Igrzyska Olimpijskie 2018 w łyżwiarstwie figurowym: wszystko, co trzeba wiedzieć o kostiumach

Zima Olimpiada są już prawie na nas, a wiesz, co to znaczy: zobaczymy dziesiątki strojów łyżwiarskich tak oszołomionych aplikacja KiraKira nawet nie oddałby im sprawiedliwości, idąc w naszą stronę. Z nowo odrodzonym zainteresowaniem łyżwiarstwem figurowym dzięki sukcesowi ja, Tonya, tegoroczny konkurs z pewnością będzie jednym z najchętniej oglądanych wydarzeń w rozgrywkach – a stawka jak zawsze jest szalenie wysoka. Tak więc oprócz wniesienia na lód swoich zabójczych potrójnych osi, łyżwiarze z pewnością przyniosą swoje najlepsze i najjaśniejsze zespoły, aby naprawdę się wyróżnić. W końcu niezapomniany kostium to połowa sukcesu, jeśli chodzi o wywarcie wrażenia na sędziach.

Chociaż możemy oczekiwać, że kostiumy w PyeongChang będą tak ekstrawaganckie, jak zawsze, sztuka tworzenia rzeczywistych ubrań znacznie się rozwinęła w ostatnich latach. Za najbardziej pożądanymi stylizacjami stoją projektanci kostiumów, tacy jak Pat Pearsall, Jan Longmire i Lisa McKinnon, które jest również na tyle wygodny, że łyżwiarz może kręcić się po lodowisku, nie obawiając się awarii garderoby. „Tkaniny są teraz znacznie lżejsze niż kiedyś i mają świetną rozciągliwość”, mówi Pat Pearsall, która do swoich klientów zalicza siedmiokrotnego medalistę z USA, Mirai Nagasu. „Kolory również się poprawiły, podobnie jak zapięcia, których używamy w sukienkach. Nikt już nie używa ciężkich metalowych zamków błyskawicznych, dzięki Bogu, a użycie cielistej siateczki pozwoliło projektantom naprawdę wykazać się kreatywnością, a to sprawia, że ​​sukienka jest znacznie lepsza”.

Zanim rozpoczną się mecze, mamy zakulisowe informacje na temat tego, co tak naprawdę składa się na stworzenie wyglądu gotowego na olimpiadę. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o sztuce tworzenia jazzowego kostiumu do łyżwiarstwa figurowego, prosto od ekspertów, którzy robią to sami.

WIDEO: Poznaj olimpijkę Maię Shibutani

Początkowe etapy planowania kostiumów są kluczowe, a każdy projektant przyjmuje inne podejście. Dla Jana Longmire'a, który w przeszłości projektował kostiumy dla mistrzyni USA Karen Chen z 2017 roku, pierwszym krokiem jest „skupienie się na tym, kim jest łyżwiarz jako osoba”, mówi. „Kiedy już się z nimi nawiążę i poznam ich osobowość, wtedy mogę zagłębić się w muzykę – ale muzyka jest dla mnie na drugim miejscu”. Stamtąd Longmire zaczyna domyślać się szczegółów. „Kiedy zaczynam szkicować, wiele projektów działa samoistnie” — mówi. „Maluję portret łyżwiarza z tkaniny i koralików w oparciu o to, kim jest i jak się czuje. Potem przechodzę do historii, kto napisał muzykę, ponieważ każdy ma swoją historię i to w końcu dodaje do ich historii, niezależnie od tego, czy sędziowie, czy publiczność to zrozumieją”.

Dla Lisy McKinnon – która również współpracowała z Karen Chen w przeszłości i projektowała stroje olimpijskie 2018 dla łyżwiarzy Mai Shibutani, Vincent Zhou, Alexa Scimenca Knierim i Christopher Knierim — kluczowe jest poznanie życzeń łyżwiarza w zakresie kostiumów przed otrzymaniem zaczęła się. „Po tym, jak poznam skatera i posłucham jego muzyki, proszę o wstępny wkład w zakresie projekt — sylwetka, styl, kolor, zabudowany dekolt, koraliki — i wszelkie wątpliwości, jakie mogą mieć”. ona mówi. „Potem zbieram to wszystko razem w głowie, siadam i słucham powtarzanej muzyki podczas szkicowania”.

