Lily Collins Talks Mank, Emily w Paryżu

Ta historia, podobnie jak wiele innych osadzonych w niekończącym się stresowym śnie, jakim jest rok 2020, zaczyna się od trudności technicznych.

„W tym momencie powinnam być lepsza”, mówi mi Lily Collins, kiedy w końcu udaje nam się połączyć przez Zoom. „Wciąż się gubię” – mówi, odnosząc się do mechaniki naszego nowego normalnego: wirtualnego wywiady i sesje zdjęciowe FaceTime, niegdyś obcy język, który obejmuje ustawienia światła pierścieniowego i spotkania kody pokoi.

Pomimo przyjętej krzywej uczenia się w domu, komfort Collinsa z komunikacją (w dowolnej formie) jest jasny. Pojawia się na ekranie w jasnoróżowym swetrze z wycięciami na ramionach, jej długie brązowe włosy z przedziałkiem pośrodku i falujące bez zastrzeżeń na jej klatce piersiowej (tak jak mówi samouczek YouTube – ale nigdy tak się nie dzieje), wydaje się spokojna, chętna parzysty.

Wydaje się, że klapa została zatrzaśnięta, „akcja!” wywołany w pierwszym ujęciu dnia. Energia Collins jest wysoka, a jej odpowiedzi obfite — słowa wylewają się w wyścigu z 60-minutowym zegarem, którym jest nasza rozmowa. Oczywiście to

W rzadkich przypadkach była w stanie zwolnić, poświęciła swój czas na autorefleksję, ponieważ ten okres jest najdłuższym okresem dorosłe życie 31-latki, które spędziła w domu, chwilowo uwolniona od wstrząsów międzynarodowych wycieczek prasowych i na miejscu pędy.

Mimo to niepokój krążył przez ostatnie dziewięć miesięcy, dotykając Collinsa głębiej niż kiedykolwiek wcześniej. I chociaż wymagania jej kariery sprawiły, że komunikowanie się z daleka z przyjaciółmi i rodziną stało się normą, to jednak wciąż trudno pogodzić kontakty towarzyskie przez ekran z kimś, kto mieszka niedaleko od swojego domu w Los Angeles.

„Tam jest taki smutek”, przyznaje, a jej mimika i uniesienie brwi dyktują jej odpowiedź tak samo, jak jej słowa. „Byłoby cudownie móc wykorzystać ten czas [teraz], kiedy go mamy, aby zobaczyć przyjaciół, zobaczyć rodzinę, przeżyć te niesamowite doświadczenia i przygody razem. Ale oczywiście tak nie jest”.

Na papierze są to wyćwiczone odpowiedzi aktorki, której szkolenie medialne rozpoczęło się, zanim mogła głosować. Ale po przeczytaniu pamiętnika Collinsa z 2017 roku Bez filtra, jej pasja do łączenia się z innymi i przekazywania lekcji, których nauczyła się na każdej stronie, wydaje mi się, że te uczucia, jakkolwiek oczywiste, są po prostu nieodłącznie związane z Lily. Odpowiedzi jednowyrazowe nie są w jej stylu — są to medytacje z pięcioma akapitami obnażające duszę.

Dodając do tego gorzko-słodki rok spędzony w domu, Collins ma obecnie wiele do świętowania. Tydzień przed premierą niezwykle popularnej komedii „Darren Star” firmy Netflix Emilia w ParyżuCollins ogłosiła, że ​​ona i jej chłopak reżyser Charlie McDowell są zaręczeni.

„Wielu naszych przyjaciół i rodziny mówiło:„Dziękujemy za to, że dałeś nam coś, na co czekamy”. Na przykład przyszła teściowa Mary Steenburgen to „nad Księżycem.”

„Myślę, że ostatnie miesiące były tak zamglone ciemnością i negatywnością”, kontynuuje Collins, „i wszystko, co pozytywne i wszystko, co jest wypełnione nadzieją i światłem, jest czymś, czego chcemy się trzymać”.

Collins, samozwańcza optymistka, nie pozwala, by ograniczenia pandemii stłumiły podekscytowanie jej i McDowella. „Święcimy razem” – mówi mi rzeczowo, jakby ta odpowiedź była oczywista (a chyba tak jest). „Najważniejsze jest to, że jesteśmy po prostu tak podekscytowani. Nie musimy mieć czegoś, żeby uczcić nasze podekscytowanie. Nadal możesz dzielić emocje, to tylko w inny sposób.

