Julianne Moore mówi o ambicji i sile charakteru

Julianne Moore jest na wakacjach. A kiedy wita mnie przed swoim domem w Montauk w stanie Nowy Jork, jest uosobieniem weekendowego szyku w białym podkoszulku i dżinsowych wycięciach. Dwa tygodnie po kręceniu tego utworu — poprosiliśmy zdobywcę Oscara o przedstawienie sześciu piękno archetypy – jedyną postacią, którą gra Moore, jest ona sama: błogo niestrzeżona.

Za drzwiami wejściowymi stoi ręcznik pokryty rodzinnymi piaskowymi butami, w tym jej własnymi czarno-czarnymi Birkenstockami. Jest w połowie przygotowywania herbaty i śniadania dla 15-letniej córki Liv, która jest chora w domu po pracy doradcy na obozie letnim. Jest wcześnie, więc 19-letni syn Cal wciąż śpi, a mąż Bart Freundlich wyszedł z dwoma psami, Cherry i Milly. Domek Moore-Freundlich, pierwotnie dwupokojowa chata rybacka zbudowana w latach 40., która została delikatnie przeniesiona do małej przestrzeni z trzema sypialniami, jest całkowicie cichy.

POWIĄZANE: Gwiazdy dzielą się tym, jak zmieniły się ich procedury kosmetyczne od czasu zostania mamami

Podaje Liv śniadanie i pyta, co powinniśmy zrobić najpierw: wywiad czy deska wiosłowa? Dość regularnie jeździ na desce wiosłowej, gdy jest w Montauk; Nigdy tego nie robiłem. Ale zgłosiła się na ochotnika, żeby zabrać mnie na wodę za jej domem. A kiedy Julianne Moore coś ci oferuje, mówisz tak. Po prostu to robisz.

Chwyta kilku lotników i słomkowy kapelusz z szerokim rondem, a my kierujemy się przez jej podwórko do 18-hektarowego Fort Pond, którego subtelny mrok jest kolejnym świadectwem natury Moore'a. Wybiera dla mnie to, co uważa za najbardziej stabilny longboard, a dla siebie bardziej sportowy fioletowy model, z łatwością radzi sobie z nieporęcznymi deskami pomimo swojej drobnej ramy.

WIDEO: Za kulisami sesji na okładkę Julianne Moore

Jako nauczycielka, by zacytować jej postać Maude Lebowski, Moore jest kobietą dobrą i dokładną. Na wodzie opowiada o okolicy i pracy córki, a ja staram się to utrzymać. „Wiatr się wzmaga”, ostrzega po około 40 minutach. I w ciągu kilku sekund jest po wszystkim: podskakuję, wymachuję rękami i wpadam. "O nie! Nic ci nie jest?" – pyta, wyglądając na autentycznie zaniepokojoną. Śmieję się. I ona też. Pozostałe 15 minut wiosłujemy z powrotem na jej podwórko na kolanach w solidarności.

Z powrotem na suchym lądzie, siedzimy na jej ogrodzonym ganku i rozmawiamy nad jagodami o jej pracowitym roku. Jesienią czeka nas trochę juliański renesans. Moore nakręcił trzy filmy w 2016 roku, jeden na sezon od wiosny do jesieni – a teraz według pewnego układu gwiazd wszystkie trzy mają się ukazać za mniej niż dwa miesiące. W tych trzech filmach zagrała pięć postaci. To wiele osobowości, którymi trzeba zarządzać, co świadczy o jej prawdziwym zainteresowaniu ludźmi – wszelkiego rodzaju ludźmi.

„Zawsze myślę:„ Jak to jest w tam?’” – mówi, wskazując na moje serce, a potem na głowę. „Jak tam jest teraz? Jakie to uczucie?”. Bardzo mnie to ciekawi. Zawsze taki byłem. Zrozumienie, gdzie jesteśmy różni i gdzie jesteśmy tacy sami”.

Zagłębianie się w każdą postać podnieca ją. Jej oczy rozświetlają się, gdy mówi o śledzeniu neurochirurga na początku swojej kariery. „Zawsze byłam dobrą uczennicą i zdaję sobie sprawę, że nadal moim ulubionym zajęciem jest uczenie się czegoś nowego, spędzanie czasu z ludźmi, którzy są ekspertami i proszenie ich o to, by mnie uczyli” – mówi.

