Christopher John Rogers i Law Roach o tworzeniu radości poprzez odzież

Od momentu wejścia na nowojorską scenę mody w 2018 roku, urodzony w Luizjanie projektant Christopher John Rogers stał się jednym z najważniejszych głosów we współczesnej modzie. Jego wyrazista paleta kolorów i obszerne krawiectwo rzucają wyzwanie eurocentrycznemu modelowi tego, co szykowne i zapoczątkowały nową erę radosnego ubierania się. W ciągu kilku krótkich lat zyskał rzeszę fanów, wśród których są Michelle Obama, Lady Gaga, Tessa Thompson i Rihanna. W styczniu ubrał wiceprezydent Kamalę Harris w dniu wydarzenie jej inauguracji, w oszałamiającym fioletowym płaszczu, który byłby dla projektanta momentem tworzenia gwiazd, gdyby nie był już tak wyraźnie gwiazdą.

Słynna stylistka Prawo Płoć był jednym z pierwszych orędowników pracy Rogersa, wyciągając elementy na wielkie momenty, zanim większość ludzi wiedziała, kto jest projektantem. Podczas ostatnich rozdania nagród Emmy, Roach stylizowała zwycięzcę dla najlepszej aktorki Zendayę w opalizującej fioletowo-czarnej sukience z przerysowanymi biodrami i graficznym dekoltem z kolekcji Rogers na jesień 2020, a look skutecznie przełamał Instagram. Mniej więcej w tym samym czasie ubrała się Płotka

Więc kto lepiej zagłębi się w inspiracje Rogersa — od wybranych przez niego kolorów po wybór rzutów na wybieg — niż Roach? Para była zbyt szczęśliwa, aby wskoczyć na Zoom, aby ponownie się połączyć.

Prawa Płoć: Opowiem krótką historię: dużo wysyłam kwiaty i zawsze wysyłam białe kwiaty, myśląc, że są takie eleganckie i minimalistyczne. Ale kiedy wygrałeś nagrodę CFDA dla wschodzącego projektanta roku w 2020 roku, chciałem ci coś wysłać, a moje biuro wyglądało jak „Całe białe?” I Powiedziałem: „Nie. Christopher John Rogers nie może dostać całkowicie białych kwiatów”. Wysłaliśmy Ci więc bardzo kolorowy bukiet, bo to właśnie Ty symbolizować! Twoja praca symbolizuje optymizm i nie potrafię nawet wyrazić słowami uczucia, jakie mi daje, ale to takie radosne.

Christopher John Rogers: Dziękuję Ci. Uwielbiam to, że nie miałeś słów, by to wyrazić, bo tak się czuję, gdy pracuję nad kolekcją. Myślę, że wielu projektantów zwykle zaczyna od jednego odniesienia, a następnie rozwija się od niego, ale ja zaczynam od koloru. Może to być karton na wynos z chińskiej restauracji, odtarte graffiti na ścianie lub… archiwalne odniesienia do mody lub cokolwiek, co mnie napędza, ale kompiluję te odniesienia i widzę, jakie kolory pojawić się. To właśnie prowadzi mnie do procesu rozwoju. Ale przede wszystkim wiem, że optymizm jest czymś, co ludzie bardzo kojarzą z moją pracą.

LR: Moja praca opiera się również na tym, że gęsia skórka zapiera dech w piersiach. Nie wiem, jak to wyrazić, ale to sprawia, że ​​czuję się dobrze, a to jest teraz potrzebne światu.

CJR: Pamiętam, jak po raz pierwszy rozmawialiśmy, właśnie wydałem swoją pierwszą kolekcję w 2018 roku. To było Święto Dziękczynienia, a ja byłem na Brooklynie. Zrobiłeś mi DM, a ja oczywiście wiedziałem, kim jesteś, i zakneblowałem!

LR: Myślę, że to było [poszukać] Ariany [Grande], prawda?

CJR: Tak. To wiele znaczyło, ponieważ było to moje pierwsze dzieło po ukończeniu szkoły projektowania i nie było to dokładnie to, czego chciałem. To, że ludzie się z tym identyfikują i myślą, że może dla kogoś zadziałać, to zawsze mnie porusza.

