Ziwe beheerst de chaos

Ziwe komt voor de camera en ze presteert. We maken een fotoshoot van een hele dag waar ze er plezier in heeft haar lichaam te verwringen en bijzonder dicht bij de camera te zijn. Ze kruipt op de grond, houdt haar kruis vast, valt in de Victoria Beckham poseert (je kent die wel). Het is instinctief. Niet veel mensen zien er ondersteboven zo goed uit. Toegegeven, niet veel mensen durven het te proberen.

Ziwe is een mononiem, zowel door keuze als door omstandigheden. Zoals veel mensen met "moeilijke" (lees: niet-westerse) namen hebben ervaren, was het trimmen van haar achternaam, Fumudoh, gewoon makkelijker. Verschillende gastheren van comedyshows waar ze optrad, zouden haar naam afslachten nadat ze haar had gevraagd hoe ze het moest uitspreken. 'Wat heeft het voor zin om zelfs maar te vragen of je het verkeerd gaat zeggen?' zij vraagt. Ze stelt de vraag alsof ze dit al 100 keer heeft geschreeuwd en het wordt nooit minder vervelend. De ironie is dat haar achternaam fonetisch is.

Maar wat uit gemak geboren werd, veranderde organisch in iets krachtigs, een soort punt aan het einde van een zin. Ziwe — punt — voegt zich bij de gelederen van Beyoncé, Rihanna, Plato, Socrates. Gesneden tot het heden, in de woorden van Beanie Feldstein in

Je herkent de 29-jarige komiek uit Brooklyn misschien van je Instagram-feed. In de zomer van 2020 nam ze het platform over met haar hit livestream show waar (veelal blanke) mensen faalden jammerlijk bij het beantwoorden van de vragen die ze naar hen gooide, zoals: "Wat vind je kwalitatief leuk aan zwarte mensen?" 

De oorspronkelijke vorm van de show kreeg vorm als een YouTube-serie genaamd Gelokt met Ziwe, waar ze haar blanke vrienden verleidde om 'onwetende raciale faux pas' te maken. De Instagram-interviews hadden minder toeters, bellen en blanke gasten die de grap begrepen. Te midden van raciale onrust op het hoogtepunt van de lockdown, toen te veel blanke Amerikanen worstelden met systemisch onrecht voor het eerst bracht Ziwe haar donderdagen om 20.00 uur door. interviewen van 'geannuleerde' gasten die hun publiek volgen misstappen. Ze sprak na haar met chef Alison Roman controversieel interview in De nieuwe consument; Alexis Haines (née Neiers) naar haar "Ik droeg geen Louboutins, Ik droeg kleine bruine kittenhakken, teef!" proclamatie; en internetpersoonlijkheid Caroline Calloway na haar, nou ja, alles.

De show werd in de tijd van de lockdown vaak en terecht aangeduid als must-see TV. Maar Ziwe zal zich niet beperken tot enige vorm van quarantaine internetfaam. Ze werkt hier al een tijdje aan, en ze ziet eindelijk de vruchten van haar werk een thuis vinden op Showtime met Ziwe — gelokt's definitieve vorm, die zondagavond in première ging. "Het is spannend en zenuwslopend", vertelt ze In stijl. "Het is echt de moeite waard om mijn dromen gerealiseerd te zien." 

We zitten alleen in een kleine kleedkamer na uren fotograferen en het voelt meteen vertrouwd om bij haar in de buurt te zijn (en ja, ze is net zo grappig IRL). Ze vertelt snel en nadrukkelijk over haar werk. Ze is verliefd op wat ze doet en dat blijkt. De show is niet alleen haar naamgenoot, het is ook een verlengstuk van zichzelf, haar ervaringen, haar trauma en haar gemeenschap. En nu heeft Ziwe haar geesteskind officieel van sociale media naar het kleine scherm verplaatst, klaar voor een nieuw publiek om het te consumeren, ermee om te gaan, het in twijfel te trekken en ermee te spelen. Hoe je ermee omgaat, is aan jou.

De aanhangwagen alleen voor Ziwe voelde zo trouw aan haar stem en zo'n organische herhaling van haar werk. Ze draagt ​​nog steeds kleurrijke eyeliner die bij haar outfits past en draagt ​​een grote bontmuts die fans al lang zullen herkennen. De trailer bevat zelfs enkele publieksfavoriete gasten zoals toneelschrijver Jeremy O'Harris en actrice Patti Harrison. Ze geeft zwarte barbie. Ze geeft Naomi Campbell glamour uit de jaren 90. Ze werpt de camera diezelfde alwetende blik toe. De hyperdramatische montage bootst de stijl van haar YouTube-show na, alleen met … een groter budget.

als de Ziwe showrunner, ze heeft alles in handen, van bewerkingen tot schrijven. Zelden zie je jonge zwarte vrouwen met zoveel eigendom over hun gelijkenis en zoveel gezag over hun ideeën op deze schaal. Het is natuurlijk wat ze verdient: haar kredieten omvatten het schrijven voor de bekroonde late night-show van Showtime Desus & Mero, het uiten van Kamala Harris op de zender Onze Cartoonvoorzitter, en schrijven voor BET's De rundown met Robin Thede.