Edukacja była bardzo ceniona w jej domu, gdy dorastała — Moore urodziła się w Fort Bragg w Karolinie Północnej i jako dziecko często się przemieszczała, ponieważ jej ojciec był w wojsku. Oboje jej rodzice pracowali na studiach po urodzeniu się jej i jej rodzeństwa. Po służbie jako pilot helikoptera i spadochroniarz podczas wojny w Wietnamie, jej ojciec został prawnikiem i sędzią; jej matka ukończyła studia, gdy Moore była w ósmej klasie, a następnie uzyskała tytuł magistra psychologii i pracy socjalnej. W jej swobodnym przemówieniu przebija własny intelekt Moore. (Jedną z cech żarłocznego czytelnika jest ktoś, kto potrafi „wszczepić” w rozmowę bez premedytacji).

A jej uznanie dla wirtuozerii rozciąga się na wszystkie strony. Potrafi wyrzucać projektantów, na których punkcie ma obsesję (Raf Simons, Clare Waight Keller i Karl Lagerfeld) i, jak wielu z nas, wydaje się być trochę uzależnioną od piękna. Twarz L’Oréal Paryż od 2012 roku przyznaje się do miłości do Goop.com i radzi, żebym sprawdził Bazar Botanica, butik w aptecznym stylu na Amagansett Square, gdzie niedawno kupiła balsam do ust i policzków, który uwielbia. (Wbiega do swojej sypialni, żeby go złapać i z pierwszej ręki pokazać mi efekty zabarwienia.)

Moore wnosi tę samą ciekawość do swoich ról. Pierwszym dużym wydawnictwem z jej trzech filmów jest Kingsman: Złoty Krąg, kontynuacja brytyjskiego filmu akcji szpiegowskiego Matthew Vaughna z 2014 r., ukaże się 22 września. W tej odsłonie Moore gra złego przedsiębiorcę Poppy, która wydaje się dość miła, dopóki nie każe poplecznikowi wrzucić kolegi do maszynki do mięsa. „Chciałem, żeby Poppy była kimś, kto sprawia, że ​​myślisz, że jest dziwna, ale rozsądna. Chce być w telewizji, więc wiele z tego, co robi, ma naprawdę charakter prezentacyjny. Chce być widziana.

Ta idea, znaczenie bycia widzianym, powraca w dalszej części naszej rozmowy. Zauważam, że moi koledzy i przyjaciele chętnie dzielą się anegdotami o wrodzonej uprzejmości i ogólnej przyzwoitości Moore'a. I sam widziałem to na naszej sesji, kiedy, nawet po sześciu gruntownych remontach w ciągu ośmiu godzin, pozostała miła dla wszystkich na planie. Potrzeba pracy, aby zawsze dawać ludziom uśmiech, patrzeć wszystkim w oczy. To wymaga perspektywy.

POWIĄZANE: List Laury Dern do jej 12-letniej córki sprawi, że będziesz płakać: „Nie ograniczaj się”

Rumieni się na komplement. „To znaczy, pamiętam, kiedy byłam kelnerką, kiedy byłam po raz pierwszy w Nowym Jorku. Czekałem przy stolikach, a byli ludzie, którzy nawet nie nawiązywali kontaktu wzrokowego. To okropne, kiedy ktoś dosłownie na ciebie nie patrzy”. Przerywa. „Najgorsze, co możesz komuś zrobić, to nie widzieć ich, sprawić, by czuli się niewidzialni. To naprawdę ważne dla nas jako istot ludzkich, że uznajemy ludzi, sprawiamy, że czują się widziani. Bo dlaczego miałbyś tego nie robić?

Drugi z jesiennych filmów Moore'a ponownie łączy ją z długoletnim współpracownikiem, reżyserem Toddem Haynesem. w Osłupiały ze zdumienia (dostępny 20 października) Moore gra dwie postacie. Fabuła toczy się na podwójnej linii czasu, opowiadając historię młodej głuchej dziewczyny z lat 20. w Nowym Jorku i chłopca żyjącego w Minnesocie z lat 70. XX wieku. Aby się przygotować, Moore nauczył się języka migowego i dla
jej udział w narracji lat 20. studiowała nieme filmy Lillian Gish.

„Im jestem starsza, tym bardziej się przygotowuję”, mówi. „Kiedy byłem młodszy, myślałem, że jestem przygotowany. Ale… — śmieje się tutaj — po prostu blednie w porównaniu z ilością, którą robię teraz. Być może będąc młodym, myślisz: „Cóż, wiem, jak to zrobić!”, a im jesteś starszy, tym bardziej zdajesz sobie sprawę, że nic nie wiesz”.

