9 książek non-fiction autorów AAPI, które powinny znaleźć się na twojej liście lektur

Z okazji Miesiąca Dziedzictwa Wyspiarzy Azji i Ameryki Pacyfiku przedstawiamy najlepsze pamiętniki, kolekcje esejów i podręczniki historyczne, których nie będziesz w stanie odłożyć.

Znaki maja Wyspiarze z Azji, Ameryki i Pacyfiku (AAPI) Miesiąc Dziedzictwa, a także fantastyczna okazja do zapoznania się z pracą głosów AAPI. Dzieła non-fiction zapewniają głębsze zrozumienie różnych kultur azjatyckich w Ameryce, a także osobistych doświadczeń, które często z trudem przebijają się do głównego nurtu. Chociaż żadna z list nie jest wyczerpująca, może służyć jako świetny punkt wyjścia do czytania książek przez cały rok.

Zwróciliśmy się do Nowojorczyk Pisarz personelu Jiayang Fan, New York Times bestseller Esme Weijun Wang, muzyk i autor Michelle Zauner japońskiego śniadania, autor

"Melancholia rasy autorstwa chińsko-amerykańskiego historyka i teoretyka Anne Anlin Cheng jest zdumiewający w sposobie, w jaki wyjaśnia znaczenie żałoby rasowej i odróżnia ją od żalu” – mówi Fan. „Cheng pisze pięknie i wnikliwie o rasie, ponieważ odnosi się do tożsamości kulturowej i tego, co ona oznacza zarówno utratę, jak i zyskanie części siebie, gdy żyjesz jako członek mniejszości białej większości społeczeństwo."

„Natknąłem się na tę książkę nieżyjącego już uczonego Petera Kwonga, pisząc mój pierwszy dogłębny artykuł o Chinatown i znalazłem jej jasne wyjaśnienia dotyczące podziemnej gospodarki Chinatown są nieocenione dla zrozumienia zarówno Chinatown, jak i Ameryki ”, Fan wyjaśnia.

Jako koreańska adoptowana Amerykanka dorastająca w Oregonie, Chung nigdy nie czuła, że ​​całkowicie do niej należy. W swoim pamiętniku wspomina swoją podróż, w której odnalazła swoich biologicznych rodziców i dowiedziała się więcej o sobie podczas tego procesu. „To przemyślane i myślę, że pokazuje jej niezwykłe umiejętności jako pisarki i redaktorki” – mówi Wang.

POWIĄZANE: Prawie Azjata, Prawie Amerykanin

"Od dawna ciągnęło mnie do Dyktacie, Hybrydowy tekst Theresy Hak Kyung Cha, który łączy w sobie wiele form, w tym sztukę wizualną, i wskazówki ze sztuki wizualnej – popycha nasze wyobrażenia o tym, jak książka musi wyglądać lub być” – wyjaśnia Pham.

Aleksandra Chee Jak napisać powieść autobiograficzną? został polecony przez kilku pisarzy, z którymi rozmawialiśmy, w tym Zaunera, Phama i Jacoba.

„To porusza kwestie rzemiosła i autorstwa, jednocześnie delikatnie komplikując nasze wyobrażenia o tym, co mogą zrobić pamiętniki i fikcja”, wyjaśnia Pham. Jacob dodaje o debiutanckiej kolekcji literatury faktu Chee: „Opowiada o tym, jak być queer azjatyckim amerykańskim artystą, a ja nigdy nie czułam się tak trzymana i widziana” – mówi.

Wang pisze o swoich doświadczeniach z chorobami psychicznymi i przewlekłymi, w tym o ich wpływie na jej życie oraz o tym, jak terminologia wpłynęła na całą społeczność medyczną. Wang wykorzystuje zarówno anegdoty, jak i badania w swojej książce, która została pochwalona przez Los Angeles — przegląd książek oraz New York Times, pośród innych.

„Jestem pewien, że rekomendowanie tej książki w tym momencie to dla mnie podstawa” – mówi Zauner z New York Bestseller Times, „ale Jia jest po prostu niezaprzeczalnie prawdopodobnie najostrzejszym, najbardziej odpowiednim głosem naszego Pokolenie."

Debiutancka praca Phama, opublikowana 4 maja, jest zbiorem, który czerpie inspirację od pisarzy takich jak Haruki Murakami do malarzy, w tym Georgii O'Keeffe. W niektórych esejach zastanawia się także nad kluczowymi momentami swojego życia: m.in. przeżywaniem wypalenia psychicznego i epizodu schizofrenicznego. Przede wszystkim Pham pisze historię połączenia i znalezienia domu.

Jakub został zainspirowany do pisania Dobra rozmowa po rozmowach z jej 6-letnim synem, który jest Żydem i Indianinem, na temat rasy. Pamiętnik, osadzony w formie graficznej, zestawia ze sobą karykatury, na których rozmawia z jej synem nad autentycznymi obrazami, w tym starymi zdjęciami rodzinnymi.