Shalom Harlow powraca, ale tym razem robi wszystko inaczej

Czyste, błękitne niebo przechodzi w ciemnoróżowy róż, gdy Shalom Harlow popija imbirową herbatę na podwórku rustykalnej kalifornijskiej kawiarni. W niej rocznik Levi’s, flanelowa patagonia, konopna koszulka Jungmaven i niechlujne buty, wygląda bardziej jak nowoczesna farmerka niż supermodelka po służbie, która ozdabiała każdy magazyn o modzie, jaki można sobie wyobrazić. Harlow, będąca hipisem, jest wyraźnie zadowolona ze swojego otoczenia. „Spędziłam lato w domku w Kanadzie, gdzie wędrowałam jak małe dzikie stworzenie” – wspomina. „Cały czas byłem boso. Po prostu zawsze byłam zorientowana na naturę”.

WIDEO: Shalom Harlow, supermodelka

Świat mody jednak obsadza Harlowa w zupełnie innej roli: królowej wybiegów i muzy projektantki. Odkryta na koncercie Cure w Toronto w 1989 roku w wieku 15 lat, stała się jedną z najważniejszych twarzy lat 90. Branża zakochała się w byłej tancerce baletowej, której ekspresja i opanowanie sprawiły, że wszystko, co miała na sobie, wyglądało jak dzieło sztuki. Harlow wydawał się taki swobodny na wybiegach

Kiedy Harlow wraca myślami do swojej młodszej postaci, śmieje się. „Byłam bezczelna jak gówno” – mówi. „Super mała stopa”. Szybko dorastała w tym dziwnym nowym świecie i brała na siebie odpowiedzialność – i zarabiała pensje – czego nigdy by sobie nie wyobrażała. „Dla kogoś, kto pochodził z rodziny prowadzonej przez samotną matkę z klasy robotniczej, która wychowuje troje dzieci podczas sprzątania domy, dostarczanie pizzy i chodzenie do szkoły wieczorowej, nagrody finansowe były znaczące” wyjaśnia. „Dało mi to stabilność, której nie miałem w dzieciństwie, a także w pewnym stopniu ustabilizowało finanse mojej rodziny”.

Pomimo wszystkich pułapek, Harlow trzymała się wrażliwości New Age wpojonej jej przez matkę, zwolenniczkę Medycyna ajurwedyjska i terapie ozonem na dziesiątki lat, zanim zyskały na popularności. Jako młoda modelka Harlow mówił o zrównoważonym rozwoju, zanim stało się to modnym hasłem, a później zachęcił klientów do wsparcia inicjatywy środowiskowe, takie jak program sadzenia drzew z Lancôme w 2007 roku i zielony pokaz mody z Earth Pledge w 2008. Kupiła offsety węglowe, aby zmniejszyć wpływ swojego stylu życia i (ostrzeżenie TMI!) Używała nawet zmywalnych i produkty wielokrotnego użytku do higieny kobiecej. – Wtedy nikt nie chciał o tym słyszeć – mówi z uśmiechem. – Zakneblowaliby się.

POWIĄZANE: Jak Kopenhaga stała się najfajniejsza — najbardziej zrównoważona — Tydzień mody

W 1997 roku Harlow dodała do swojego życiorysu aktorstwo. Zadebiutowała w filmie Kevina Kline'a, Wejście i wyjście, i pojawił się w wielu projektach na przestrzeni lat, z których największy jest Jak stracić faceta w 10 dni?, komedii romantycznej z Kate Hudson. Ale pomimo swojej reputacji wrednej dziewczyny, świat mody okazał się lepszym miejscem niż przed #MeToo Hollywood. „W castingach powiedziano mi – prosto w twarz – że umiem czytać, bo wyglądam na wystarczająco pieprzonego” – mówi Harlow, kręcąc głową. „I tak zaczęło się przesłuchanie. Po tym doświadczeniu pomyślałem: „Wrócę i pobawię się tutaj z moimi słodkimi przyjaciółmi, ponieważ ta piaskownica wygląda o wiele bezpieczniej”.

Jej talent teatralny pomógł ożywić jeden z najbardziej kultowych momentów współczesnej mody — finał wiosennego pokazu Alexandra McQueena z 1999 roku, nr 13. Niczym przerażona aktorka kina niemego, Harlow kręciła się powoli na drewnianym talerzu obrotowym, podczas gdy dwa gigantyczne ramiona robota malowały czarną i żółtą farbą jej obszerną białą trapezową sukienkę. Jak wyjaśnia, to, co wyglądało na wysoce choreograficzną rutynę, nie było niczym innym. „Od razu wysiadłam z czerwonego lotu i pojechałam prosto na przedstawienie” – wspomina. „Producenci mówili:„ Idź po tym. Będzie się obracać, ramiona ożyją i uderzą cię farbą”. Harlow nalegał szybki przegląd w szpilkach, które miała nosić, a następnie zbiegła na dół, aby skorzystać z łazienka. „Wyszedłem umyć ręce i Björk tam była. Pomyślałem: „O mój Boże. Mój ulubiony artysta na świecie będzie patrzył, jak nie wiem, co robię”. Ale to Lee [McQueen] wprowadził mnie w środowisko, w którym ufał, że będę wiedział, jak zareagować”.

