Hugh Grant is klaar om emotioneel te worden

Een paar uur voor mijn interview met Hugh Grant, terwijl ik mijn vragen aan het voorbereiden ben en me afvraag hoe subtiel Ik zou die ene over de voor- en nadelen van ouder worden moeten formuleren, er verschijnt een onverwacht bulletin op mijn nieuws voeden. Grant wordt deze week 60. In zijn geboortestad Londen, Vier bruiloften en een begrafenis Heartthrob heeft nu recht op enkele voordelen voor senioren, waaronder gratis ritjes in stadsbussen. En ja hoor, wanneer Grant via Zoom vanuit zijn huis verschijnt - met achtergrondverlichting, grapt hij, om een ​​​​paar jaar te scheren - ontketent de loutere vermelding van zijn leeftijd een stroom van zijn kenmerkende zelfspotachtige grappenmakerij. Tegenwoordig zegt Grant: "Ik moet elke drie seconden plassen." Zijn lichaam laat hem op verschillende verbijsterende manieren in de steek. Onlangs vertelde iemand hem op Twitter dat zijn gezicht op een balzak leek. "Ik kon het niet oneens zijn", zegt hij.

Maar tot Grants eigen verbazing blijkt dat ouder worden naast de gratis busritten ook een aantal belangrijke voordelen kan hebben. Een daarvan is een bonafide carrière-renaissance: Grant heeft een reeks meeslepende uitvoeringen geleverd, de laatste als een gekwelde arts in de nieuwe HBO-miniserie

"Ik schijn toegang te hebben tot emoties die ik vroeger niet had", zegt Grant.

Als je er tijdens Grants bewind was als de ultieme Engelse romcom-ster in de jaren negentig en 2000, of als je films hebt gestreamd zoals Notting Hill en Liefde eigenlijk meer recentelijk had je misschien gedacht dat het bereik van de acteur vrij beperkt was. Hoewel zijn films wereldwijd bijna $ 3 miljard opbrachten, gingen mensen er altijd van uit dat Grant een of andere versie van hijzelf - een vertederend verwarde, slappe, Oxford-afstudeerder die waarschijnlijk familie was van de graaf van Shrewsbury of iets. In het talkshowcircuit beweerde Grant routinematig dat hij in het echte leven niet zo sympathiek of deftig was als zijn personages, maar hij deed het zo charmant dat niemand hem geloofde. En hij bleef meer romantische leads spelen (Bridget Jones's dagboek, twee weken opzegtermijn). Grant zegt dat hij dol is op zijn vroege films. "Ik ben ze dankbaar dat ze me rijk hebben gemaakt", merkt hij op. "Maar ik heb nooit gedacht: 'Dit is waar ik goed in ben.'" Hij kreeg ook nooit de donkere, zwaardere rollen aangeboden waar hij stilletjes naar hunkerde. “Omdat ik lui en een beetje laf was, ging ik niet naar ze op zoek. Ik bedoel, op een gegeven moment was de wereld mijn oester, en ik had vrijwel elke film kunnen maken. En dat deed ik niet."

In de loop der jaren waren er aanwijzingen dat Grant verzuurd was over acteren en over het leven in het algemeen. In 2009 gooide hij een driftbui achter de schermen voordat hij optrad De dagelijkse show promoveren Heb je het gehoord van de Morgans? Na afloop zei gastheer Jon Stewart dat Grant nooit meer terug zou worden uitgenodigd. "Ik was op mijn slechtst", herinnert Grant zich nu. “Ik dronk toen te veel en ik had waarschijnlijk een verschrikkelijke kater. En ik wist dat niemand de film echt leuk vond.” (Hij verontschuldigde zich later bij de bemanning van Stewart.) Grant begon minder tijd aan filmsets en meer tijd aan golfbanen te besteden. Toen begon hij op te duiken in onwaarschijnlijke karakterdelen - hij was de scène-stelende schurk in Paddington 2. Maar er was een BBC-miniserie voor nodig, die van Stephen Frears Een heel Engels schandaal, om echt de complexe lagen te laten zien die Grant onder het charisma had verborgen. Hij kreeg een Emmy-nominatie voor zijn vertolking van de in ongenade gevallen leider van de Liberale Partij, Jeremy Thorpe.

In het ongedaan maken Grant graaft nog dieper en speelt een prestigieuze kinderoncoloog uit Manhattan die al dan niet een psychopaat is. Hij en Nicole Kidman schitteren als een rijk stel wiens leven instort nadat een moeder op de school van hun zoon is doodgeslagen met een hamer en hun verborgen connecties met het slachtoffer worden onthuld. Naast zijn allereerste gevangenisgevecht (spoiler: hij bijt), heeft Grant een paar hartverscheurende familiescènes, zoals die waarin zijn radeloze zoon hem in de gevangenis bezoekt. "Bij de eerste opname was ik absoluut aan het snikken", herinnert Grant zich, eraan toevoegend dat regisseur Susanne Bier hem moest aansporen om het af te zwakken. "Ze zei:" Oh, dat is geweldig, maar misschien zou hij een beetje meer... mannelijk moeten zijn? Weet je, sterk zijn in het belang van zijn zoon?'”

