Recenzja New York Fashion Week: Monse, Jeremy Scott, Tory Burch i nie tylko

Bycie Amerykaninem jest teraz trudne, zwłaszcza jeśli jesteś projektantem mody.

Zawirowania polityczne, katastrofy klimatyczne, fake newsy i – co, ja się martwię? – groźba nuklearnej apokalipsy wprowadziła naszych kreatywnych liderów w stan poważnej autorefleksji, która kwestionuje samą naturę tego, co to znaczy być dzisiaj Amerykaninem. I chociaż dla projektantów niezwykle ważne jest uwzględnienie bieżących wydarzeń w swoich kolekcjach, nagłe pojawienie się głębokiego myślenia o archetypach liceum na wystawie Nowojorski Tydzień Mody (cheerleaderka, prepster i potencjalny seryjny morderca mają prawdziwy moment) jest zaczynasz czuć się trochę monotonnie, jak oglądanie The Weather Channel przez ponad 10 minut o rozciągać.

WIDEO: Runway Remix: Obejrzyj nasze podsumowanie nowojorskiego tygodnia mody

Po tym, jak Raf Simons ustawił tak wysoką poprzeczkę na… Calvin Klein ze swoimi sukienkami z pomponami w czwartkowe wieczory granie tej melodii w jego cieniu jest trochę do bani. Ale piątkowe pokazy oferowały jednak paradę niezadowolonej młodzieży, która przytłoczyła kilka całkiem dobrych ubrań.

Laura Kim i Fernando Garcia z Monse zorganizowali swoją publiczność na boisku do koszykówki w nowym luksusowym budynku do wynajęcia w pobliżu wejścia do tunelu Lincolna przez 45 minut, w tym siostry Hilton, Sofia Richie i aktor w kostiumie Myszki Minnie, czekają na przybycie z Nicki Minaj zanim ich gra mogła się rozpocząć. Kim i Garcia, ponieważ oni również zajęli się projektowaniem Oscar de la Renta w zeszłym sezonie, ustawili swoją linię Monse jako bardziej zabawną i ostrą, a ich wiosenny pokaz przyniósł zakręcone podejście do różnorodności sportowe: spódnice z frędzlami, koronkowe sukienki, dżersejowe bluzy, spodnie wykończone talią usztywnianą jak piłka mundur. Wszystko to było bardzo urocze jak na zlot motywacyjny i odzwierciedlało optymizm, który ma sens dla tego duetu, który wydaje się mieć teraz piłkę jako fajne dzieciaki w szkole.

Wszędzie można było zobaczyć ubrania inspirowane młodzieżą, a projektanci, podobnie jak licealiści, zdają się tworzyć własne kliki. To tak jak w „Klubie śniadaniowym”.

Na Jeremy Scottpokaz z okazji 20. rocznicy, szykowne skaterskie projekty pokryte grungowymi neonowymi łatami i topami bandeau z Los Angeles, które odzwierciedlały, jak chłodni są ludzie na Zachodnim Wybrzeżu. Kolekcja została zaprojektowana nie tyle z myślą o dziwakach i geekach, ile dla palaczy i samotników.

Jason Wu podbił rynek preppy dzięki swoim fajnym wariacjom na szmizjerkach i materiałach spadochronowych, i Tory Burch ukierunkowała się na elitę związaną z Ivy League z jedną z jej najbardziej dopracowanych kolekcji. Na tym niespokojnym rynku Burch zdobywa tytuł najprawdopodobniej odnosząc sukces. W tym słonecznym, zachęcającym do zakupów show było tyle hitów – torby i sukienki z frotte jak postrzępione ręczniki plażowe, klapki z cienkimi paskami, które wyglądały jak materiał plastikowych leżaków, lśniącego płóciennego trencza w kolorze ecru z ładnym satynowym kołnierzem, a niektóre modelki niosą ze sobą nawet cztery torby na raz – że postawiłabym na nią na zajęciach szkołę średnią.

Brandon Maxwell, mistrz strojów wieczorowych tego pokolenia, odtworzył swoją wiosenną kolekcję do ścieżki dźwiękowej mojej młodości, zaczynając od Britney Spears oraz Dolly Parton, więc łatwo było mnie sprzedać na jego eleganckich, różowych aksamitnych bluzkach noszonych do niebieskich dżinsów, które zostały wykończone charakterystycznym wyblakłym białym pierścieniem na kieszeni na tylnym siedzeniu. Ile osób pamięta puszki z tabaką?

Matthew Adams Dolan, nowy dzieciak, na pewno zrobił wrażenie. Wprowadzony do świata mody przez Rihannę, Dolan nie miał problemu z zajęciem miejsca przy stoliku fajnych dzieci. W swoim pierwszym dużym pokazie zaoferował świetne podejście do trendu oversize'owych koszul i więcej swoich charakterystycznych, bardzo dużych, bardzo androgynicznych garniturów. Jego program, podobnie jak Rafa, był ukłonem w stronę dualizmu preppy Americana i psycho Americana (poważnie, Dolan cytował braci Menendez w jego notatek programowych), tak wyraźnie, że przez haftowanie swoich ubrań za pomocą monogram. Jakie to szczęście, że to oznacza M-A-D.