Carey Mulligan juni Cover Shoot tijdens het coronavirus

ik heb bewonderd Carey Mulligan sinds haar baanbrekende rol als schoolmeisje verleid door een oudere man in 2009 Een opleiding draaide het Sundance Film Festival op zijn kop. Mulligan is de acteur van een acteur, die niet alleen een rol speelt, maar op de een of andere manier het gevoel geeft dat haar personage - of het nu Kitty Bennet is in Trots en vooroordelen, Daisy Buchanan in The Great Gatsby, of Maud Watts in suffragette — heeft geleefd lang voordat de film werd gemaakt. Ze zit er gewoon in, altijd. Echter, Mulligans volgende film, Veelbelovende jonge vrouw, geregisseerd door Eva vermoorden showrunner Smaragd Venkel, is een nieuwe wending, een provocerend, duister komisch verhaal over wraak op slechteriken dat meer dan één belletje van herkenning doet rinkelen in een post-#MeToo-tijdperk. (Nogmaals, het is een bewijs van Mulligans vaardigheid dat, zonder iets weg te geven, je zou denken dat ze altijd een Amerikaanse schoolverlater is geweest die in een coffeeshop werkt.)

Betrokkenheid zit ingebakken in Mulligan, die op 35-jarige leeftijd acht jaar getrouwd is met muzikant Marcus Mumford (van de folkrockband Mumford & Sons) en twee kinderen heeft, Evelyn (4) en Wilfred (2). Als ze niet aan het touren of filmen zijn, verdeelt de familie hun tijd tussen hun huis in Londen en de boerderij in Devon. Het is via FaceTime dat ik Mulligan, die in Devon is, in haar tweede week van...

LAURA BRUIN: Carey, ik moet je bedanken dat je naar Parijs bent gekomen voor deze shoot. Het was letterlijk het laatste verhaal dat we konden voltooien voordat we allemaal in lockdown gingen.

CAREY MULLIGAN: Ah. Op dat moment zaten de treinstations nog steeds vol, niemand droeg maskers en ze adviseerden mensen niet om niet te reizen. Maar toen ik eenmaal in Parijs aankwam, voelde het vreemd. Ik bracht een van mijn beste vrienden mee, en we hadden zoiets van: "Wat als we hier vast komen te zitten? Wat als iemand het in het hotel heeft?" Een week later zou niemand van ons zijn gegaan. Maar ik moet zeggen, Parijs was nog steeds leuk. We zijn laat opgebleven en hebben gekeken Butch Cassidy en de Sundance Kid in het Frans.

POND: Op de omslagafbeelding van onze abonnee ben jij, helemaal gekleed in Givenchy, voor de Eiffeltoren. Het is zo glamoureus maar nu heel aangrijpend.

CM: Er waren die dag enorme mensenmassa's. Nu is het leven in die zin stilgelegd. Ons vermogen om te reizen is beperkt, maar we zijn allemaal nog steeds nieuwsgierig. Ik vond het zo gaaf hoeveel monumenten, dierentuinen en aquaria er begonnen hun exposities livestreamen.

POND: Hoeveel doe je daarvan? Zit je op Zoom?

CM: Ik gebruik Houseparty elke zondag om 8.30 uur met mijn twee beste vrienden. We hebben allemaal kinderen, dus we zetten de tv voor ze aan en zitten in bed met een grote kop koffie en praten bij, wat best is geweest Leuk.

POND: Je hebt ook met de organisatie gewerkt Oorlogskind, Rechtsaf?

CM: Ja. War Child beheert kindvriendelijke ruimtes in vluchtelingenkampen en conflictgebieden waar kinderen kunnen worden beschermd en opgeleid. Fondsenwerving is tot stilstand gekomen omdat de economie zo'n klap heeft gekregen, dus ik ben van plan hun Instagram over te nemen om meer mensen te interesseren. Marcus heeft ook een cover uitgebracht van "You'll Never Walk Alone" van Rodgers & Hammerstein, en alle opbrengsten gaan naar War Child UK en De Grenfell Foundation. Het is zo'n mooi lied.

POND: Hoe ziet een typische dag eruit als je op de boerderij bent?

CM: We staan ​​vroeg op en doen een Zoomles voor school. Het is een peuter-check-in, dat zijn 20 kinderen die allemaal 10 minuten over elkaar heen schreeuwen. Het is hilarisch. En dan doen we wat schoolwerk. Mijn favoriete spel om te spelen is het vullen van een dienblad met speelgoed met water en het 's nachts in de vriezer leggen, en dan mogen de kinderen hun speelgoed "redden". Ze vinden het geweldig en het duurt uren. [lacht]

POND: Kook jij?

CM: Ken je de pittige broccolisalade bij Sweetgreen? We hebben onze eigen versie gemaakt en hebben die waarschijnlijk vier keer per week. We zijn weer in de comfortmodus gegaan en zijn meer stoofschotels gaan eten. Als de wereld chaotisch is, heb je warm voedsel nodig. [lacht] Variaties op stoofschotels. Dat wordt mijn kookboek.