Podczas gdy McKinnon i Longmire mają wizję kostiumu przed wysłuchaniem piosenki łyżwiarza, Pat Pearsall ma inne podejście. „Dla mnie pierwszym krokiem jest słuchanie muzyki” – mówi. „Łyżwiarz zazwyczaj wysyła mi klip i słucham go od 20 do 30 razy, zastanawiając się nad tym, co łączy się z gatunkiem muzyki. Następnie wybieram kilka szkiców, które działają, wysyłam je łyżwiarzowi i stamtąd decydujemy o kolorze, dekolcie i czy będzie miał rękawy. Potem przesyłają mi swoje wymiary, a my dodajemy kostium do harmonogramu produkcji”.

Istnieje wiele czynników, które decydują o tym, jaki kolor będzie nosić skater podczas występu – i znowu muzyka odgrywa główną rolę. „Zazwyczaj mam całkiem dobre pojęcie o tym, jakie kolory pasują do muzyki, kiedy ją usłyszę” – mówi Pearsall. „Jeśli muzyka jest jazzowa, często wybieram czerwień, błękit lub czerń. Naprawdę płynna muzyka zwykle idzie w parze z bluesem, a bardzo romantyczna muzyka zyskuje jaśniejsze kolory. Oczywiście zdarzają się sytuacje, w których łyżwiarz ma bardzo sprecyzowane wyobrażenie o tym, jakiego koloru chce”.

Dla Longmire uzyskanie odpowiedniego koloru jest kluczową częścią procesu projektowania. „Wszystkie moje tkaniny są farbowane” – mówi. „Chcę mieć całkowitą kontrolę nad kolorami, więc kupuję tylko biały materiał, a następnie wykonuję w domu wszystkie prace związane z farbowaniem mojej kuchenki. Wiele z nich ląduje na śmietniku, ponieważ nie wyszło, ale mogę farbować i ombre i robić, co chcę”.

Gdy materiały są gotowe, projektanci zabierają się do pracy nad samym ubraniem. I chociaż zwykle mają dobry pomysł na to, jak to będzie wyglądać, po drodze jest mnóstwo miejsca na poprawki. „Wiem, jak mam zbudować kostium, jeśli chodzi o zatrzaski i haczyki, zanim jeszcze przedstawię szkic łyżwiarz, ale po farbowaniu zaczynam ciąć, szyć i rozkładać rzeczy” – mówi Długie błoto. „To ciągły proces edycji i myślę, że wszyscy rozbieramy więcej niż razem”.

Ponieważ kostiumy rzadko są wciągane, większość z nich stosuje stosunkowo standardowe ramy pod względem zamknięć. „Zazwyczaj na ramionach znajdują się zatrzaski po obu stronach, a czasami masz haczyki i paski przy szyi lub szlufki i guziki” – mówi Pearsall. „Nigdy nie używam zamków błyskawicznych, ponieważ się psują. A jeśli zamek się zepsuje, nie będziesz nosić sukienki!”

Podczas gdy większość projektantów wzdryga się przed pomysłem używania zamków błyskawicznych, ogólnie unikają używania niepotrzebnego sprzętu. „Zawsze lepiej mieć jak najmniejszą możliwą ilość” – mówi McKinnon, sama była łyżwiarka. „Naprawdę rozumiem, czego potrzebuje kostium, aby czuć się komfortowo, więc staram się trzymać z dala od skomplikowanych, skonstruowanych sukienek. Moja sztuczka polega na tym, że sama sukienka jest tak prosta i elastyczna, jak to tylko możliwe, a potem naprawdę wyróżnia się detalami”.