Jej podejście do pracy zmieniło się też pod innymi względami. Mówi, że kiedy była młodsza, postrzegała swoje postacie jako całkowicie odrębne istoty od siebie, wierząc, że powinna się wyłączyć, aby móc je włączyć. Nigdy więcej. „Teraz zdaję sobie sprawę, że lokalizuję postacie w sobie. Nie muszę tłumić ani pozbywać się niczego, co jest moje; Po prostu wymyślam, co wzmocnić. Ale żeby się tam dostać, musisz mieć dostęp do wszystkich funkcji emocjonalnych”.

Ponieważ znalazła uznanie dzięki powolnym i stałym, mówi, że jej 2015 Oscar wygraj za Wciąż Alicja nie zmieniła dramatycznie jej kariery. W wieku 56 lat nabrała rozpędu. A pomysł starzenia się – lub próba odwrócenia tego procesu – po prostu nie przychodzi jej do głowy: „To znaczy, nie rozmawiajmy o tym pomyśle „O nie! Będę miał 40 lat!” Możesz być martwy. Wiec ciesz się tym. To przywilej się starzeć! Nawet w skryptach będą określać postać jako „starzenie się”. Cóż… wszyscy się starzeją. W literaturze i filmach, kiedy ludzie próbują zatrzymać ten proces, zawsze kończy się to katastrofą. Myślę, że to naprawdę ważne, aby być tam, gdzie jesteś”.

Trzecim filmem Moore'a w tym sezonie jest George Clooney w sterze Suburbikon (na podstawie scenariusza napisanego przez Clooneya, Granta Heslova oraz Joela i Ethana Coenów), ukaże się 27 października. W thrillerze komediowym z lat 50. Moore gra parę bliźniaków, Jak świat się obraca fani będą wiedzieć, że nie jest to całkowity odcinek – w 1988 roku wygrała Emmy za grę przyrodnimi siostrami Frannie i Sabriną Hughes. Osobista linia dziennika Moore'a do filmu to „zwykli ludzie, którzy próbują uzyskać to, czego chcą, może nie w najbardziej pikantny sposób”.

POWIĄZANE: Sheryl Crow o prostej zmianie, która zmieniła jej życie

To odwrotność prawdziwego życia Moore'a: wydaje się, że dostaje to, czego chce... i staram się pozostać normalną osobą. „Nie sądzę, aby [mój sukces] był zabawny, gdybym nie miała rodziny, z której mogłabym czerpać i być” – mówi. „Bart i ja mamy bardzo solidne życie prywatne”.

Te wakacje to ich ostatnia szansa, by być razem, zanim Cal pojedzie grać w koszykówkę w Europie przed swoim drugim rokiem w Davidson College w Północnej Karolinie. Że jej Nowy Jork gniazdo jest w połowie puste, to „udręka” dla Moore'a. „Wiedzieliśmy, że to się stanie, ale rzeczywistość jest trudna. Od najmłodszych lat Twoim zadaniem jest danie im narzędzi, które pozwolą Ci odejść od Ciebie, ale kiedy to zrobią, to tak: „Nieee!’ ”

Jej dzieci nie obejrzały wielu z jej blisko 90 występów, a ona też ich do tego nie zachęca. „Nie potrzebuję, aby postrzegali mnie jako kogoś innego niż swoją matkę” – mówi. „Najważniejsze jest, aby wiedzieli, że kocham swoją pracę, że się w nią angażuję”.

Dla Moore wynikający z tego sukces był niemal przypadkowy. „Czasami patrzę wstecz i myślę:„ Nie wiem, skąd w ogóle wpadłem na ten pomysł, by zostać aktorem”. Ale bardzo mnie to interesowało i to mnie napędzało. Myślę, że w dniu, w którym przestanę się nim tak interesować, będę mniej ambitny.

Więcej takich historii znajdziesz w październikowym wydaniu W stylu, dostępne w kioskach, na Amazonka, i dla pobieranie cyfrowe wrz. 15.

Redaktor mody: Vanessa Chow dla Streeters. Włosy: Serge Normant dla Serge Normant Hair Care z wybitnymi artystami. Kolorystka: Gina Gilbert. Charakteryzacja: Gucci Westman dla agencji Home. Manicure: Gina Eppolito dla ginails.com. Scenografia: Bette Adams dla artystów MHS.