Jednak karkołomne tempo doganiało Harlowa. Cały czas czuła się wyczerpana. Na jej porcelanowej skórze pojawił się trądzik torbielowaty. „Chciałam dotrzeć do sedna tego, co było nie tak”, mówi, ale jej harmonogram utrudniał dopasowanie się do wizyt lekarskich. „Nie można było odmówić pracy” — wspomina. „Moja sprawność fizyczna i instynktowne ruchy pozwoliły mi na współpracę z najbardziej uznanymi artystami wizualnymi na świecie, ale jednocześnie branża stwierdziła, że ​​moje ciało nie ma żadnych praw. To, co było celebrowane, nie było chronione. Nie ma prawa do odpoczynku. Nie ma prawa jeść. Nie ma prawa odmówić. Było to na długo przed takimi organizacjami jak Model Alliance (Harlow był w jego radzie doradczej) i Model Na scenę wkroczyła mafia, by walczyć o prawa swoich członków i wprowadzono zasady branżowe (dotyczące nieletnich modeli). „Byłyśmy przebrane, by wyglądać jak królowe, ale byłyśmy młodymi dziewczętami” — mówi o swoich wczesnych latach. „Odbijaliśmy światu oblicze kobiecości, ale nie mieliśmy głosu. Tak się cieszę, że teraz jest lepiej dla młodszych pokoleń, ale wciąż jest tak duży potencjał do poprawy”.

Mimo że musiał zrobić sobie przerwę, Harlow nie zatrzymał się. Milczała o złym samopoczuciu, gdy powiedziano jej, że może to zaszkodzić interesom. „Wokół tego było dużo wstydu i tajemnicy” – mówi. „Istniał cały ekosystem, który przyczynił się do chwały Shalom Harlow Inc. Wszyscy rozwijaliśmy się dzięki mojej zdolności do zabłyśnięcia przed kamerą, ale było to kosztem podstawowych ludzkich potrzeb i wymogu organizmu na odpoczynek i trawienie. Musiałem postawić markę przed sobą”.

Ponadto, dodaje, „w tamtych czasach nie było mediów społecznościowych, więc nie było sposobu na przedstawienie własnej narracji. Nie możesz napisać własnej historii.

Tak więc w 2000 roku Harlow zrobił sobie roczną przerwę, a następnie kontynuował modelowanie z przerwami przez następne kilka lat. Jej problemy zdrowotne pogorszyły się, w końcu osiągnęły szczyt przed jej 40. urodzinami w 2013 roku. Harlow nigdy nie mówiła o tym publicznie, ale jej system został zagrożony przez coś, co opisuje jako połączenie Borelioza, pasożyty zabrane podczas podróży międzynarodowych związanych z pracą i zatrucie czarną pleśnią z domu na środkowym wybrzeżu Kalifornii, którą w tym czasie dzieliła ze swoim partnerem. Była przykuta do łóżka i w pewnym momencie potrzebowała wózka inwalidzkiego, aby się poruszać. „Głęboka przewlekła choroba wywoła załamanie nerwowe” – mówi Harlow. „Miałem złożony PTSD z poziomu infekcji w moim ciele. Były chwile łaski i poddania się i wiele chwil kopania po piętach. Moje nie zagojone rany fizyczne, psychiczne i emocjonalne w końcu mnie dopadły”.

Zdesperowany, szukając rozwiązania, Harlow udał się do Londynu po implant kałowy, zabieg polegający na wprowadzaniu kału od zdrowego dawcy do żołądka pacjenta. (Leczenie jest zatwierdzone przez FDA w USA, ale tylko do zwalczania określonego rodzaju bakterii.) „To było pierwsza z serii poważnych interwencji medycznych, które rozpoczęły podróż, która uratowała mi życie” mówi. Potem zdecydowała, że ​​nadszedł czas, aby wykonać emocjonalną i duchową pracę, którą od dawna ignorowała. Przeprowadziła się do małego miasteczka na Zachodnim Wybrzeżu o łagodniejszym tempie życia i trenuje z profesjonalistami w dziedzinie sztuki uzdrawiania, obcuje z naturą i wychowuje swojego półdzika kota ratownika, Rocky'ego.