POWIĄZANE: Kristi Yamaguchi dała olimpijskiej łyżwiarce figurowej Karen Chen najlepszą radę przed Pyeongchang

Błyszczący, lodowy wygląd zależy od szczegółów, a wraz z postępem procesu projektowania wizja projektanta naprawdę zaczyna nabierać kształtu. „Postanawiam zablokować niektóre części lub wrzucić tu i tam cielisty materiał, a potem po prostu szaleję z dekoracją” – mówi Longmire. „Uwielbiam bling – nie przepadam za „prostym” ani „eleganckim”. Idę po to, co rozświetli lód. Ci ludzie jeżdżą po dużej, białej przestrzeni, więc jeśli konserwatywnie podchodzisz do blingu, po prostu się gubi. Istnieje coś, co nazywa się „zasadą 40 stóp”, która odnosi się do faktu, że nie można zobaczyć skomplikowanego projektu, gdy jesteś w odległości 40 stóp. Może to prawda, ale na pewno widać, że kostium jest wyblakły!”

Kryształy odgrywają kluczową rolę w wyglądzie - i nie mówimy tutaj tylko o starych dżetach. „Zazwyczaj używam tylko Swarovskiego, ponieważ mogę liczyć na jakość” – mówi Pearsall. „W tej chwili bardzo modne jest używanie dużych, masywnych kamieni, ale w przypadku niektórych sukienek może to być zbyt ciężkie. Waga może dość szybko się sumować. Robię kostiumy Mirai Nagasu od 2014 roku i po raz pierwszy jest to problem dla niej, ponieważ robi potrójną oś w obu swoich programach i jest naprawdę świadoma wagi sukienka. Chcieliśmy być na to bardzo ostrożni, więc w tym roku prowadziliśmy z nią wiele dyskusji na temat wagi kamieni i kleju. Chcieliśmy, żeby suknia była tym, czym powinna być w choreografii, ale nie chcieliśmy, żeby stała się problemem. W tym roku na jej czerwoną sukienkę z długim programem freestyle zdjęłam duże obszary chińskiego wzoru, aby była bardziej asymetryczna i lżejsza.

Podczas gdy zbyt wiele kryształów może obciążyć łyżwiarza, proces ukamienowania sam w sobie jest żmudną pracą dla projektanta kostiumów. „Używam kleju, aby nakładać kryształy pojedynczo”, mówi Pearsall. „Ukamienowanie wzorzystego kostiumu może zająć półtora dnia, a wykonanie czegoś z mniej niż 2500 kamieni jest rzadkością. Niektórzy mają do 5000”. Nic dziwnego, że dekoracje nie są tanie. „Kryształy są najdroższą częścią procesu, poza pracą”, mówi Longmire. „Kryształy są nieprzyzwoicie drogie. Możesz z łatwością włożyć 400 dolarów na kostium z samego blingu – i to jest konserwatywne.

Podczas gdy sama aplikacja kryształu może zająć cały dzień, oś czasu różni się w zależności od projektanta. Pearsall mówi, że jej praca zwykle zajmuje pełne trzy do czterech dni w ciągu tygodni, podczas gdy farbowanie tkanin Longmire zapewnia przyzwoitą ilość czasu. „Od początku do końca zajmuje mi to od 10 do 12 dni, ponieważ wszystko robię ręcznie — a mówimy o 10 godzin dziennie” — mówi. Całkowity czas spędzony na wyglądzie dla elitarnej łyżwiarki? „Co najmniej 200 godzin”.

McKinnon ma własne metody usprawnienia procesu. „Podczas pierwszej przymiarki staram się ograniczyć do minimum i po prostu robimy podstawę sukienki” – mówi. „W ten sposób możemy naprawdę upewnić się, że wszystko pasuje idealnie, zanim zaczniemy pracować nad szczegółami. Oczywiście zdarzają się sytuacje, w których nie masz nawet szansy na dopasowanie podczas pracy elitarny skater lub ktoś zza oceanu – będę musiała uszyć całą sukienkę bez przymiarki i po prostu ją wyślę. Niezwykle ważne jest, aby naprawdę dobrze znać typ i proporcje sylwetki łyżwiarza w takiej sytuacji i zdecydowanie mniej ryzykuję, kiedy to robię.

