Brittany Snow sprak "te vroeg" over geestelijke gezondheid - maar ze heeft er geen spijt van

Toen Brittany Snow over de Emmy's podium in september met Bijna familie co-ster Timothy Hutton, gekleed in een blauwe tule J. Mendel-jurk, de Assepoestervergelijkingen waren instant - maar ze zegt dat de sprookjesachtige blik niet opzettelijk was.

"Ik ben eigenlijk niet zo meisjesachtig", vertelt ze In stijl, toegevend dat het idee voor mensen misschien moeilijk te verzoenen is nadat ze haar in Amber Von Tussle's gebloemde jurken in Haarlak of Chloe's podiumklare ensembles in Pitch Perfect. "Ik ben nooit een van die meisjes geweest die, als ik me mijn trouwjurk of een galajurk voorstelde, aan een prinsessenjurk dacht. Het is niet mijn stijl."

Jurken, met ruches of niet, zijn een beetje in het oog gehouden voor Snow, die momenteel haar huwelijk plant met verloofde Tyler Stanaland, met wie ze zich eerder dit jaar verloofde. Voordat de cake-proeverijen en locatiebesprekingen plaatsvonden, moest het paar echter eerst verhuizen van Los Angeles naar New York City, waar Snow aan het filmen is. Toen de show kwam, was ze op zoek naar meer tv-werk, en het script was de eerste die ze deed lange tijd gelezen dat voelde als wat ze zocht: een balans tussen realiteit, komedie, drama en diepte.

Na een wervelwind zondag bij de Emmy's in L.A., een vliegtuig terug naar N.Y.C. de volgende ochtend, toen ze werd opgeroepen om scènes op te nemen op wat haar vrije dag had moeten zijn, en dan naar onze fotoshoot haasten, krijgt de actrice eindelijk een minuut om op adem te komen als we op een zonnige september-woensdag in haar kleedkamer gaan zitten Manhattan. Zelfs te midden van de chaos was Snow een trooper, ze had een aantal van haar eigen outfits meegebracht om een ​​verscheidenheid aan keuzes voor de shoot te geven, en koos uiteindelijk voor een gestreepte pak set. Toen het topje met spaghettibandjes dat in de set zat niet zo goed fotografeerde als gehoopt, rolde ze met de stoten mee, trok het uit en droeg het jasje over haar beha.

Dit moment van haar heeft lang geduurd. Tien jaar geleden, toen Snow 23 was, deed ze een stap terug uit de schijnwerpers ("Ik moest om gezondheidsredenen", zegt ze). Ze had gemerkt dat ze worstelde met een slopende angst die deels voortkwam uit het onthullen van haar negen jaar durende strijd met anorexia in een rauwe, eerlijke essay voor Mensen in 2007, waarin ze haar worsteling met gewicht, depressie en zelfbeschadiging beschrijft.

Snow sprak zich uit over geestelijke gezondheid en trok het gordijn weg van een diep persoonlijke ervaring in een tijd waarin de samenleving veel minder ontvankelijk was voor gesprekken over geestesziekten. In 2007, toen Snow haar essay schreef, had de wereld Britney Spears belachelijk gemaakt vanwege een persoonlijke crisis die destijds als een publieke ineenstorting werd beschouwd. In de tien jaar daarna zijn de dingen veranderd, en nu zijn beroemdheden die over hun angst of depressie praten waarschijnlijk geprezen als inspirerend. In 2019 is Selena Gomez erkend met een prijs voor het bewustmaken van psychische problemen door haar ervaringen te bespreken. De Britse koninklijke familie heeft zich toegewijd aan de strijd tegen de... stigma rond geestelijke gezondheid. Actrice Jameela Jamil, door Meghan Markle gekozen als een van Britse Vogue's"veranderaars" van het jaar, is voor haar geprezen openheid over zelfmoordpoging en voor het pleiten voor bewustzijn van de geestelijke gezondheid.

Toen Snow naar buiten kwam met haar verhaal, zegt ze, was de nasleep 'vreselijk'. Op dat moment dacht ze gewoon dat ze zou helpen mensen die misschien met dezelfde problemen hebben gewerkt als zij, maar ze was niet bereid om zich zo kwetsbaar te voelen en blootgesteld. De wereld, zo leek het, was niet klaar voor dat soort eerlijkheid.

"Ik denk dat er nog steeds een stigma was rond het delen van zoveel waarheid, en het werd gezien als genotzuchtig of proberend aandacht te krijgen", zegt ze. "Daar was ik absoluut niet klaar voor. Ik was te jong en niet voorbereid op wat er ging gebeuren. En het was niet eens zo erg - ik voelde me gewoon alsof ik had het gereedschap niet om mensen echt te kunnen helpen en mezelf te helpen."

