Paula Abdul nie powraca — ma renesans

W najgorętszą sobotę lipca stałem na krześle w zapoconej sali balowej hotelu Grand Hyatt na Manhattanie, tuż obok rzędu roztańczonych matek filmujących swoje dzieci. Ale kiedy pochyliłem się bliżej, zobaczyłem, że ich kamery są właściwie szkolone na scenie, gdzie ikona popu z lat 90 Paula Abdul uczyła 200 dzieci i nastolatków choreografii do swojego przebojowego singla z 1988 roku „The Way That You Love”. Ja." 

"Który jest twój?" Szepnąłem do kobiety obok mnie. – Tam – powiedziała, wskazując na dziewczynę nie mającą więcej niż 13 lat, ubraną w strategicznie podarte legginsy i fioletowy top.

"Ehhh," powiedziała, gestykulując tak sobie. „Dzieciaki wiedzą, że jest sławna. Ale od Amerykański idol. Jednak w Dallas słyszałem, jak mama wbiegła na scenę, szlochając. Musieli ją wyprowadzić”.

Rozumiem. Jako nastolatka z wczesnych lat 90. czciłam przy ołtarzu Abdula. Wszyscy moi przyjaciele byli zespołem Madonny, ale ja byłam młodą tancerką, która marzyła w „5-6-7-8”. Popełniłem każdy ruch Abdula do pamięci, wyśledziłem każdą marną biografię, jaką udało mi się znaleźć, i przebrałem się za nią na nie jedno, ale trzy Halloween w ciągu wiersz. Przekonałem się o tym moją oliwkową skórą; włosy długie, ciemnobrązowe; pieprzyk; i kalifornijskie pochodzenie, że może, tylko może, mógłbym być Paula Abdul.

Nie zdawałem sobie wtedy sprawy, że Abdul nie był po prostu obiektem mojego oddanego fandomu. Przygotowywała grunt pod karierę, która miała wpływ na trzy pokolenia amerykańskiej popkultury. Gen X był świadkiem jej szczytowej popularności. Millenialsi znają ją jako Idol sędzia, który wygłosił podnoszący na duchu komentarz, by złagodzić wypatroszenie Simona Cowella. Pokolenie Z, najbardziej oddalone od sławy Abdula, może nawet nie zdawać sobie sprawy, jak bardzo jej wpływ jest wpleciony w to, co konsumują. Jej prace wciąż są próbkowane przez artystów z J. Kapusta do Nicki Minaj. Ale przede wszystkim mentoring Abdula w programach tanecznych takich jak: Więc myślisz że potrafisz tańczyć oraz Czynnik X pomogła położyć podwaliny pod nowy gatunek, który zrównał taniec uliczny i studyjny, oferując załogom B-boy taką samą przestrzeń sceniczną, jak klasycznie wyszkoleni tancerze.

I tego dnia w sali balowej Grand Hyatt, dziesiątki lat po tym, jak na mojej ścianie pojawił się pierwszy plakat Pauli Abdul, musiałem z nią o tym wszystkim porozmawiać.

„Wierzę, że w każdym człowieku jest geniusz” – mówi mi Abdul. „Masz tancerzy o nienagannej technice, którzy trenują profesjonalnie od lat, którzy potrafią wykonywać najbardziej skomplikowane zwroty i kombinacje, jakby to było nic. Ale są równie utalentowani tancerze bez profesjonalnego przeszkolenia, którzy obracają się, kopią, skaczą i tworzą własny styl i choreografię na sąsiednich ulicach”.

Jako zarówno wykonawca, jak i mentor, Abdul nadal inspiruje Hollywood. Kiedy wykonawcy zastanawiają się nad jej wpływem, często dzieje się to za pomocą instynktownego języka. „Jeśli jesteś jakimkolwiek tancerzem, ten powinien być w twoich kościach”, beszta się postać Nayi Rivery w odcinku z 2013 roku Radość przed przejściem do interpretacji „Cold Hearted”.

Aktorka i tancerka Jenna Dewan, która jako gwiazda Tworzyć coś, mówi, że Abdul zapoczątkował jej twórczą genezę. „Kiedy pierwszy raz zobaczyłem tańczącą Paulę, byłem całkowicie zafascynowany” – mówi Dewan. „Była i jest jednym z moich największych wpływów jako performer”. Drag Race Ałun Sonique mówi, że Abdul zapoczątkowała jej pasję do występów. „Wykonawcy dragów czerpią inspirację z silnej kobiecej energii. Wiesz, że kiedy usłyszysz piosenkę Pauli na koncercie, wykonawca pozwoli ci ją mieć.

