Eric Wilson Paris Fashion Week Maison Margiela Review

Eric Wilson is InStyle's Modenieuws directeur. Ga met hem op de eerste rij zitten tijdens Fashion Week door hem te volgen op Twitter (@EricWilsonSays) en Instagram.

Het publiek bij de Maison Margiela show op vrijdagavond applaudisseerde twee volle minuten aan het einde van een redelijk vermakelijke show, in afwachting van de ontwerper John Galliano om een ​​buiging te maken, zoals de meeste ontwerpers normaal doen en waar hij nog meer van genoot dan de meesten. Maar hij kwam niet opdagen. En in zekere zin was dat het enige moment dat niet helemaal in het teken stond van zijn voortdurende rehabilitatie sinds zijn terugkeer naar de mode-spotlight.

GERELATEERD: De verloren showman keert terug: een blik op de eerste show van John Galliano voor Maison Margiela

Zoals u natuurlijk weet, werd Galliano in 2011 bij Dior ontslagen na een schandelijk incident waarbij hij antisemitische opmerkingen maakte in een Parijse café, maar hij heeft sindsdien aanzienlijke vooruitgang geboekt in zijn herstel, met de steun en vergeving van een groot deel van de mode industrie. Desalniettemin, terwijl ik wachtte tot de show zou beginnen en met de persoon naast me aan het kletsen was, kon ik het gevoel niet van me afschudden dat zijn plaatsing bij Maison Margiela, waar hij in januari zijn eerste couturecollectie liet zien en vrijdag zijn eerste prêt-à-portercollectie, voelde zich allemaal een beetje berekend, wat met de uitrol van de rode loperjurken op onbetwistbare A-lijststerren, en de selecte uitnodiging van sympathieke redacteuren voor zijn shows, en de totale onzichtbaarheid van Galliano.

Stel je mijn verbazing voor toen ik de programma-aantekeningen voor zijn herfstcollectie las. "Door een berekende imperfectie op te roepen, komt het individu naar voren."

Ik veronderstel dat Galliano het had over de nonchalante, vintage ogende ontwerpen op zijn landingsbaan, die met veel gevoel werden getoond humor en een niet geringe mate van theatraliteit, waarbij ongeveer elke vijfde model stalkt, moppert of zich een weg baant door de landingsbaan. Velen droegen neonpruiken en eyeliner, droegen wat leek op boodschappentassen, maar waren ongetwijfeld de nieuwste luxe boodschappentas van Maison Margiela. Ik zou helemaal niet geschokt zijn geweest als een van Tilda Swinton was geweest. Dit was allemaal onverklaarbaar leuk, en een van de weinige tekenen dat Galliano een zekere mate van vrijheid heeft gekregen terwijl hij zich heroriënteert op het tempo en de druk van het modespel.

De rest was commerciële kleding – fluwelen jasjes met kleine bloemenprints (afgebeeld, hierboven), pure zwarte jurken die de modellen die ze droegen nauwelijks bijhielden, een vinyljas of een zwart colbert met een ruches van plastic stof. Het is volkomen begrijpelijk, maar het laat me ook koud, en het bracht lang niet de geest van Margiela net zoveel als een andere collectie de avond ervoor, die van Vetements hoofdontwerper Demna Gvasalia. Vetements was tot nu toe de coolste en raarste modeshow van Paris Fashion Week, maar het was veel gemakkelijker te lezen, zonder enige interpretatie.

De stemming in Parijs is veranderd sinds de terroristische aanslagen op Charlie Hebdo, zozeer zelfs dat zwaar gepantserde beveiliging een vaste waarde is geworden aanwezigheid in de stad, en wat de shows betreft, wordt gasten vaak gevraagd hun koffers te openen of door metaaldetectoren te lopen vóór elk evenement in een programma dat de Fransen omschrijven als 'vigipiraat'. Het is soms verrassend hoe snel we hieraan gewend raken veranderingen. Gvasalia behandelde dit in kleding die naar beide beveiligingsuniformen verwees, met "beveiliging" gedrukt in versplinterde letters, en motorkleding oversized en komisch gemaakt, wat suggereert hoe gemakkelijk het is dat we persoonlijke vrijheid opgeven in naam van bescherming. Op de Vetements-show, die werd gehouden in de kelder van een beruchte club in Parijs die bekend stond om hun verdorvenheid na sluitingstijd, stormden de modellen door de redactie, zo snel dat het soms moeilijk was om ze zelfs maar te registreren. U kunt meer te weten komen over de collectie in ons nieuwe ontwerpersprofiel in het komende aprilnummer van In stijl.

Twee grote shows op vrijdag – Dior en Balenciaga – boden nieuwe inzichten in hun ontwerpers. De collectie van Alexander Wang voor Balenciaga was een grote stap voorwaarts, zijn modernste kijk op het historische huis tot nu toe, met een complete garderobe, van jassen met grafische ruiten tot kantoorkleding. De hoogtepunten waren de coconjassen, sommige met brede leren riemen op de plaats van de kragen, andere die sloot met wat leek op een hoedenspeld met een kruisbloem in de vorm van "CB" voor Cristobal Balenciaga (afgebeeld, top). En Wang kent nog steeds de waarde van een glamoureuze presentatie, die zowel teruggrijpt op de stijl van het hakken van modellen uit de jaren vijftig als grimmig eigentijds. Vlak voordat zijn show zou beginnen, verscheen Lady Gaga van backstage en maakte een grappige catwalk helemaal naar haar stoel. BalenciGaga.

GERELATEERD: Alexander Wang's eerste geur voor Balenciaga is hier

Raf Simons van Dior dook in de geschiedenis van dierenprints van het huis, maar je zou de resultaten niet retro noemen. Strepen waren abstract op mini-jurken en onbezwaarde sets van tunieken en broeken, terwijl vlekken werden verbannen naar vinyllaarzen. De coolste beesten in deze collectie waren de mannelijke tweedtexturen en glanzend technogaas op een paar rokken en tops die passen als vissenschubben (afgebeeld, hieronder).

FOTO'S: Runway-looks waar we van houden: Dior