Uiteindelijk bereikte haar angst een punt waarop ze niet meer in het openbaar kon praten zonder te trillen, en Snow zegt dat ze een tijdlang niet wist of ze weer zou gaan werken.

"Ik deed het" Pitch Perfect films in de tussentijd en deed een show genaamd De wet van Harry, [tijdens] waarin ik meestal niet in staat was om op de set te praten, en toen moest ik mezelf langzaam terugbrengen naar een plek waar ik me op mijn gemak voelde", zegt ze.

In de jaren daarna heeft Snow een sterk ondersteuningssysteem van vrienden gecrediteerd, evenals hypnotherapie - waar ze bij zweert - om haar te helpen haar weer op de been te krijgen. Ze zegt dat nadat ze meer inzicht in zichzelf had gekregen en zich minder goed voelde... haar eigen ergste criticus, wilde ze iets doen om andere mensen te helpen zich meer verbonden en ondersteund te voelen. In 2010 vormde ze Liefde is luider, een online community die is opgericht om pesten te bestrijden en vriendelijke berichten online te versterken.

Toen ze een tiener was, herinnerde Snow zich dat ze een artikel had gelezen over een vrouw die haar worsteling met angst en depressie deelde.

"Het was de eerste keer dat ik mijn verhaal echt hoorde - ze had een eetstoornis en toen ik een kind was, had ik nog nooit hoorde over een eetstoornis, vooral niet in een tijdschrift, en ik droeg dat artikel in mijn zak, "ze zegt. "Het was het enige dat ik had dat een tastbaar bewijs was dat er iemand anders was die had wat ik had."

Het toeval wilde dat een paar jaar geleden een jonge vrouw Snow at a Coffee Bean and Tea Leaf benaderde en haar vertelde dat ze een artikel in haar zak had gedragen dat de actrice had geschreven. Haar verhaal bracht Snow ertoe om een ​​andere organisatie op te richten, de September Letters genaamd, gebaseerd op het concept van: het dragen van inspiratiebrieven in je achterzak, of het nu een fysiek knipsel is of een bericht op je telefoon. Ze is nog in de beginfase van het opzetten van het nieuwe initiatief, maar zegt dat het een website en Instagram-pagina wordt vol dagelijkse dosis hoop, begrip en kracht voor degenen die het nodig hebben.

"Nu zijn zoveel mensen zo open met hun verhalen, en het is heel, heel cool en geaccepteerd dat mensen hun waarheid delen", zegt ze. "Ik heb misschien te vroeg gesproken, maar tegelijkertijd begon het en was het de aanzet voor zoveel veranderingen in mijn leven die heel goed hebben uitgepakt, dus het is oké."

Hoewel ze niet denkt dat zij alleen de weg heeft geëffend voor het ontmantelen van het stigma rond mentale gezondheid, ze voelt zich wel onderdeel van iets dat heeft geleid tot dit tijdperk waarin mensen meer open zijn met iemand een ander.

"Ik denk dat dat heel fijn is om het gevoel te hebben dat ik er deel van uitmaakte, waar ik op een dag tegen mijn dochter kan zeggen: 'Ik was heel eerlijk toen veel mensen niet eerlijk waren'", zegt ze. "Als dertiger kan ik vol vertrouwen zeggen dat het bijna een ander leven is dat ik terugkijk en [zeg]: 'Wauw, ik was zo angstig en bang, en nu ben ik het gewoon niet meer.'"

Tegenwoordig kanaliseert ze die zelfverzekerdheid in haar carrière. Naast haar laatste hoofdrol, heeft ze onlangs haar best gedaan om te schrijven en te regisseren, door een korte film uit te brengen genaamd Milkshake eerder dit jaar, met in de hoofdrol Pitch Perfect co-ster Anna Camp. Maar ze zet deze volgende stap voorzichtig en ijverig.

"Ik denk dat veel mensen gewoon het gevoel hebben: 'Oh, je gaat gewoon regisseren', en het is niet zo eenvoudig als dat," zegt ze. "Ik moet nog veel leren, dus ik ga niet in iets springen zonder de nodige zorgvuldigheid te betrachten om zoveel mogelijk mensen te onderzoeken en te schaduwen. Ik weet dat ik nog veel te doen heb."

Staren in een tv-show, schrijven, regisseren, een initiatief voor geestelijke gezondheidszorg lanceren, een bruiloft plannen - Snow doet het allemaal. En deze keer is de wereld klaar voor haar.

Foto's door Emily Soto. Haar door Richard Marin. Make-up door Robert Sesnek. Art direction en productie door Kelly Chiello, bijgestaan ​​door Erin Glover.