Na zimowe igrzyska olimpijskie McKinnon stworzył dwa, zasadniczo takie same, wygląd dla Mai Shibutani. „Nigdy tak naprawdę nie robimy dwóch takich samych kostiumów tylko po to, aby mieć kopię zapasową, ponieważ wszystko można naprawić – jeśli haczyk odpadnie, możesz to naprawić” – mówi. „Ale zrobiłam drugą sukienkę na krótki program Mai w tym roku. To była część jej postępów w tym sezonie, ponieważ ona i jej partner Alex chcieli kontynuować grę. Zrobiliśmy więc drugą, bardziej kolorową sukienkę, która pozostawia mocniejsze wrażenie, a ona przywozi obie. Użyje jednej sukienki do ćwiczeń, a drugiej do swojego rzeczywistego występu.

POWIĄZANE: 8 Porywająca moda Kawałki, które pomogą Ci dopingować drużynę USA

Jak wszystko na olimpiadzie, łyżwiarstwo figurowe ma swoje zasady – dotyczy to również kostiumów. „Wytyczne zmieniają się od czasu do czasu, ale każda dziewczyna zawsze musi nosić spódnicę — nie może sama wyjść w trykocie” — mówi Longmire. „Istnieje również zasada 50%, która mówi, że 50% ciała łyżwiarza musi być pokryte tkaniną. A tkanina nude zalicza się do obszarów „nagich”, więc musisz mieć większe pokrycie”.

Stosowanie zasady jest czasami wątpliwe. „Głównie chodzi o to, jaka część przodu sukienki jest pokryta materiałem, ale chyba nikt się nie przejmuje tył sukienki – nie może być tyłu sukienki i to by im w ogóle nie przeszkadzało. – mówi Pearsall ze śmiechem. „Właściwie zmierzyłam fronty moich sukienek i nawet jeśli jest to zgodne z wytycznymi, powiedziano mi, że może potrzebować większego pokrycia. Zasadniczo musisz robić ułamki, aby to rozgryźć, więc zwykle błądzę po konserwatywnej stronie, aby uniknąć późniejszego dodawania więcej materiału do sukienki.

Chociaż egzekwowanie wartości procentowych wiąże się z wyzwaniami, pomaga zapobiegać wypadkom w szafie na lodzie. „Kostium musi być skonstruowany w taki sposób, aby nie doszło do awarii — zwłaszcza dla dziewcząt, które stały się oczywistymi kobietami” — mówi Longmire. „Nie będziesz mieć awarii kostiumu, kiedy zakrywasz 12-latka, ale kiedy zakrywasz bogato wyposażona 18-latka, która musi chwycić za nogę, przeciągnąć ją przez głowę i pochylić się do tyłu, po prostu modlisz się, że zrobiłeś swoje właściwa praca”.

Oprócz kwestii związanych z zasięgiem, istnieją ogólne wytyczne dla skaterów w zakresie wyboru garderoby. „Po obywatelach federacja amerykańska powiedziała Karen Chen, że nie chcą widzieć jej ubranej na biało, to samo, co wydarzyło się, gdy pracowałem z Sashą Cohen w 2006 roku”, mówi Długie błoto. „Dla Sashy uszyliśmy tę samą sukienkę w kolorze czerwonym i rozpoczęliśmy kontrowersję o to, kto lubi białą, a kto lubi czerwoną. Na naszą korzyść działało, aby były identyczne pod każdym innym względem, ale Karen nie podobał się pomysł reprodukcji sukienki w innym kolorze i kończył się nam czas. Nie wiem, w co wychodzi, ale tak długo, jak znalazła coś, co daje jej pewność siebie, tylko to się liczy.