Podobnie jak miliony Amerykanów, Collins i McDowell chłonęli koktajl wywołanego wyborami niepokoju i podniecenia, który miał nas w stan bliski zombie, więźniowie naszych ekranów przez prawie pięć dni z rzędu, podczas gdy czekaliśmy na ostatnie słowo z naszych prezenterów informacyjnych wybór.

„Właśnie się zafascynowałam i nie mogłam tego wyłączyć” – mówi o reportażach wyborczych. "Nigdy tego nie zapomnę."

W listopadzie 7, kiedy Joe Biden został ogłoszony prezydentem-elektem USA, Collins opublikowała zdjęcia siebie i McDowella, odziani w dresy i pozujący przed telewizorem, z rękami uniesionymi do góry, gdy CNN ogłosiło zwycięstwo na ekranie.

Zanim Collins stała się uznaną aktorką, była nastoletnią dziennikarką. W 2008 roku pracowała nad kampanią Nickelodeon Kids Pick the President, a nawet relacjonowała inaugurację prezydenta Baracka Obamy w następnym roku. Ale pomimo jej wczesnego zaangażowania w politykę, nie była to dziedzina, w której czuła się szczególnie dobrze poinformowana.

„To nie było coś, o czym czułam się komfortowo, naprawdę rozmawiając, ponieważ po prostu nie byłam w tym tak wykształcona”, mówi. „Czułem się niewłaściwie rozmawiać o czymś, o czym niewiele wiedziałem”.

„[On] tak wiele mnie nauczył” – mówi mi. „To było niesamowite i bardzo poszerzyło mój umysł, by po prostu być otwartym na edukację i mieć partnera, który tak bardzo to wspiera”.

„Muszę przyznać, że rozwój w ten sposób jest naprawdę pozytywny. I nie bojąc się nagłaśniać tego w mediach społecznościowych i naprawdę korzystać z tej platformy w sposób, w jaki nie robiłem tego wcześniej”.

Pozostając przy marce z naciskiem na pozytywność i Emilia w Paryżu-styl bon motsCollins zachęcała swoich zwolenników do głosowania. „Pary, które głosują razem, pozostają razem” – napisała obraz siebie i McDowella trzymających karty do głosowania na nieobecność, obaj noszą estetyczny odcień beżu. „Nigdy nie jesteś za młody, aby zacząć się angażować, kształcić się i korzystać z platformy” – poradziła swoim nastoletnim fanom latem, publikując informację zwrotną zdjęcie jej reportażu z Krajowej Konwencji Demokratów w 2008 r..

A w obliczu zbliżających się drugich wyborów do Senatu w Gruzji, mówi, że jej aktywizm polityczny jest nadal „bardzo żywy”.

Za Collinsem stoją rzędy lśniących starych aparatów fotograficznych, które natychmiast przypominają mi o obsesję na punkcie estetyki Emily Cooper, tytułową gwiaździstą milenialką z zagranicy, do której aktorka przywiozła Życie w Emilia w Paryżu.

Spektakl, który w dużej mierze opiera się na paryskiej scenerii, jest definicją eskapizmu, połączoną oczywiście z faktem, że my (z wyjątkiem prywatnego odrzutowca na wyspie) naprawdę nie możemy uciec.

Gdyby Emily miała żyć w naszych czasach pandemii, Collins wyobraża sobie, że włożyłaby rękę w coś innowacyjnego. „Jest tak kreatywna i zaradna, że ​​prawdopodobnie stworzyłaby jakąś firmę” – mówi. „Nie porzuciłbym jej, by wymyślić jakiś szalony startup, ale potem wraca do biura i wygląda na to, że ma ten produkt, który teraz jest wszędzie wysadzany”. Pon dieu!

Emilia w Paryżu został niedawno odnowiony na drugi sezon (nieuchwytna nagroda od Netflixa z okresu kwarantanny) i w przyszłości trzeba wprowadzić zmiany.