GERELATEERD: Elizabeth Hurley vierde de verjaardag van Hugh Grant met een zoete throwback

Technisch gezien, zegt Grant, vergden de emotionele scènes veel "echt hard werk" - methodische dingen zoals zichzelf opsluiten in kamers en naar muziek luisteren om de pijn te verdrijven. "Gelukkig ontdekte ik dat het filmen in New York, gescheiden van mijn familie, me extreem heimwee en nogal kwetsbaar maakte", zegt Grant. “Eerlijk gezegd was het een van de drijfveren om het werk te doen. Ik had gedacht: 'O, wat heerlijk om te ontsnappen aan mijn schreeuwende kinderen.' Maar het was verschrikkelijk. Ik heb ze echt gemist.” Grant vertrouwde ook op een aloude acteertruc: het kopiëren van Meryl Streep. Hij had een paar dingen opgepikt van zijn tegenspeler in de film van 2016 Florence Foster Jenkins. "OK, Meryl Streep is een genie - maar ze is ook ongelooflijk hardwerkend", zegt Grant. "En ze vertelde me dat ze zichzelf ooit een gelofte had gedaan dat ze, wanneer er een emotionele scène was, ervoor zou zorgen dat ze er alles aan had gedaan om die emotie op te roepen voordat ze begon te acteren."

Een deel van Grant's recente inzet om echt op het scherm te komen, is een diepe afkeer van make-up. Sinds enkele jaren weigert hij het te dragen, hoewel hij toegeeft dat hij bedenkingen had nadat hij zichzelf in de gaten had gehouden het ongedaan maken tegenover Kidman, die er op 53-jarige leeftijd in is geslaagd om de teint van een debutante te behouden. "Ze heeft het briljant gedaan, moet ik zeggen", zegt Grant. “Ze ziet er ongelooflijk uit. Ik zie er echt scrotaal uit.” Voor alle grappen van Grant over veel te oud zijn om kleine kinderen op te voeden (zijn jongste is 2 " jaar oud), lijkt het erop dat het vaderschap het belangrijkste is dat de levenslange verbintenis-fobe eindelijk in contact heeft gebracht met zijn gevoelens. "Het is het oude cliché: opeens word je overweldigd door deze liefde, en het is echt leuk", zegt hij. Grant had zijn eerste kind, een dochter, op 51-jarige leeftijd met de in China geboren Londenaar Tinglan Hong; ze hebben ook een zoon en Grant heeft nog drie kinderen met Anna Eberstein, met wie hij in 2018 trouwde.

Eberstein, een tv-producent uit Zweden, is ook degene die Grant overhaalde zijn golfverslaving op te geven en over te stappen op tennis, een sport die hij nu net zo obsessief beoefent. (Grant was ook al een tijdje bezig met Pilates, maar hij zegt dat hij het liet vallen toen hij er dik van werd. "Vroeger dacht ik: 'Ik voel me zo geweldig na Pilates - ik ben zo buigzaam en fit, en ik heb het gevoel dat ik een heel sterke vulva heb!' Wat ze niet doen zeggen dat je echt helemaal geen oefeningen doet.’) Grants competitieve kant is ook naar voren gekomen in een aantal politieke veldslagen die hij voert publiekelijk. Nadat zijn telefoon tien jaar geleden door Britse verslaggevers was gehackt, hielp hij een kruistocht te leiden om de duistere banden tussen de Britse roddelpers en haar toppolitici aan het licht te brengen. De laatste tijd waren de belangrijkste doelen van Grant de Brexit en premier Boris Johnson, maar ondanks zijn talent om virale tweets (in één noemde hij Johnson een "overgepromoveerd rubberen badspeeltje"), probeert hij zijn tijd op alle online platformen. "Er zijn niet veel pasklare antwoorden in het leven, maar ik denk dat een van de weinige is: gooi je telefoon gewoon weg", zegt hij. 'Ga gewoon van het verdomde internet af. Het leven was naar mijn mening onmetelijk beter vóór sociale media - en vóór internet. En elke dag raken we steeds verder verstrikt. Ik kan geen rugbytraining voor mijn 8-jarige zoon organiseren zonder op een verdomde app te stappen.”

GERELATEERD: Hugh Grant legde uit waarom hij geen rom-coms meer doet

Hoe lang is Grant van plan te blijven acteren? "Ik heb dat debat momenteel in mijn hoofd", zegt hij. "Ik weet het niet. Als er mooie banen zouden komen, zou ik ze waarschijnlijk doen.” Maar de afgelopen vier decennia heeft hij zichzelf beloofd dat hij terug zal gaan naar het schrijven van het soort theaterschetsen en andere stukken die hij maakte tijdens zijn vroege jaren '20. Hij heeft ook nog een halfgeschreven roman liggen. "Uiteindelijk geeft het meer voldoening om de primaire creatieve persoon te zijn dan een tolk", zegt hij. "Dus als ik mezelf kan dwingen om dat te doen, zal ik dat doen." Voordat we aftekenen, gunt Grant zichzelf er nog één ongebruikelijke openbaring wanneer hij bijna erkent dat hij (bijna, een beetje) trots is op zijn recent werk. Op de vraag of hij het ermee eens is dat zijn afgelopen optredens de beste uit zijn carrière zijn, denkt hij even na. "Ik merk dat ik ze kan bekijken zonder ineen te krimpen", zegt hij. "Ik denk dat ik wat beter ben geworden. Ja."

Foto's van Boo George. Styling door Way Perry. Verzorging: Petra Sellge voor The Wall Group. Productie: Truro Productions. Locatie: Locket's Londen.

Voor meer van dit soort verhalen kunt u het novembernummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale downloadokt. 23e.