dat net als dat van haar bekend staat om een ​​warme omhelzing van prenten. Zijn liefde voor kleurentheorie - hoe bepaalde tonen en combinaties je laten voelen - komt voort uit zijn vroege fixatie op de Bauhaus-periode tijdens zijn studie productontwerp en textiel aan de Glasgow School van kunst. Daarna stapte hij over naar de mode bij Central Saint Martins in Londen, waar instructeur Louise Wilson hem op een cursus van... het creëren van grafische dameskleding die verrukt was van het naast elkaar plaatsen van luxueuze kleuren met soms doelbewust plakkerige degenen. Hij heeft ook een doctoraat in de kunsten van de Universiteit van Glasgow.

"Zijn ongelooflijke gevoel voor kleur en prints is uniek en zo perfect om het erfgoed van het merk op te frissen", zegt von Furstenberg. Hoewel haar aanwezigheid tegenwoordig minder voelbaar is in de studio (ze was opmerkelijk hands-off in de overgang), is Saunders voorzichtig geweest om zijn controle te vestigen met respect, maar niet met verheerlijking. Een van zijn eerste stappen was om het label bij te werken in blokletters met witruimte die "Diane" letterlijk scheidt van "von Fürstenberg.” Maar hij heeft ook de tijd genomen om haar klanten te verleiden en hun emotionele gehechtheid aan wat ze doet te begrijpen vertegenwoordigt.

"Ik zie een synergie met de mensen die altijd in Diane hebben geloofd en van de kleding hier hielden", zegt hij. “Het zijn sterke vrouwen. Ze zijn in contact met hun emoties. Ze zijn grappig. Ze zijn serieus. En ze zijn lekker warm."

Toen hij zijn voorjaarscollectie presenteerde, was een van de eerste van die vrouwen die hij ontmoette... Allison Williams. Zij en Von Furstenberg zijn hecht sinds ze elkaar acht jaar geleden op een feest ontmoetten voor de eerste van president Obama inauguratie, en als scherpzinnige waarnemer van mode, heeft ze persoonlijke relaties ontwikkeld met velen ontwerpers.

"Het maakt de ervaring van het dragen van de kleding zo veel leuker", zegt Williams. "Het persoonlijkheidstype dat wordt aangetrokken om ontwerper te worden, fascineert me - deels zakelijk en deels creatief. Ik ben zo onder de indruk dat ze zo snel kunnen innoveren.”

En toen ze Saunders eenmaal ontmoette, was ze natuurlijk gecharmeerd van hem. "Ik denk dat ik vooral jaloezie uitte vanwege zijn accent", herinnert Williams zich.

"Ze stelt veel vragen, wat ik altijd een goed teken vind", zegt Saunders. "Ik begreep meteen waarom ze een geweldig persoon was om het merk te kennen en te vertegenwoordigen, vanwege haar karakter, tot waar het gaat om een ​​getalenteerde, slimme, emotionele, warme, coole meid."

De lentecollectie van Saunders was een kritische hit en ook een afwijking van de reislustige glamour van het recente werk van von Furstenberg. Zijn meer casual sportkleding was gericht op gemakkelijke breisels, soepele broeken met wijde pijpen en zijde
kimono-achtige jurken in exotische bloemenprints die sluw verwijzen naar haar kenmerkende omslagdoeken. Hij werd geïnspireerd door artiesten als Dan Flavin, Donald Judd en Bridget Riley, 'mensen die op een nogal provocerende manier kleur gebruikten', zegt hij. En 'provocerend' is een woord dat hij gebruikt om het werk van von Furstenberg te beschrijven, die beroemde kleding ontwierp die sensueel was, zowel in de manier waarop ze bedoeld waren om gedragen en ongedragen te worden.

Saunders arriveert in New York op een interessant moment, aangezien andere grote merken, zoals Calvin Klein en Oscar de la Renta, heruitvindingen voorbereiden die ongetwijfeld verschuif de perceptie van Amerikaanse mode nog verder van de pragmatische wortels van sportkleding naar iets dat volgens Saunders puur over individualisme. Toch is de overgang niet helemaal naadloos verlopen, professioneel met het onverwachte ontslag van DVF's chief executive, Paolo Riva, in november, en persoonlijk met de plotselinge dood van de ontwerper Richard Nicoll, een goede vriend en klasgenoot van Central Saint Martins, in Oktober. Saunders draagt ​​nu een halsketting die van Nicoll was als een soort talisman, maar net als Amber ontdekt hij dat het leven in New York hem reden heeft op te kijken.

Ironisch genoeg woont hij nu in een huis dat zo onregelmatig gevormd is, met driehoekige vloeren en wanden van ramen, dat het bijna onmogelijk is om zijn eigen meubelontwerpen te plaatsen. Niet dat het hem zoveel kan schelen.

"Ik meen me te herinneren dat mensen de hele tijd tegen me schreeuwden toen ik naar New York kwam en dat het een erg agressieve plek was", zegt hij. "Plots is het het tegenovergestelde." Wat Amber betreft: "ze heeft een hele reeks nieuwe vrienden gekregen", zegt hij. "Ze is officieel een eigenzinnige, eigenzinnige New Yorker." N

Mode-editor: Ali Pew

Bekijk het maartnummer van In stijl, beschikbaar op kiosken en voor digitale download vrijdag, febr. 10.