LR: Jestem tak zaszczycony, że mam z tobą relację, w której mogę powiedzieć: „Potrzymaj dla mnie tę sukienkę. Zamierzam sprawić, żeby było warto”. Gdy tylko zobaczyłam sukienkę z kolekcji jesień 2020, poprosiłam, żebyś ją dla mnie potrzymał i umieściłam w niej Zendayę dla Emmy. Tak wiele dziewczyn to zobaczyło i kupiło później sukienkę. To daje Zendaya i mnie poczucie dumy, ponieważ wtedy ta chwila staje się większa niż ubrania lub celebrytka, która je nosiła. Chodzi o zmianę życia ludzi i ich biznesu. Wspaniale jest dać komuś szansę, ale lepiej, gdy postawisz go w sytuacji, w której może zarobić. [śmiech]

POWIĄZANE: Law Roach dzieli się skomplikowaną historią za garderobą Malcolma i Marie Zendaya

CJR: Wspaniale było wiedzieć, że ludzie rozumieją, skąd pochodzę. Kiedy zaczynałem, nie miałem wtedy zbyt wielu moich zdjęć. Chodziło tylko o pracę. Tak więc ludzie, którzy odpowiadali, naprawdę zrozumieli niektóre z sugerowanych odniesień. Pewne aspekty mojej pracy wynikają z moich doświadczeń dorastania w Baton Rouge w stanie La. Chodzenie do kościoła było dużą częścią mojego życia, a moja babcia była jak matka kościoła. Moja rodzina zawsze musiała wyglądać idealnie. Nawet jeśli szliśmy do szkoły lub po prostu czekaliśmy na przystanku autobusowym, musieliśmy się upewnić, że nasze włosy były uczesane, mieliśmy nałożony balsam i dopasowaliśmy się. Musieliśmy wyglądać celowo. Jest taka idea południowości lub czerni, która wpłynęła na sposób, w jaki myślę o przedstawianiu siebie i moich pomysłów światu, który jest tak dopracowany, jak to możliwe.

LR: Dobrze!

CJR: Ale kiedy byłem w szkole projektowania, aż do prezentacji mojej pierwszej kolekcji, popularny był minimalizm – wszyscy byli w czerni lub szarości. Był jeden pomysł na to, czym jest szykowność. Ale moja pierwsza kolekcja była jasna, z dużą ilością koloru i objętości, a krawiectwo było mocne. Wiele osób nie zrozumiało tego ani nie utożsamiało się z nim, a oni postrzegali to jako kostium. Ale ludzie, którzy to otrzymali, zrozumieli to z jakiegoś powodu. To sprawa kulturowa. Fajnie jest poznać ludzi, którzy nieustannie mnie wspierają, ponieważ podobała im się praca, a nie dlatego, że muszą wypełnić limit.

LR: Myślę, że twoje występy, i to nie tylko [różnorodne] obsady, ale także pierwsze rzędy, są niesamowite. Masz wszystkich redaktorów, ale także Shea Couleés [zwycięzca RuPaul's Drag Race All Stars, sezon 5]! Ilekroć przychodzę na twoje występy, patrząc na pierwszy rząd, zanim jeszcze zobaczę casting, myślę sobie: „Tak to powinno być. To jest moda”.

CJR: Tak! Myślę, że najlepszym sposobem na opisanie tego jest to, że nie traktuję rzeczy w sposób hierarchiczny. Nie mówię tego, żeby było zabawnie, ale nawiązując Ulica Sezamkowa jest tak samo ważne, jak nawiązanie do Christiana Lacroix z lat 80-tych. To sposób, w jaki go traktujesz, jest świadectwem twojego poziomu smaku. Tak samo jest z castingami i zapraszaniem ludzi na show. Nie zapraszam na pokaz drag queen, bo myślę, że tworzy to swego rodzaju mieszankę high-low. Nie chcemy ubierać każdej sławnej drag queen, celebrytki, aktorki czy muzyka. To ludzie, którzy mają sens dla domu, reprezentują nasz punkt widzenia, który jest specyficzny, ale też ekspansywny. Możesz mieć rozmiar plus, rozmiar próbki, pomiędzy; możesz się zmieniać, możesz być wysoki, niski – to nie ma znaczenia. I to nie dla optyki; taki po prostu jest świat.