POND: Een van de dingen die ik aan je bewonder, is dat je je professioneel onderdompelt in dingen, of het nu film, theater of een modeshoot is.

CM: Ik voel me nog steeds super onzeker in een shoot-omgeving. Al is dat de laatste jaren wel wat veranderd.

POND: Wat heeft je meer vertrouwen gegeven?

CM: Het was waarschijnlijk het krijgen van kinderen. Ik ben geen model. Ik vertel fotografen aan het begin van een shoot: "Hé, ik ben hier echt slecht in, dus de beste manier om hierdoor moet je me precies vertellen wat ik moet doen." Op al onze familiefoto's zie ik eruit als een complete mislukking. Dus ik zeg: "Als dit überhaupt gaat werken, komt dat door je vaardigheden als fotograaf."

POND: Bewijs jezelf aan mij terwijl ik hier lig als een stuk klei.

CM: Ja, ik zal een paspop zijn. Als dat!

POND: De laatste keer dat ik je zag was in L.A., en jullie waren allemaal opgetogen voor iets. Hoe ga je tussen een huis, een set en de "draai" van promotie?

CM: Het kan raar zijn. Toen ik een persdag deed voor Veelbelovende jonge vrouw (die later in de bioscoop arriveerde), lieten ze me posts op sociale media doen. Dus ik moest zeggen: "Hallo, ik ben Carey Mulligan en ik speel Cassie. Veeg omhoog om een ​​kaartje te kopen!" Maar ik zag eruit alsof ik niet eens wist wat internet was. Als ik niet in een persomgeving ben, ben ik niet massaal op de hoogte van wat er gaande is. En ik denk dat het helpt om mijn leven niet te verteren.

GERELATEERD: Alles om op Netflix te streamen op basis van je quarantainestemming

POND: Het is ironisch dat, hoewel je niet echt online bent, Veelbelovende jonge vrouw weerspiegelt de #MeToo-beweging, die werd geboren op sociale media.

CM: Emerald schreef het voordat de beweging begon, maar het gesprek is de laatste jaren genuanceerder geworden. Alles in de film heb je gezien in een bro-komedie, waarin de man het meisje echt dronken probeert te maken. En het is allemaal geweest als, "Ha ha." Maar dan kijk je er ineens door een andere lens naar en denk je: "Eigenlijk niet. Dat maakt me ongemakkelijk."

POND: Kende je Emerald al?

CM: Ik ontmoette haar bij een vriend thuis. Ze stond op het punt om naar de wrap party te gaan voor... Eva vermoorden terwijl ik deze echt geweldige plooibroek droeg, en ik dacht gewoon: "Wauw, ze is zo cool." Later realiseerden we ons dat we allebei in een oude aflevering van... Beproeving en vergelding samen. Ik was het meisje dat werd vermoord, en zij was een van mijn vrienden, en Michael Fassbender was de politieagent. [lacht]

POND: Hoe vaak krijg je lady crushes geboren uit creativiteit, plooibroeken of beide?

CM: Best veel. Het gebeurde op modderig, kijken hoe [regisseur] Dee Rees en [cameraman] Rachel Morrison in 28 dagen een buitengewoon epos maken. En opnieuw met Emma Thompson in Een opleiding. Er zijn veel mensen die een behoorlijke impact hebben gehad. Meer voor werkspullen dan voor broeken, maar de broek van Emerald heeft me gepakt.

POND: Veelbelovende jonge vrouw is donker, maar er zit humor in. Hoe voelde het om een ​​beetje... knipoog te zijn?

CM: Ik voelde me in het begin zeker geïntimideerd omdat ik omringd was door komieken zoals Bo Burnham en Jennifer Coolidge, maar we konden het allemaal zo goed met elkaar vinden. Emerald zou zeggen: "Probeer er gewoon een waar je echt kampeert." Het is de enige film waar ik ooit in heb gezeten met een blooper-reel.

POND: hoe ambitieus ben jij? En hoe definieer je het?

CM: Ik krijg een whiplash als ik aan de afgelopen 16 jaar denk. Mijn droom was om een ​​werkende actrice te worden, maar mijn verwachting was dat ik misschien mee zou doen ongeval of De rekening. En toen had ik ineens heel veel geluk en hield ik het gewoon vol. Voor mij is ambitie mezelf op de proef stellen. Als acteur probeer je altijd te bewijzen dat je verschillende dingen kunt doen. Ik ben echter bang voor erkenning en beroemdheid, dus ik heb niet de ambitie om bekend te worden. Maar ik wil heel goed zijn in mijn werk. Ik wil altijd dat het volgende wat ik doe genuanceerder, interessanter en ingewikkelder is.

POND: Het is ook oké om te zeggen dat je goed bent in wat je doet. Waarom vinden we dat we er een disclaimer over moeten hebben?

CM: Ik veronderstel dat omdat we creatief zijn - jij bent een schrijver, ik een actrice - en dat is kunst. Het is subjectief. Over mij als actrice kan iemand altijd zeggen: "Ik denk dat ze ergens onzin in was." Ik denk dat ik goed ben in wat ik doe. Ik probeer heel hard. Maar wat is de echte barometer voor succes in de kunsten? Je hoeft alleen maar werk te doen waar je in gelooft en er het beste van hoopt.