W 2019 roku mija 30 lat odkąd debiutancki album Abdula przeszedł do historii. Na zawsze twoja dziewczyna był pierwszym debiutem kobiety, która wyprodukowała cztery single na pierwszym miejscu listy przebojów US Billboard, wyczyn dopasowany od tego czasu tylko przez Mariah Carey. A w sierpniu, podczas swojej pierwszej rezydencji w Las Vegas, Abdul przywróci na scenę te ukochane piosenki i utwory taneczne.

Rozliczane jako doświadczenie multimedialne, Paula Abdul: Zawsze twoja dziewczyna w Flamingo obejmie występy wszystkich klasyków Abdul, a także ujawnienia BTS z jej czasów Amerykański idol. Kiedy pytam, jak się czuje, nazywając to „powrotem”, odpowiada spokojnie: „Odrodzenie, reinwencja. Jakkolwiek ludzie chcą to opisać, jest w porządku!” 

Może jest tak wyluzowana — a może po prostu wykorzystuje przystępność dziewczyny z sąsiedztwa, dzięki której została oznaczona jako „fajna” na Idol. "Podczas wysokości Idol, kiedy cała kultura skupiała się na krytyce, wyśmiewano mnie za bycie miłym. Ale dobroć nie jest słabością. Gdybym był słaby, nie przetrwałbym w tym biznesie 30 lat”.

Abdul był urodzony dla żydowskich rodziców — syryjskiego ojca wychowanego w Brazylii i kanadyjskiej matki, która pracowała jako asystentka hollywoodzkiego reżysera Billy'ego Wildera. Uwielbiała wizjonerów z epoki studia MGM, takich jak Gene Kelly i Bob Fosse, tancerki, których twórczość wpłynęła później na jej styl. W wieku pięciu lat zbierała dzieciaki z sąsiedztwa na dziedzińcu swojego apartamentowca w North Hollywood, aby wyreżyserować je w numerach tanecznych. W wieku ośmiu lat zaczęła trenować stepowanie, balet i jazz z Joe Tremaine, choreograf, który pracował z takimi gwiazdami jak Cameron Diaz, Selma Blair, Cher i Diana Ross. W wieku 18 lat Abdul dołączyła do Laker Girls. Szybko awansowała na choreografa i przekształciła zespół z cukierków z pom pomami w prawdziwy zespół taneczny.

„Paula naprawdę zniszczyła pomysł, że tancerz może tylko tańczyć. Możesz być wszechstronnym artystą” – mówi Tremaine. „Kiedy zaczęła cheerleaderować, powiedziałem jej, że to zrujnuje jej technikę. Zamiast tego została Paulą Abdul!”

Jej charakterystyczny styl na korcie – mieszanka jazzu i ulicy – ​​przykuł uwagę braci Jackson, którzy zatrudnili ją do choreografię do teledysku „Torture” z 1984 roku, a później przedstawił ją jednemu z najważniejszych współpracowników w jej wczesnej karierze: Janet Jackson. Abdul stworzył choreografię Jacksona najbardziej kultowe wczesne filmy, w tym „Nasty”, „Kontrola” i „Co ostatnio dla mnie zrobiłeś”. W połowie lat 80. pracowała w filmie, muzyce i telewizji; choreografię epickiej sceny weselnej Przybywać do Ameryki jednego dnia i numery muzyczne na rozdaniu Oscarów następnego.

Ale Abdul chciał więcej. Pomiędzy koncertami po cichu zaczęła nagrywać własne piosenki i była jednym z pierwszych artystów podpisanych z raczkującą wówczas wytwórnią Virgin America w 1987 roku. Po tym, jak jej pierwsze dwa single spotkały się z słabą odpowiedzią, stacje radiowe zaczęły grać „Straight Up” w 1988 r..

„Straight Up”, który Abdul wydobył z kosza po tym, jak jej matka wyrzuciła demo autorki piosenek, nazywając je „tak złymi”, że „płakała się ze śmiechu”, poszybował w górę przez noc.

W ciągu kilku tygodni Abdul sprzedał milion egzemplarzy i pomógł uczynić Virgin America legalną wytwórnią. Na zawsze twoja dziewczyna ostatecznie wydane 64 tygodnie na listach przebojów, ale z całym rokiem między wydaniem a szczytem, ​​był to również najdłuższy album, jaki kiedykolwiek był na rynku, zanim wspiął się na szczyt. To opóźnienie było dziwną zapowiedzią następnych trzech dekad, w których Abdul pozostanie zarówno o dwa kroki do przodu, jak i minutę za duchem czasu.