„Myślę, że jest duża szansa na włączenie większej różnorodności do serialu – za kulisami, przed kamerą — i prowadzimy na ten temat rozmowy — mówi Collins w zamyśleniu. Przyjaciel Emily Mindy (Ashley Park) i kolega Julien (Samuel Arnold) należą do nielicznych niebiałych członków obsady. „Integracja jest dla mnie bardzo ważna, a po wszystkim, co wydarzyło się w ciągu ostatnich miesięcy, zostało mi wyjaśnione na wiele sposobów, w jaki sposób możemy działać lepiej na całym świecie”.

Spektakl był przedmiotem krytyki, a naysayers krytykowali wszystko, od przyjęcia francuskich stereotypów w serialu po scharakteryzowanie samej okrytej przywilejami Emily.

Collins szczyci się tym, że jest dobrym słuchaczem – chociaż mogę cię zapewnić, że jest również bardzo dobra w części mówiącej. Ale jest różnica między byciem akcyjnym a reakcyjnym, mówi mi (właściwie dwa razy), a jako pierwsza producentka znajduje tę równowagę.

„Ludzie zawsze znajdą coś dobrego i złego, a ponieważ mamy możliwość zrobienia drugiego sezonu, nie możesz wziąć wszystko pod uwagę”, mówi, zauważając, że mając zaledwie 10 odcinków poniżej 30 minut każdy, nie byli w stanie zbadać każdego tematu, który mieli nadzieję omówić w 1. sezonie. „Nie wszystko będzie zawsze filiżanką herbaty dla wszystkich”.

I chociaż to nie jest jej praca Emilia coś, czym nie jest, widzi wartość w „bawieniu się” zmianami. „Jeśli to nadal nie działa, przynajmniej możesz powiedzieć, że próbowałeś”.

Jej umiejętność konfrontacji z krytyką z taką elokwencją była doskonalona w młodym wieku, gdy obserwowała swojego ojca, muzyka Phila Collins, poruszaj się w branży, która wymaga wysokiego poziomu ekspozycji, a wraz z nią obfitości zewnętrznych negatywne.

„Trzeba prawdziwej odwagi, aby być bezbronnym jako artysta i wystawić się tam i zabrać swoje pasję i zanieść ją ludziom na całym świecie — aby zobaczyć, jak robi to mój tata, zawsze to podziwiałam” mówi.

Ale ta luka ma swoją cenę, ponieważ każdy, kto ma 22 miliony obserwujących na Instagramie (i wciąż rośnie), może i powie ci. Wie, że nie powinna czytać komentarzy – to jest How to Be a Celebrity 101 – ale wiedza Collinsa z pierwszej ręki na temat tego, co to znaczy dawać część siebie społeczeństwu, jest prawdopodobnie bardziej zniuansowana niż większość.

„O ile możesz być oklaskiwany, możesz również zostać zburzony” – mówi, a jej twarz przyćmiewa odległy wyraz, gdy kontynuuje. „Podziwiam każdego, kto potrafi pozostać w centrum tego doświadczenia”.

Collins rzadko brakuje słów, ale kiedy od czasu do czasu potrzebuje trochę czasu, aby odpowiedzieć, popijając z słomka w słoju z rączką, odpowiedź często jest już wypisana na jej stylu Audrey Hepburn cechy. Wyobrażam sobie, jak to zachowanie przekłada się na planie: oczy płoną, ręce w ruchu, zarówno internalizując, jak i eksternalizując.

Gwałtowność jako krytycy Emilia w Paryżu być może fani są tak samo gorliwi. Emily stała się popularnym kostiumem na Halloween zaledwie kilka tygodni po premierze serialu. A Collins, doświadczający sukcesu serialu z domu, został „zdumiony” wsparciem.

Pandemia zmusiła ją do pominięcia typowego zalewu czerwonych dywanów i szybkich podróży za granicę. Zamiast tego Collins miał doświadczenie, które wydawało się bardziej autentyczne.

„To nie jest jakaś szalona przejażdżka”, mówi. „Właściwie jesteś w swoim domu, w rzeczywistości, ze swoją osobą, mając realność zmywania naczyń, wyrzucania śmieci… i podczas gdy wszystkie te rzeczy co robisz w swoim codziennym życiu, aby usłyszeć, jak coś, co stworzyłeś z ludźmi, robi i uderza w duch czasu... to po prostu naprawdę upokarzający, gruntowny sposób, aby tego doświadczyć”.