"Ik heb controleproblemen. Ik hou van het idee om alles over alles te weten", zegt ze lachend. De precisie waarmee ze me door haar dag leidt en de functiebeschrijving brachten me ertoe om te vragen of ze een Maagd is. "Ik ben een Vissen [zon] maar een Steenbok-maan." Het maanteken is logisch, Steenbokken zijn notoir ambitieus (denk aan Gayle King). "Ik denk dat je dat ziet aan het feit dat mijn show is als: Interviews! Muziek video's! Reclame! Het is bijna manisch. Het zijn al deze verschillende aspecten van mijn persoonlijkheid. Het is een variétéshow in de ware zin van het woord." Het zonneteken valt ook op. Vissen zijn meestal esoterisch en fantasierijk (denk aan Rihanna).

Het is waar, ze schommelt tussen het breken van ukeleles met Phoebe Bridgers en het zingen van een satirisch popnummer genaamd "Stop Being Poor'' met vriend en medewerker Harrison, om Fran Lebowitz te ondervragen over wit feminisme. Het is zo'n mooie mengelmoes van pure chaos. Het Lebowitz-interview maakt me zowel aan het lachen als jeuken. Ik kon niet bevatten dat ik mijn lippen op elkaar drukte om de veelgeprezen auteur te vragen: "Is dat de norm voor blanke vrouwen om op een laten zien en dicteren hoe het moet gaan?" Mijn ongemak is niet omdat ze een blanke vrouw is, maar omdat ze Fran Lebowitz, de oude, legendarische auteur die bekend staat om haar humor, haar sardonische commentaar, haar liefde voor New York City en haar lage tolerantie voor bullshit. Ze beroemd weigert spelletjes te spelen, heeft een hekel aan aas en switch en ja, ook langzame wandelaars. Maar op de een of andere manier zit ze tegenover Ziwe, een speelse, gevatte oplichter van blanke vrouwen. Ik ben niet zeker van de pep in Ziwe's stap, maar het leek snel genoeg.

"Fran is iemand die al 50 jaar in de openbare ruimte bestaat. Ze heeft elk interview gedaan, ze heeft elk gesprek gehad. Ik was erg opgewonden om haar vragen te stellen die ze nog nooit eerder had gekregen", zegt ze trots en vastberaden. Ze weet dat het een prestatie is om Fran Lebowitz zo'n show te laten doen. Het is een bewijs van haar kracht (en haar aanhoudende producers). Ze zit, glimlachend met haar schouders naar achteren en haar hoofd hoog, en het is verdiend. Er is moed voor nodig om beroemdheden moeilijke vragen te stellen, vooral met het beschermende karakter van PR tegenwoordig. Maar ik moet het me voorstellen Echt kost moeite om no-nonsense Lebowitz iets te smakeloos of dwaas te vragen.

Ziwe houdt van een uitdaging - de Steenbok-maan schuwt geen kans, zelfs de riskante. Ze is vocaal over hoe graag ze Kim Kardashian wil interviewen over ras en haar laatste politieke inspanningen. Ik ben benieuwd wat ze zou vragen. Ze wil het me niet vertellen. Ze manifesteert dat moment en bewaart de goede dingen. Als alternatief (en waarschijnlijker) zou ze ook graag Chet Hanks, kenner van... "witte jongen zomer," zoon van Oscar-winnaar Tom Hanks, en helemaal niet Jamaicaans, ondanks wat er zou kunnen gebeuren in deze video. Chet, als je dit leest, je zou echt zijn 'een iconische gast.'

Het merk van Ziwe was opgebouwd uit ongemakkelijke stiltes, harde vragen en natuurlijk die beruchte, onmiddellijk herkenbare blik met grote ogen. Stilte is een krachtig hulpmiddel bij het interviewen, en hoewel haar ogen boekdelen spreken, weet Ziwe de stilte te benutten. Ze is goed bedreven in het maken van mensen kronkelen. Tegelijkertijd kan het niet gemakkelijk zijn om Fran Lebowitz op de proef te stellen over het percentage blanke vrouwen dat ze haat, of te gaan zitten luisteren naar Alyssa Milano die praat over 'tan face' doen.