Przed MTV, możliwości profesjonalizacji tancerzy były nieliczne: dołączyć do firmy, rozwalać dupę na Broadwayu lub prowadzić zajęcia. Aby być gwiazdą, tancerz musiał być także piosenkarzem lub aktorem. Wraz z nadejściem MTV i teledysku nagle tancerze mogli zająć centralne miejsce. „Ten czas był wyjątkowy” – mówi Abdul, zastanawiając się nad genezą MTV i kulturą wideo lat 90. „Wielcy artyści mieli swoje światowe premiery i wszyscy wiedzieliśmy i dostroiliśmy się, aby ich zobaczyć. Filmy były dla mnie otwartym płótnem, na którym mogłem tworzyć wszystko, co chciałem”.

Podczas gdy dzisiaj kultura wideo opiera się na wirusowości (cyfrowym odpowiedniku przekazu ustnego) i tajemnicy zrzuty o północy, albumy wizualne, takie jak Beyoncé, wzmacniają kulturowe znaczenie obrazu obok muzyki. To było coś, co Abdul rozumiał i na początku swojej kariery wykorzystywała wizualne opowiadanie historii jako sposób na wzbogacenie swojej muzyki.

Wiele z jej wczesnych teledysków przypominało mini-musicale, hołdy dla klasycznych hollywoodzkich filmów, w których problemy wydawały się łatwe do rozwiązania za pomocą bezczelnych zwrotów akcji lub porywających numerów muzycznych. „Rush, Rush” było delikatnym romantycznym spinem na Mercury Coupe i spódnicach pudla z Buntownik bez powodu; „Z zimną krwią” to seksowne odtworzenie sceny z filmu Fosse'a Cały ten jazz; i „Opposites Attract”, nagrodzony Grammy teledysk, w którym Abdul tańczył u boku kota z kreskówek o imieniu MC Skat Kat, był ukłonem w stronę Gene'a Kelly'ego. Kotwice ważą, w którym Kelly, grając marynarza, uczy kreskówkową mysz Jerry (of Tom i Jerry) jak stepować. Film przyniósł Abdulowi cotygodniowe randki na herbatę z Kelly przez lata.

„Nie lubię podążać w ich ślady”, mówi. „Zawsze trochę wyprzedzałem czasy. To, co moim zdaniem wydaje się bardzo komercyjne, może wydawać się niekomercyjne dla branży. Ale w ciągu najbliższych pięciu do dziesięciu lat ten pomysł będzie bardzo popularny”.

Jak zauważył pisarz Pier Dominguez w an wnikliwe porównanie amerykańskich idoli popu Britney Spears i Abdula, Abdul został sędzią w sprawie Idol na długo przed tym, jak mega-gwiazdy, takie jak Gwen Stefani i Alicia Keys, dołączyły do ​​telewizji reality show. Jej praca nad Idol nie tylko utorował drogę, ale także zrodził dziesiątki pokazów naśladowców na całym świecie. A teraz, gdy Spears ma przerwę na czas nieokreślony, Abdul umacnia swoją pozycję obok potężnych graczy, takich jak Lady Gaga i Celine Dion, w renesansie rezydencji w Las Vegas.

Nawet jej obsadzenie w teledysku do „Rush, Rush” z 1991 roku zauroczonej wszystkim feministyczną sympatią, Keanu Reeves (wtedy najbardziej znanego jako „całkowicie odlotowy gość)” w teledysku do „Rush, Rush”. „Zatrudniłem go zaraz po tym, jak to zrobił Doskonała przygoda Billa i Teda. Po prostu czułem, że jest w nim coś naprawdę wyjątkowego”.

„Jestem obserwatorem ludzi” – mówi. „Obserwuję, co robią inni w branży i jeśli jest tam jakieś instynktowne uczucie, nawet coś niematerialnego, staram się to zbadać. W swojej karierze musiałem poświęcać czas i pieniądze na rozwijanie pomysłu, ponieważ próba wyjaśnienia go bez fizycznego wglądu w to byłoby zbyt trudne. Czasami trzeba tak bardzo w siebie wierzyć”.

Na początku swojej kariery Abdul bała się zwolnić. „Myślałem, że nie będę miał wystarczająco dużo czasu, albo że stracę dużą okazję i już nigdy jej nie dostanę. Nie chciałem zatrzymać pędu. Patrząc wstecz, widzę teraz, że wszystko wydarzyło się w idealnym momencie”.

Nie oznacza to, że jazda była łatwa — Abdul przeszedł przez kilka prawnie mrocznych czasów. W wieku 36 lat była dwukrotnie rozwiedziony. Na początku zmagała się z bulimią i oskarżenia o miksowanie wokali. Po długiej historii przewlekłego bólu spowodowanego, między innymi, lądowaniem awaryjnym odrzutowca podczas trasy koncertowej „Spellbound” w 1992 roku (historia, która uniósł brwi), Abdul nie był w stanie wykonać.

