Tak było w przypadku sobotniego występu Jonathana Andersona. Jego wytwórnia, JW Anderson, jest jedną z głównych atrakcji miasta, ponieważ stanowi wyzwanie w zabawny sposób, jak rozwiązywanie łamigłówki Sudoku z ubraniami. Jego projekty często określane są jako futurystyczne, ale jego jesienna kolekcja raczej przywodzi na myśl retro wizję przyszłości, jak z lat 60. XX wieku. Typowy refren poprzez pokaz tunik noszonych na spodniach z rozkloszowanymi nogawkami, każdy kawałek zapinany na zamek opaski, które prawdopodobnie można było usunąć, aby je skrócić zgodnie z życzeniem, wyglądały uroczo na Twiggy (nad). Jego wypaczone spódnice ze sztywnymi, pasiastymi marszczeniami, które wyglądały prawie na plastikowe i wypaczone spódnice pokazane z trapezowymi bluzami w tkaninie do nurkowania stworzył sylwetkę, która nawet najbardziej zagorzałym zwolennikom mody uznałaby, co najmniej, wyzwanie (poniżej).
Ale jego energia jest zaraźliwa, a im częściej patrzysz na jego spiralne, warstwowe dzianiny, tym
Podobnie Simone Rocha nadal miesza konwencję z delikatnymi sukniami w odcieniach czerni, bieli lub szkarłatnej czerwieni, wyhaftowanymi prostymi kwiatami we wzory mat pod prysznic (poniżej, po lewej). Jak zwykle stworzyły one niezwykle mocny wizerunek na jej wybiegu, do którego w tym sezonie dodała niemal biegunowe przeciwieństwo ciężkiego tweedowe i żakardowe płaszcze i sukienki, w atramentowoczarnych kolorach, które miały celowo postrzępioną jakość do tego stopnia, że prawie spadały oprócz. Wyglądali wiktoriańsko w swoich ogólnych kształtach i efektach, ale w miarę postępu pokazu Rocha przyciął wygląd nad kolanem, a ponieważ modelki nie nosiły pończochy, wynikająca z tego postawa – i te gigantyczne czarne płaszcze na gołych nogach – były bardziej zgodne z inną brytyjską tradycją krawiecką, punkową (poniżej, w prawo).
Nogi odegrały również ważną rolę w pokazie na wybiegu Charlotte Olimpia poprzedniego wieczoru, odkąd projektantka Charlotte Olympia Dellal obsadziła swoje modelki w czarnych ubraniach, na czarnym tle i czarnym wybiegu (poniżej). Wszystko, co naprawdę można było dostrzec, to buty i torby, błyszczące okulary na platformach, które wydawały się składać hołd Davidowi Bowie, i torebki z przezroczystymi oprawkami, które nie miały w sobie nic. To jest koncepcja.