De echte erfenis van de jaren 2010 zullen massale schietpartijen zijn

Het afgelopen decennium was een van de dodelijkste in de geschiedenis van de VS met betrekking tot wapendoden. Meer ouders verliezen hun kinderen dan ooit door wapengeweld. Alleen al vorig jaar hebben Amerikaanse scholen de meeste schietpartijen ooit meegemaakt - 116 - en dat tempo houden we in 2019 vast.

Te veel gezinnen moeten de pijn verdragen van het begraven van hun kind, terwijl ze door het leven moeten gaan in de wetenschap dat een deel van hen voor altijd ontbreekt. Het is een donkere en eenzame tunnel die bijna niet te verdragen is. Families kennen deze pijn in Parkland, Florida (2018); Marysville, Washington (2014); Santa Fe, Texas (2018); en te veel andere schoolgemeenschappen in het hele land. Als we verder kijken dan scholen naar andere massale schietevenementen, kennen families deze pijn in Aurora, Colorado (waar 12 mensen werden gedood in een film) theater, 2012), Orlando (49 mensen in een nachtclub, 2016), Las Vegas (waar 58 mensen werden gedood en 413 gewond op een muziekfestival in 2017). Gemeenschappen getroffen door de verschillende

Ook ik draag deze pijn elke dag met me mee. Zeven jaar geleden, op 14 december 2012, zette ik mijn beide zonen in de bus, niet wetende dat er maar één zou terugkeren. Die dag werd mijn zoon Dylan vermoord, samen met 19 van zijn klasgenoten uit de eerste klas en zes onderwijzers op de Sandy Hook Elementary School.

Vuurwapens zijn nu de tweede belangrijkste doodsoorzaak voor kinderen onder de 19. Kinderen hebben drie keer meer kans om te overlijden aan wapengeweld in dit land dan door verdrinking of een overdosis drugs - en toch besteden we als natie miljarden dollars per jaar over preventie-inspanningen op deze gebieden.

Elke keer als ik hoor over een nieuwe schietpartij, denk ik aan de families wiens leven voor altijd zal veranderen - een enkel moment dat de rest van hun leven zal bepalen zoals het het mijne heeft gedefinieerd.

Maar er is hoop.

Uit alle tranen, tragedie en verlies hebben we een belangrijke les geleerd: wapengeweld is te voorkomen als je de tekenen kent.

Nadat mijn zoon was vermoord, spraken experts over de waarschuwingssignalen die werden gemist. Had iemand maar iets gezegd en ingegrepen bij het zien van die tekenen, dan zou mijn prachtige vlinder Dylan vandaag nog steeds bij ons zijn.

Onderzoek toont consequent aan dat schoolschutters risicogedrag vertonen voordat ze een aanval uitvoeren - van regelrechte bedreigingen en patronen van impulsief gedrag zoals chronisch slaan of opscheppen over een wapen, pesten en/of zich terugtrekken uit hun leeftijdsgenoten. We moeten deze tekens kennen, mensen in staat stellen iets te zeggen wanneer ze ze zien, en ingrijpen voordat leerlingen de kans krijgen zichzelf of anderen pijn te doen. Zo kunnen we nog meer tragedies voorkomen.

Toen mij werd verteld dat er geen nationale programma's waren om deze tekens te onderwijzen en hoe ermee om te gaan, zwoer ik dat Sandy Hook Promise die leegte zou opvullen. We werkten samen met onderwijzers, psychologen en experts op het gebied van dreigingsanalyse om een ​​reeks programma's te ontwikkelen waarmee leerlingen hun schoolgemeenschap kunnen beschermen.

GERELATEERD: Een Parkland-leraar die 65 kinderen heeft gered, herinnert zich die dag, een jaar later

Een recent rapport van de Amerikaanse geheime dienst ondersteunt deze aanpak en concludeert dat vroegtijdige interventie de sleutel tot preventie is. Ze benadrukten dat er een meer veelzijdige aanpak nodig is, inclusief centrale rapportagesystemen die de anonimiteit beschermen, waardoor een cultuur waarin studenten worden aangemoedigd om hun zorgen te delen, en het geven van training over de waarschuwingssignalen voor studenten, docenten en ouders.

Sinds de lancering vorig jaar hebben studenten die zijn opgeleid in het Say Something-programma meer dan 40.000 tips ingediend via anonieme rapportagesystemen van scholen en staten. Deze tips omvatten mogelijke schietpartijen op scholen, huiselijk geweld, pesten, snijden, middelenmisbruik, zelfmoord en meer - en hebben geleid tot talloze levensreddende interventies. Sandy Hook Promise heeft zojuist aangekondigd dat 11 miljoen studenten en docenten hebben deelgenomen aan een of meer van de Ken de tekens programma's sinds de oprichting eind 2014. Door middel van deze gratis programma's hebben we meerdere schietpartijen op scholen, zelfmoorden onder tieners en talloze andere gewelddaden voorkomen.

Het is te laat voor mij en te veel andere families, maar deze interventies geven me hoop en houden me vooruit. Ik geloof dat we terug zullen kijken en deze tijd als een keerpunt zullen zien: de tijd dat we leerden te worden opstanders en actie ondernemen om in te grijpen, in plaats van passieve toeschouwers te blijven die tragedies toelaten ontvouwen.

Mensen zeggen dat er niets is veranderd sinds mijn zoon werd vermoord. Ik ben het er niet mee eens.

Het voorkomen van wapengeweld is een nationale beweging geworden, met vele miljoenen aanhangers. Het is een primair onderwerp in gesprekken over politieke campagnes, in plaats van het 'derde spoor' of te controversieel. Er zijn significante wetswijzigingen in tientallen staten, inclusief de implementatie van Beschermingsbevelen voor extreem risico en achtergrondcontroles, waarbij op federaal niveau aanvullend beleid wordt besproken.

De grootste reden waarom ik denk dat we op een omslagpunt staan, is omdat we studenten opleiden. Na de tragedie in Parkland bloeiden de stemmen van studenten en de roep om verandering. Deze aanhoudende oproepen werden herhaald door studenten in duizenden landelijke clubs die Sandy Hook Promise steunden. Dit is een generatie die is opgegroeid met schietpartijen op scholen, wapengeweld en actieve schietoefeningen, het zou niet moeten verbazen dat dit de generatie zal zijn die onze onaanvaardbare status-quo zal veranderen.

GERELATEERD: Je zult nooit meer op dezelfde manier aan "Terug naar school" denken nadat je deze PSA hebt gezien

Er worden levens gered. Wetgeving krijgt steun. En de beweging en de vraag naar betekenisvolle verandering blijft groeien.

Hoewel er hoop is dat dit echt een keerpunt is, kunnen we ook niet zelfgenoegzaam zijn. We moeten onze belofte nakomen en er alles aan doen om kinderen te beschermen tegen wapengeweld. Het laatste decennium kan worden herinnerd als een van de dodelijkste in de geschiedenis voor Amerikaanse kinderen. Laten we ervoor zorgen dat de volgende wordt onthouden voor opmerkelijke verandering.

Nicole Hockley is mede-oprichter en directeur van Sandy Hook Promise, een nationale non-profitorganisatie die zich inzet voor het voorkomen van schietpartijen, geweld en andere schadelijke handelingen op scholen door middel van evidence-based "Know the Signs"-programma's en tweeledige staats- en federale beleid.

Dit verhaal maakt deel uit van "The Teens": een verkenning van wat we het afgelopen decennium hebben liefgehad, geleerd en zijn geworden.