POND: Marcus gaat met de band op tournee en jij gaat films opnemen. Hoe beheer je de Tetris van het organiseren van je gezin?

CM: Ik werk niet zo veel. Ik heb nooit meer dan twee films per jaar gemaakt. En 23 dagen om te maken Veelbelovende jonge vrouw was geen massale inzet. Het zal ingewikkelder worden naarmate ons gezin ouder wordt, maar op dit moment zijn we behoorlijk mobiel.

POND: Je bent in 2012 getrouwd en bent nog maar 35. Je bent echt in beweging gekomen.

CM: Ik deed! Ik heb de beste baan ter wereld, maar ik heb geleerd dat het niet alles is. Als iemand die de publieke kant hiervan nogal intimiderend vindt, heeft het hebben van een gezin me het gevoel gegeven dat als ik een jurk draag die mensen haten, of als ik iets stoms zeg, of als mensen een film waarin ik heb gespeeld niet leuk vinden, maakt het niet zoveel uit als het was tot. Het is op een bepaalde manier bevrijdend.

POND: Word je veel herkend in Londen?

CM: Niet echt, maar ik lijk ook niet op mezelf in een van mijn films. Ik heb niet zo'n korte pony zoals in modderig of het lange haar in Veelbelovende jonge vrouw. Als ik geen make-up draag, word ik helemaal niet herkend.

POND: Wie waren je filmheldinnen toen je jonger was?

CM: Kate Winslet en Cate Blanchett. Ik bedoel, ik heb gekeken Elizabeth, zoals, 50 keer toen ik 14 jaar oud was, omdat het de enige film was die we in onze leerlingenkamer op school hadden. Ook Nicole Kidman, Reese Witherspoon, Rachel Weisz. Flink draaien. Er zijn er zo veel!

POND: Hoe was je als tiener?

CM: Oh, man, ik was een tomboy. Ik droeg nog steeds mijn Les Misérables T-shirt voor am-dram [amateurdrama] in het weekend toen ik 14 was. Het was zo'n zegen om toen geen mobiele telefoon te hebben. Ik was onhandig! En toen begon ik te werken. Ik was 18 toen ik schoot Trots en vooroordelen, en ik ging door een fase van vintage kleding. Toen ik dat deed? Veelbelovende jonge vrouw, alles wat ik wilde dragen was roze. Mijn stijl wordt sterk beïnvloed door waar ik aan werk.

POND: Vertel me, waar heb je het meeste vertrouwen in en waar heb je het minst vertrouwen in?

CM: Ik heb het meeste vertrouwen in mijn instinct voor goed materiaal. Als ik iets lees, herinner ik mezelf eraan om op mijn gevoel te vertrouwen en me niet te laten beïnvloeden. Kijk naar mij, zeggend dat ik ergens goed in ben!

POND: Je hebt het gedaan!

CM: Maar waar heb ik geen gebrek aan vertrouwen in! Ik denk dat ik niet zeker ben van de ontvangst van mijn werk. En als dame, uiterlijkheden en al dat soort dingen. Ik denk er veel te veel over na, en ik wou dat ik dat niet deed.

POND: Wacht even. Ik ben 10 jaar verder dan jij, en plotseling is het zo van: "Waarom doet mijn gezicht dat?"

CM: Maar ik denk al: "Waarom doet mijn gezicht dat?" Ik kwam van het podium na een monoloog van 15.000 woorden in het toneelstuk Meisjes jongens en keek in de spiegel en dacht: "Waar komen deze lijnen vandaan? Ik denk dat ik overdrijf!" Ik bestelde een dure crème, smeerde die twee dagen in en vergat het toen. [lacht]

POND: Waar houd je nog meer van qua schoonheid?

CM: Ik ben dol op gezichtsbehandelingen. Als ik geluk heb en toevallig op het juiste moment in Amerika ben, zie ik [esthetische] Joanna Czech. Ze is ongelooflijk. In Londen ga ik naar Pfeffer Sal. Maar voor elke dag doe ik een beetje concealer, krul mijn wimpers en gebruik Glanzende jongensbrow omdat ik deze slechteriken graag uitkam. Ik ben ook echt gevallen voor baseball caps. Vroeger voelde ik me onzeker over het dragen van een omdat ik geen Amerikaan ben, maar het is een geweldige manier om door het leven te navigeren zonder make-up.

POND: Wat staat er op je pet? Is het een team of gewoon een stijl?

CM: Het is door Buitenstemmen, en er staat "Dingen doen" op.

POND: Ik zal hier gewoon dingen doen!

CM: En dat ben ik altijd.

Gefotografeerd door Horst Diekger. Gestyled door Konca Aykan. Haar door Laurent Philippon voor Calliste Agency. Make-up door Maria Olsson voor Open Talent. Manicure door Virginie Mataja voor Airport Agency. Productie door Octopix.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het meinummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download 22 mei.