POWIĄZANE: Historia mody zapomniała o czarnych kobietach, które wymyśliły streetwear — ustawmy rekord prosto

LR: Myślę, że wiele z ostatnich „zmian” w branży zostało wymuszonych lub było to siłą. Nie jestem tym optymistą. Przyszedł z obawy, że zostanie odwołany, i nie sądzę, że wiele z nich jest autentycznych. Ale to powiedziawszy, wezmę to.

CJR: Zgadzam się w 100 procentach. Pytano mnie ostatnio o stan branży io to, co chciałbym zobaczyć, i myślę, że wiele z tego, co się dzieje, to tokenizm. Ludzie sprawdzają pola. Upewniają się, że są objęte ochroną, ponieważ moda opiera się na idei trendu i status quo. Co jest dopuszczalne, a co fajne? A teraz fajne jest poszerzanie idei piękna. W pewnym sensie to przyjmę, ale myślę, że zależy to również od historii tej osoby lub marki. Czy ciągle próbowałeś rozwinąć lub ulepszyć to, co robisz, czy jest to ostatnia deska ratunku?

POWIĄZANE: Kiedy czarni przestają być „pierwsi”?

LR: Myślę też, że jest dużo tokenizmu, ale to też wezmę. Widzieliśmy zmiany. Rok temu nie mogłem znaleźć czarnego fotografa, którego marki zgodziłyby się na kręcenie swoich kampanii. Teraz były drzwi otwarte dla czarnych kreacjii cieszę się, że to widzę, jednak musiało się zdarzyć.

CJR: Miałem szczęście pracować z Net-a-Porterem od samego początku. Pracowali ze mną, ponieważ rozumieją i doceniają to, co robię, a nie dlatego, że jestem czarnym projektantem i potrzebowali czarnego projektanta na swoim planie. Tak wiele sklepów tego lata sięgnęło po moją markę, ale kiedy spojrzałem na inne marki, które posiadały, było jasne, że moje ubrania nie będą działać z powodu ceny, którą noszą lub specyfiki tego, co robię. To było trochę leniwe z ich strony, gdy wyciągali rękę, wiedząc, że nie mogą sprzedać moich ubrań. Ale są też inni projektanci, którzy są Blackami, którzy pasowaliby do tej ustawy, więc mam nadzieję, że oni również do nich docierają. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że nie wszyscy Czarni, Azjaci, osoby transseksualne, osoby niższe lub większe są takie same. Musimy zacząć traktować każdy typ osoby indywidualnie. Myślę, że jak tylko przestaniemy traktować tożsamość jako monolityczną, zaczniemy iść naprzód.

LR: Myślę, że ta perspektywa naprawdę przemawia do tego, kim jesteś nie tylko jako projektant, ale jako osoba i cały dom. Dla mnie jesteś jednym z najważniejszych projektantów na świecie. Nie tylko czarni projektanci czy czarni projektanci z Nowego Jorku, ale na całym świecie. Jesteś tak ważny dla mnie, dla kultury i naszej branży.

CJR: Zatrzymać.

LR: Toczyłem dobrą walkę przez długi czas, aby pomóc w rozwoju karier twórców Black i jestem po prostu bardzo zachwycony, że odegrałem niewielką rolę w twojej, gdzieś po drodze.

CJR: Duża rola!

LR: Cóż, spójrz teraz na nas — w tym momencie jesteśmy siostrami!

Zdjęcie: Alexander Saladrigas/Cerutti + Co. Stylizacja: Christina Ripley. Fryzura Chucka Amosa/Artystów ze stanowiska. Makijaż autorstwa Ai Yokomizo/Bridge Artists. Manicure autorstwa Ady Yeung/Bridge Artists. Scenografia autorstwa Taji Feistner. Casting przez Ricky'ego Michielsa. Modele: Olivia Anakwe/Elite Model Management; Sundari Sheldon/Modele tożsamości; Sahara Lin/Elite zarządzanie modelami; Maryel Sousa/Zarządzanie kobietami.

Więcej takich historii znajdziesz w numerze z marca 2021 r W stylu, dostępne w kioskach, na Amazon i dla pobieranie cyfrowe 12 lutego.