Podczas Idol ery, została oskarżona o nadużywanie substancji i romans z Idol zawodnik Corey Clark (którego roszczenia zostały odrzucone). Stalker, który zmienił nazwę Paula Goodspeed zmarł w samochodzie zaparkowanym przed jej domem. Początkowo wyobrażała sobie Idol jako sposób na przepracowanie bólu i mentorowanie młodych artystów w międzyczasie. Zamiast tego jej stan pogorszył się, gdy zachorowała na RSD, rozdzierające zaburzenie nerwowe. Symptomy jej zmagań były widoczne dla publiczności w godzinach największej oglądalności, ale jako performerka czuła presję, by milczeć.

„Kiedy jesteś w branży, nie chcesz, aby ludzie widzieli, jak się pocisz” – mówi Abdul. Ludzie naprawdę nie noszą bólu. Myślę więc, że to całkiem odważne, aby ludzie przepracowali to i dali z siebie wszystko podczas występu.

Na szczęście nie będzie musiała przebijać się przez Vegas. „Nie odczuwam takiego bólu fizycznego, jak kiedyś” – mówi, przypisując swoją poprawę nieinwazyjnemu leczeniu zwanemu Cortical Integrative Therapy. „Kiedy naprawdę zaakceptowałem, że przez jakiś czas ból był częścią mojego życia, mogłem iść naprzód. Nie musiałem lubić bólu, ale zaakceptować, że on tam był. Walka z tym pogorszyła mnie. Ciągle dostaję komunikat, że muszę zwolnić. Zwolnienie tempa sprawiło, że spełniło się tak wiele moich marzeń. Moja kariera przeżywa renesans”.

Po zajęciach Grand Hyatt rozmawiamy przez kilka minut o szczegółach jej pobytu, który ma miękkie otwarcie od 13 do 17 sierpnia, potem wraca w wybranych terminach w październiku, listopadzie, grudniu i Styczeń. Bilety za „Forever Your Girl” zaczynają się od 69 dolarów.

„Nigdy nie złożyłem czegoś takiego w tak krótkim czasie”. Wygląda na trochę zdenerwowaną — za niecały miesiąc przygotowuje przebój kinowy, ale na samą myśl o tym wygląda na żywą. "To będzie praca w toku!" 

Gdy mówi, wracam pamięcią do jej statystyk z mojego egzemplarza z dzieciństwa z psimi uszami Magia Pauli Abdul: od prosto do zaklęcia — po raz pierwszy dowiedziałem się, że ma tylko pięć stóp wzrostu. Kiedy wyciągam rękę, żeby ją potrząsnąć, przyciąga mnie do siebie, by mnie uściskać i przez moją usianą gwiazdami mgłę zauważam, że przez obraz na jej koszulce jest twarz z dwoma stronami: w połowie jej własnym, w połowie MC Skat Kat. Przeciwieństwa, które przyciągają. Bliźnięta. Pamiętam jedną rzecz, której nie zapominałem podczas wywiadu z Abdulem. Ona jest Bliźniętami. Bliźniaki zodiaku, Bliźnięta, niekoniecznie są dwulicowe, jak często się je postrzega, ale ucieleśniają dwoistość. Znani z charyzmy Geminis ujawniają się z taką strategią i rozmachem, że już opuścili pokój, zanim zdasz sobie sprawę, jak niewiele w rzeczywistości ujawnili.

 Jednocześnie ciepły i wrażliwy, Abdul ma charyzmatyczny połysk, którego nie można przebić. Być może ta dwoistość jest w niej tak urzekająca. To, co 30 lat temu sprawiło, że znalazła się w centrum uwagi jako ukochana Amerykanka i sprawiło, że od tamtej pory zastanawialiśmy się, co dzieje się za kulisami. Rezygnuje z moich dalszych pytań dotyczących szalonych imprez z lat 90. i chociaż z radością odpowiada na resztę, unika wszystkiego, co jest zbyt odkrywcze lub zapalające.

„Gąsienica ma tak wiele do zrobienia, aby się przygotować, zanim zamieni się w motyla” – mówi Abdul. „To nie jest nagła transformacja. Jest moment, kiedy owija się w kokon, żeby mógł się zmienić. Każda dziedzina mojej kariery – występy taneczne, choreografia, śpiew, aktorstwo, mentoring – miała niezręczną, niepochlebną fazę „przed”” – mówi. „Nawet z wyzwaniami i nieprzyjemnymi chwilami udało mi się przejść do fazy latającego motyla raz za razem”.