Jest w trakcie swojej drugiej dużej wirtualnej trasy prasowej z innym projektem Netflix, Davidem Fincherem Mank. Film, w całości osadzony w czerni i bieli, naśladujący styl filmów z epoki, następuje Obywatel Kane scenarzysta Herman Mankiewicz (Gary Oldman), który zmaga się z napisaniem tego, co jest obecnie uważane za jeden z najlepszych filmów wszechczasów. Collins gra Ritę Alexander, stenografistkę Manka i coraz częściej jego powiernicę.

Collins czuła się dobrze zorientowana w pułapkach starego Hollywood, częściowo dzięki swojemu dzieciństwu. „Czuję się szczęśliwa, że ​​dorastałam w domu, który bardzo wspierał i wspierał stare filmy, starych komików, starych hollywoodzkich aktorów i aktorki” – mówi mi. Wyobrażam sobie młodego Collinsa zwiniętego na aksamitnym kanapie w pokoju pełnym starych pamiątek filmowych, chichoczącej do siebie, gdy na projektorze powyżej gra się komedia Three Stooges.

 „Wiele osób z tego następnego pokolenia mogło nawet o tym nie słyszeć Obywatel Kane. Niektórzy ludzie nawet nie będą wiedzieć, kim jest Audrey Hepburn. A dla mnie dorastałem w domu [gdzie] był tak duży nacisk i entuzjazm na przeszłość i stare Hollywood. To było bardzo powszechne w moim dzieciństwie”.

Efektowne wczesne dziesięciolecia przemysłu filmowego okazały się wszechobecne również w twórczości Collinsa, po raz pierwszy w serialowej adaptacji z lat 30. Ostatni potentat a potem romans inspirowany Howardem Hughesem Warrena Beatty'ego Zasady nie mają zastosowania.

„Poczułem:„ Och, dużo wiem o tym okresie ”. A potem przeczytałem scenariusz [dla Mank] i powiedział: „Niewiele wiem o tym okresie. W rzeczywistości jest w tym cała inna warstwa, o której nie wiedziałam ”- mówi o historii Obywatel Kanepoczątek.

Rola Collinsa nie jest duża, ale jest kluczowa. Rita jest przeciwieństwem typowej pomysłowości z lat 30. — jest szczera, pewna siebie i, jak sama Collins, zawsze chce widzieć w innych to, co najlepsze.

„Naprawdę pociąga [Manka] do odpowiedzialności w sposób, który jest dość śmiały, ponieważ może zostać zwolniona”, mówi mi Collins. „Używa swojego głosu i wyraża się przed Mankiem, ponieważ widzi jego potencjał. Naprawdę wierzy w niego najlepiej i chce, aby odniósł sukces. Jestem kimś, kto będzie oddawał się doskonaleniu kogoś, bo jeśli w niego wierzę i widzę ten potencjał, to zawsze będę chciał go kibicować i zakorzenić. I czuję, że to sedno tego, kim jest Rita”.

To prawie wstrząsające widzieć Collinsa jako Ritę, tematyczną 180 od porywczej Amerykanki z Paryża, która tej jesieni znalazła się na szczycie niezliczonych kolejek Netflixa. Ale jako ktoś, kto przedarł się przez filmografię Collinsa w ciągu kilku tygodni, uronił łzę, gdy wątła Fantine zmagała się z wokalizacją swoich ostatnich słów w BBC Nędznicy miniserialu, zaciskając pięści, gdy Liz Kendall konfrontuje się ze swoim długoletnim chłopakiem Tedem Bundy w więzieniu, błagając go, by przyznał się do swoich zbrodni w Niezwykle niegodziwy, szokująco zły i podłyMogę zaświadczyć, że Collins nigdy nie był tylko jedną rzeczą.

Krytycy niech szlag trafi, Collins skłania się do bycia dumnym z tego, co robisz, oraz do pułapek związanych z wybieraniem projektów, takich jak Licencjat zawodnicy, z „złych powodów”. Jeśli istnieje jakaś granica między Collinsem, Emily i Ritą, podejście „słuchaj swojego serca” z pewnością jest nim.

Fotograf: Max Hemphill
Asystent fotograficzny: Nick Caiazza
Styliści: Rob i Mariel
Stylista włosów: Gregory Russell
Wizażystka: Fiona Stiles
Edytor grafiki: Kelly Chiello
Redaktor projektów specjalnych: Peyton Dix
Redaktor piękna: Kayla Greaves
Redaktor mody: Samantha Sutton