"Ik voel me constant nerveus. Ik weet niet wat ze gaan zeggen, ik weet niet wat ik ben gaan zeggen," vertelt ze me. "Ik voel me altijd ongemakkelijk. [Maar] ik leef met dit ongemak. Ik heb mijn hele leven ongemakkelijke gesprekken gehad over racen", zegt Ziwe (en elke zwarte vrouw die ooit een zere verklaring voor een culturele misstap, of het constant moeten afvegen van micro-agressies, of dag in, dag uit geconfronteerd met discriminatie en dagje uit. De lijst gaat maar door, maar ik ben over mijn aantal woorden heen).

Noch de Instagram Live- noch Showtime-show verandert het feit dat Ziwe nog steeds een zwarte vrouw is in Amerika, met name een Nigeriaanse vrouw van de eerste generatie. Dat kan veel zijn om te dragen, vooral met de vriendelijk van show die ze heeft gebouwd met dit grote platform. "Er was een tijd op het hoogtepunt van de pandemie waar elke keer dat iemand iets deed racistische mensen in mijn DM's zouden glippen en zeiden 'hier is een racistisch ding', terwijl dit echt is traumatiserend voor mij!" Deze gedachte achteraf van het delen van trauma's, vooral zonder trigger-waarschuwingen, is een perfect voorbeeld van het voorrecht dat Ziwe benadrukt met haar goedbedoelde maar vaak misplaatste gasten. Haar komedie belicht de diepgewortelde problemen die bestaan ​​in de grijze gebieden, de goede blanke mensen en de zwarte vierkanten op je Instagram-raster. De dingen die we soms moeilijker onder woorden kunnen brengen. Ze brengt performatieve bondgenootschap in de schijnwerpers en daagt haar gasten uit om afstand te nemen van de verbale bevestigingen en naar tastbare acties te gaan. Natuurlijk, sluit die zwarte auteurs aan. Ga nu die boeken lezen (kijkend naar jou Caroline Calloway)!

Ziwe wil de binaire waarden in het raciale discours doorbreken waarmee we (millennials) zijn opgegroeid. "Ik heb nooit echt een uitgebreide opleiding over ras gehad totdat ik keuzevakken op de universiteit volgde", zegt ze. "Daarvoor was het 'shoutout to Martin Luther King'. 'Malcolm X? Hij wilde.' Er was echt geen enkele nuance om te racen, ook al staat het aan de basis van Amerika." Een verschuiving in onze taal over ras en realiteit is hoog tijd. Ziwe is op een missie om dat te doen en natuurlijk tegelijkertijd boeiende, komische inhoud te maken.

Ik vertel haar dat ik plaatsvervangend door haar gesprekken heb geleefd, en in de loop van mijn leven enkele van diezelfde vragen aan collega's, vreemden, zelfs enkele vrienden wilde stellen. Ze beweert snel dat ze precies hetzelfde doet. "Ik leef ook plaatsvervangend! Ik ben een van die mensen die onder de douche staat en ik denk 'ik had dit moeten zeggen!' Ik kan niet terug in de tijd, maar wat ik wel kan doen is deze gesprekken nu voeren."

Haar echte gesprekken over racisme weerspiegelen niet de Instagram Live-gesprekken of die in haar nieuwe show. Net als de meeste moeilijke gesprekken, zijn ze ongemakkelijk. Maar Ziwe, de artiest, machtigt Ziwe de persoon actief (ze maakt een punt om te differentiëren).

"De creatie van dit hyperbolische personage is om mijn vroegere zelf opnieuw op te voeden. Er was een tijd in mijn leven dat ik niet de woordenschat had om op een alomvattende manier over ras te praten. Het personage in de show is slechts een samensmelting van alle lessen die ik heb geleerd als volwassen vrouw." 

Haar jongere zelf had misschien niet de taal of het gereedschap om een ​​schop een schop te noemen, of, om het bot te zeggen, om een ​​racist een racist te noemen, maar ze bouwt die blokken voor andere mensen om te gebruiken. "Mijn karakter is voor mij een manier om alle ervaringen te helen die ik in mijn hele leven heb gehad. Ik hoop dat de mensen die ernaar kijken terug kunnen keren in hun leven en deze rare nuances en ze bij hun naam kunnen noemen."

Deze show is net zo goed voor haar eigen groei als voor die van haar publiek. Hoewel je zeker niet mag verwachten dat Ziwe een soort van Mr. Rogers is, zijn er lessen te trekken. "Ik hoop dat mijn show het idee introduceert dat hoewel praten over ras en sociale kwesties ongemakkelijk is, je uiteindelijk niet zult sterven."

Foto's door Lelanie Foster. Gestyled door Becky Akinyode. Haarstyling door Cheryl Bergamy voor exclusieve artiesten die Contents Haircare gebruiken. Make-up van Merrell Hollis. Beauty Direction van Kayla Greaves. Boeking door Isabel Jones. Creatieve regie en productie door Peyton Dix en Kelly Chiello.