POWIĄZANE: Hunter Schafer o znalezieniu komfortu ze sławą

Ale świat mody domagał się swojej nieuchwytnej gwiazdy, więc Harlow postanowił ponownie rozpocząć pracę. W 2018 roku opublikowała swoje zdjęcie na Instagramie w naturalnych włosach i makijażu, ubrana w biały podkoszulek, z napisem „Dobrze jest wrócić” oraz emoji z gołębiem i gałązką oliwną. (Słowo „shalom” oznacza przecież pokój.) Następnie, w długo oczekiwanym powrocie, wystąpiła na wiosennym pokazie 2019 dla Versace, marki, którą uważa za rodzinę. „Pierwszym pokazem na wybiegu, jaki kiedykolwiek zagrałem, był Versace w Paryżu, więc było coś w tym, aby zacząć od nowa w ten sposób” – mówi Harlow. „A Donatella [Versace] jest takim ocalałym. Wie, jak wskrzesić i promieniować”.

Na zdjęciach z serialu Harlow wygląda subtelnie w kolorowej haftowanej todze nałożonej na czarną tiulową kolumnę, ale jej obuwie trochę ją zaniepokoiło. „Zapomniałam o małych sztuczkach scenicznych, takich jak zmniejszanie rozmiaru buta, gdy nosisz rajstopy, aby nie ślizgać się po całym miejscu”, mówi ze śmiechem. „Kołysałem się po pasie startowym, ale powrót wiele dla mnie znaczył. Nikt z publiczności nie znał mojej historii ani tego, że wcześniej nie byłem wystarczająco sprawny, aby to zrobić.

Następnie zagrała w wiosennej kampanii Versace, nakręconej przez fotografa i długoletniego przyjaciela Stevena Meisela. Na planie Harlow, z pełną mocą supermodelki, został sfilmowany we wspaniałym wzorzystym kombinezonie z dzwonami, z rozwianymi włosami i szaleńczo tańczącym. Donatella Versace udostępniła klip, który stał się wirusowy. Harlow naprawdę wrócił. „To był dość zaraźliwy moment” – mówi. „Czułem się zachęcony i wspierany. To tak wiele znaczyło.

Od tego czasu Harlow jest bardzo wybredna, jeśli chodzi o zadania, które podejmuje. Był projekt z francuską firmą koszulową Ekwipunek że wyreżyserowała sztukę; reklama Target z jej drogim kumplem, projektantem Isaac Mizrahi; a Vogue Włochy sesja okładkowa z fotografami Inez van Lamsweerde i Vinoodh Matadin. Jeśli wydaje się, że spalanie jest powolne, jest to zamierzone. „Wciąż się leczę” — mówi Harlow. „I nie chcę być w samolocie co tydzień lecącym przez pół świata. Nie jest zrównoważony dla mojego ciała ani środowiska”. Chciałaby, żeby branża znalazła sposoby na pracę bardziej lokalnie i bez tak napiętych terminów. „Wszyscy biegamy jak maniacy” – mówi. „Musimy znaleźć lokalne pojęcie o tym, czym jest moda. Wszędzie jest mnóstwo talentów”.

Pomimo jej konstruktywnej krytyki, sympatia Harlow do branży jest wyraźna, gdy się przewijasz jej Instagram, przeszłe ulubione momenty kariery i miłe życzenia urodzinowe dla jej współpracowników i kolegów super. Czy ma nostalgię za dawnymi czasami? „To nie jest tęsknota za przeszłością, ponieważ naprawdę czuję się, jakbym była teraźniejszością” – mówi. „To odzwierciedlenie i uhonorowanie przeszłości. To wszystko wydaje mi się bardzo żywe”.

Jej głównym celem jest teraz znalezienie sposobu, aby pomóc osobom z podobnymi schorzeniami, aby nie czuli się tak samotni. „Te wielowarstwowe choroby przewlekłe i zaburzenia autoimmunologiczne dotykają przede wszystkim kobiety” – mówi. „I dlatego tak ważne jest ustalanie priorytetów własnych potrzeb jako kobiety”.

Teraz, gdy branża modelowa ewoluuje, dbanie o siebie jest ruchem, a zrównoważony rozwój jest głównym problemem, czy można bezpiecznie powiedzieć, że świat dogonił Shaloma Harlowa? „Oj, nie wiem, czy mam odwagę, by tak to sformułować” – mówi. „Ale czuję, że wreszcie znalazłem się na osi czasu, w której chcę się znaleźć. Jeśli wszyscy jesteśmy tylko improwizującymi muzykami jazzowymi, rytm jest tutaj.

Zdjęcia: Chris Colls. Stylizacja: Julia von Boehm. Włosy: Danilo dla The Wall Group. Makijaż: John McKay dla Franka Reps. Manicure: Bana Jarjour dla agencji Star Touch.

Więcej takich historii znajdziesz w marcowym wydaniu W stylu dostępne w kioskach, na Amazon i dla pobieranie cyfrowe luty 14.