Marc Jacobs Modeshow recensie

Marc Jacobs maakte een einde aan wat een minpunt was van een New York Mode Week op woensdagavond met een collectie die het Amerikaanse seizoen als geheel zo'n beetje samenvatte, waar soms geweldige kleding en een sterke boodschap een beetje verloren gingen te midden van de chaos.

Toen ze de show verlieten, leek het publiek gelijk verdeeld (zoals gewoonlijk) tussen twee kampen: er waren mensen die magie zagen in de processie van pastelkleurige schuimige jassen en wild gegolfde metalen japonnen die geen twijfel lieten bestaan ​​over de trouw van de ontwerper aan de eens zo hoogvliegende stijl van pure glamour. En er waren mensen die in de roze veren en muntkrullen zagen, en sommige looks die ontwerpen uit zijn vorige collectie direct herhaalden in verschillende kleuren, een leeggelopen versie van de herfst. Natuurlijk waren er klachten over genotzucht - de chaos hier was een vertraging van 90 minuten die herinnerde aan de... Jacobs shows van weleer, toen redacteuren geen andere keuze hadden dan zich af te vragen of hij hun loyaliteit en/of hun liefde voor hem op de proef stelde. Maar catwalkshows zijn misschien de enige plek waar een ontwerper zich zo kan uitleven, en misschien zouden ze dat ook moeten zijn als het resulteert in een collectie die zo oprecht, puur en, ja, provocerend is als deze.

Hou ervan of haat het, er waren veel opmerkelijke uitspraken, zoals een jurk van zilverachtige abrikozenstof bedekt met een berg ruches die eruitzag als geschoren ijs, en een opgeblazen jurk gemaakt van poefs van plaid. Een bijzonder hoogtepunt was een gele jas besprenkeld met blauwe bloemblaadjes, zowel als onderdeel van de stof als als applicaties. Ik zou stemmen dat het het wachten waard was.

Michael Kors toonde ook geweldige, draagbare kleding in een collectie die betrouwbaar optimistisch en ook punctueel was. Het vrolijke, mediterrane thema van de kleding ontbrak niet, met knipoogjes naar een wandeling langs de smalle steegjes van Capri, waar het absoluut fijn is om draag een witte kanten broek met wijde pijpen en met zonnebloem geverfde blouses, samen met prachtige prints gemaakt door de kunstenaar Christina Zimpel, die slechts een paar jaar geleden en is snel geadopteerd door de modewereld (haar illustraties van ontwerpers vormden de achtergrond voor de CFDA Fashion van dit jaar onderscheidingen).

Kors was niet de enige ontwerper die tijdens een down moment in de industrie probeerde wat luchtigs aan de collectie toe te voegen. Stuart Vevers en Raf Simons deden dat het beste. Bij Trainer In 1941 voegde Vevers een aantal hilarische wendingen aan Disney-personages toe aan zijn typisch donker coole sportkleding (let op het omgekeerde beeld van AristoCats, of een griezelig motief van Bambi in het bos).

Simons, in zijn licht op Amerikanen en onze obsessie met horrorfilms en haaien, bracht een ode aan Jaws, met grappige scuba-rokjes, bloederige tie-die-prints en hemdjes bedrukt met zowel de filmposter als de klassiek cK logo. Dat zouden op zijn minst kaskrakers moeten zijn voor de ondergoedindustrie.